Λουκ.ιβ:36
και σεις όμοιοι με ανθρώπους, οίτινες
προσμένουσι τον κύριον αυτών, πότε θέλει επιστρέψει εκ των γάμων, διά να
ανοίξωσιν ευθύς εις αυτόν όταν έλθη και κρούση.
Ο Λουκάς μας δίνει μια επιπλέον απόδειξη ότι όταν ο βασιλιάς
φθάσει στη γη κατά τη Δεύτερη Έλευση, είναι ήδη παντρεμένος, κι αυτό θα
μπορούσε να συμβεί μόνο στον ουρανό, πριν από την Δεύτερη Έλευση.
Αποκ.δ:1 Μετά ταύτα είδον, και ιδού, θύρα ανεωγμένη
εν τω ουρανώ, και η φωνή η πρώτη, την οποίαν ήκουσα ως σάλπιγγος λαλούσης μετ'
εμού, έλεγεν· Ανάβα εδώ και θέλω σοι δείξει όσα πρέπει να γείνωσι μετά ταύτα.
Όταν μαθαίνεις πως να ορθοτομείς τη Βίβλο - όπως ο Παύλος
μας λέει ότι πρέπει να κάνουμε - ένα πράγμα μεταξύ πολλών γίνεται απόλυτα
ξεκάθαρο: Ότι η αρπαγή της εκκλησίας πρέπει να συμβεί πριν από την έναρξη της στενοχωρίας του Ιακώβ. Τώρα, όλοι όσοι
δεν ορθοτομούν τον λόγο του Θεού, αμέσως θα αντιγράψουν και θα επικολλήσουν «..
Ευθύς δε μετά την θλίψιν των ημερών εκείνων…»
για να δημιουργήσουν εντυπώσεις, αλλά χωρίς όφελος. Η Βίβλος δεν επιτρέπει
κανένα άλλο σενάριο για την εκκλησία στους έσχατους καιρούς, από την Αρπαγή
πριν την Μ. Θλίψη.
Η ΑΡΠΑΓΗ ΜΕΤΑ ΤΗΝ Μ. ΘΛΙΨΗ ΣΤΟ Ματθ.κδ:
Ματθ.κδ:29 Ευθύς δε μετά την θλίψιν των ημερών εκείνων
ο ήλιος θέλει σκοτισθή και η σελήνη δεν θέλει δώσει το φέγγος αυτής, και οι
αστέρες θέλουσι πέσει από του ουρανού και αι δυνάμεις των ουρανών θέλουσι
σαλευθή.
Η κατατομή διαβάζει αυτό το εδάφιο και αμέσως νομίζουν ότι
έχουν «λύσει» το πρόβλημα, αλλά δεν είναι έτσι. Ναι, βρήκαν μια αρπαγή, αλλά
όχι την Αρπαγή της Εκκλησίας. Υπάρχουν πολλαπλές αρπαγές στη Βίβλο, ξεκινώντας
με τον Ενώχ, τον Ηλία, μετά ο Ιησούς στις Πράξ.α, η εκκλησία, οι 144.000, οι
δύο μάρτυρες. Καταλαβαίνεις τι εννοώ; Η σύναξη στο Ματθ.κδ δεν είναι η Αρπαγή
της Εκκλησίας που ο Παύλος την ονομάζει «μακαρία
ελπίδα». Για να ξεκινήσουμε από τα πιο "χοντρά", αυτή η σύναξη των εκλεκτών γίνεται από αγγέλους, αλλά η εκκλησία
αρπάζεται
εν νεφέλαις εις απάντησιν του Κυρίου εις τον αέρα, και
ούτω θέλει είσθαι πάντοτε μετά του Κυρίου. Δεύτερο, οι άγιοι στο Ματθ.κδ
ακούν μια σάλπιγγα, αλλά η εκκλησία ακούει μια φωνήν αρχαγγέλου και σάλπιγγα Θεού. Τέλος, όταν
διαβάζεις τα εδάφια που προηγούνται του Ματθ.κδ:29, (26-28), με ποιο μέρος της
Αποκάλυψης ταιριάζουν; Με το Αποκ.ιθ, φυσικά. Που σε τοποθετεί αυτό; Στη
Δεύτερη Έλευση, φυσικά. Η κατατομή (Φιλιπ.γ:2), δεν μπορούν να το δουν αυτό,
απλά επειδή δεν ορθοτομούν τον λόγο του Θεού!.
Η ΕΞΑΦΑΝΙΣΗ ΤΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ ΜΕΤΑ ΤΟ ΑΠΟΚ.Γ:
Διαβάστε το δεύτερο
κεφάλαιο της Αποκάλυψης κάποια στιγμή και δώστε ιδιαίτερη προσοχή στο εδάφιο 7.
Εμφανίζεται ακριβώς 12 φορές, και κάθε φορά είναι μια αναφορά στην εκκλησία.
Στα κεφάλαια β & γ, δίνεται ένα μήνυμα σε κάθε μία από τις 7 εκκλησίες και
καθένα τελειώνει με τα λόγια «Όστις έχει
ωτίον ας ακούση τι λέγει το Πνεύμα προς τας εκκλησίας». Αναρωτηθήκατε ποτέ πάνω
σ’ αυτό; Στο Αποκ.γ:22 είναι η τελευταία φορά που αναφέρεται η λέξη «εκκλησίες».
Αν πάμε για λίγο στο Αποκ.ιγ, βλέπουμε πάλι αυτή την μάλλον ενδιαφέρουσα
προειδοποίηση:
Αποκ.ιγ:9 Όστις έχει ωτίον, ας ακούση.
Αυτό ακούγεται ακριβώς όπως οι 7 προειδοποιήσεις στα
κεφάλαια β και γ, εκτός από το ότι δεν απευθύνεται στην εκκλησία. Πού πήγε η
εκκλησία; Χαίρομαι γι’ αυτή την ερώτηση, ακριβώς αυτή τη στιγμή.
Ας γυρίσουμε στην Αποκ.δ:1, όπου διαβάζουμε: «Μετά ταύτα είδον, και ιδού, θύρα ανεωγμένη εν τω
ουρανώ, και η φωνή η πρώτη, την οποίαν ήκουσα ως σάλπιγγος λαλούσης μετ' εμού,
έλεγεν· Ανάβα εδώ και θέλω σοι δείξει όσα πρέπει να γείνωσι μετά ταύτα». Το
«μετά ταύτα» που αναφέρει εδώ ο Ιωάννης, είναι: αφού τελειώσει «η περίοδος της
εκκλησίας». Ο Ιωάννης βλέπει το τέλος της περιόδου της εκκλησίας, την «ανοιχτή
πόρτα» που είναι ο Ιησούς Χριστός και περνά ο Ιωάννης μέσα από την πόρτα στην Αρπαγή.
Πού αλλού έχουμε δει αυτά τα λόγια; Ακριβώς εδώ: Ιωάν.ι:2-4,9 όστις όμως εισέρχεται
διά της θύρας, είναι ποιμήν των προβάτων. Εις τούτον ο θυρωρός ανοίγει, και τα
πρόβατα την φωνήν αυτού ακούουσι, και τα εαυτού πρόβατα κράζει κατ' όνομα και
εξάγει αυτά. Και όταν εκβάλη τα εαυτού πρόβατα, υπάγει έμπροσθεν αυτών, και τα
πρόβατα ακολουθούσιν αυτόν, διότι γνωρίζουσι την φωνήν αυτού.. Εγώ είμαι η θύρα· δι' εμού εάν τις εισέλθη,
θέλει σωθή και θέλει εισέλθει και εξέλθει και θέλει ευρεί βοσκήν.
Δεν είναι καταπληκτικό αυτό; Πόσες φορές έχετε διαβάσει το
Ιωάν.ι και ποτέ δεν είδατε την Αρπαγή πριν από την Μ. Θλίψη εκεί; Τώρα όμως το
έχετε δει. Ολόκληρο το κεφάλαιο συγκρίνει και αντιπαραθέτει τον Ιησού Χριστό με
τον Αντίχριστο. Ο καλός βοσκός εναντίον του μάταιου ποιμένα του Ζαχ.ια:17. Η
αρπαγή πριν από τη θλίψη βρίσκεται επίσης στο Ιωάν.ιδ. Η Αποκ.δ:1 ξεκινά με «Μετά ταύτα» και τελειώνει με το «όσα πρέπει να γείνωσι μετά ταύτα». Είναι
σαφές ότι ο χρόνος της στεναχωρίας του Ιακώβ είναι μετά το τέλος της περιόδου
της Εκκλησίας.
Ο ΓΑΜΟΣ ΤΟΥ ΑΡΝΙΟΥ ΠΡΟΗΓΕΙΤΑΙ ΤΗΣ ΔΕΥΤΕΡΗΣ ΕΛΕΥΣΗΣ:
Ξεκινώντας
από την Αποκ.ιθ:11, βλέπουμε τη συγκέντρωση των στρατευμάτων του Κυρίου πάνω σε
λευκά άλογα καθώς ετοιμάζονται να επιστρέψουν μαζί Του κατά τη Δεύτερη Έλευση.
Ποιοι είναι αυτοί οι στρατιώτες;
Β’ Τιμ.β:3,4 «Συ λοιπόν κακοπάθησον ως καλός στρατιώτης
Ιησού Χριστού. Ουδείς στρατευόμενος εμπλέκεται εις τας βιωτικάς υποθέσεις, διά
να αρέση εις τον στρατολογήσαντα».
Η αναγεννημένη και εξαγορασμένη εκκλησία αποτελείται από
στρατιώτες, κατά τη Δεύτερη Έλευση θα είμαστε κυριολεκτικά έφιπποι στρατιώτες
έτοιμοι για μάχη. Αλλά ξεκινώντας από το Αποκ.ιθ:7, βλέπουμε ότι ο γάμος του αρνίου
έχει ήδη έρθει, και η σύζυγός του είναι έτοιμη και περιμένει να αρχίσει η
τελετή.
Ξέρουμε ότι η εκκλησία είναι η νύφη του Χριστού. Και δεν
είναι μόνο αυτό, φοράμε βύσσινον καθαρόν
και λαμπρόν, επειδή έχουμε αναγεννηθεί. Θα παρατηρήσετε ότι είμαστε στον
ουρανό, έτοιμοι να παντρευτούμε. Δεν είμαστε στη γη, τρέχοντας να γλυτώσουμε από
τον Αντίχριστο! Ο γάμος λοιπόν λαμβάνει χώρα στον ουρανό λίγο πριν από τη Δεύτερη
Έλευση, και ο μήνας του μέλιτος είναι στη γη.
Τελικά, ο Λουκάς μας δίνει άλλη μία απόδειξη ότι όταν ο Βασιλιάς
έρχεται στη γη, είναι ήδη παντρεμένος, και αυτό θα μπορούσε να συμβεί μόνο στον
ουρανό.
Λουκ.ιβ:36 και σεις όμοιοι με ανθρώπους, οίτινες
προσμένουσι τον κύριον αυτών, πότε θέλει επιστρέψει εκ των γάμων, διά να
ανοίξωσιν ευθύς εις αυτόν όταν έλθη και κρούση.
ΑΥΤΟΣ Ο ΚΑΙΡΟΣ ΟΝΟΜΑΖΕΤΑΙ ΣΤΕΝΑΧΩΡΙΑ ΤΟΥ ΙΑΚΩΒ:
Πουθενά στη
Βίβλο αυτή η 7-ετής περίοδος της θλίψης δεν έχει τον τίτλο «Μεγάλη Θλίψη». Ο
Ιησούς λέει στο Ματθ.κδ:21 ότι «τότε
θέλει είσθαι θλίψις μεγάλη», αλλά η Βίβλος έχει ένα άλλο όνομα για την 70η
εβδομάδα του Δανιήλ. Είναι ο καιρός της στενοχωρίας του Ιακώβ. Δυστυχώς!
«Ουαί· διότι μεγάλη
είναι η ημέρα εκείνη· ομοία αυτής δεν υπήρξε και είναι καιρός της στενοχωρίας
του Ιακώβ· πλην θέλει σωθή εξ αυτής» (Ιερ. λ:7).
Ο Ιακώβ είναι ο γιος του Ισαάκ και εγγονός του Αβραάμ, όπως
μπορείτε να θυμηθείτε, και ήταν ένας υποσκελιστής. Αλλά μετά την πάλη με τον άγγελο
στη Γένεση, ο Θεός του αλλάζει το όνομα σε Ισραήλ, ακριβώς όπως έγινε με τον
Πέτρο και τον Παύλο. Κάθε φορά που διαβάζετε το όνομα Ιακώβ αντί Ισραήλ, σχεδόν
πάντα είναι μια εικόνα αποστασίας του Ισραήλ που κάνει λάθος πράγματα.
Όταν ο Ισραήλ μπαίνει στην 7-ετή περίοδο της θλίψης, είναι η
ώρα της στενοχωρίας του Ιακώβ, λόγω της πνευματικής κατάστασής τους. Όπως και
να έχει, ένα πράγμα είναι σίγουρο, ο καιρός της στενοχωρίας του Ιακώβ-Ισραήλ
στη θλίψη - δεν έχει καμία σχέση με την εκκλησία. Αυτό θα ίσχυε μόνο αν η
εκκλησία αντικαθιστούσε τον Ισραήλ, αλλά δεν γίνεται κάτι τέτοιο. Αυτοί που
διδάσκουν το ψευδές και αντι-εβραϊκό δόγμα της Αντικατάστασης, διδάσκουν
ψέματα. Ούτε μια φορά, μέσα στη Βίβλο, η εκκλησία και το έθνος Ισραήλ δεν απεικονίζονται
να εργάζονται μαζί, πάντα είναι το ένα ή το άλλο. Το Ιερεμ.λ:3 μας δείχνει την
επανασυγκέντρωση του Ισραήλ που έγινε στις 14 Μαΐου, 1948.
«διότι, ιδού, έρχονται
ημέραι, λέγει Κύριος, και θέλω επιστρέψει την αιχμαλωσίαν του λαού μου Ισραήλ
και Ιούδα, λέγει Κύριος· και θέλω επιστρέψει αυτούς εις την γην, την οποίαν
έδωκα εις τους πατέρας αυτών, και θέλουσι κυριεύσει αυτήν».
Αλλά οι Εβραίοι θα εκβληθούν άλλη μια φορά τον καιρό της
στενοχωρίας του Ιακώβ.
