Καυχιέται ο άνθρωπος, για κάτι πού έχει και του είναι
πολύτιμο. Η μάνα, για το μοναχοπαίδι της. Ο συγγραφέας, για το βιβλίο του. Ο αθλητής,
για το ρεκόρ του. Ο πλούσιος, για τα αγαθά του. Παντού υπάρχει το «του». Ο
χριστιανός, μπορεί να καυχηθεί για κάτι; Και, γιατί; Την απάντηση μας δίνει ο
Παύλος στη Γαλάτες ς:14. Καυχιέται για κάτι πού οι άλλοι αποφεύγουν για... να μη
διωχθούν. «Καυχιέται, στον Σταυρό του Χριστού».
Γιατί;
1. Διότι
δείχνει πόσο μεγάλη υπήρξε η ενοχή μας: «Εξαλείψας το καθ’ ημών χειρόγραφον... αφήρεσεν αυτό εκ του μέσου,
προσηλώσας αυτό επί του Σταυρού» (Κολοσσαείς β:14). Μπορείς να διαβάσεις το
δικό σου, κρεμασμένο στο Σταυρό, και να πεις ευχαριστώ!..
2. Διότι εκφράζει
τη θαυμαστή αγάπη του Θεού για μας: «Ο
Θεός δεικνύει την εαυτού αγάπην προς ημάς, διότι ενώ ημείς είμεθα έτι αμαρτωλοί,
ο Χριστός απέθανεν υπέρ ημών... τον ίδιον εαυτού Υίόν δεν εφείσθη...» (Ρωμαίους
ε:6-8, η:32). Ποιο μέτρο, για να συλλάβεις την άξια τής ψυχής σου!..
3. Διότι
μιλάει για τη μοναδικότητα του μέσου τής σωτηρίας μας: «Καθώς ο Μωυσής ύψωσε τον όφιν εν τη ερήμω, ούτω
πρέπει να υψωθή ο Υιός του ανθρώπου, διά να μη απολεσθή...» (Ιωάννης γ:14).
Άλλο μέσο σωτηρίας δεν υπάρχει, έξω άπ’ αυτό πού ο Ουρανός προμήθευσε.
Καυχώμεθα σ’ αυτό.
4. Διότι
γίνηκε οροθέτημα ανάμεσα σέ δύο χώρους ζωής: «Εις εμέ μη γένοιτο να καυχώμαι ειμή εις τον Σταυρόν... διά του όποιου ο
κόσμος εσταυρώθη ως προς εμέ και εγώ ως προς τον κόσμον» (Γαλάτες ς:14). Ανάμεσα
στον κόσμο και εμέ, ο Σταυρός του Χριστού. Καμία επικοινωνία.
5. Διότι μας
έδωσε ένα ένδοξο μήνυμα: «Ο λόγος του
Σταυρού... εις ημάς τούς σωζομένους είναι δύναμις Θεού» (Α’ Κορινθίους α:18).Το
κήρυγμά μας, είναι - το τελειωμένο και πλήρες έργο του Χριστού στο Σταυρό. Ο
Σταυρός είναι κάθε φορά το θέμα μας (Α’ Κορινθίους α:23).
6. Διότι αποτελεί
τον πνευματικό χώρο ζωής και συναναστροφής μας: Όταν στήθηκε «ίσταντο παρά τω Σταυρώ του Ιησού»
κάποιες λίγες εκλεκτές ψυχές (Ιωάννης ιθ:25). Αργότερα ο Παύλος τονίζει ότι «απεφάσισε να μη εξεύρει μεταξύ τους άλλο τι
ειμή Ιησούν Χριστόν και τούτον εσταυρωμένον» (Α’ Κορινθίους β:2). Να, το
κοινό σημείο συνάντησής μας.
7. Διότι, αποτελεί
το αιώνιο τραγούδι μας: «Ψάλλουσι
νέαν ώδήν, λέγοντες- άξιος... διότι εσφάγης και ηγόρασας ημάς εις τον Θεόν διά του
αίματός σου». Τραγούδι μυριόστομο, «από
κάθε φυλή και γλώσσα, από κάθε λαό και έθνος» (Αποκάλυψη ε:9). Μπήκες και
σύ, σέ τούτη τη μοναδική χορωδία! Στο ρέκβιεμ της λατρείας!..
