(1) Αδιαφορία
για το Θεό.
Ρωμ.α:21 Διότι γνωρίσαντες τον Θεόν, δεν εδόξασαν ως Θεόν ουδέ ευχαρίστησαν, αλλ'
εματαιώθησαν εν τοις διαλογισμοίς αυτών, και εσκοτίσθη η ασύνετος αυτών καρδία·
Αν κι οι άνθρωποι γνώρισαν ότι ο Θεός
υπάρχει, δεν Τον δόξασαν ούτε Τον ευχαρίστησαν για την πρόνοιά Του. Η πρώτη αμαρτία
ήταν η άρνηση της λατρείας και η αγνωμοσύνη - με λίγα λόγια αδιαφορία για το
Θεό. Εξαιτίας αυτής της στάσης, οι άνθρωποι άρχισαν να διαλογίζονται μάταια
πράγματα κι έτσι άρχισαν να χάνουν το φως που είχαν. Η καρδιά τους έγινε
ασύνετη, που εδώ σημαίνει έλλειψη πνευματικής οξυδέρκειας ή ηθικής κρίσης (όπως
στους Ψαλμούς και τις Παροιμίες) παρά έλλειψη νοημοσύνης. Αυτό το εδάφιο
εκφράζει μια βασική αρχή σχετικά με την αλήθεια: Αν κάποιος δεν ενεργεί ανάλογα
με την αλήθεια που έχει, θα τη χάσει. Αν αρνείται να βαδίσει στο φως που κατέχει,
αυτό θα γίνει αμυδρό μέχρι να σβήσει. Τελικά θα ζήσει στο σκοτάδι.
