Δεν υπάρχει καμία έλλειψη αιρέσεων στις μέρες μας.
Αν θέλεις να υιοθετήσεις μια, από βλάσφημη μέχρι διεστραμμένη,
θα βρεις έναν πραγματικό μπουφέ με επιλογές στο διαδίκτυο. Μπες, διάλεξε και
φτιάξε τη δική σου εκδοχή της πίστης.
Και απ’ όλες τις αιρετικές επιλογές, ίσως η πιο κοινή — και
ενδεχομένως η πιο καταστροφική — είναι αυτό που λέμε, «το ωραίο δόγμα», ο
«άνετος χριστιανισμός»..
Τους προπαγανδιστές του «ωραίου δόγματος» μπορεί να τους δει
και να τους ακούσει ανά πάσα στιγμή, κάθε Χριστιανός, που παίρνει οποιαδήποτε
τολμηρή στάση για οποιοδήποτε θέμα κουλτούρας, ή χρησιμοποιεί σκληρή γλώσσα, ή
καταδικάζει κάθε αμαρτωλή πράξη, ή παλεύει ενάντια στο κακό με όλη του τη δύναμη
λόγω των πεποιθήσεών του. Τη στιγμή που αυτός θα σταθεί και θα πει «αυτό είναι
λάθος, και εγώ δεν θα συμβιβαστώ», οι αιρετικοί θα εφορμήσουν με τα γνωστά
γλυκόλογά τους.
Επιμένουν ότι ο Ιησούς ήταν ένας καλός άνθρωπος, και ότι
ποτέ δεν θα έκανε τίποτα που θα αναστάτωνε τον κόσμο. Λένε ότι ήρθε για να
κηρύξει ανοχή και αποδοχή, και δεν χρησιμοποιούσε λέξεις που θα μπορούσαν να
βλάψουν τα συναισθήματα. Κηρύττουν με βεβαιότητα ένα πράο και ήπιο Μεσσία που
γεννήθηκε σ’ αυτή τη γη με αποστολή να ανοίξει έναν εποικοδομητικό διάλογο.
Οι πιστοί του «καλούλη
Ιησού» συνήθως αγνοούν το λόγο του Θεού, αλλά ξέρουν ότι ήταν «φίλος με τις
πόρνες», και ότι κάποτε είπε κάτι σχετικά με τον τρόπο, ότι δηλαδή δεν πρέπει
να μαλώνουμε αν κάτι δεν είναι σωστό ή οτιδήποτε άλλο. Στο μυαλό τους, είναι
ουσιαστικά σαν ένας υπερφυσικός κωμικός.
Δεν το θεωρούν σωστό να κρίνουμε το κακό, το λάθος και την
αμαρτία, γιατί όταν μιλάμε έτσι, δεν μπορούμε να διαδώσουμε το χριστιανισμό.
Λένε, ότι το μήνυμα του Ιησού ήταν ότι πρέπει να είμαστε
καλοί με τους ανθρώπους, επειδή θέλουμε να είναι κι αυτοί καλοί μ’ εμάς. Το
θέμα είναι, όλοι να είμαστε ευχαριστημένοι. Τόσο απλά.
Να είσαι καλός μαζί μου και θα είμαι καλός μαζί σου κι όλοι
θα είμαστε μια χαρά!.
Αυτό είναι το μήνυμα του Χριστιανισμού; Σοβαρά;
Ο Ιησούς Χριστός δηλαδή κήρυξε μια αλήθεια που δεν ήταν πιο
βαθιά ή πιο περίπλοκη από ό, τι ένα σλόγκαν σε μια αφίσα Νηπιαγωγείου; Σοβαρά;
Ο Θεός να μας βοηθήσει. Έχουν κάνει το Γιο του Θεού μια
μαριονέτα.
Δεν αναγνωρίζω αυτόν τον Ιησού.
Τόσο μετρημένος. Τόσο ειρηνόφιλος. Τόσο καλό παιδί.
Αυτός δεν είναι ο Ιησούς που εγώ διαβάζω στην Αγία Γραφή. Εγώ
βλέπω ένα δυνατό, αντρίκειο, αυστηρό και ατρόμητο σωτήρα. Συμπονετικός, ναι. Συγχωρητικός,
φυσικά. Αγαπάει, αγαπάει πάντα. Αλλά δεν είναι ιδιαίτερα συμπαθητικός.
Καταδίκασε. Κατήγγειλε. Προκάλεσε πρόβλημα. Διατάραξε την
καθεστηκυία τάξη.
Σε μία περίπτωση - τουλάχιστον σε μία καταγεγραμμένη
περίπτωση - χρησιμοποίησε βία. Αυτός ο Ιησούς όταν είδε τους αργυραμοιβούς στο
ναό, πώς αντέδρασε; Δεν ήταν ευγενικός. Θα έλεγα μάλιστα ότι ήταν εντελώς αδιάλλακτος.
Έφτιαξε ένα μαστίγιο (αυτό οι δικηγόροι το ονομάζουν «Προμελέτη») και έδιωξε
τους εμπόρους. Αναποδογύρισε τραπέζια και φώναξε. Προκάλεσε μια σκηνή
(Ιωάν.β:15).
Επίθεση με θανατηφόρο όπλο. Βανδαλισμός. Διατάραξη ειρήνης.
Με δυο λόγια, δεν ήταν κάτι ωραίο!
Καθόλου ωραίο.
Μπορείς να φανταστείς πώς ορισμένοι μετριοπαθείς,
θρησκόληπτοι, «ευχάριστοι» χριστιανοί του σήμερα, θα αντιδρούσαν σ’ αυτό το
θέαμα στο ναό; Μπορείς να φανταστείς τους υποστηρικτές του «ωραίου δόγματος», να
κουνάνε τα δάκτυλά τους αναστενάζοντας, με μια παθητική στάση;
Είμαι βέβαιος ότι θα στέλνανε στον Ιησού ένα e-mail για να Τον «προστατέψουν», αφήνοντας
ίσως να διαφανεί μια αποδοκιμασία σχετικά με το περιστατικό, υπενθυμίζοντάς Του
ότι ο Ιησούς ποτέ δεν θα έκανε αυτό που ο Ιησούς μόλις έκανε.
Δεν νομίζω ότι υπάρχει στην Καινή Διαθήκη ούτε ένα
παράδειγμα του Χριστού να ζητά «διάλογο» με το κακό ή να αναζητά μια «μέση λύση»
σε ένα θέμα. Μάλλον βλέπουμε ένα απόλυτο άντρα, που δεν φοβόταν την
αντιπαράθεση. Δεν αμφιταλαντευόταν ούτε επικροτούσε την άλλη πλευρά. Βλέπουμε
κάποιον που ποτέ δεν προσπάθησε να αποφύγει μια διαφωνία λέγοντας απλά ότι
«συμφωνήσαμε ότι διαφωνούμε».
Βλέπω έναν Χριστό που ονομάζει τους Γραμματείς και τους
Φαρισαίους φίδια και έχιδνες. Τους χαρακτηρίζει δολοφόνους και οδηγούς τυφλούς,
διακωμωδώντας τους δημόσια (Ματθ.κγ:33). Υπονομεύει την εξουσία τους. Τους
προσβάλλει. Τους κριτικάρει έντονα. Δεν είναι και τόσο «ωραίος» μαζί τους.
Ο Ιησούς επιπλήττει και καταδικάζει. Στο Ματθαίο ιη,
χρησιμοποιεί μια μακάβρια και σκληρή εικόνα, λέγοντας ότι θα ήταν καλύτερα να
πνιγούν στη θάλασσα με μια πέτρα στο λαιμό τους, από το να βλάψουν ένα παιδί. Οι
σύγχρονοι πολιτικοί μας, αν ήταν περίπου δύο χιλιάδες χρόνια πριν, είμαι
βέβαιος ότι θα πήγαιναν στα κανάλια και θα κουνούσαν το κεφάλι τους επιμένοντας
ότι δεν υπάρχει «τόπος για τέτοιου είδους γλώσσα».
Δεν υπάρχει τόπος για τη γλώσσα του Θεού.
Ο Ιησούς σκόπιμα έκανε και είπε πράγματα που ήξερε ότι θα
σοκάρουν τον κόσμο. Αναζωπύρωσε τη διαίρεση και την αμφισβήτηση. Αυτός την προκάλεσε.
Ίσως δεν θα έπρεπε να σπάσει τα καθιερωμένα τους έθιμα, αλλά το έκανε. Ίσως δεν
θα έπρεπε να θεραπεύσει το χέρι εκείνου του ανθρώπου το Σάββατο, γνωρίζοντας πως
θα ενοχλήσει τους άλλους και θα τους προκαλέσει αγανάκτηση, αλλά το έκανε και
το έκανε με «οργή» (Μάρκ.γ:5). Θα μπορούσε να είχε πάει λίγο με το ρεύμα του
κόσμου, όπως πήγαιναν όλοι. Θα μπορούσε να είχε «παγώσει» τα πράγματα, δε
βαριέσαι, ότι έγινε, έγινε, αλλά δεν το έκανε. Θα μπορούσε να το «παίξει» διπλωμάτης,
αλλά δεν το «έπαιξε».
Θα μπορούσε να έλεγε, ησυχάστε, ηρεμίστε, αντίθετα τους
έκανε να αισθάνονται άβολα. Θα μπορούσε να τους κάνει να αισθάνονται άνετα,
αλλά επέλεξε να τους βάλει στην κόψη του ξυραφιού.
Έπεισε τον όχλο να μην πετροβολήσει την «συλληφθείσαν επί μοιχεία» (Ιωάν.η), και στη συνέχεια γύρισε σ’
αυτήν και της είπε να σταματήσει να αμαρτάνει. Πράγματι, ούτε μία φορά δεν ήρθε
αντιμέτωπος με την αμαρτία και τη διαφθορά, λέγοντας: «Έλα, εντάξει, δεν είναι
τίποτα, προχώρα, άλλα είναι τα σπουδαία…YOLO!».
Οι οπαδοί του «καλούλη» Ιησού αρέσκονται να χρησιμοποιούν το
«Όστις
από σας είναι αναμάρτητος, πρώτος ας ρίψη τον λίθον επ' αυτήν» - που όταν
το δεις σωστά, είναι μια όμορφη και συναρπαστική ιστορία - αλλά σπάνια ακούς να
αναφέρονται στη συνομιλία που βλέπουμε
λίγες προτάσεις παρακάτω, στο ίδιο κεφάλαιο. Ιωάν.η:44, ο Ιησούς επιπλήττει
τους άπιστους Εβραίους και τους αποκαλεί «παιδιά του διαβόλου».
Αμάν! Αυτός δεν είναι καλούλης Ιησούς!
Ιησού, δεν σου είπε ποτέ κανείς, ότι μπορείς να καταφέρεις
περισσότερα με τα όμορφα λόγια και την επιτηδευμένη χροιά της φωνής σου;
Ενώ συχνά μας υπενθυμίζουν ότι «πάντες όσοι πιάσωσι μάχαιραν διά μαχαίρας θέλουσιν απολεσθή»,
φαίνεται να αγνοούν τις άλλες αναφορές της μάχαιρας. Όπως όταν είπε στους
μαθητές Του «…..ας πωλήση το ιμάτιον
αυτού και ας αγοράση μάχαιραν» (Λουκ.κβ:36), ή όταν είπε ότι «δεν ήλθον να βάλω ειρήνην, αλλά μάχαιραν»
(Ματθ.ι:34).
Είναι πάντα στοργικός…
Ο Χριστός δεν ήταν και δεν είναι ένας σύμβουλος κατά τα κοσμικά
πρότυπα, συγκαταβατικός, υποχωρητικός, προσεχτικός να μην πληγώσει, ευάρεστος
σε όλους, με λίγα λόγια διπλωμάτης, ούτε κάλεσε εμάς να είμαστε. Ο προορισμός
μας είναι πιο ουσιαστικός, και ο δρόμος μας είναι πολύ πιο προκλητικός και
επικίνδυνος.
Ήταν ευχάριστος….
Που κολλάει αυτό;
Ευχάριστος: γλυκομίλητος, πρόσχαρος, έξοχος, στιλάτος.
Αυτό δεν έχει να κάνει με τον Χριστιανισμό.
Και ανεκτικός….
Η ανοχή είναι εύκολο πράγμα. Οποιοσδήποτε δειλός μπορεί να
μάθει να ανέχεται κάτι. Ανοχή είναι η αδράνεια. Το αντίθετο είναι η δράση.
Καλούμαστε να αρνηθούμε να ανεχόμαστε το κακό. Καλεστήκαμε να ενοχλούμαστε απ’
αυτό και να συνεργαζόμαστε για να το καταστρέψουμε. Ο θυμός είναι πολύ πιο σωστός από ό, τι η ανοχή.
Προφανώς δεν υπονοώ ότι ο θυμός είναι αυτόματα, ή συνήθως
δικαιολογημένος. Ο Χριστός επέδειξε δίκαιη οργή. Δίκαιος θυμός είναι αυτός που είναι
φυσικό να γεμίζει την ψυχή μας, όταν αντιμετωπίζουμε τα βάθη της εξαχρείωσης
και της αμαρτίας. Είναι λάθος να βράζω από οργή, επειδή κάποιος μου βγήκε από
στοπ ή επειδή με κουτσομπολεύουν πίσω
από την πλάτη μου, αλλά είναι επίσης λάθος να μην αισθάνομαι θυμό όταν τα μωρά
δολοφονούνται και ο θεσμός της οικογένειας υπονομεύεται και προσβάλλεται.
Ο θυμός είναι καλός, όταν στρέφεται σε πράγματα που
προσβάλλουν όχι εμάς, αλλά τον Θεό. Ακριβώς όπως η μη ανεκτικότητα του Χριστού,
που κι εμείς πρέπει να έχουμε, πηγάζει από την επιθυμία για τη σωτηρία των
ψυχών και να υπερασπιστούμε την αλήθεια.
Ακόμα και όταν δίκαια οργιζόμαστε, δεν έχουμε εν λευκώ το
δικαίωμα να ενεργούμε όπως μας αρέσει. Αλλά, σύμφωνα με τη Βίβλο, υπάρχουν
φορές που χρειάζεται να χρησιμοποιήσουμε σκληρή γλώσσα, μερικές φορές να
προκαλέσουμε κάποιο επεισόδιο, μερικές φορές να πληγώσουμε τα συναισθήματα των
ανθρώπων, και υπάρχουν φορές, που ενδέχεται να πρέπει να χρησιμοποιήσουμε
φυσική βία.
Ο Ιησούς μας είπε να γυρίζουμε και το άλλο μάγουλο όταν δεχόμαστε
προσωπική επίθεση, αλλά ποτέ δεν είπε να γυρνάμε τελείως την πλάτη και να αφήνουμε
τα ψέματα να διαδίδονται και το κακό να αυξάνεται.
Έτσι, αρκετά με την λεπτότητα.
Είμαστε ωραίοι Χριστιανοί με τον ωραίο Ιησού μας, που μας
καταπατούν χωρίς διαμαρτυρία.
Αρκετά, πια!
Νομίζω ότι είναι καιρός ο Χριστιανισμός να ανακτήσει το
μαχητικό πνεύμα, το πνεύμα του Χριστού.
Νομίζω ότι είναι καιρός να αναρωτιόμαστε: «Τι θα έκανε ο Ιησούς;»
Και νομίζω ότι είναι καιρός να απαντήσουμε με ειλικρίνεια: ο
Ιησούς θα αναποδογύριζε τραπέζια και θα φώναζε.
Ίσως, θα έπρεπε να ακολουθήσουμε το παράδειγμά Του.
