ΕΝΑΤΟ ΚΕΦΑΛΑΙΟ
Εβρ.θ:1-5 Αρχίζει
να μιλάει εδώ για τη σκηνή του Μαρτυρίου. Συγκρίνει τη Σκηνή του Μαρτυρίου με
την αληθινή σκηνή του Θεού που δεν είναι φτιαγμένη από ανθρώπινα χέρια.
Περιγράφει ο απόστολος Παύλος τη Σκηνή του Μαρτυρίου γιατί ο καθένας που θέλει
να μελετήσει τη Βίβλο πρέπει να είναι εξοικειωμένος με το σχέδιο της σκηνής. Μιλάει
στους Εβραίους που ξέρουν την Π.Δ. και θέλει να τους δείξει, τι σήμαιναν όλοι
αυτοί οι τύποι στη Σκηνή του Μαρτυρίου.
Όταν κανείς έβλεπε τη Σκηνή του Μαρτυρίου από μακριά μέσα
στην έρημο, έβλεπε δύο κύβους σκεπασμένους με δέρματα ζώων (προβάτων) και
εξωτερικά είχε ένα κάλυμμα από δέρμα ασβού (ζουρίδας).
Ήταν ένα μαύρο-καφέ πράγμα. Ένα χρώμα, όχι και τόσο
ελκυστικό. Όμως από μέσα, το επόμενο κάλυμμα ήταν από δέρματα προβάτων και το
μέσα-μέσα κάλυμμα ήταν λινό στο οποίο ήταν κεντημένα Χερουβείμ και Σεραφείμ.
το άγιον το
κοσμικόν Υπάρχει και άγιον επουράνιον.
Όλα αυτά που ο Θεός είπε στο Μωυσή να φτιάξει με τόση
ακρίβεια, και που ο λόγος του Θεού μας λέει ότι οι άνθρωποι που τα έφτιαχναν
ήταν γεμάτοι με το Πνεύμα του Θεού, έπρεπε να γίνουν σύμφωνα με το σχέδιο του
Θεού γιατί αντιπροσώπευαν τα επουράνια.
Μέσα σ’ αυτές τις σκιές, ο Θεός έκρυψε τα επουράνια. Γι’
αυτό έχουμε το άγιο το κοσμικό και το άγιο το επουράνιο. Ο Θεός τώρα κατάργησε
το άγιο το κοσμικό, και τα Άγια των αγίων είναι μέσα μας. Γι’ αυτό λέει: Άγιοι γίγνεσθε καθώς εγώ είμαι Άγιος. Ο
θρόνος του Θεού πλέον, είναι μέσα στην καρδιά του πιστού!
Στα Άγια των αγίων δεν υπήρχε είσοδος. Ο αρχιερέας όταν
ήθελε να μπει μέσα, παραμέριζε το καταπέτασμα από μία μεριά και έμπαινε. Η
είσοδος έγινε όταν σχίσθηκε το καταπέτασμα, και από τότε είναι ελεύθερη για τον
καθένα (δ:14-16).
Ο Αρχιερέας έμπαινε μέσα στα Άγια των Αγίων μια φορά το
χρόνο για να ζητήσει την ετήσια απολύτρωση του λαού. Ο Ιησούς εισήλθε μία φορά
για να πετύχει αιώνια απολύτρωση. Ο Αρχιερέας πρόσφερε αίμα ζώων, ο Ιησούς
πρόσφερε το ίδιο Του το αίμα.
Ξύλο: ανθρώπινη φύση - χρυσός:Θεότητα
Η Κιβωτός της Διαθήκης ήταν από ξύλο που δεν σάπιζε (δεν θέλεις αφήσει τον όσιόν Σου να ίδη
διαφθορά)
ιλαστήριον:
σκέπασμα της κιβωτού.
Αποκ.δ:2 Μας μιλάει ο Ιωάννης εδώ για τον αληθινό
θρόνο, τον επουράνιο και τα 4 ζώα που βλέπουμε εδώ είναι τα Χερουβείμ που
συμβολίζουν τους αγίους του Θεού. Στην κιβωτό, ανάμεσα στα δύο Χερουβείμ ήταν ο
θρόνος και η παρουσία του Θεού. Σήμερα πάλι, ο Θεός παρουσιάζεται ανάμεσα και
μέσα από τους αγίους Του.
Εβρ.θ:6 Έτσι όπως
ήταν όλα αυτά κατασκευασμένα, ερχόταν οι ιερείς κάθε μέρα και πρόσφεραν λατρεία
στο Θεό. Προσέφεραν θυμίαμα, είχαν τους αγιασμένους άρτους, έβαζαν λάδι στην
7φωτη λυχνία, και προσευχόταν. Αυτό, το έκαναν οι ιερείς τότε.
Εβρ.θ:7 δευτέραν: εννοεί τα Άγια των
αγίων. Για να μπει ο αρχιερέας στα Άγια των αγίων, έπρεπε να θυσιάσει πρώτα για
τον εαυτό του, να καθαρισθεί ο ίδιος, να αλλάξει ρούχα, να πάρει τα εντόσθια
της θυσίας, να βγει έξω από την πόλη και να τα κάψει, να γυρίσει πίσω, να
θυσιάσει για το λαό και με το αίμα αυτής της θυσίας ράντιζε τον εαυτό του και
τους άλλους, και μόνο τότε ήταν έτοιμος να μπει μια φορά το χρόνο μέσα στα Άγια
των αγίων για να προσφέρει θυμίαμα.
Εβρ.θ:8 Με το να
μην υπάρχει είσοδος, το Πνεύμα του Θεού έδειχνε ότι ο άνθρωπος δεν μπορούσε να
πάει ακόμα στην παρουσία του Θεού. Η είσοδος ήταν κλεισμένη, και πήγαινε μόνο
με τους τύπους και τους συμβολισμούς και τις θυσίες, τα οποία όμως εκπληρώθηκαν
όλα με την μία θυσία του Ιησού Χριστού.
Από τη στιγμή που θυσιάστηκε ο Χριστός και οι Εβραίοι δεν
δέχτηκαν αυτή τη θυσία, όλες οι άλλες θυσίες τους έγιναν βδέλυγμα για το Θεό.
Γιατί αντί να κοιτάξουν στον Κύριο της δόξης, Τον απέρριψαν και συνέχισαν να
κάνουν τις τυπικές τους λατρείες.
Αυτό σημαίνει ότι με, τη θυσία του Χριστού καταργείται και
όλος ο Ναός, γι' αυτό και κάηκε το 70 μ.Χ.
Ο Θεός τους έδωσε διορία 40 χρόνια (40=δοκιμασία) μήπως και
ακούσουν μήπως και καταλάβουν, όπως τους δοκίμασε 40 χρόνια στην έρημο όταν
έφευγαν από την Αίγυπτο.
Αλλά αυτοί δεν άκουσαν, και ο Θεός επέτρεψε να έρθει ο Τίτος
ο γιός του Βεσπεσιανού και να ισοπεδώσει όλους αυτούς τους τύπους. Ο Θεός δεν
ήθελε να βλέπουμε πλέον σ' αυτά, αλλά στην ουσία.
Εβρ.θ:9 Δεν
μπορούσαν αυτές οι θυσίες να τελειοποιήσουν τον άνθρωπο. Ο Νόμος έλεγε, μη
κλέψεις, μη φονεύσεις, μη μοιχεύσεις, αλλά δεν έλεγε πώς να τα αποφύγει κανείς
αυτά.
Δεν υπήρχε η δύναμη που υπάρχει σήμερα και λέγεται Ιησούς
Χριστός, να τους βοηθά να μην αμαρτάνουν.
Ήξερε ο κάθε Ισραηλίτης ότι προσφέροντας θυσία ένα αρνί, θα
καθαριζόταν από την αμαρτία αλλά ήξερε ακόμη ότι έπρεπε να προσφέρει ξανά και
ξανά, γιατί θα αμάρτανε πάλι.
Δυστυχώς, σήμερα πάλι οι άνθρωποι έχουν εφεύρει δικά τους
κατασκευάσματα, αδιαφορώντας για την ουσία, το δώρο του Θεού!
