Ρωμ.α:29
πλήρεις όντες πάσης αδικίας, πορνείας, πονηρίας,
πλεονεξίας, κακίας, γέμοντες φθόνου, φόνου, έριδος, δόλου, κακοηθείας·
(1) Αδικία
(2) Πορνεία
(δεν υπάρχει στο κριτικό κείμενο)
(3) Πονηριά
(4) Πλεονεξία
(φιλαργυρία, απληστία)
(5) Κακία
(άγριες διαθέσεις και επιθυμίες)
(6) Φθόνος
(7) Φόνος
(8) Έριδα
(ανικανότητα ήσυχης συζήτησης)
(9) Δόλος
(απάτη, ψέματα, κλεψιά, υπεξαίρεση, απιστία)
(10) Κακοήθεια
Ρωμ.α:30
ψιθυρισταί, κατάλαλοι, μισόθεοι, υβρισταί, υπερήφανοι,
αλαζόνες, εφευρεταί κακών, απειθείς εις τους γονείς,
(11)
Ψιθυριστές
(κουτσομπόληδες με την κακή έννοια)
(12)
Κατάλαλοι
(συκοφάντες, δυσφημιστές)
(13)
Μισούν
το Θεό
(14)
Υβριστές
(αναιδείς, αυθάδεις, θρασείς, προσβλητικοί)
(15)
Υπερήφανοι (ξιπασμένοι,
υπερόπτες, φαντασμένοι)
(16)
Αλαζόνες
(17)
Εφευρέτες
κακών
(18)
Απειθείς
στους γονείς
Ρωμ.α:31
ασύνετοι, παραβάται συνθηκών, άσπλαγχνοι, αδιάλλακτοι,
ανελεήμονες·
(19)
Ασύνετοι
(αναίσθητοι, χωρίς κατανόηση)
(20)
Παραβάτες
συνθηκών (δόλιοι, ανέντιμοι)
(21)
Άσπλαχνοι
(22)
Αδιάλλακτοι
(δεν υπάρχει στο κριτικό κείμενο)
(23)
Ανελεήμονες
(άκαρδοι, άπονοι)
Ρωμ.α:32
οίτινες ενώ γνωρίζουσι την δικαιοσύνην του Θεού,
ότι οι πράττοντες τα τοιαύτα είναι άξιοι θανάτου, ουχί μόνον πράττουσιν αυτά, αλλά
και συνευδοκούσιν εις τους πράττοντας.
Ο κόσμος ξέρει ότι όλα αυτά είναι λάθος, ο
καθένας μπορεί να έχει αυτή τη γνώση από τους φυσικούς νόμους. Ακόμα και οι
ειδωλολάτρες ξέρουν ότι όποιος φέρεται έτσι είναι άξιος κρίσης και θανάτου.
Κάθε ανθρώπινη κοινωνία έχει νόμους και ταμπού (απαγορευμένα πράγματα), αλλά οι
νόμοι είναι ελλιπείς όσο αφορά τον ορισμό και την ερμηνεία αυτών των αμαρτιών.
Για παράδειγμα, κάθε ανθρώπινη κουλτούρα απαγορεύει το φόνο και αποδοκιμάζει
τουλάχιστον κάποιες απάτες, την ανυπακοή στους γονείς, την αναξιοπιστία.
Γενικά, οι ανθρώπινες κοινωνίες έχουν αναγνωρίσει τη δικαιοσύνη της ποινής του
θανάτου τουλάχιστον για κάποια εγκλήματα.
Όμως, αν και η υπάρχει αυτή η αρχέγονη γνώση,
οι άνθρωποι συνεχίζουν να διαπράττουν αυτές τις αμαρτίες. Και για να προσθέσουν
κακό στο κακό, δεν τις κάνουν μόνο, αλλά επιδοκιμάζουν και άλλους που τις
κάνουν. Για παράδειγμα, η κοινωνία σήμερα, χωρίς αναστολές, επιδοκιμάζει τη
σεξουαλική ανηθικότητα και τη βία στον κινηματογράφο και στην τηλεόραση.
Αυτή η αμαρτωλή πρόοδος είναι μια ακριβής
απεικόνιση της ανθρώπινης ιστορίας από το βιβλίο της Γένεσης και προς τα μπρος.
Στην πραγματικότητα, η Γραφή περιγράφει τις τελευταίες μέρες σαν ιδιαίτερα κακές
(Ματθ.κδ:5-24, Β΄Τιμ.γ:1-9). Αυτή η εκφυλιστική αρχή εφαρμόζεται διαχρονικά σε
κάθε κοινωνία. Περιστασιακά στην ιστορία αναφαίνονται κοινωνίες με υψηλές
ηθικές αξίες, αλλά τελικά κι αυτές ακολουθούν αυτό το κατωφερές μονοπάτι. Όσο
μια κοινωνία πέφτει ηθικά, συμβάλει όλο και περισσότερο στη διάπραξη των
αμαρτιών που περιγράψαμε. Γι’ αυτό, πολλές απ’ αυτές τις αμαρτίες επικρατούν
στις μέρες μας και θεωρούνται από τους περισσότερους αποδεκτές, ενώ παλαιότερα
καταδικαζόταν. Ακριβώς γι’ αυτό το λόγο, πολλές απ’ αυτές τις αμαρτίες
θεωρούνται σαν σημεία των τελευταίων ημερών.
Αυτή η εκφυλιστική αρχή ισχύει το ίδιο και
για την προσωπική ζωή του καθένα. Αν κάποιος αρνείται να περπατήσει στο φως που
έχει, θα πέφτει συνεχώς σε μεγαλύτερες αμαρτίες. Είναι αδύνατο να παραμείνει ο
ίδιος αφού γνωρίσει την αλήθεια, είτε θα τη δεχτεί και θα πλησιάσει περισσότερο
το Θεό, ή θα την απορρίψει και θα απομακρυνθεί πιο πολύ. Αυτό δεν σημαίνει
απαραίτητα ότι ο κάθε δύστροπος θα ζήσει με κάθε λεπτομέρεια όλες τις αμαρτίες
που περιγράψαμε, αλλά η δυνατότητα στέκεται εκεί.
Άρα, θα πρέπει να προσέξουμε τη φύση αυτής
της εξέλιξης, που λογικά θα συμβεί: η μια βαθμίδα, οδηγεί στην επόμενη. Και
βέβαια, η πρόοδος για την οποία μιλάμε είναι πάντοτε προς τα κάτω! Αυτό το
κατρακύλισμα στον εξευτελισμό, ξεκινά πάντα από πράγματα που θεωρούνται μικρές
αμαρτίες, όπως η άρνηση να λατρεύσεις το Θεό και η αχαριστία. Οι άνθρωποι
διαφθείρονται επειδή αρνούνται να βαδίσουν σύμφωνα με το φως που τους έχει
δοθεί. Χωρίς τη συγκράτηση που προέρχεται από τη χάρη του Θεού, το ανθρώπινο
γένος ποτέ δεν θα μπορούσε να βελτιωθεί ηθικά ή να παραμείνει σταθερό σε κάποιο
επίπεδο. Όταν ο άνθρωπος μείνει μόνος του, χωρίς Θεό, πέφτει όλο και πιο βαθιά
στην αμαρτία.
Επειδή οι Εθνικοί εγκατέλειψαν τη γνώση του
Θεού, ο Θεός δεν τους συγκράτησε από το να αυξάνουν σε αμαρτία. Συνεπώς, οι
Εθνικοί είναι αμαρτωλοί ενώπιον του Θεού.
