Προοδευτική θεραπεία
Η θεραπεία μερικές φορές
έρχεται άμεσα, μερικές φορές είναι σταδιακή ή προοδευτική. Το ανθρώπινο σώμα
έχει ενσωματωμένο ένα μηχανισμό θεραπείας. Όταν κόψουμε το δάχτυλο, συνήθως θα
θεραπευτεί από μόνο του αν το κρατάμε καθαρό και απαλλαγμένο από μικρόβια.
Δεδομένου ότι ο Θεός έχει σχεδιάσει τα σώματά μας με τη θαυμαστή ικανότητα της
ανάρρωσης, μπορούμε να πούμε σε γενικές γραμμές ότι κάθε θεραπεία είναι από το
Θεό. Ο χειρούργος δεν θεραπεύει πραγματικά το σώμα, αλλά διορθώνει το πρόβλημα,
έτσι ώστε το σώμα να μπορεί να αυτοθεραπευτεί. Κατά τον ίδιο τρόπο, ο Θεός
μπορεί μερικές φορές απλά να αφαιρέσει ότι εμποδίζει το σώμα από το να
αυτοθεραπευτεί και στη συνέχεια το αφήνει να ξαναρχίσει την κανονική λειτουργία
του. Στην περίπτωση αυτή, η θεραπεία θα είναι σταδιακή, αλλά και πάλι είναι από
το Θεό.
Οι περισσότερες Γραφικές
αναφορές θεραπείας περιγράφουν στιγμιαία θεραπεία, αυτές οι περιπτώσεις είναι
οι πιο αξιοσημείωτες, και σίγουρα θα πρέπει να περιμένουμε τέτοια περιστατικά.
Ωστόσο, ακόμη και στην Αγία Γραφή, ορισμένες θεραπείες ήταν σταδιακές. Όταν το
δέκα λεπροί ζήτησαν έλεος από τον Ιησού, τους είπε να πάνε να δείξουν τα σώματά
τους στους ιερείς, και καθώς πήγαιναν θεραπεύτηκαν (Λουκ.ιζ:12-14). Ενώ η
θεραπεία τους ήταν σύντομη, δεν έγινε εμφανής όταν τη ζήτησαν ή ενώ ήταν με τον
Ιησού, αλλά έγινε εμφανής αργότερα.
Κάποτε, όταν ο Ιησούς
θεράπευσε ένα τυφλό, έπρεπε να τον αγγίξει και δεύτερη φορά (Μάρκ.η:22-25).
Μετά το πρώτο άγγιγμα, ο άνθρωπος μπορούσε να δει τους ανθρώπους σαν δέντρα που
περπατάνε, αλλά μετά το δεύτερο άγγιγμα, μπορούσε να δει όλα τα πράγματα
καθαρά. Ίσως η διαδικασία ήταν απαραίτητη για να αυξήσει την πίστη του
ανθρώπου. Εν πάση περιπτώσει, αυτή η αναφορά αποκαλύπτει ότι κάποιος μπορεί να
λάβει μερική θεραπεία και χρειάζεται συνεχή πίστη και υπομονή για την πλήρη
αποκατάσταση.
Η Αγία Γραφή αποκαλύπτει
επίσης ότι ορισμένοι χριστιανοί στην Καινή Διαθήκη υπέφεραν από ασθένεια χωρίς
να λάβουν άμεση θεραπεία. Ο Παύλος έγραψε για ένα κήρυκα του ευαγγελίου που
ήταν σοβαρά άρρωστος για μεγάλο χρονικό διάστημα: «Εστοχάσθην όμως αναγκαίον να πέμψω προς εσάς τον Επαφρόδιτον τον
αδελφόν και συνεργόν και συστρατιώτην μου, απεσταλμένον δε από σας και υπηρετήσαντα
εις την χρείαν μου, επειδή επεπόθει όλους εσάς και ελυπείτο, διότι ηκούσατε ότι
ησθένησε. Και τωόντι ησθένησε μέχρι θανάτου· αλλ' ο Θεός ηλέησεν αυτόν, ουχί δε
αυτόν μόνον, αλλά και εμέ, διά να μη λάβω λύπην επί λύπην» (Φιλιπ.β:25-27).
Ο Παύλος αναφέρει επίσης άλλο ένα κήρυκα που ήταν άρρωστος: «Ο Έραστος έμεινεν εν Κορίνθω, τον δε
Τρόφιμον αφήκα εν Μιλήτω ασθενή» (Β΄ Τιμ.δ:20).
Τέλος, ένας άλλος
εργάτης, ο Τιμόθεος, είχε χρόνια αρρώστια που οφειλόταν στην αδυναμία του
οργανισμού του. Ο Παύλος τον συμβούλεψε, «Μη
υδροπότει πλέον, αλλά μεταχειρίζου ολίγον οίνον διά τον στόμαχόν σου και τας
συχνάς σου ασθενείας» (Α’ Τιμ.ε:23).
Προφανώς, ο Παύλος πρότεινε το κρασί
γιατί ίσως το νερό της περιοχής να μην ήταν υγιεινό. Σε κάθε περίπτωση, έδειξε
ότι, ενώ οι Χριστιανοί πάντα εμπιστεύονται το Θεό για θεραπεία και ενδυνάμωση,
θα πρέπει να ακολουθούν αρχές καλής διατροφής και μπορούν να έχουν υγειονομική
περίθαλψη.
Τα εδάφια αυτά δεν
κατηγορούν τους άρρωστους πιστούς για τις ασθένειές τους, αλλά αποδεικνύουν ότι
δεν είναι ασυνήθιστο για τους Χριστιανούς να αρρωστήσουν. Έχουμε ακόμα ένα
θνητό σώμα και ζούμε σ’ ένα πεσμένο κόσμο, δεν είμαστε απρόσβλητοι από ασθένειες,
δοκιμασίες και τα βάσανα της καθημερινότητας. Δεν πρέπει να θεωρούμε την
ασθένεια σαν ήττα, αλλά σαν ευκαιρία για θεραπεία. Αν λάβουμε στιγμιαία ή
σταδιακή θεραπεία, δίνουμε τη δόξα στο Θεό. Αν υποφέρουμε για λίγο, πριν από
την αποκατάσταση, τότε μαθαίνουμε υπομονή, εμπιστοσύνη, και άλλα μαθήματα από
το Θεό. Αν πεθάνουμε πιστοί, όπως όλοι μια μέρα (εκτός αν γίνει η αρπαγή), έχουμε
ακόμη την αιώνια ανταμοιβή μας.
