Γέν.δ:18,19 Εγεννήθη δε εις τον Ενώχ ο Ιράδ· και Ιράδ εγέννησε
τον Μεχουϊαήλ· και Μεχουϊαήλ εγέννησε τον Μεθουσαήλ· και Μεθουσαήλ εγέννησε τον
Λάμεχ. Και έλαβεν εις εαυτόν ο Λάμεχ δύο γυναίκας· το όνομα της μιας, Αδά, και το
όνομα της άλλης, Σιλλά.
Ο Λάμεχ πήρε δύο γυναίκες, κι έτσι έχουμε την αρχή της πολυγαμίας από
ένα απόγονο του Κάιν. Μετά από 4.000 χρόνια ήλθε ο Χριστός για ν’ αποκαταστήσει
αυτό το λάθος και να πει ότι «ο πλάσας
απ’ αρχής άρσεν και θήλυ έπλασεν αυτούς». Έκανε ΕΝΑ Αδάμ και ΜΙΑ Εύα. «Και θέλουσιν είσθαι οι ΔΥΟ εις σάρκαν μίαν».
Ετσι, ο Χριστός αποκατέστησε την καρδιά του Θεού, το όμορφο, το αγνό, το
καθαρό.
Γέν.δ:20,21 Και εγέννησεν η Αδά τον Ιαβάλ· ούτος ήτο πατήρ
των κατοικούντων εν σκηναίς και τρεφόντων κτήνη. Και το όνομα του αδελφού αυτού
ήτο Ιουβάλ· ούτος ήτο πατήρ πάντων των παιζόντων κιθάραν και αυλόν.
Εδώ είναι η αρχή των νομάδων. Οι απόγονοι του Κάιν ήταν οι εφευρέτες των
μουσικών οργάνων ή της ψυχαγωγίας σαν υποκατάστατα της παρουσίας του Θεού
(Εκκλ.ζ:29). Όπως στις μέρες του Κάιν ο ευάρεστος ήχος της κιθάρας και του
αυλού εμπόδιζε τον αντίλαλο της κραυγής του αίματος του Άβελ να φτάσει στ’
αυτιά των ανθρώπων, έτσι και σήμερα άλλοι γοητευτικοί ήχοι πνίγουν τη φωνή του
αίματος του Γολγοθά, και άλλα πράγματα πέρα από το σταυρωμένο Χριστό
συναρπάζουν τα βλέμματα.
Ο άνθρωπος αναπτύσσει όλες τις ικανότητές του για να κάνει αυτόν τον
κόσμο ένα θερμοκήπιο όπου αναπτύσσονται με τις πιο σπάνιες μορφές οι τόσο
επιθυμητοί καρποί της σάρκας. Μέσα σ’ όλα αυτά προσθέτει πολύ υποτιθέμενη
θρησκεία, αλλά πρέπει να πούμε εδώ ότι αυτό που προβάλλεται σαν θρησκεία δεν
είναι τίποτε άλλο, συνήθως, παρά ένα μέρος της μεγάλης “μηχανής” που φτιάχτηκε
για τη δόξα του ανθρώπου.
κιθάρα: Μάλλον λύρα, γενικός όρος για όλα τα έγχορδα όπως
ο αυλός αναφέρεται στα πνευστά.
Γέν.δ:22 Η Σιλλά δε και αυτή εγέννησε τον Θουβάλ-κάϊν, χαλκέα
παντός εργαλείου χαλκού και σιδήρου· αδελφή δε του Θουβάλ-κάϊν ήτο η Νααμά.
Θουβάλ - Κάιν: Ήταν ο τεχνίτης του σιδήρου και του χαλκού.
Ορισμένοι πιστεύουν ότι η αρχή των Ελληνορωμαϊκών μυθικών θεών Ηφαίστου και
Αφροδίτης μπορεί να τοποθετηθεί εδώ, στον Θουβάλ - Κάιν και τη Νααμάν. Tο όνομα
του Θουβάλ - Κάιν παραφθαρμένο σε Θου - Βαλκάϊν....Βάλκαν είναι το ρωμαϊκό
όνομα του Θεού της φωτιάς (Ήφαιστος).
Νααμά: Σημαίνει κάλλος και ομορφιά και αναφέρεται στην
Αφροδίτη.
Βλέπουμε ότι οι άνθρωποι απ’ τις πρώτες γενιές γνώριζαν τα μέταλλα και
τα κατεργαζόταν, σ’ αντίθεση μ’ ό,τι λέει η θεωρία της εξέλιξης. Λόγω της μακροζωίας
οι άνθρωποι τότε είχαν πάρα πολύ μεγάλη πείρα ο καθένας στη δουλειά του. Έχουν
βρει γυάλινες κεφαλές ανθρώπων κατασκευασμένες χωρίς ραφή πουθενά,
χρονολογημένες πριν τον κατακλυσμό. Έχουν βρει τόσο λεπτό φύλο χρυσού που δεν
ξέρουν με τί μέσα το έκαναν εκείνο τον καιρό. Όλα αυτά δείχνουν ότι ο άνθρωπος
στην αρχή της ιστορίας του είχε τρομερές διανοητικές ικανότητες και δεν ήταν
στο επίπεδο του πιθήκου!
Γέν.δ:23,24 Και είπεν ο Λάμεχ προς τας γυναίκας εαυτού, Αδά
και Σιλλά, Ακούσατε την φωνήν μου· γυναίκες του Λάμεχ, ακροασθήτε τους λόγους μου·
επειδή άνδρα εφόνευσα εις πληγήν μου· και νέον εις μάστιγά μου· διότι ο μεν Κάϊν
επταπλασίως θέλει εκδικηθή· ο δε Λάμεχ εβδομηκοντάκις επτά.
άνδρα εφόνευσα εις την πληγήν μου και νέον εις την μάστιγά μου: Βλέπουμε τον Λάμεχ να είναι υπερήφανος για τη βίαιη φύση του. Καυχάται
για πράξεις πιο κακές απ’ αυτές του πατέρα του. Μας δείχνει εδώ το Πνεύμα του
Θεού την προοδευτική τάση προς το κακό μέσα από τους απογόνους του Κάιν. Ο Θεός
κάνει ανταπόδοση (Εξ.λδ:7) στους άνομους μέχρι τρίτης και τέταρτης γενιάς και
ακριβώς αυτό το πράγμα βλέπουμε να συμβαίνει εδώ: Τα παιδιά ακολουθούν τα
μονοπάτια του πατέρα και ο Θεός τους αφήνει εκεί μέσα στα μονοπάτια της φθοράς.
Ο Κάιν αμάρτησε από υπερηφάνεια, αλλά η αμαρτία του Λάμεχ είναι πηγή
υπερηφάνειας.
Η διαφθορά που υπήρξε τόσο μεγάλη στη γενιά του Κάιν, εξαπλώθηκε σ’ όλη
τη γη. Η κακία του ανθρώπου ήταν σχεδόν αδιανόητη, κάθε πονηρή επιθυμία της
καρδιάς του στρεφόταν στο κακό συνεχώς, και πράξεις βίας γινόταν παντού. Ο
πρώτος πολιτισμός θεμελιώθηκε απ’ τον Κάιν, ένα φονιά αποδιωγμένο απ’ το Θεό.
Κανείς απ’ τους απογόνους του δεν ζητούσε το Θεό. Χωρίς αμφιβολία ο Αδάμ και η
Εύα θα παρακολουθούσαν με τρόμο την ανταρσία και τη θρασύτητα που ολοένα μεγάλωναν
στα εγγόνια και τα δισέγγονά τους. Ήταν όλοι διεφθαρμένοι και άθλιοι στα μάτια
του Θεού.
Γέν.δ:25 Εγνώρισε δε πάλιν ο Αδάμ την γυναίκα αυτού, και
εγέννησεν υιόν, και εκάλεσε το όνομα αυτού Σηθ, λέγουσα, Ότι έδωκεν εις εμέ ο Θεός
άλλο σπέρμα αντί του Άβελ, τον οποίον εφόνευσεν ο Κάϊν.
Ο Θεός έδωσε στον Αδάμ και την Εύα ένα άλλο γιο τον Σηθ κι ανανέωσε έτσι
το σπέρμα των δικαίων.
Σηθ: Σημαίνει υποκατάστατο, αντικατάσταση, ορισμένος,
αποζημίωση. Ο Θεός όρισε η γενιά του Μεσσία να περάσει απ’ τον Σηθ που πήρε το
μέρος του Άβελ.
Γέν.δ:26 Και εις τον Σηθ ομοίως εγεννήθη υιός· και εκάλεσε
το όνομα αυτού Ενώς. Τότε έγεινεν αρχή να ονομάζωνται με το όνομα του Κυρίου.
να ονομάζωνται με το όνομα του ΓΙΑΧΒΕ: Ξέρουμε
ότι ο Θεός φανέρωσε το όνομά Του στο Μωυσή στην Εξ.ς:3. Όμως για να το λέει εδώ
σημαίνει ότι χρησιμοποιούσαν το όνομα, αλλά δεν είχαν την αποκάλυψη του
ονόματος που πήρε ο Μωυσής όταν ο Θεός συγκεκριμενοποίησε τη διαθήκη Του με τον
άνθρωπο.
Εφ’ όσον ήταν περιορισμένη η
αντίληψή τους για τη φύση του Θεού δεν μπορούσαν να ξέρουν και τί σημαίνει το
όνομά Του. Ο Θεός πάντοτε αποκαλύπτει τη φύση Του μέσα απ’ το όνομά Του. Σήμερα
ο Θεός αποκαλύπτεται στον άνθρωπο σαν σωτήρας με το όνομα Ιησούς.
Υπάρχει η γνώμη ότι η λέξη “ονομάζωνται” στο Εβραϊκό έχει την έννοια “επικαλούνται”
το όνομα του Κυρίου, πάλι όμως με την περιορισμένη γνώση της σημασίας του ονόματος
του Θεού.
