Ο ΦΟΒΟΣ ΤΗΣ ΦΤΩΧΕΙΑΣ
…η φτώχεια και τα πλούτη
ταξιδεύουν σε εντελώς αντίθετες κατευθύνσεις (πλούτη: οικονομικά, πνευματικά,
νοητικά και υλικά).
Το σημείο αναφοράς που οδηγεί σε
αυτά είναι η επιθυμία. …εάν απαιτείς πλούτη πρέπει να αρνηθείς οποιαδήποτε
περίσταση που οδηγεί στη φτώχεια. … ο φόβος της φτώχειας είναι μια κατάσταση
του μυαλού. …
Ο φόβος αυτός παραλύει τη λογική,
καταστρέφει τη φαντασία, σκοτώνει την αυτάρκεια, υπονομεύει τον ενθουσιασμό,
αποθαρρύνει την πρωτοβουλία, οδηγεί σε αβεβαιότητα ενός σκοπού, ενθαρρύνει την
αναβλητικότητα και κάνει τον αυτοέλεγχο αδύνατο.
Παίρνει μακριά τη γοητεία από την
προσωπικότητα κάποιου, καταστρέφει τη δυνατότητα της ακριβούς σκέψης,
παρεκκλίνει τη συγκέντρωση στην προσπάθεια, κυριεύει την επιμονή, αντιστρέφει
τη θέληση σε τίποτα, καταστρέφει τη φιλοδοξία, σκιάζει τη μνήμη και προσκαλεί
την αποτυχία σε όλες τις απίθανες μορφές της.
Σκοτώνει την αγάπη και δολοφονεί
τα λεπτά αισθήματα της καρδιάς, αποθαρρύνει τη φιλία και προσκαλεί την
καταστροφή σε εκατοντάδες μορφές, οδηγεί σε αυπνία, μιζέρια και δυστυχία… …ο
φόβος αυτός είναι, χωρίς αμφιβολία, ο πλέον καταστροφικός από τους έξι βασικούς
φόβους.
ΣΥΜΠΤΩΜΑΤΑ
ΑΔΙΑΦΟΡΙΑ: Συνήθως εκφράζεται με
έλλειψη φιλοδοξίας, θέληση να αποδεχθεί κανείς τη φτώχια, παραδοχή οποιασδήποτε
αμοιβής έχει να προσφέρει η ζωή χωρίς να υπάρχει αντίδραση, νοητική και
βιολογική τεμπελιά, έλλειψη πρωτοβουλίας, ενθουσιασμού και αυτοελέγχου.
ΑΝΑΠΟΦΑΣΙΣΤΙΚΟΤΗΤΑ: Η συνήθεια
του να επιτρέπουμε στους άλλους να σκέφτονται για εμάς.
ΑΜΦΙΒΟΛΙΑ: Συνήθως εκφράζεται
μέσω άλλοθι (δικαιολογιών) σχεδιασμένα να σκεπάζουν, «εξηγούν», απολογούνται για
την αποτυχία κάποιου. Μερικές φορές εκφράζονται με τη μορφή φθόνου προς
εκείνους που είναι επιτυχημένοι ή κριτικάροντάς τους.
ΑΝΗΣΥΧΙΑ: Συνήθως εκφράζεται με
το να βρίσκουμε λάθη στους άλλους, μια τάση να ξοδεύουμε πέρα από το εισόδημά
μας, αδιαφορία για τη προσωπική εμφάνιση, συνοφρύωμα, ακράτεια στη χρήση
αλκοόλ, μερικές φορές με τη χρήση ναρκωτικών, νευρικότητα, έλλειψη ισορροπίας,
αυτό-συνείδησης και έλλειψη αυτάρκειας.
ΥΠΕΡ-ΠΡΟΣΟΧΗ: Η συνήθεια του να
κοιτάμε την αρνητική πλευρά της κάθε κατάστασης, σκεπτόμενοι και μιλώντας για
κάθε πιθανή καταστροφή αντί να συγκεντρωνόμαστε στα μέσα επιτυχίας. Γνωρίζοντας
όλους τους δρόμος προς την αποτυχία, αλλά ποτέ αναζητώντας τα σχέδια ώστε να
την αποφύγουμε.
Περιμένοντας «την κατάλληλη
στιγμή» να ξεκινήσουμε να βάζουμε ιδέες και σχέδια στην πράξη, μέχρι η αναμονή
να γίνει μόνιμη συνήθεια. Θυμόμαστε όλους εκείνους που έχουν αποτύχει, και
ξεχνάμε όλους εκείνους που έχουν επιτύχει. Βλέπουμε την τρύπα στο κουλούρι, και
παραβλέπουμε το ίδιο το κουλούρι. Απαισιοδοξία που οδηγεί σε κακή χώνεψη,
αυτο-δηλητηρίαση, κακή αναπνοή και κακή διάθεση.
ΑΝΑΒΛΗΤΙΚΟΤΗΤΑ: Η συνήθεια να
αναβάλουμε για αργότερα αυτό που θα μπορούσε να γίνει πέρυσι. Ξοδεύουμε αρκετό
χρόνο στο να δημιουργούμε άλλοθι και δικαιολογίες αντί να κάνουμε τη δουλειά.
Αυτό το σύμπτωμα είναι στενά συνδεδεμένο με την υπερ-προσοχή, αμφιβολία και
ανησυχία.
Άρνηση να δεχτούμε υπευθυνότητες
όταν αυτό μπορεί να αποφευχθεί. Θέληση για να συμβιβαστούμε αντί να δώσουμε μια
γερή μάχη. Συμβιβασμός με τις δυσκολίες αντί να τις αξιοποιήσουμε και να τις
χρησιμοποιήσουμε ως εφαλτήριο λίθο προς την πρόοδο.
Σχεδιάζουμε το τι θα κάνουμε ΕΑΝ
ΚΑΙ ΕΦΟΣΟΝ ΚΥΡΙΕΥΘΟΥΜΕ ΑΠΟ ΤΗΝ ΑΠΟΤΥΧΙΑ, ΑΝΤΙ ΝΑ ΚΑΨΟΥΜΕ ΟΛΕΣ ΤΙΣ ΓΕΦΥΡΕΣ ΚΑΙ
ΝΑ ΚΑΝΟΥΜΕ ΤΗΝ ΥΠΟΧΩΡΗΣΗ ΑΔΥΝΑΤΗ.
