Η στάση του
χριστιανού απέναντι στην αμαρτία.
Ένας Χριστιανός δεν είναι αμαρτωλός. Έχουμε ξαναγεννηθεί, κι
έχουμε δύναμη κατά της αμαρτίας (Πράξ.α:8 Ρωμ.η:4).
Μπήκαμε μέσα στην οικογένεια του Θεού με την αναγέννηση και
γινόμαστε σύμμορφοι με τον Ιησού Χριστό (Ρωμ.η:29).
Είμαστε μαθητές του Χριστού, και ζούμε σύμφωνα με τις
διδασκαλίες Του. Αν είμαστε αληθινοί Χριστιανοί - που σημαίνει σαν το Χριστό -
δεν μπορούμε την ίδια στιγμή να είμαστε και αμαρτωλοί.
Στην πραγματικότητα πρέπει να μισούμε την αμαρτία. «Οι αγαπώντες τον Κύριον, μισείτε το κακόν»
(Ψαλμ.97:10). «Ο φόβος του Κυρίου είναι να μισή τις το κακόν» (Παρ.η:13). Αν αγαπάμε αληθινά το Θεό,
τότε αυτόματα θα μισούμε την αμαρτία.
«Ζητείτε ειρήνην μετά
πάντων, και τον αγιασμόν, χωρίς του οποίου ουδείς θέλει ιδεί τον Κύριον» (Εβρ.ιβ:14).
Το εδάφιο αυτό είναι τόσο δυνατό, αληθινό και σημαντικό για
τη σωτηρία, όπως και το «..εάν τις δεν
γεννηθή άνωθεν, δεν δύναται να ίδη την βασιλείαν του Θεού» (Ιωάν.γ:3,5).
Μετά την εμπειρία της αναγέννησης, ξεκινάει μια σύγκρουση
ανάμεσα στη σάρκα και το αναγεννημένο πνεύμα. Αυτή η μάχη είναι η μάχη του
αγιασμού, και πρέπει να την κερδίσουμε για να σωθούμε.
Ο Θεός είναι Άγιος και απαιτεί ένα άγιο λαό που θα είναι σαν
Αυτόν (Α’ Πέτρ.α:15,16).
Ξεκινώντας με την αμαρτία του Αδάμ και της Εύας, μπήκε
χώρισμα ανάμεσα στον άνθρωπο και τον Άγιο Θεό. Ο μόνος τρόπος για ν’
αποκατασταθεί η γνήσια επικοινωνία, είναι ν’ αποχωριστεί ο άνθρωπος από την
αμαρτία.
Η εκλογή είναι: Αποχωρισμός απ’ την αμαρτία, ή αποχωρισμός
απ’ το Θεό. Υπάρχουν μόνο δύο οικογένειες - η οικογένεια του Θεού και η
οικογένεια του Σατανά, που είναι ο θεός αυτού του κόσμου (Α’ Ιωάν.γ:10 Β’ Κορ.δ:4).
Δεν υπάρχει ουδέτερο έδαφος.
Ρωμ.ιβ:1-2 «Σας
παρακαλώ λοιπόν, αδελφοί, διά των οικτιρμών του Θεού, να παραστήσετε τα σώματά
σας θυσίαν ζώσαν, αγίαν, ευάρεστον εις τον Θεόν, ήτις είναι η λογική σας
λατρεία, και μην συμμορφώνεσθε με τον αιώνα τούτον, αλλά μεταμορφώνεσθε διά της
ανακαινίσεως του νοός σας, ώστε να δοκιμάζετε τι είναι το θέλημα του Θεού το
αγαθόν και ευάρεστον και τέλειον».
Ο αγιασμός περικλείει τη θυσία των επιθυμιών και του θέλω
μας. Πρέπει να παραστήσουμε τα σώματά μας μ’ ένα τρόπο ευάρεστο στο Θεό, κι
αυτό είναι η λογική μας λατρεία. Αυτό σημαίνει ότι πρέπει να είμαστε πρόθυμοι
να κάνουμε οτιδήποτε προκειμένου να ευαρεστήσουμε το Θεό άσχετα με το τί θα
χρειαστεί να θυσιάσουμε.
Ακριβώς επειδή ο καθένας είναι προσωπικά υπεύθυνος απέναντι
στον Θεό, πρέπει να έχει τις προσωπικές του πεποιθήσεις. Απ’ τη στιγμή που
λαμβάνουμε το Άγιο Πνεύμα χρειάζεται να διδαχτούμε απ’ τους δασκάλους που ο
Θεός έχει βάλει στην εκκλησία, αλλά και απ’ το Πνεύμα κατ’ ευθείαν. Δεν
μπορούμε να στηριζόμαστε στη γνώμη ή στην έλλειψη γνώμης των άλλων, αλλά πρέπει
να ψάξουμε για μια απάντηση, εμείς οι ίδιοι, σε συγκεκριμένα ζητήματα. Φυσικά,
κάθε διδασκαλία της Γραφής είναι αρκετή από μόνη της, και κανείς δεν μπορεί να
την αποφύγει λέγοντας ότι δεν αισθάνεται πεπεισμένος.
Μερικές φορές ο Θεός μπορεί να δώσει σε ένα άτομο
συγκεκριμένες οδηγίες για κάποιο θέμα που δεν είναι ανάγκη να τις συμμεριστούν
κι οι άλλοι πιστοί. Ίσως αυτό να είναι αναγκαίο εξαιτίας του περιβάλλοντος
αυτού του ατόμου ή κάποιας αδυναμίας του σ’ ένα συγκεκριμένο θέμα, ή μπορεί ο
Θεός να οδηγεί αυτό το άτομο σε μια πιο στενή σχέση μαζί Του.
Σ’ αυτή την περίπτωση το άτομο θα είναι τόσο σωστό σ’ αυτό
που πιστεύει, όσο συνεπές είναι με τις Γραφές (Ρωμ.ιδ:5,23). Την ίδια στιγμή βέβαια, δεν θα πρέπει αυτό που
πιστεύει να προσπαθεί με φορτικότητα να το μεταδώσει και σ’ άλλους. Κατά το
ίδιο τρόπο και οι άλλοι θα πρέπει να σέβονται τις πεποιθήσεις του και να μην
τις υποτιμούν (Ρωμ.ιδ:2-6).
Ο Θεός πάντοτε θα τιμήσει και θα ευλογήσει αυτούς που κάνουν
προσωπικά βήματα αγιασμού. Υπάρχει μια ιδιαίτερη ευλογία και σχέση με το Θεό σε
κάθε τέτοια προσπάθεια.
Ο αγιασμός δεν είναι
θέμα νόμων.
Ο αγιασμός πρέπει να έχει σαν κινητήρια δύναμη το Άγιο
Πνεύμα που κατοικεί μέσα μας. Οι εργάτες πραγματικά έχουν την πνευματική
εξουσία κι ευθύνη ν’ αναζητήσουν πρότυπα διαγωγής και ένδυσης ανάμεσα στους αγίους. Έχουν ν’ αποδώσουν
λόγο στο Θεό (Εβρ.ιγ:17).
Ωστόσο, μπορεί να ζητήσουν «Σεμνό ντύσιμο», αλλά, αν δεν
υπάρχει αγιασμός στην καρδιά, είναι αδύνατο να υπακούσει κανείς. Ο αγιασμός δεν
μπαίνει σε νόμους - ή είναι στην καρδιά ή δεν υπάρχει. Αφού κάποιος
αναγεννηθεί, αποκτά αυτό το «βασικό ένστικτο» του αγιασμού που μεταδίδεται απ’
το Άγιο Πνεύμα κι όταν το συνδυάσει με το λόγο του Θεού που διδάσκεται από τον
ποιμένα, μπορεί να ζήσει μια άγια ζωή. Αντίθετα, τόσοι πολλοί άνθρωποι είναι
επαναστάτες, και τόσοι πολλοί προσπαθούν να συγκρίνουν δόγματα και εκκλησίες.
Κανένα δόγμα δεν έσωσε ποτέ κανέναν! Μόνο ο λόγος του Θεού μπορεί να φέρει
σωτηρία
Ο αγιασμός διατηρείται από αγάπη για το Θεό.
Γι’ αυτό το λόγο οι Γραφές μας διδάσκουν «Μή αγαπάτε τον κόσμον μηδέ τα εν τω κόσμω»
(Α’ Ιωάν.β:15). Μπορούμε να ζήσουμε
άγια μόνο αγαπώντας το Θεό και όχι τον κόσμο που είναι κάτω απ’ τον έλεγχο του
Σατανά.
Ο Νόμος και ο φόβος μπορεί να μας κάνουν να αποφύγουμε την
αμαρτία σ’ ένα βαθμό, αλλά μόνο η αγάπη θα δημιουργήσει την επιθυμία μέσα μας
να αποφύγουμε κάθε τι που δεν αρμόζει στο Θεό και απομακρύνει την παρουσία Του
από τη ζωή μας.
Όταν κάποιος αγαπάει πραγματικά κάποιον άλλον, προσπαθεί να
τον ευχαριστήσει δίχως να υπολογίζει τις προσωπικές του προτιμήσεις ή την
ευκολία και την άνεσή του. Κατά τον ίδιο τρόπο, όταν αγαπάμε το Θεό, τον Πατέρα
και Σωτήρα μας, θέλουμε να υπακούσουμε στο λόγο Του.
Όπως είπε ο Ιησούς, «Εάν τις με αγαπά, τον λόγον μου θέλει
φυλάξει» (Ιωάν.ιδ:23,15 Α’ Ιωάν.β:3).
Απ’ την άλλη μεριά, «Εάν τις αγαπά τον κόσμον,
η αγάπη του Πατρός δεν είναι εν αυτώ» (Α’
Ιωάν.β:15).
Η Γραφή μας διδάσκει τα βασικά στοιχεία του αληθινού
αγιασμού «Και μη συμμορφόνεσθε με τον
αιώνα τούτον» (Ρωμ.ιβ:2). «Από παντός είδους κακού απέχεσθε» (Α’ Θεσ.ε:22). «Εις πάντα εγκρατεύεσθε» (Α’
Κορ.θ:25).
Αυτά τα τρία εδάφια περιγράφουν την ουσία του πρακτικού
αγιασμού. Ο βασικός σκοπός κάθε άλλης λεπτομέρειας αγιασμού είναι να μας
βοηθήσει να μείνουμε σταθεροί σ’ αυτές τις βασικές αρχές.
Το μήνυμα του Σατανά.
Ο διάβολος προσπαθεί να μας πείσει ότι όσο είμαστε μ’ αυτό
το σώμα, και η σάρκα είναι ασθενής, δεν μπορούμε να ζήσουμε άγια. Θέλει να
πιστεύουμε ότι δεν γίνεται τίποτα, κι ότι θ’ αμαρτάνουμε κάθε μέρα. Η αλήθεια
είναι ότι ο Θεός μας έχει διατάξει να είμαστε άγιοι. Είναι αλήθεια ότι η σάρκα
είναι ασθενής, αλλά είναι επίσης αλήθεια ότι ο Χριστός κατέκρινε την αμαρτία
στη σάρκα (Ρωμ.η:3). Ο Χριστός είχε σάρκα όπως εμάς έτσι ώστε δια του θανάτου
Του να καταργήσει τον έχοντα το κράτος του θανάτου, δηλαδή τον διάβολο
(Εβρ.β:14). Ο Ιησούς νίκησε την αμαρτία στη σάρκα, και τώρα είναι το παράδειγμά
μας. Το ίδιο κι εμείς, μπορούμε να νικήσουμε την αμαρτία στη σάρκα, γιατί
έχουμε το Πνεύμα του Χριστού να κατοικεί μέσα μας.
