ιδ:22 με παρώργισαν ήδη δεκάκις
μάλλον χρησιμοποιείται γενικά σαν όρος του πλήρους μέτρου -αριθμός του κόσμου.
Μπορεί όμως και να είναι ο ακριβής αριθμός των παροργισμών που έκανε ο λαός
Ισραήλ στο Θεό. Έχουμε 8 καθαρές περιπτώσεις, και ίσως μέχρι εκείνη την ώρα να
ήταν άλλες 2. Αποκ.β:10 θλίψη 10 ημερών.
ιδ:23,24 στο 23 είναι το ΑΛΛΑ του Θεού.
Στο 24 δεν λέει
για τον Ιησού του Ναυή, γιατί εννοείται, άλλωστε το λέει στο εδ.30. Ο Χάλεβ
είχε μέσα του άλλο πνεύμα, δηλαδή πίστη.
ιδ:25 σ’ αυτό το σημείο οι Ισραηλίτες βρίσκονται στην Κάδης Βαρνή και στις
κοιλάδες που ήταν μπροστά τους κατοικούσαν οι Αμοραίoι. Δεν είχαν παρά να
περάσουν τα υψώματα, θα έμπαιναν μέσα στη γη Χαναάν και θα την κυρίευαν.
Όμως ο Θεός τους
λέει να γυρίσουν 180 μοίρες πίσω. Αυτό κάνει η απιστία: στρέφει τις μέγιστες
επαγγελίες του Θεού πίσω. Τι θα έκαναν πίσω; κύκλους!!! Όταν απιστούμε στο Θεό
χάνουμε ευλογίες και γι’ αυτό ο διάβολος συνέχεια μας χτυπά με την απιστία.
Ένας πιθανός
λόγος που ο Θεός τους λέει να στρέψουν πίσω ήταν η κατάσταση που βρισκόταν
λόγω της απιστίας τους. Αν οι Αμαληκίτες έκαναν επίθεση θα τους σκότωναν όλους
(όταν είσαι σε κατάσταση απιστίας θέλει πολύ προσοχή γιατί ο διάβολος μπορεί να
κάνει μεγάλο κακό).
ιδ:26-31 εδ.28 ο Θεός έκανε κατά την ευχή τους (εδ.2). Στους διεστραμμένους, φέρεται
διεστραμμένα. Μόνο η καρδιά που είναι γεμάτη από πραγματική αγάπη και σεβασμό
για το πρόσωπο του Θεού, πάει μπροστά. Ο απόστολος Παύλος στην Εβρ.ιγ σηκώνει
κάθε αμφιβολία σχετικά με το λόγο που δεν μπήκαν στη γη Χαναάν: για απιστία. Ο
άνθρωπος είναι υπεύθυνος για όσα του έχουν αποκαλυφθεί και όχι για εκείνα που
είναι ακόμα κρυμμένα.
Ο Θεός τους λέει
ότι δεν θα μπουν στη γη που τους υποσχέθηκε. Πρέπει να προσέχουμε η συμπεριφορά
μας να είναι οσμή ευωδίας καθημερινά, και να μη παρακούμε το Θεό επειδή «έτσι
μας καπνίζει» ή κάτι δεν μας βολεύει η κάτι δεν πάει καλά.
Έφεραν τα παιδιά
τους σαν πρόσκομμα και αιτία να μην ανέβουν (εδ.3) να κατακτήσουν τη γη και ο
Θεός από ειρωνεία λέει ότι τα παιδιά τους θα είχαν την ευτυχία να μπουν, αλλά
όχι οι ίδιοι.
την γην την οποίαν σεις κατεφρονήσατε Όπως ο Ησαύ, λογάριασαν πολύ επιπόλαια τα πρωτοτόκιά τους
ιδ:32-34 Ο Θεός ονομάζει την απιστία, πορνεία. Όταν η εκκλησία είναι άπιστη
στο σύζυγο της, είναι πόρνη
Βλέπουμε αλλού
το Θεό να μας παρουσιάζεται σαν ο Θεός του Αβραάμ και του Ισαάκ, που συγχωρεί,
σκεπάζει, ευλογεί, αγιάζει, μεγαλύνει, αλλά εδώ παρουσιάζεται σαν Θεός τιμωρός.
Πρέπει να κοιτάζουμε την αγαθότητα αλλά και την αυστηρότητα του Θεού. Ο Θεός
δεν είναι μόνο αγάπη όπως πολλοί προσπαθούν να Τον παρουσιάσουν αλλά είναι και
Θεός κρίσης. Αλίμονο αν ήταν έτσι, γιατί τότε πώς θα έκρινε όλους τους
διεστραμμένους, το διάβολο και τα δαιμόνια.
Η ιστορία του
λαού Ισραήλ μέσα στην έρημο, είναι η ιστορία κάθε επιτόπιας εκκλησίας εδώ κάτω
στη γη.
40 χρόνια από
την ημέρα της Εξόδου (λογάριασε ο Θεός) δηλαδή μέχρι εδώ είχαν κάνει 2 χρόνια.
Περιπλανιόταν 38 χρόνια μετά απ’ αυτό το σημείο (αποτέλεσμα της απιστίας).
Ιωάν.ε:28 Ο παραλυτικός (Ισραήλ) άρρωστος 38 χρόνια μέχρις ότου ο Ιησούς Χριστός
τον ελευθέρωσε.
ιδ:35-39 επένθησεν ο λαός Όχι
ότι μετανόησαν, απλά φοβήθηκαν την κρίση του Θεού. Βλέπουμε ότι είναι δυνατόν,
ο άνθρωπος παρ’ όλες τις προσπάθειες του Θεού (είτε ευλογίες, είτε κρίση) να μη
μετανοεί όπως ο Ησαύ (Εβρ.ιβ:17).
Είναι ακόμα άξιο
προσοχής, ότι σε μια συναγωγή εξακοσίων χιλιάδων πολεμιστών, δεν βρέθηκαν παρά
μόνο δύο άντρες με πίστη στο ζωντανό Θεό. Οι δέκα ψευδομάρτυρες πέθαναν στην πληγή
και το πλήθος των χιλιάδων που δέχτηκαν τη μαρτυρία τους αναγκάστηκαν να
γυρίσουν πίσω στην έρημο για να πλανηθούν μέχρι να πεθάνουν και να ταφούν εκεί.
ιδ:40 Πόσες αντιλογίες υπάρχουν μέσα στην ανθρώπινη καρδιά! Αντί να
κατεβάσουν το κεφάλι και να δεχτούν τις οδηγίες του Θεού, τώρα θέλουν να
ανέβουν και να καταλάβουν τη γη, εμπιστευόμενοι τους εαυτούς τους και την
έπαρση της καρδιάς τους, αλλά ήταν πλέον αργά. Το ίδιο θα γίνει με την εκκλησία
της Λαοδίκειας μετά την αρπαγή. Είναι μάταιο να θέλει κανείς να προχωρά χωρίς
να έχει μαζί του το ζωντανό Θεό.
ιδ:41-45 Μόλις απομακρυνθούμε από το Θεό, ο διάβολος είναι εκεί να αναλάβει
δουλειά μαζί μας. Αυτή είναι η ζωή της Καινής Διαθήκης.
αλλ’ αυτοί
απετόλμησαν Β' Πέτρ.β:9,10 Ο λαός είχε ενθαρρυνθεί
νομίζοντας ότι είναι κάτι ενώ δεν ήταν τίποτε! Είναι αξιολύπητο να τολμά κανείς
να περπατά με τη δική του δύναμη! Όταν ο Θεός τους καλεί, δεν πάνε και όταν ο
Θεός τους λέει να μην πάνε, τότε πάνε.
Ο λαός με την
απιστία του εγκατέλειψε το Θεό και ο Θεός με τη σειρά Του εγκατέλειψε το λαό
στη μάταιη έπαρσή του. Θα έπρεπε να υποφέρουν την κρίση και την τιμωρία που
τους είχε ήδη ανακοινωθεί. Ορισμένες φορές είναι πολύ αργά για μετάνοια.
Πολλοί θα
θελήσουν να αποκτήσουν την κληρονομιά τους την ημέρα της κρίσης, αλλά θα είναι
πλέον πολύ αργά.
Είναι πολύ
δύσκολο να προχωράμε ταπεινά και με υπομονή το δρόμο που κάποια δική μας πτώση
έκανε αναγκαίο για μας. Πολλές φορές πέφτουμε ή παραπατάμε με αποτέλεσμα να
μπαίνουμε σε δύσκολες περιστάσεις. Τότε, αντί να ταπεινωθούμε και να
συνεχίσουμε με συντετριμμένο πνεύμα μαζί με τον Κύριο, γινόμαστε σκληροτράχηλοι
και ανυπότακτοι. Συζητάμε για τις περιστάσεις αντί να κρίνουμε τους εαυτούς μας
και ζητάμε με την ισχυρογνωμοσύνη μας να αποφύγουμε αυτές τις περιστάσεις αντί
να τις δεχτούμε σαν μια δίκαιη συνέπεια της διαγωγής μας.
Ορμά Σημαίνει καταστροφή, αποτέλεσμα των έργων της σάρκας.
Πρώτα δε
δέχτηκαν την υπόσχεση του Θεού και τώρα δεν δέχονται την κρίση Του.
Ο Ιησούς και ο
Χάλεβ υποχρεώθηκαν να γυρίσουν μαζί με όλη τη συναγωγή των άπιστων αδελφών τους
και να μείνουν 40 χρόνια μακριά από την κληρονομιά τους, αν και ήταν καθ’ όλα
έτοιμοι για να μπουν στη Χαναάν. Αυτό μπορεί να φανεί σαν αδικία στο σαρκικό
νου, αλλά η πίστη ξέρει και μπορεί να περιμένει υπομονετικά.
Εβρ.γ:1-19 …..Πάντοτε πλανώνται εν τη καρδΙα αυτών αυτή τη φράση πρέπει
να την προσέχουμε πολύ. Μπορεί να λες ότι είσαι Χριστιανός και όμως να
πλανάσαι εν τη καρδία σου και τότε αλίμονο.
Οι οδοί του
Θεού, είναι οδοί πίστης, αφιέρωσης και αγάπης. Μόνο όταν αγαπήσουμε το Θεό μπορούμε
να Τον καταλάβουμε.
Η χρυσή τομή
είναι ΝΑ ΑΓΑΠΗΣΟΥΜΕ ΤΟΝ ΚΥΡΙΟ ΜΑΣ ΕΝΘΕΡΜΑ.
