Ο ΘΕΟΣ ΕΦΑΝΕΡΩΘΗ ΕΝ ΣΑΡΚΙ

Α΄Τιμ.γ:16 Και αναντιρρήτως το μυστήριον της ευσεβείας είναι μέγα· ο Θεός εφανερώθη εν σαρκί, εδικαιώθη εν πνεύματι, εφάνη εις αγγέλους, εκηρύχθη εις τα έθνη, επιστεύθη εις τον κόσμον, ανελήφθη εν δόξη.

Ο Θεός φανερώθηκε στην σάρκα του ανθρώπου Ιησού Χριστού. Πού είναι το εδάφιο που λέει ότι ο Θεός φανερώθηκε σε τρία πρόσωπα; Ειλικρινά τρομάζω όταν ακούω κήρυκες να λένε ότι κηρύττουν το αληθινό ευαγγέλιο και την ίδια στιγμή να απογυμνώνουν την θεότητα του Χριστού, απλά επειδή οι Γραφές δεν συμφωνούν με τις προκατειλημμένες ιδέες της ομάδας τους.

Βεβαιώνουν ότι ο Ιησούς είναι Θεός και στην συνέχεια, επιχειρούν να διαψεύσουν την θεότητά Του λόγω της άρνησης να πιστέψουν ό, τι ο Ιησούς είπε σχετικά με τον Πατέρα.

Η θεότητα που κατοικούσε στον Χριστό, ήταν του Πατέρα (Ιωάν.ιδ:9-10) και αυτό τον έκανε Θεό. Έτσι, το μόνο που μπορούν να κάνουν είναι να προτείνουν μια εναλλακτική λύση.

Ο εργάτης του Θεού (2)

Ο χαρακτήρας

Η προσωπική ζωή του εργάτη με το Θεό είναι το μυστικό του Χριστιανικού χαρακτήρα, η πηγή της δύναμης για υπηρεσία, η γραμμή ζωής για όλα όσα ο εργάτης πρέπει να είναι και να κάνει. Η εσωτερική ζωή της ψυχής τρέφει την εξωτερική ζωή που ο καθένας μπορεί να δει.

Η πρώτη μας ευθύνη είναι να είμαστε άγιοι μπροστά στον Κύριο και να επιζητούμε να Τον ευχαριστούμε. Μόνο τότε θα μπορούμε να υπηρετούμε επαρκώς τους ανθρώπους Του.

ΧΑΡΑΚΤΗΡΑΣ ΚΑΙ ΔΙΩΓΜΟΣ

Κάποτε ο Χριστός πρότρεψε τους μαθητές του, τη χριστιανική ζωή και χαρακτήρα, από Αυτόν προσωπικά να διδαχθούν. Είπε «μάθετε απ’ εμού» (Ματθαίος ια:29). Ο δε Παύλος, όταν πρόκειται να θυμίσει στους πιστούς, το ποιος πρέπει να 'ναι ο εσωτερικός τους χαρακτήρας και η εξωτερική τους διαγωγή, τους θυμίζει «υμείς δε ούχ ούτως εμάθετε τον Χριστόν» (Εφεσίους δ:20).

ΤΟ ΠΡΟΣΩΠΟ ΤΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ

Ροπή του ανθρώπου πολύ συνηθισμένη, την πίστη που είναι μια έξοχη λειτουργία της ψυχής, ν’ αντικαθιστά με την όραση, που όσο και να ’ναι πρώτη ανάμεσα στις αισθήσεις, καταναγκάζει εντούτοις το πνεύμα στις επιλογές του. «Εάν μη ίδω, ου μη πιστεύσω» (Ιωάννης к:25). Ή, «δείξον ημίν τον πατέρα και αρκει ημίν» (ιδ:9).