(1) Αδιαφορία
για το Θεό.
Ρωμ.α:21 Διότι γνωρίσαντες τον Θεόν, δεν εδόξασαν ως Θεόν ουδέ ευχαρίστησαν, αλλ'
εματαιώθησαν εν τοις διαλογισμοίς αυτών, και εσκοτίσθη η ασύνετος αυτών καρδία·
Αν κι οι άνθρωποι γνώρισαν ότι ο Θεός
υπάρχει, δεν Τον δόξασαν ούτε Τον ευχαρίστησαν για την πρόνοιά Του. Η πρώτη αμαρτία
ήταν η άρνηση της λατρείας και η αγνωμοσύνη - με λίγα λόγια αδιαφορία για το
Θεό. Εξαιτίας αυτής της στάσης, οι άνθρωποι άρχισαν να διαλογίζονται μάταια
πράγματα κι έτσι άρχισαν να χάνουν το φως που είχαν. Η καρδιά τους έγινε
ασύνετη, που εδώ σημαίνει έλλειψη πνευματικής οξυδέρκειας ή ηθικής κρίσης (όπως
στους Ψαλμούς και τις Παροιμίες) παρά έλλειψη νοημοσύνης. Αυτό το εδάφιο
εκφράζει μια βασική αρχή σχετικά με την αλήθεια: Αν κάποιος δεν ενεργεί ανάλογα
με την αλήθεια που έχει, θα τη χάσει. Αν αρνείται να βαδίσει στο φως που κατέχει,
αυτό θα γίνει αμυδρό μέχρι να σβήσει. Τελικά θα ζήσει στο σκοτάδι.
(2) Ειδωλολατρία.
Ρωμ.α:22 λέγοντες ότι είναι σοφοί εμωράνθησαν,
Παραμελώντας την αλήθεια που είχαν,
φαντάστηκαν τους εαυτούς τους σοφούς μέσα στους ανόητους διαλογισμούς τους. Υπερηφανεύτηκαν
για τη διάνοιά τους.
Ρωμ.α:23 και ήλλαξαν την δόξαν του αφθάρτου Θεού εις ομοίωμα εικόνος φθαρτού ανθρώπου
και πετεινών και τετραπόδων και ερπετών.
Αυτό οδήγησε στην ανοησία της ειδωλολατρίας.
Πώς μπορούσαν θεοί από άψυχο ξύλο και πέτρα να δημιουργήσουν τον κόσμο; Πώς
μπορούσαν άκομψες αναπαραστάσεις θηρίων να έχουν εξουσία πάνω σε ζωντανές
ανθρώπινες υπάρξεις; Πώς μπορούσαν τα είδωλα ν’ αξίζουν να λατρεύονται απ’ τον
άνθρωπο που ο ίδιος τα σχεδίασε; Κι όμως, όταν ο άνθρωπος αγνόησε την αλήθεια
σχετικά με το Θεό έχασε την ικανότητα να κατανοεί τα του Θεού. Άλλαξε τη δόξα
του άφθαρτου Θεού σε εικόνες φθαρτών ανθρώπων, πουλιών, ζώων και ερπετών.
(3) Σεξουαλική
ακαθαρσία.
Ρωμ.α:24
Διά τούτο και παρέδωκεν αυτούς ο Θεός διά των
επιθυμιών των καρδιών αυτών εις ακαθαρσίαν, ώστε να ατιμάζωνται τα σώματα αυτών
μεταξύ αυτών.
Η ειδωλολατρία οδήγησε στην σεξουαλική
διαφθορά και ακαθαρσία. Αυτό το πρότυπο είναι φαινόμενο στον καιρό της Παλαιάς
Διαθήκης, στην ιστορία της Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας και στις ειδωλολατρικές
κοινωνίες σήμερα. Τελικά, η ηθική είναι αδύνατον να διατηρηθεί χωρίς το Θεό. Η
πίστη στο Θεό είναι το μόνο θεμέλιο γι’ απόλυτη ηθική. Χωρίς το Θεό, κάθε ηθική
κρίση είναι σχετική υποκείμενη και αβέβαιη.
Εξαιτίας της ειδωλολατρίας, «παρέδωκεν αυτούς ο Θεός....» Αυτή η
φράση επαναλαμβάνεται τρεις φορές στο κείμενο που εξετάζουμε. Δεν τους πίεσε ο
Θεός ν’ αμαρτήσουν, αλλά εξαιτίας της αμαρτίας τους, επέτρεψε να βουτηχτούν
ακόμα πιο πολύ μέσα σ’ αυτή. Δεν τους συγκράτησε πλέον με τη θεία χάρη Του,
αλλά τους άφησε στην «ελευθερία» που ζήτησαν. Φυσικά, αυτή η «ελευθερία» να
αμαρτάνεις έχει σαν αποτέλεσμα να γίνεις δούλος της αμαρτίας, εξευτελισμό και
αιώνια καταδίκη.
Για την ακρίβεια, ο Θεός τους παρέδωσε στις
αμαρτωλές επιθυμίες των καρδιών τους. Χωρίς το Θεό σαν πηγή ηθικής, άρχισαν να
παραδίδονται σε σεξουαλικές ακαθαρσίες εξευτελίζοντας και ατιμάζοντας τα ίδια
τους τα σώματα.
Ρωμ.α:25 Οίτινες μετήλλαξαν την αλήθειαν του Θεού εις το ψεύδος, και εσεβάσθησαν
και ελάτρευσαν την κτίσιν μάλλον παρά τον κτίσαντα, όστις είναι ευλογητός εις τους
αιώνας· αμήν.
Άλλαξαν την αλήθεια του Θεού με το ψέμα και
λάτρευσαν τα δημιουργήματα αντί το Δημιουργό. Ειδωλολατρία είναι η λατρεία των
δημιουργημάτων, έτσι η λατρεία του σώματος με την παράδοση σε ασελγείς
σεξουαλικές ανηθικότητες είναι η λογική συνέχεια της ειδωλολατρίας. Ο
ειδωλολάτρης ξεκινάει με τη λατρεία εικόνων ανθρώπων ή ζώων μέχρι να καταλήξει
στη λατρεία του ίδιου του σώματος.
Σ’ αυτό το σημείο ο απόστολος Παύλος ξεσπάει
σε μια έκφραση λατρείας προς το Θεό «όστις
είναι ευλογητός εις τους αιώνας» Αμήν.
(4) Ομοφυλοφιλία
Ρωμ.α:26 Διά τούτο παρέδωκεν αυτούς ο Θεός εις πάθη ατιμίας· διότι και αι γυναίκες
αυτών μετήλλαξαν την φυσικήν χρήσιν εις την παρά φύσιν·
Επειδή οι άνθρωποι επέμεναν στις ασέλγειες, ο
Θεός τους παρέδωσε σε αχρεία πάθη ή σε πάθη ατιμίας. Όταν ο άνθρωπος απορρίπτει
τον ηθικό νόμο του Θεού, μετά τίποτα δεν του φαίνεται κακό. Όταν ο άνθρωπος
παραδίδεται χωρίς φραγμούς στις φυσικές, αμαρτωλές επιθυμίες του, τελικά
αρχίζει να ψάχνει αφύσικες (ανώμαλες) καταστάσεις για να χορτάσει τη
διεφθαρμένη όρεξή του. Υπερβολική ετεροσεξουαλική ανηθικότητα σε μια κοινωνία
οδηγεί στην ομοφυλοφιλία.
Ρωμ.α:27 ομοίως δε και οι άνδρες, αφήσαντες την φυσικήν χρήσιν της γυναικός, εξεκαύθησαν
εις την επιθυμίαν αυτών προς αλλήλους, πράττοντες την ασχημοσύνην άρσενες εις άρσενας
και απολαμβάνοντες εις εαυτούς την πρέπουσαν αντιμισθίαν της πλάνης αυτών.
Αυτό το εδάφιο αναμφίβολα περιγράφει την ομοφυλοφιλία
ανάμεσα σε γυναίκες (εδ.26) και ανάμεσα σε άνδρες (εδ.27) κατατάσσοντας την σαν
αμαρτία. Δεν έχει καμία ένδειξη ότι η ομοφυλοφιλία είναι κάτι «φυσιολογικό» για
μερικούς ανθρώπους, αλλά ονομάζει όλες αυτές τις επιθυμίες και δραστηριότητες
σαν αχρείες αφύσικες και αισχρές. Η φύση από μόνη της μαρτυρεί ότι οι
ομοφυλικές επιθυμίες και πράξεις είναι αμαρτωλές. Στη φύση, η σεξουαλική
δραστηριότητα υπάρχει για το σκοπό της αναπαραγωγής. Ακόμα οι σεξουαλικές σχέσεις
βοηθάνε στην ενότητα των συζύγων σ’ ένα ισόβιο γάμο. Αυτό με τη σειρά του
βοηθάει στην οικογενειακή ενότητα που ήταν ο αρχικός σκοπός του Θεού. Η
ομοφυλοφιλία δεν προσφέρει τίποτα σε κανένα απ’ αυτά τα πράγματα. Από βιβλική,
κοινωνική και βιολογική σκοπιά, η ομοφυλοφιλία είναι κάτι αφύσικο και λάθος.
Αυτό δεν σημαίνει ότι ένας ομοφυλόφιλος είναι
αναγκαστικά περισσότερο αμαρτωλός από κάποιον άλλο, γιατί μπορεί να διατηρεί
ένα βαθμό ηθικής σε άλλες περιοχές της ζωής του. Οι συνεχώς αυξανόμενες περιπτώσεις
αυτής της αμαρτίας είναι πρωταρχικά μια ένδειξη της προοδευτικής διάλυσης της
κοινωνίας σαν σύνολο κι όχι μόνο μιας μεμονωμένης περίπτωσης. Για παράδειγμα, η
διάλυση της οικογένειας είναι παράγοντας που δημιουργεί ομοφυλοφιλικές τάσεις.
Όσοι συμμετέχουν σ’ αυτές τις άσεμνες
δραστηριότητες «απολαμβάνουν εις εαυτους
την πρέπουσαν αντιμισθίαν της πλάνης αυτών». Ενώ η «αντιμισθία» μπορεί ν’ αναφέρεται
στην πνευματική κρίση, εδώ μάλλον αναφέρεται στις φυσικές και ψυχολογικές
επιπτώσεις όπως οι αφροδισιακές μεταδοτικές ασθένειες κι άλλα προβλήματα υγείας
εξαιτίας της κατάχρησης του σώματος σε αφύσικα πράγματα.
(5) Αδόκιμος
νους
Ρωμ.α:28 Και καθώς απεδοκίμασαν το να έχωσιν επίγνωσιν του Θεού, παρέδωκεν αυτούς
ο Θεός εις αδόκιμον νούν, ώστε να πράττωσι τα μη πρέποντα,
Τελικά, ο Θεός τους έδωσε ένα νου που δεν
υφίσταται δοκιμή, κίβδηλο, άσημο, ανίκανο, ανάξιο, ασήμαντο, αφανή, απόβλητο,
φαύλο διεφθαρμένο. Η ικανότητα διάκρισης ανάμεσα στο σωστό και το λάθος είναι
συγχυσμένη ή έχει χαθεί. Αφού παραδόθηκαν σε κάθε είδους σεξουαλική επιθυμία,
συμπεριλαμβανομένων και των παρά φύση επιθυμιών, οι άνθρωποι τελικά έχασαν και
τη στοιχειώδη ηθική που διδάσκεται από τη φύση και τη συνείδηση. Τώρα πια, δεν
θεωρούν ότι αυτά που κάνουν είναι λάθος. Εφόσον απέρριψαν τη γνώση του Θεού, ο
Θεός επέτρεψε να χάσουν κάθε αίσθηση ηθικής, με αποτέλεσμα να διαπράττουν κάθε
αχρείο πράγμα.
Στο περιβάλλον αυτού του εδαφίου, η λέξη «αδόκιμον» δεν εννοεί κάποιον που έχει
παραδοθεί σε ασυγχώρητες αμαρτίες, ή που δεν έχει ελπίδα σωτηρίας, γιατί αυτό
το κεφάλαιο τοποθετεί ολόκληρη την ανθρωπότητα, ιδιαίτερα τους Εθνικούς, σ’
αυτή την κατηγορία.
Φυσικά, όταν κάποιος φτάσει στο σημείο να
χάσει τη διάκριση ανάμεσα στο τι είναι σωστό και τι είναι λάθος, δεν ξέρει
πλέον αρκετά πράγματα ώστε να μετανοήσει και να σωθεί. Είναι ανίκανος ν’
ακούσει τη φύση και τη συνείδηση, γιατί το μυαλό του είναι τόσο διεστραμμένο.
Ωστόσο, είναι ακόμα δυνατό γι’ αυτόν να έρθει σε συναίσθηση του σωστού και του
λάθους μέσα από το κήρυγμα του λόγου του Θεού και τη δύναμη του Αγίου Πνεύματος
που καταδικάζει την αμαρτία. Στην πραγματικότητα, αυτή είναι η ελπίδα της
ανθρωπότητας σήμερα. Άνθρωποι, που ζουν μέσα στις αμαρτίες που περιγράφουν αυτά
τα εδάφια, μπορούν να ελευθερωθούν απ’ αυτές τις αμαρτίες. Για παράδειγμα, η
εκκλησία της Κορίνθου αποτελείτο από πρώην ειδωλολάτρες, πόρνους και ομοφυλόφιλους
(Α΄Κορ.ς:9-11).
Τα εδάφια που εξετάζουμε, έχουν ένα κατάλογο
από αμαρτίες που χαρακτηρίζουν μια διεφθαρμένη κοινωνία, πολλές από τις οποίες
είναι παράλληλες μ’ αυτές που αναφέρει η Β’ Τιμ.γ:1-9 για τις έσχατες μέρες.
