Γέν.γ:2,3 Και είπεν η γυνή προς τον όφιν, Από του καρπού των δένδρων του παραδείσου
δυνάμεθα να φάγωμεν· από δε του καρπού του δένδρου, το οποίον είναι εν μέσω του
παραδείσου, είπεν ο Θεός, Μη φάγητε απ' αυτού, μηδέ εγγίσητε αυτόν, διά να μη αποθάνητε.
Η Εύα αρχίζει να
διαλέγεται με το Σατανά.
Μηδέ εγγίσητε: Ο Θεός δεν είπε κάτι τέτοιο (β:17), που σημαίνει ότι η Εύα πρόσθεσε
στο λόγο του Θεού. Αλλά και αφαίρεσε, γιατί είπε: διά να μη αποθάνητε ενώ ο Θεός είχε πει «θέλεις εξάπαντος
αποθάνει».
Στο ίδιο λάθος έπεσε και η εκκλησία που πρόσθεσε και αφαίρεσε στο λόγο
του Θεού, κι έτσι έδωσε το δικαίωμα στον διάβολο να μπει μέσα και να καταστρέψει.
Γέν.γ:4 Και είπεν ο όφις προς την γυναίκα,
Δεν θέλετε βεβαίως αποθάνει
Δεν θέλετε βεβαίως αποθάνει. Βλέπουμε εδώ ότι ο Σατανάς τελείως ψυχρά έρχεται να πει το ψέμα με
τέτοια πειστικότητα που να είναι δύσκολο ν’αντιδράσεις. Είναι αδίστακτος
προκειμένου να φέρει τον Θάνατο. Βλέπουμε ότι ο ισχυρισμός του είναι εκ
διαμέτρου αντίθετος με το λόγο του Θεού. Στα Εβραϊκά είναι ακόμα πιο εμφατικό: «Σίγουρα
δεν θα πεθάνετε».
Και σήμερα οι υπηρέτες του Σατανά λένε ότι ο Θεός είναι τόσο καλός που
δεν πρόκειται ν’αφήσει κανένα να χαθεί, αρνούμενοι την κρίση του Θεού και τον
αιώνιο θάνατο. Αρνούνται το λόγο του Θεού που είπε «με θάνατο θα πεθάνεις» και
αυτός είναι ο δεύτερος θάνατος που πραγματικά σκοτώνει τον άνθρωπο. Ο πρώτος
θάνατος είναι προσωρινός αποχωρισμός, ο δεύτερος είναι αιώνιος και αυτόν
εννοούσε ο Θεός.
Ο Σατανάς δεν είπε αμέσως στην Εύα να φάει, πρώτα αρνήθηκε την κρίση του
Θεού και μετά πρόσφερε το επιθυμητό και ευχάριστο αποτέλεσμα. Κι εφ’ όσον δεν
υπάρχει κρίση......
Ησ.νθ:2 η αμαρτία
βάζει χώρισμα ανάμεσα στο Θεό και τον άνθρωπο.
Αποκ.κ:14 Αυτό εννοούσε ο Θεός όταν έλεγε «με θάνατο θα πεθάνεις»
Γέν.γ:5 αλλ' εξεύρει ο Θεός, ότι καθ' ην
ημέραν φάγητε απ' αυτού, θέλουσιν ανοιχθή οι οφθαλμοί σας, και θέλετε είσθαι ως
θεοί, γνωρίζοντες το καλόν και το κακόν.
Ο Σατανάς εδώ κατηγορεί το Θεό για ζήλια, και πείθει την Εύα ότι δεν
τους αγαπάει γιατί κατακρατεί κάτι που είναι καλό για τον άνθρωπο. Αν τους
αγαπούσε δεν θα τους εμπόδιζε!
Είναι σημαντικό να δούμε το μέσο που χρησιμοποίησε ο Σατανάς για να κλονίσει
την εμπιστοσύνη της Εύας στην αλήθεια του Θεού, και να την κάνει να σκεφθεί
“λογικά”!! Ο Σατανάς το κατάφερε όταν
κλόνισε την εμπιστοσύνη της Εύας στην αγάπη του Θεού και σ’ αυτό που είπε ο
Θεός. Και όχι μόνο αυτό, αλλά με την ερώτηση που της έκανε, κάνει το Θεό να
φαίνεται απερίσκεπτος.
Επιδέξια της είπε ότι αυτό που τους είπε ο Θεός δεν στηρίζεται στην
αγάπη, αλλά «εξεύρει ο Θεός ότι καθ’ ήν
ημέραν φάγητε απ’ αυτού, θέλουσι ανοιχθή οι οφθαλμοί σας, και θέλετε είσθε ως
θεοί, γνωρίζοντες το καλόν και το κακόν» (εδ.5). Αυτό είναι σαν να της
έλεγε: Υπάρχει κάτι καλό αν φάτε απ’ αυτό τον καρπό που ο Θεός θέλει να σας
στερήσει! Άρα δεν σας αγαπά, γιατί αν σας αγαπούσε δεν θα σας στερούσε αυτή τη
χαρά!
Αν η Εύα στηριζόταν με απλότητα πάνω στην άπειρη αγάπη του Θεού, θα ήταν
ασφαλής και θα μπορούσε ν’ αντισταθεί στην επιρροή αυτού του συλλογισμού. Θα
μπορούσε να είχε απαντήσει:
“Έχω απόλυτη εμπιστοσύνη στην αγαθότητα του Θεού, και είναι αδύνατον να
με στερήσει ο Θεός από κανένα πραγματικό αγαθό. Αν αυτός ο καρπός είναι καλός
για μένα, ασφαλώς θα μου τον έδινε, το γεγονός όμως ότι ο Θεός μου τον
απαγορεύει, φανερώνει ότι αν φάω, αντί να βρεθώ καλύτερα θα είμαι πολύ
χειρότερα. Είμαι πεπεισμένη περί της αγάπης και της αλήθειας του Θεού. Ξέρω ότι
είσαι πονηρός, και ήλθες εδώ για να απομακρύνεις την καρδιά μου από την πηγή
πάσης αγαθότητας και πάσης αληθείας. Υπαγε οπίσω μου Σατανά!”
Ιωάν.ιζ:3 «Αύτη δε
είναι η αιώνιος ζωή, το να γνωρίσωσι σε τον μόνον αληθινόν Θεόν και τον οποίον
απέστειλας Ιησούν Χριστόν». Δεν μπορούμε να γνωρίσουμε το Θεό και να μην
έχουμε τη ζωή. Η απώλεια της γνώσης του Θεού υπήρξε ο θάνατος. Αυτό, τοποθετεί
την ζωή τελείως έξω από τον εαυτό μας, και την κάνει να εξαρτάται από εκείνο
που είναι ο Θεός. Οποιοσδήποτε κι αν είναι ο βαθμός της γνώσης του εαυτού μας,
στον οποίο έχουμε φθάσει, η Γραφή δεν λέγει: “Αύτη είναι η αιώνιος ζωή, να
γνωρίσουν τους εαυτούς τους”, αν και πολλές φορές η γνώση του Θεού και η γνώση
του εαυτού μας είναι ενωμένα μεταξύ τους. Είναι σημαντικό το να αναγνωρίσει
κανείς ότι εκείνο που στην πραγματικότητα ορίζει την κατάσταση και τη θέση του
ανθρώπου, είναι η γνώση ή η άγνοιά του περί Θεού. Αν ο άνθρωπος είναι κακός
στις σκέψεις, τα λόγια, και τις πράξεις του, αυτό προέρχεται απ’ το γεγονός ότι
δεν γνωρίζει το Θεό. Αντίθετα αν είναι αγνός στις σκέψεις του, άγιος στις
συνομιλίες του, γεμάτος χάρη στα έργα του, όλα αυτά δεν είναι τίποτε άλλο παρά
το πρακτικό αποτέλεσμα της γνώσης που έχει περί Θεού.
Το σχέδιο λοιπόν του Σατανά ήταν να απογυμνώσει τον άνθρωπο από την
αληθινή γνώση του μόνου αληθινού Θεού. Έδωσε μια λάθος ιδέα περί Θεού,
υπαγορεύοντας στην Εύα ότι ο Θεός δεν είναι αγαθός. Από τότε, λίγο ενδιαφέρει η
μορφή που πήρε η αμαρτία. Ο πιο λεπτός κι εκπαιδευμένος ηθικολόγος, ο πιο
ευλαβής άνθρωπος, ο πιο καλός φιλάνθρωπος, αν δεν γνωρίζουν τον μόνο αληθινό
Θεό, ευρίσκονται τόσο μακριά απ’ την ζωή όσο και ο τελώνης και η πόρνη.
O διάβολος ξέρει ότι η γνώση είναι δύναμη. Και πειράζει τον άνθρωπο να
πάρει αυτή την δύναμη από την γνώση αλλά όχι με το σωστό τρόπο. Όχι απ’ το
δένδρο της ζωής, αλλά από το δένδρο της γνώσης του καλού και του κακού.
Πολύ γνώση και πολύ δύναμη είναι επικίνδυνη για τον άνθρωπο. Αν όμως
αφεθούμε στην φροντίδα του ουράνιου Πατέρα μας, Αυτός ξέρει πόσο μπορούμε ν’
αντέξουμε για να μην υπερηφανευθούμε και καταστραφούμε, και μας δίνει ανάλογα.
Καθώς περπατάμε δια πίστεως, αυξάνουμε συστηματικά σε γνώση και με τη
χάρη του Θεού μαθαίνουμε πώς να χρησιμοποιούμε αυτή τη δύναμη που ο Θεός μας
προσθέτει.
Ο Ιησούς είχε όλη τη γνώση και τη δύναμη και ο Σατανάς ακριβώς εκεί Τον
πείραξε όταν Του ζήτησε να τα χρησιμοποιήσει λάθος, για ιδιοτελείς σκοπούς,
κάνοντας τις πέτρες άρτους.
και θέλετε είσθε ως θεοί: Μα ακριβώς αυτό είναι το σχέδιο του Θεού, να μας κάνει κατά την εικόνα
και την ομοίωσή Του! Ψαλμ.πβ:6 & Ιωάν.ι:34
Βλέπουμε ότι ο διάβολος ήξερε το σχέδιο του Θεού για τον άνθρωπο.
Προκειμένου τώρα να τον ρίξει απ’ αυτή την θέση, τον διαβάλλει μπροστά στο Θεό
προσφέροντάς του άλλους εύκολους δρόμους απ’ αυτόν που ο Θεός διάλεξε και που
είναι ο δρόμος της υπακοής και της υποταγής στο θέλημά Του! Και ο άνθρωπος πέφτει! Η Εύα έφαγε απ’ τον
καρπό, αλλά δεν έγινε Ελοχίμ, αντίθετα έχασε ό,τι είχε απ’ τον Ελοχίμ.
Ο διάβολος δεν τους είπε ότι θα γνώριζαν το καλό αλλά δεν θα είχαν την
δύναμη να το κάνουν, και ότι θα γνώριζαν το κακό χωρίς να μπορούν να το αποφύγουν.
