Εκκλησία, στην Καινή Διαθήκη,
σημαίνει «αυτοί που έχουν καλεστεί έξω από…».
Ο Ιησούς λέει στο Ματθ.ις:18, «Και εγώ δε σοι λέγω ότι συ είσαι Πέτρος, και επί ταύτης της πέτρας θέλω
οικοδομήσει την εκκλησίαν μου, και πύλαι άδου δεν θέλουσιν ισχύσει κατ' αυτής».
Εδώ βρίσκουμε την πρώτη αναφορά
της εκκλησίας στην Καινή Διαθήκη. Τη στιγμή που ακούστηκαν αυτά τα λόγια, ήταν
ακόμα μελλοντικό γεγονός γιατί ο Ιησού είπε, «θέλω οικοδομήσει την εκκλησίαν μου». Είναι επίσης καλό να
επισημάνουμε, ότι αυτή η εκκλησία ήταν να οικοδομηθεί από τον Ιησού.
Η εκκλησία γεννήθηκε την ημέρα
της Πεντηκοστής. «Ο δε Κύριος προσέθετε
καθ' ημέραν εις την εκκλησίαν τους σωζομένους» Πράξ.β:47. Καταλαβαίνουμε
από αυτό το εδάφιο ότι η εκκλησία υπήρχε εκείνη τη στιγμή και θα μπορούσαν να
προστεθούν άτομα, αμέσως μετά την ημέρα της Πεντηκοστής.
Σημείωση: Αν η έκχυση του
Αγίου Πνεύματος στους μαθητές, την ημέρα της Πεντηκοστής, σχημάτισε την
εκκλησία, τότε δεν ήταν ένας ανθρώπινος οργανισμός, αλλά μια οργάνωση του Θεού.
Και αν χρειάστηκε το Άγιο Πνεύμα να διαμορφώσει την Εκκλησία και να τοποθετήσει
τα πρώτα μέλη μέσα σ’ αυτήν, θα χρειαστεί το ίδιο Πνεύμα να μας τοποθετήσει
στην εκκλησία σήμερα. Από αυτό μπορούμε καθαρά να δούμε ότι ο μόνος δρόμος για
την εκκλησία, είναι να γεννηθείς μέσα σ’ αυτή.
Η ΕΚΚΛΗΣΙΑ ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΣΩΜΑ ΤΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ
και πάντα υπέταξεν υπό τους πόδας αυτού, και έδωκεν αυτόν κεφαλήν
υπεράνω πάντων εις την εκκλησίαν, ήτις είναι το σώμα αυτού, το πλήρωμα του τα
πάντα εν πάσι πληρούντος (Εφεσ.α:22-23).
και αυτός είναι η κεφαλή του σώματος, της εκκλησίας· όστις είναι αρχή,
πρωτότοκος εκ των νεκρών, διά να γείνη αυτός πρωτεύων εις τα πάντα,
(Κολ.α:18).
Τώρα χαίρω εις τα παθήματά μου διά σας, και ανταναπληρώ τα υστερήματα
των θλίψεων του Χριστού εν τη σαρκί μου υπέρ του σώματος αυτού, το οποίον είναι
η εκκλησία, (Κολ.α:24).
Από τα παραπάνω εδάφια,
εδραιώνεται απόλυτα, ότι η εκκλησία είναι το σώμα του Χριστού.
ΠΩΣ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ
ΓΙΝΕΙ ΚΑΝΕΙΣ ΜΕΛΛΟΣ ΑΥΤΗΣ ΤΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ
Μπορεί να ρωτήσει κάποιος, «Πως μπορώ να συμμετέχω σ’ αυτή την εκκλησία»;
Ο απόστολος Παύλος στην Α’ Κορ.ιβ:13 λέει, «διότι
ημείς πάντες διά του ενός Πνεύματος εβαπτίσθημεν εις εν σώμα, είτε Ιουδαίοι
είτε Έλληνες, είτε δούλοι είτε ελεύθεροι, και πάντες εις εν Πνεύμα εποτίσθημεν».
Ορισμένοι ισχυρίζονται ότι αυτό δεν είναι το βάπτισμα του Πνεύματος, αλλά
επιτρέψτε μου να επισημάνω σ’ αυτούς ότι ο Παύλος λέει, «και πάντες εις εν Πνεύμα εποτίσθημεν». Και βρίσκουμε στο Ιωάν.ζ:37-39 ότι ο Ιησούς
είπε, «Εάν τις διψά, ας έρχηται προς εμέ
και ας πίνη» και ο Ιωάννης μας λέει αμέσως μετά ότι «Τούτο δε είπε περί του Πνεύματος, το οποίον έμελλον να λαμβάνωσιν οι
πιστεύοντες εις αυτόν». Άλλα εδάφια δείχνουν την αναγκαιότητα του
βαπτίσματος στο νερό (Πράξ.β:38, Ρωμ.ς:3-4, Γαλ.γ:27).
Μερικοί ακόμα λένε, ότι ο μόνος
τρόπος που μπορείς να μπεις μέσα στην εκκλησία είναι παίρνοντας «δεξιάς κοινωνία» από τους εργάτες του
Θεού. Χρησιμοποιούν γι’ αυτό το Γαλ.β:9: «…Ιάκωβος
και Κηφάς και Ιωάννης, οι θεωρούμενοι ότι είναι στύλοι, δεξιάς έδωκαν κοινωνίας
εις εμέ και εις τον Βαρνάβαν, διά να υπάγωμεν ημείς μεν εις τα έθνη, αυτοί δε
εις τους περιτετμημένους». Με αυτό το εδάφιο προσπαθούν να αποδείξουν τη
θέση τους. Ισχυρίζονται ότι ο Παύλος και ο Βαρνάβας, που είχαν πιστέψει πριν 17
χρόνια δεν ήταν ακόμη στην εκκλησία! Ωστόσο, στις Πράξ.ιγ:1 μας λέει ότι ήταν
στην εκκλησία, και αυτό ήταν πολλά χρόνια πριν τους δοθεί «δεξιάς κοινωνία», που
καταγράφεται στο Γαλ.β:9. Από αυτό διαπιστώνουμε ότι αυτοί που διδάσκουν ότι η
οργάνωσή τους είναι η εκκλησία του Θεού, και κανείς δεν μπορεί να μπει σ’ αυτή,
εκτός αν λάβει «δεξιάς κοινωνία» από
τους εργάτες, δεν έχουν έδαφος να στηρίξουν μια τέτοια διδασκαλία. Δεν υπάρχει
ούτε ένα εδάφιο σε ολόκληρη την Καινή Διαθήκη που δείχνει ότι κάποιος μπήκε
στην εκκλησία μ’ αυτό τον τρόπο.
Η έκφραση, «δεξιάς κοινωνία», σημαίνει ότι οι άλλοι απόστολοι (Ιάκωβος, Πέτρος
και Ιωάννης) συμφωνούσαν με το ευαγγέλιο που κήρυττε ο Παύλος και ο Βαρνάβας
στους Εθνικούς, ότι ήταν το ίδιο με αυτό που κήρυτταν αυτοί στους Εβραίους.
Ήταν αυτό που λέμε σήμερα, «έδωσαν τα χέρια», και συμφώνησαν να πάνε οι μεν
στους Εθνικούς, οι δε στους περιτετμημένους.
Αν διαβάσεις τα συμφραζόμενα του
Γαλ.β:9, θα δεις ότι οι απόστολοι στην Ιερουσαλήμ έδωσαν στον Παύλο και τον
Βαρνάβα το πράσινο φως σαν απόστολοι του Αρνίου, να πάνε στους εθνικούς.
Όχι αδελφέ μου, κανένας άνθρωπος
δεν μπορεί να σε βάλει στην εκκλησία, και κανένας άνθρωπος δεν μπορεί να σε
βγάλει έξω από την εκκλησία του Θεού. Αν βγεις, προφανώς θ’ αρχίσεις να
αμαρτάνεις και ο Θεός θα «εξαλείψει το
όνομα σου εκ του βιβλίου της ζωής» Αποκ.γ:5.
Ο Θεός τοποθετεί τα μέλη στην
εκκλησία και γράφει τα ονόματά τους στο βιβλίο της ζωής. Εβρ.ιβ:23:
«και εκκλησίαν πρωτοτόκων καταγεγραμμένων εν τοις ουρανοίς».
Ορισμένοι χρησιμοποιούν την Γ’
Ιωάν.10, προσπαθώντας να αποδείξουν ότι άνθρωπος μπορεί να βγάλει ένα μέλος από
την εκκλησία του Θεού, αλλά θα παρατηρήσετε ότι στην προκειμένη περίπτωση
πρόκειται για ένα κακό εργάτη που εκβάλλει άτομα από την εκκλησία.
ΤΟ ΟΝΟΜΑ
Μπορεί να ρωτήσει κάποιος, «ποιο
είναι το όνομα της εκκλησίας»; Η απάντηση είναι: «Εκκλησία». Ο όρος, «Εκκλησία
του Θεού», σημαίνει απλά ότι είναι εκκλησία του Θεού, ή ότι η εκκλησία είναι
από το Θεό.
Σχετικά με αυτό, ας δούμε τις
ακόλουθες γραφές: «διά να ποιμαίνητε την
εκκλησίαν του Θεού, την οποίαν απέκτησε διά του ιδίου αυτού αίματος»
Πράξ.κ:28. Αυτό απλά σημαίνει ότι η εκκλησία ανήκει στο Θεό, επειδή Αυτός την
έχει αγοράσει. «Σας ασπάζονται αι
εκκλησίαι του Χριστού» Ρωμ.ις:16. Και πάλι αυτό σημαίνει ότι οι εκκλησίες
είναι του Χριστού. Στην Εβρ.ιβ:23 διαβάζουμε για «εκκλησίαν πρωτοτόκων». Η έννοια εδώ είναι ότι η εκκλησία
αποτελείται από πρωτότοκους, αλλά σε κάθε περίπτωση το όνομα είναι πάντα: «Η
εκκλησία».
Το σημαντικό ερώτημα είναι: εσύ
προσωπικά, έχεις βαπτιστεί από το Άγιο Πνεύμα στο σώμα του Χριστού, που είναι η
εκκλησία του; Αν ο Κύριος σε έχει προσθέσει στην εκκλησία πληρώνοντάς σε με το
Πνεύμα Του, και εσύ ακολουθείς σταθερά Αυτόν για να Τον γνωρίζεις κάθε μέρα, θα
σε αρπάξει μαζί με τα άλλα μέλη του σώματός Του, κατά την ένδοξη επιστροφή Του!
Εμείς, που έχουμε τη σφραγίδα του
πνεύματός Του, ας εργαζόμαστε όπως ο Παύλος, για την πρόοδο της εκκλησίας της
οποίας κεφαλή είναι ο Χριστός.
