Ένα από τα πιο δυσβάσταχτα βάρη που
ένας πιστός γονέας μπορεί να αντιμετωπίσει, είναι όταν ο γιος ή η κόρη του εγκαταλείψουν
την πίστη που κάποτε ομολογούσαν.
Αυτό συμβαίνει. Και
όταν συμβεί, σίγουρα θ’ αρχίσεις να αναρωτιέσαι τι πήγε στραβά, που έκανες
λάθος. Αποτύχαμε στη διδασκαλία μας; Αποτύχαμε στο παράδειγμά μας; Μήπως έπρεπε
να πηγαίναμε σε μια άλλη εκκλησία που τα πράγματα ήταν πιο ελεύθερα…..; Αυτές
οι σκέψεις και οι υποθέσεις, δεν τελειώνουν ποτέ.
Η ιστορία του Ιούδα θα σε
βοηθήσει σ’ αυτές τις ερωτήσεις.
Η ιστορία του Ιούδα
Ο Ιούδας περπάτησε με τον Ιησού,
για τρία χρόνια. Είδε από κοντά και προσωπικά την πιο θαυμαστή ζωή που έζησε
ποτέ άνθρωπος πάνω στη γη. Διδάχτηκε από τον
ίδιο τον Κύριο Ιησού Χριστό.
Ο Ιούδας γνώριζε τη διδασκαλία
του Ιησού. Είχε ακούσει την επί του όρους ομιλία, ήξερε λοιπόν ότι υπάρχει ένας
στενός δρόμος που οδηγεί στη ζωή και ένας φαρδύς δρόμος που οδηγεί στην απώλεια.
Ακόμα, ο Ιούδας ήταν αυτόπτης
μάρτυρας των θαυμάτων του Ιησού. Όταν ο Χριστός ησύχασε την καταιγίδα, ο Ιούδας
ήταν στο καράβι. Όταν τάισε τις 5.000 κόσμο, ο Ιούδας μοίραζε κι αυτός καρβέλια
και ψάρια. Όταν ο Κύριός μας ανάστησε τον Λάζαρο από τους νεκρούς, ο Ιούδας
ήταν μάρτυρας αυτής της θεϊκής δύναμης.
Με τα ίδια του τ’ αυτιά, ο Ιούδας
άκουσε την πιο τέλεια διδασκαλία. Με τα ίδια του τα μάτια, είδε τις πιο
ξεκάθαρες αποδείξεις. Στη ζωή του, είχε το καλύτερο παράδειγμα και όμως αυτός ο
άνθρωπος εγκατέλειψε την πίστη που πριν λίγο ομολογούσε. Η τέλεια διδασκαλία,
το καλύτερο παράδειγμα, και τα πιο αδιάσειστα στοιχεία δεν μπορούν από μόνα
τους, να αλλάξουν την ανθρώπινη καρδιά.
Ελπίδα από βιβλικές ιστορίες
μεταστροφής.
Αν κλαις για τον αντάρτη γιο ή την
επαναστάτρια κόρη, δεν είσαι μόνος/η. Οι πρώτοι γονείς του κόσμου γνώρισαν αυτό
τον πόνο. Το πρώτο παιδί που γεννήθηκε σ’ αυτό τον κόσμο, «εξήλθεν από προσώπου του Κυρίου» (Γέν.δ:16).
Ο Ισαάκ και η Ρεβέκκα γνώρισαν την
ίδια θλίψη με τον Ησαύ, που επέλεξε το μονοπάτι της σεξουαλικής απόλαυσης και
ποτέ δεν μετανόησε (Εβρ.ιβ:16-17), και ενώ ο Δαβίδ είχε μεγάλη χαρά για τον
Σολομώντα, ο επαναστάτης γιος του, Αβεσσαλώμ, του ράγισε την καρδιά (Β’ Σαμ.ιη:33).
Οι γονείς που περνάνε τέτοιο
πόνο, χρειάζονται ανακούφιση, ενθάρρυνση και ελπίδα, και μπορούμε να τα βρούμε
αυτά σε δύο από τις πιο γνωστές ιστορίες της Βίβλου.
1. Πέτρος
Ο Πέτρος αρνήθηκε την πίστη που
είχε ομολογήσει σθεναρά. Όπως ο Ιούδας, περπάτησε κι αυτός σε βαθύ σκοτάδι, αλλά
η ιστορία του είχε καλύτερα αποτελέσματα: ο Πέτρος αποκαταστάθηκε.
Ο Χριστός μπορεί να επαναφέρει
τον γιο ή την κόρη σου. Αν η πίστη τους ήταν γνήσια, μπορείς να είσαι σίγουρος/η
ότι αυτό θα γίνει. Η απόδειξη της αληθινής πίστης είναι ότι εμμένει. Έτσι, αν
ένα άτομο εγκαταλείψει την πίστη που κάποτε ακολουθούσε, και ήταν αληθινή
πίστη, θα επανέλθει.
Αλλά τι γίνεται αν ο γιος ή η
κόρη δεν είχε ποτέ γνήσια πίστη; Τι θα συμβεί αν η πίστη τους ήταν μόνο ένα
άδειο κουτί; Ή τι γίνεται αν δεν είχαν ποτέ ομολογήσει πίστη στον Χριστό;
Στην περίπτωση αυτή, μπορείς να
βρεις ελπίδα στην ιστορία του Σαούλ από την Ταρσό.
2. Ο
Σαούλ από την Ταρσό.
Περπατώντας στο δρόμο προς την
Δαμασκό, ο Σαούλ ήταν γεμάτος οργή και θυμό κατά των χριστιανών. Περιφρόνησε το
Ευαγγέλιο και «πνέων έτι απειλήν και
φόνον κατά των μαθητών του Κυρίου» (Πράξ.θ:1). Αυτό είναι αρκετά έντονη
εχθρότητα. Ένα πράγμα είναι σίγουρο, ο Σαούλ δεν ενδιαφερόταν για την πίστη
στον Χριστό. Η ιδέα του να γίνει οπαδός του Ιησού ήταν μάλλον αποκρουστική γι’
αυτόν.
Αλλά ο αναστημένος Χριστός σταμάτησε
αυτόν τον άνθρωπο στο διάβα της ζωής του. «Σαούλ,
Σαούλ, τι με διώκεις;» (Πράξ.θ:4). Ο Σαούλ δεν έψαχνε τον Ιησού, αλλά ο
Ιησούς ήρθε ψάχνοντας γι’ αυτόν και ο Σαούλ, που μισούσε τους Χριστιανούς,
έγινε ο Απόστολος Παύλος.
Ο Χριστός δεν χρειάζεται την άδεια
του Σαούλ να παρέμβει στη ζωή του. «Επιτέθηκε» στη ζωή αυτού του ανθρώπου
απρόσκλητος και έφερε μια εκπληκτική μεταμόρφωση.
Αν ο Θεός περίμενε μόνο από εμάς
να κάνουμε το πρώτο βήμα προς Αυτόν, θα υπήρχε μικρή ελπίδα για τον επαναστάτη
γιο ή την κόρη σου. Αλλά ο Θεός είναι ελεύθερος να «εισβάλει» σε οποιοδήποτε
είδος ζωής, ανά πάσα στιγμή, και αυτό σημαίνει ότι πάντα υπάρχει ελπίδα.
