Ροπή του ανθρώπου πολύ συνηθισμένη, την πίστη που είναι μια
έξοχη λειτουργία της ψυχής, ν’ αντικαθιστά με την όραση, που όσο και να ’ναι
πρώτη ανάμεσα στις αισθήσεις, καταναγκάζει εντούτοις το πνεύμα στις επιλογές
του. «Εάν μη ίδω, ου μη πιστεύσω» (Ιωάννης к:25). Ή, «δείξον ημίν τον πατέρα και
αρκει ημίν» (ιδ:9).
Αλήθεια, πόση πίστη μένει, όταν η όραση σ’ έχει στρατέψει κι
όταν έχεις σταματήσει μέχρις εκεί που τα «ίδω» και «δείξον», σε οδήγησαν!..
Την όραση εντούτοις, δεν την αρνιέται ολωσδιόλου η Βίβλος, σαν
συνεργό συντελεστικό της πίστης. Μόνο που πρόκειται για μια αίσθηση πνευματική
κι όχι στεγνά σωματική και υλική. «Δείξον ημίν» - «ο εωρακώς εμέ, Φίλιππε, εώρακεν
τον Πατέρα».
Ας δοκιμάσουμε, λοιπόν, να δούμε τον Πατέρα - Θεό, στο
πρόσωπο του Υιού. Στο πρόσωπο του Ιησού, βλέπουμε:
1. ΤΕΛΕΙΟΤΗΤΑ
στο Β’ Κορινθίους δ:4, διαβάζουμε για κείνον που «ετύφλωσεν τα
νοήματα των άπιστων, εις το μη αυγάσαι τον φωτισμό του Ευαγγελίου». Όμως ο Θεός
που στην υλική δημιουργία είπε: «εκ σκότους φως λάμψαι», που ’δώσε τον ήλιο για
τα μάτια μας, έδωσε - για να δούνε πνευματικά οι καρδιές μας - τον Χριστό. «Εν
προσώπω Χριστού», βλέπουμε «τη δόξα του Θεού». Δηλαδή το χαρακτήρα του Θεού, τις
ένδοξες τελειότητές Του. Έτσι, που «ο εωρακώς τον Υιό, εώρακε τον Πατέρα».
Θέλεις να δεις μια φωτογραφία του Θεού; «Ο Χριστός είναι εικών του Θεού».
2. ΑΓΙΟΤΗΤΑ
όταν από το σπήλαιο της Πάτμου ο Ιωάννης κλήθηκε να δει και
«να γράψει σε βιβλίο ό,τι έβλεπε» (Αποκάλυψη α:9), μας περιγράφει τον «υιόν του
ανθρώπου» με «όψιν (πρόσωπο), ως ο ήλιος φαίνει εν τη δυνάμει αυτού» (16). Φως και
φωτιά, εικόνα του χαρακτήρα του Θεού, που με καλυμμένα πρόσωπα και πόδια τα
Σεραφείμ ψάλλουν «άγιος, άγιος, άγιος ο Κύριος των δυνάμεων» (Ησαΐας ς:3).
3. ΑΓΑΠΗ
από τα πορτραίτα τα φωτογραφικά του Χριστού, που μας δίνει η
Καινή Διαθήκη, τρία - αν υπήρχε τρόπος - θα ’θελα ν’ αποθανατίσω: α) το «ιδών την
πόλιν έκλαυσεν επ’ αυτήν» (Λουκάς ιθ:41), β) το «εδάκρυσεν ο Ιησούς» στον τάφο του
Λαζάρου (Ιωάννης ια:45) και γ) το «μετά κραυγής ισχυράς και δακρύων» της
Γεθσημανή (Εβραίους ε:7). Βλέπουμε σ’ αυτά έναν Θεό, που «ούτως ηγάπησεν τον
κόσμο» (Ιωάννης γ:16).
4. ΑΠΟΦΑΣΙΣΤΙΚΟΤΗΤΑ
το κολοσσιαίο και μοναδικό έργο της λύτρωσης, δεν υπήρξε το
ξέσπασμα μιας συναισθηματικής, τυχαίας στιγμής. Πέρασε από τόσες συμπληγάδες, αντιμετώπισε
τέτοια μανιασμένη λύσσα του εχθρού, που μονάχα μια θεϊκή αταλάντευτη αποφασιστικότητα,
μπόρεσε να το φέρει σε πέρας. Διάβασε, το «εστήρισεν το πρόσωπον αυτού του
πορεύεσθαι εις Ιερουσαλήμ», δηλ. στο μαρτύριο (Λουκάς θ:51).
5. ΛΥΤΡΩΣΗ
το πρόσωπο του Λυτρωτή, δεν θα το δεις στη Βηθλεέμ. Ούτε στο
Βουνό της Μεταμόρφωσης. Θα το δεις, στο μαρτύριο: «το πρόσωπον αυτού άδοξον
παρά παντός ανθρώπου... δεν έχει είδος ουδέ κάλλος... ως άνθρωπος από του
όποιου αποστρέφει τις το πρόσωπον» (Ησαΐας νβ:14, νγ:2, 3). Θα το δεις, αν
γονατίσεις μπροστά στο «ενέπτυσαν εις το πρόσωπον αυτού και εκολάφισαν» (Ματθαίος
κς:67). «Θεός, εν σαρκί (Α’ Τιμόθεο γ:16). «Θεός, που κατεφρονήθη και ως ουδέν
ελογίσθημεν αυτόν» (Ησαΐας νγ:3).
6. ΣΥΓΧΩΡΗΤΙΚΟΤΗΤΑ
την είδε τόσο διάσπαρτη σ’ όλη τη ζωή του Χριστού ο Παύλος,
ώστε όταν την ίδια συμπεριφορά έπρεπε η εκκλησία της Κορίνθου να δείξει, τους
προτρέπει και τους βεβαιώνει ότι το ίδιο θα κάμει κι αυτός «καγώ... κεχάρισμαι»
(Β’ Κορινθίους β:10). Θεός συγχωρητικός, είναι ο Θεός της Βίβλου «οικτίρμων και
ελεήμων, μακρόθυμος και πολυέλεος» (Ψαλμός ργ:8). Τέτοιον Τον βλέπουμε, στο
πρόσωπο του επίγειου Χριστού.
7. ΕΠΙΚΟΙΝΩΝΙΑ
μετά το χαλασμό που ’φερε η αμαρτία, η θυσία του Χριστού,
άνοιξε τις γραμμές επικοινωνίας - ανθρώπου με τον Θεό. «Έχουμε τώρα ελεύθερη την
είσοδο... εν τω αίματι Ιησού» (Εβραίους ι:19). Στο πρόσωπο του Χριστού, έχουμε
«Θεόν εγγύθεν και ουχί μακρόθεν» (Ιερεμίας κγ:23). Μια δε μέρα, η επικοινωνία
μας θα είναι «πρόσωπον προς πρόσωπον» (Α’ Κορινθίους ιγ:12). Τότε, «οψόμεθα αυτόν
καθώς έστιν» (Α’ Ιωάννη γ:2).
8. ΚΡΙΣΗ
μας αρέσει να μιλούμε για τη συγχωρητικότητα και μακροθυμία του
Θεού. Αυτό συχνά... μας βολεύει. Κι ενώ αναμφίβολα ο Θεός της Βίβλου είναι Θεός
αγάπης, είναι όμως ταυτόχρονα και αγιότητας και κρίσης. Το βλέπουμε κι αυτό, στο
πρόσωπο του Χριστού. Όταν η έκτη σφραγίδα ανοίγει στην Αποκάλυψη, μια κραυγή ακούγεται·
«βουνά και πέτρες πέστε πάνω μας και κρύψτε μας... από της οργής του αρνίου» (ς:17).
Έχετε ποτέ δει ένα οργισμένο αρνί; Σπάνιο, φαινόμενο. Γι’ αυτό και συγκλονιστικό.
Είναι όμως δυνατό, ποτέ να μη γνωρίσουμε την «οργή του Αρνίου», αν έγκαιρα
φροντίσουμε να γνωρίσουμε και να δεχτούμε την αγάπη και λύτρωσή του.
ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑ:
Θέλεις να δεις τον Θεό; Δες, τον Χριστό. Σπούδασε μέσα από το
Ευαγγέλια, το πρόσωπό του και το έργο του.
Ο Χριστός, είναι «η είκών του Θεού του αοράτου» (Β’
Κορινθίους δ:4, Κολοσσαείς α:15). Δες, και πίστεψε. Πίστεψε, και διακήρυξε.
