Γέν.β:23 Και είπεν ο Αδάμ, Τούτο είναι τώρα
οστούν εκ των οστέων μου και σαρξ εκ της σαρκός μου· αύτη θέλει ονομασθή ανδρίς,
διότι εκ του ανδρός αύτη ελήφθη.
Ανδρίς: Στα Εβραϊκά είναι “Ισσα” εν σχέση με τον άνδρα που είναι “Ισ” και
αναφέρεται στον άνδρα με την έννοια του αρσενικού, του συζύγου. Ορισμένες φορές
αναφέρεται και στους κατοίκους μιας πόλης.
“Ισσα” είναι ο θηλυκός τύπος του “Ισ”, δηλαδή ένας θηλυκός άνδρας. Παρμένο
από τον άνδρα, αλλά είναι θηλυκό. Το μέρος αυτό του άνδρα που μπορεί να
αναπαράγει, να τίκτει, και να γεμίζει τη γη. Έτσι ο Θεός έδωσε στον άνθρωπο τη
δύναμη και την ικανότητα του πολλαπλασιασμού.
Ο Θεός χρησιμοποίησε αυτή την ιδιάζουσα μέθοδο για να δημιουργήσει τους
πρωτόπλαστους για να δείξει ότι η σχέση του άνδρα και της γυναίκας είναι πολύ
πιο στενή από τη σχέση οποιουδήποτε ζώου με το ταίρι του.
Όταν αργότερα ο Αδάμ μελέτησε τα ζώα, θα ανακάλυψε φυσικά πως αν και
μερικά (π.χ. τα περιστέρια) ζευγαρώνουν για τη συνέχιση της ζωής, τα περισσότερα
είναι πολυγαμικά. Θα πρέπει να σκέφθηκε πως οι άνθρωποι επίσης θα μπορούσαν να
έχουν πολλούς συντρόφους (τουλάχιστον στην επόμενη γενιά). Όμως δημιουργώντας τη
γυναίκα κατά τον ιδιαίτερο αυτό τρόπο ο Θεός δίδαξε τον Αδάμ ότι το σχέδιό Του
είναι ΕΝΑΣ άνδρας με ΜΙΑ γυναίκα για ολόκληρη τη ζωή.
Ο Αδάμ δεν μπορούσε να έχει κοινωνία με τα ζώα όπως ο Χριστός δεν μπορεί
να έχει κοινωνία μ’ αυτούς που δεν Τον γνωρίζουν. Χρειαζόταν μια βοηθό που να
είναι όμοια με αυτόν, που θα έχει τα ίδια χαρακτηριστικά με τα δικά του. Η δική
μας ομοίωση με το Χριστό αρχίζει με την αναγέννηση.
Όπως ο Αδάμ χρειαζόταν την Εύα για να γεννήσει και να φέρει υπάρξεις
στον κόσμο, το ίδιο απαραίτητη είναι για το Χριστό η εκκλησία Του χωρίς την
οποία δεν μπορεί να γίνει η αναπαραγωγή και αύξηση των πιστών.
Γέν.β:24 Διά τούτο θέλει αφήσει ο άνθρωπος
τον πατέρα αυτού και την μητέρα αυτού, και θέλει προσκολληθή εις την γυναίκα αυτού·
και θέλουσιν είσθαι οι δύο εις σάρκα μίαν.
Τα λόγια αυτά του λόγου του Θεού είναι προφητικά και αναφέρονται γενικά
στον άνθρωπο γιατί ο Αδάμ δεν είχε πατέρα ούτε μητέρα (Ματθ.ιθ:5)
Ο Ιησούς είπε ότι τα παραπάνω λόγια προέρχονται απ’ τον Ίδιο το Θεό. Επειδή
η Εύα δημιουργήθηκε κατά ένα ιδιαίτερο τρόπο, ο Θεός έφτιαξε ένα ιδιαίτερο νόμο
για κάθε σύζυγο, σε κάθε τόπο και κάθε ηλικία: «Ο ΓΑΜΟΣ
ΕΙΝΑΙ Η ΥΨΙΣΤΗ ΣΗΜΑΝΤΙΚΗ ΣΧΕΣΗ».
Πόσο πολύ εκπληκτικός φαίνεται να είναι αυτός ο νόμος. Ο άντρας είναι
κύριος της συζύγου του και όσον αφορά τη σχέση του με τη μητέρα και τον πατέρα
του, κατά ένα μυστηριώδη τρόπο, είναι πιο στενά συνδεδεμένος με τη γυναίκα του
παρά με τους γονείς του!
Κανείς δεν θα τολμούσε να φτιάξει ένα τέτοιο νόμο, επειδή δεν είναι και
τόσο δημοφιλής. Σε όλες τις εποχές οι άνδρες θέλανε τη σεξουαλική ελευθερία.
Σε μερικές χώρες οι πεθερές κοντρολάρουν τη ζωή και την κάνουν μια τραγωδία
για τις νύφες τους. Το Κινέζικο σύμβολο για το “πρόβλημα” και την “ταραχή”
δείχνει δύο γυναίκες κάτω από την ίδια
στέγη.
Τα περισσότερα ζευγάρια είναι πιο ευτυχισμένα να ζουν μακριά απ’ τους
γονείς τους. Μπορεί κανείς να τιμήσει τους γονείς ακόμη με το να διατηρεί την
επαφή μαζί τους και να τους συμπαραστέκεται οικονομικά, αν αυτό είναι
απαραίτητο.
Eφεσ.ε:30-32 (κείμενο) Αναφέρεται στο Χριστό και την εκκλησία.
Ο γάμος δεν είναι μυστήριο, αλλά αυτό που συμβολίζει.
Γέν.β:25 Ήσαν δε και οι δύο γυμνοί, ο Αδάμ
και η γυνή αυτού, και δεν ησχύνοντο.
Μήπως αυτό σημαίνει ότι οι γυμνιστές έχουν δίκιο; Οπωσδήποτε όχι. Ο Αδάμ
και η Εύα δεν φορούσαν ρούχα επειδή:
1.
Το κλίμα ήταν ημι-τροπικό, κι έτσι δεν χρειαζόταν
ζεστασιά. Δεν υπήρχαν βροχές. Η επιστήμη
βεβαιώνει πως πυκνή βλάστηση κάλυπτε κάποτε τη γη.
2.
Όλα τα φυτά και τα ζώα ήταν αβλαβή. Δεν υπήρχαν
αγκάθια ή τσουκνίδες παράσιτα ή κουνούπια κι έτσι δεν είχαν ανάγκη προστασίας.
3.
Δεν είχαν ντροπή γιατί ποτέ δεν είχαν αμαρτήσει.
Το σώμα του ανθρώπου, η πλάση αυτή του Θεού αυτή καθ’ αυτή δεν έχει
τίποτα το κακό ή το αμαρτωλό, είναι καθαρό και άγιο. Το σεξ είναι ένα δώρο του
Θεού, που αυτό το ίδιο, είναι απόλυτα αγνό, δεν είναι κάτι για το οποίο κανείς
να ντρέπεται. Εμείς όμως δεν είμαστε όπως ο Αδάμ και η Εύα. Είμαστε άνθρωποι
αμαρτωλοί και οι σκέψεις μας και η φαντασία μας πολλές φορές παίρνουν λάθος
κατεύθυνση.
Τα ζώα δεν έχουν ντροπή γιατί δεν είχαν πτώση (στην αμαρτία). Δεν
είμαστε ζώα χωρίς ντροπή, αλλά άνθρωποι, στους οποίους η ντροπή είναι ένα ένστικτο
δοσμένο από το Θεό. Το ξέρουμε αυτό γιατί αφού πια ο Αδάμ και η Εύα προσπάθησαν
να ντυθούν (γ:7) ο Θεός τους έδωσε
καλύτερα ρούχα (γ:21).
