Προσευχή εν Πνεύματι

κύριε, δίδαξον ημάς να προσευχώμεθα (Λουκ.ια:1)

Πρέπει να μπούμε σ’ ένα καινούριο είδος προσευχής, που το Πνεύμα το Άγιο έφερε σε ύπαρξη την ημέρα της Πεντηκοστής με σκοπό να είμαστε νικηφόροι στη ζωή μας με το Χρισ­τό.

Στο Λουκ.ια οι μαθητές έκαναν στον Ιησού μια σχετική ερώτηση και αυτή η ερώτηση πρέπει να είναι μέσα στην καρδιά κάθε ειλικρινά πιστού ερευνητή.

Είναι αυτό και δικό σου αίτημα; Αντιμέτωπος με τις ανάγκες της προσωπικής σου ζωής, τις απαιτήσεις της διακονίας, την κα­τάσταση της βασανισμένης ανθρωπότητας είναι η παράκλησή σου στον Ιησού «κύριε δίδαξε με να προσεύχομαι»;

Έχουμε μια τάση να χωρίζουμε εννοιολογικά τα 13 πρώτα εδάφια του Λουκ.ια αλλά στην πραγματικότητα όλα σχετίζονται με το αίτημα των μαθητών.

Η αποκαλούμενη «Κυριακή προσευχή», η παραβολή της φορτικότητας και η παραίνεση του Κυρίου να ζητάμε, το «ζητείτε και κρούετε» για τα χαρίσματα του Αγίου Πνεύ­ματος, όλα αναφέρονται στο αρχικό αίτημα των αποστόλων.

Μπορούμε να βάλουμε το 1^ο και το 13^ο εδάφιο δίπλα-δίπλα για να συλλάβουμε πραγματικά τη σκέψη του Κυρίου:

«Κύριε, δίδαξον ημάς νά προσευχώμεθα» (Λουκ.ια:1)

«εάν λοιπόν σείς, πονηροί όντες, εξεύρετε νά δίδητε καλάς δόσεις εις τά τέκνα σας, πόσω μάλλον ο Πατήρ ο ουράνιος θέλει δώσει Πνεύμα  Άγιον εις τούς αιτούντας παρ' αυτού;» (Λουκ.ια:13)

Με άλλα λόγια αν πραγματικά θέλουμε να μάθουμε πώς να προσευχόμαστε, πρέπει να λάβουμε τη δωρεά του Αγίου Πνεύματος.

Στην αρχή οι μαθητές προσδιόρισαν το αίτημά τους με τις λέξεις: «καθώς και ο Ιωάννης δίδαξε τους μαθητάς αυτού». Έτσι ο Ιησούς απάντησε στο αίτημά τους, δίνοντάς τους ένα υπόδειγμα προσευχής, αλλά αυτό βέβαια δεν ήταν το αποκορύφωμα.

Δεν ήταν το είδος της προσευχής που θα τους εξόπλιζε να κηρύττουν με πα­ρρησία, να εκβάλουν δαιμόνια και να κάνουν τα έργα του Χριστού.

Στη συνέχεια τους είπε μια παραβολή, διευκρινίζοντας ότι πρέπει να γίνεις ενοχλητικός όταν ζητάς μια ζωή προσευχής που αλλάζει πραγματικά καταστάσεις.

Και συνέχισε να τονίζει αυτό το σημείο της διδασκαλίας Του λέγοντας :

«Καί εγώ σάς λέγω· Αιτείτε καί θέλει σάς δοθή· ζητείτε καί θέλετε ευρεί, κρούετε καί θέλει σάς ανοιχθή»  (Λουκ.ια:9).

Ο Κύριος εδώ μας δίνει να καταλάβουμε ότι η επιμονή είναι απαραίτητη για να μπεις σε μια δυναμική ζωή νικηφόρας προσευχής, και κλιμάκωσε τη διδασκαλία Του βεβαιώνοντας τους μαθητές Του ότι ο Πατέρας Του είναι πρόθυμος να απαντήσει στα αιτήματά τους δίνοντάς τους το Άγιο Πνεύμα.

Οι απόστολοι ήξεραν ότι υπήρχε κάτι το διαφορετικό στη ζωή του Κυρίου σχετικά με την προσευχή:

• Μεταμορφώθηκε ενώ προσευχόταν Λουκ.θ:29.

• πριν διαλέξει τους 12 αποστόλους Του, προσευχόταν όλη τη νύχτα Λουκ.ς:12.

• Συνήθιζε να σηκώνεται «ενώ ακόμα ήταν όρθρος βαθύς» και να προσεύχεται.

• Ήταν αποτέλεσμα προσευχής το ότι ελευθέρωσε το καταδυναστευ­όμενο αγόρι από τον διάβολο, που οι μαθητές δεν μπόρεσαν να θεραπεύσουν.

Μπορείτε να δείτε πώς όλα αυτά οδηγούν στην απάντηση του αιτήματος των αποστόλων; Μετά ο Χριστός τους υπέδειξε ότι το Πνεύμα το Άγιο είναι το συστατικό που λεί­πει από τη ζωή της προσευχής τους.

Το να έχεις το Άγιο Πνεύμα σημαίνει ότι μπορείς να προσεύχεσαι σωστά. Ο απόστολος Παύλος έδωσε την πιο σαφή περιγραφή της δια­κονίας του Αγίου Πνεύματος στη ζωή της προσευχής μας στην Ρωμ.η :26-28 «Ωσαύτως δε και το Πνεύμα συμβοηθεί εις τας ασθενείας ημών».

Η λέξη «ωσαύτως» είναι μια συνδετική λέξη που αναφέρεται στο προηγούμενο θέμα του Παύλου, την μελλοντική απολύτρωση των σωμάτων μας. Εκεί τονίζει ότι σωθήκα­με με την ελπίδα που σημαίνει ότι αν και είμαστε σίγουροι για την πλήρη μελλον­τική απολύτρωσή μας, δεν καταλαβαίνουμε εντελώς τη «μηχανική» της λειτουργίας της. Ο απόστολος λέει ότι: «ωσαύτως και το πνεύμα συμβοηθεί εις τας ασθενείας ημών». Ότι δηλαδή, αν και διανοητικά δεν καταλαβαίνουμε τα έργα του Πνεύματος, όμως είμαστε βέβαιοι ότι θα μας βοηθήσει στην αδυναμία μας.

Η λέξη «ασθένεια» σημαίνει έλλειψη δύναμης, ή αδυναμία, μια πνευματική, διανοητική ή φυσική έλλειψη. Η λέξη «συμβοηθεί» είναι ένα σύνθετο ρήμα που ση­μαίνει ότι «πιανόμαστε μαζί για να ανταπεξέλθουμε ενάντια σε μια αντίξοη κατάσ­ταση»

«Επειδή το τι να προσευχηθώμεν ως πρέπει δεν εξεύρομεν»

Ξέρουμε να προσευχόμαστε αλλά δεν ξέρουμε με ποιο τρόπο, ή τι να προσευχηθούμε «ως πρέπει».

«αλλά αυτό το πνεύμα υπερεντυγχάνει»  (κείμενο UBS).

Η λέξη «υπερεντυγχάνει» σημαίνει μεσιτεύει, δηλαδή αντιπροσωπεύει κάποιον άλλο, ιδιαίτερα στη νομική της έννοια.

Έτσι καθώς προσευχόμαστε το Πνεύμα παίρνει τις επιθυμίες μας, τις ντύνει με θεϊκή δύναμη, και τις ερμηνεύει σε αιτήματα σύμφωνα με τον λόγο και το θέ­λημα του Θεού.

δια στεναγμών αλαλήτων

Η λέξη «στεναγμός» χρησιμοποιείται στην κλασική λογοτεχνία στο θέμα της αγάπης. Αυτοί οι βαθείς στεναγμοί δεν μπορούν να εκφραστούν με δικές μας εκφράσεις, και γι’ αυτό το Πνεύμα το Άγιο πρέπει να προμηθεύσει «την έκφραση».

Σύμφωνα με το Ρωμ.η:27 ο Κύριος Ιησούς που ερευνάει τις καρδιές μας ξέρει ποιο είναι το φρόνημα του πνεύματος μας κι έτσι το ικανωνει – μεσιτεύει - να προ­σευχηθεί συμφωνά με το θέλημα του Θεού.

Έτσι λοιπόν το Ρωμ.η:28 γίνεται πραγματικότητα. Μέσα από την ικεσία του Αγίου Πνεύματος τα πάντα συνεργούν εις το αγαθό, ακόμα και οι αδυναμίες μας.

Παραδείγματα προσευχής

Ο κύριος Ιησούς είναι το παράδειγμά μας στη διακονία, και η διακονία Του ήταν μια ζωή προσευχής. Ήταν η μυστική προσευχή του Κυρίου που έκανε σημαντική τη δημόσια διακονία Του.

·        

•  Προσευχόταν πριν και μετά την δημόσια διακονία Του (Λουκ.ε:16)

• Μερικές φορές διανυκτέρευε στην ατομική προσευχή (Λουκ.ς:12)

• Αυτός μας είπε να προσευχόμαστε πάντοτε. (Λουκ.ιη:1)

Αν θέλουμε να είμαστε επιτυχείς στη διακονία που ο Θεός μας έχει καλέσει, δεν μπορούμε να δώσουμε λιγότερη έμφαση στην προσευχή απ' ότι έδωσε ο Κύριός μας. Πρέπει να εμμένουμε στην προσευχή, και να μάθουμε το μυστικό, να περιμένουμε στην παρουσία του Θεού, ώστε να μπορέσουμε να γνωρίσουμε το φρόνημα του Πνεύματος στη δημόσια διακονία μας γι' Αυτόν.

Η πρώτη εκκλησία ακολούθησε τα βήματα του Κυρίου στρέφοντας την προσοχή της στην αφιερωμένη ζωή. Προσέξτε την απόφαση που πήραν οι απόστολοι μετά από σύσκεψη σχετικά με την εξυπηρέτηση των αναγκών των πρώτων πιστών:

ημείς δε θέλομεν εμμένει εν τη προσευχή και τη διακονία του λόγου (Πράξ.ς:4)

Προσέξτε τη θαυμάσια ισορροπία στη ζωή της διακονίας τους που τόσο πολύ θυμίζει τη διακονία του Κυρίου τους.

Ατομική ικεσία στην παρουσία του Θεού μέσα από την προσευχή, και ακολουθούσε δημόσια διακήρυξη του Ευαγγελίου στους ανθρώπους, που επιβεβαιωνόταν με σημεία που την ακολουθούσαν.

Πράξ.γ:1 Ο Πέτρος και ο Ιωάννης είχαν έρθει από προσευχή και πήγαιναν να προσευχηθούν όταν συνάντησαν μπροστά από την Ωραία πύλη τον χωλό ζητιάνο, κι ο Πέτρος αφού του έπιασε το χέρι του είπε: «Αργυριον και χρυσιον εγώ δεν έχω».

Αναμφισβήτητα ο Ανανίας προσευχόταν όταν ο Θεός του μίλησε πως θα τον χρη­σιμοποιούσε για τη θεραπευτική διακονία και το βάπτισμα με το Άγιο Πνεύμα, σε ένα νέο πιστό με το όνομα Παύλος (Πράξ.θ:10).

Προσέξτε τον Πέτρο που ακολούθησε το παράδειγμα του Κυρίου του, ανασταίνονται την Ταβιθά από τους νεκρούς:

Πράξ.θ:40 Ο δε Πέτρος, εκβαλών έξω πάντας, εγονάτισε και προσηυχήθη και στραφείς προς το σώμα, είπε· Ταβιθά, ανάστηθι. Η δε ήνοιξε τους οφθαλμούς αυτής και ιδούσα τον Πέτρον ανεκάθησεν.

Ο απόστολος Πέτρος διακήρυττε την πραγματικότητα του Μάρκ.ια:22-24. Έκανε την προσευχή της πίστης, βεβαιώθηκε μέσα στην καρδιά του και μετά «πρόφερε το λόγο».

Παρατηρείστε τον να προσεύχεται στο δωμάτιό του. Ξαφνικά βλέπει σε όραμα ότι είναι υπεύθυνος για τη σωτηρία των εθνικών και την πλήρωσή τους με τη δωρεά του Αγίου Πνεύματος (Πράξ.ι:9-17).

Αν έχουμε την εμπειρία της Κ.Δ. μπορούμε να έχουμε και τα αποτελέσματά της. Η πρώτη εκκλησία έζησε μέσα στο φως αυτής της ένδοξης εμπειρίας της προσευχής εν πνεύματι Αγίω. Αυτοί δεν πάλευαν με τα προβλήματά τους, τους πειρασμούς, ή τις αδυναμίες. Απλά αναπαύονταν με εμπιστοσύνη και άφηναν όλα τα βάρη τους στο Άγιο Πνεύμα (Α΄ Πέτρ.ε:7 & Ματθ.ια:28). Αφού προσεύχονταν, ανακάλυπταν ότι τα πάντα συνεργούν εις το αγαθόν (Ρωμ.η:26-28)

Η αποστολική εκκλησία έζησε μέσα στην εμπειρία της προσευχής εν Πνεύματι. Αφιερώνονταν συνεχώς στην προσευχή. Αυτό το γε­γονός δίνει την εξήγηση για τις συνεχείς και μεγάλες τους επιτυχίες.

Πράξ.β:42  ιβ:5  ις:13  θ:11  ς:6  ιγ:3  ιδ:23  κ:36  κη:8  ις:25

Ήταν γεμάτοι δύναμη και παρρησία, και το Άγιο Πνεύμα τους οδηγούσε μέσα από την προσευχή .

Πράξ.κβ:17-18 Αφού δε υπέστρεψα εις Ιερουσαλήμ, ενώ προσηυχόμην εν τω ιερώ, ήλθον εις έκστασιν και είδον αυτόν λέγοντα προς εμέ· Σπεύσον και έξελθε ταχέως εξ Ιερουσαλήμ, διότι δεν θέλουσι παραδεχθή την περί εμού μαρτυρίαν σου.

Αν η σύγχρονη εκκλησία ακολουθούσε το παράδειγμα του Ανανία, του Πέτρου, του Παύλου και οι πιστοί έμεναν στην ατομική προσευχή μέχρι να έρθουν σε έκσταση ίσως και εμείς να ακούγαμε το Θεό.

Η πρώτη εκκλησία κρατιόταν σφιχτά απ' την πραγματικότητα και τις θαυμαστές δυνατότητες μιας τέτοιου είδους δυναμικής ζωής προσευχής. Γι' αυτό το λόγο οι συγγραφείς των επιστολών μας προτρέπουν να προσευχόμαστε.

Έχουμε ήδη εξετάσει την περιγραφή του Παύλου για την εσωτερική ενέργεια της προσευχής στην Ρωμ.η:26-28 αλλά ο απόστολος συνεχίζει αργότερα στην ίδια επιστολή:

Ρωμ.ιβ:12 εις την ελπίδα χαίροντες, εις την θλίψιν υπομένοντες, εις την προσευχήν προσκαρτερούντες,

Ρωμ.ιε:30-32 Σας παρακαλώ δε, αδελφοί, διά του Κυρίου ημών Ιησού Χριστού και διά της αγάπης του Πνεύματος, να συναγωνισθήτε μετ' εμού, προσευχόμενοι υπέρ εμού προς τον Θεόν, διά να ελευθερωθώ από των εν τη Ιουδαία απειθούντων, και διά να γείνη ευπρόσδεκτος εις τους αγίους η εις την Ιερουσαλήμ διακονία μου, διά να έλθω μετά χαράς προς εσάς διά θελήματος του Θεού και να συναναπαυθώ με σας.

Ο Παύλος πίστευε ότι η εκκλησία χρειαζόταν να είναι αδιαλείπτως σε προ­σευχή. Κι ακόμα δίδαξε ότι θα μπορούσε να «αγωνίζεται», να «παλεύει» μαζί του στην προσευχή, που θα είχε σαν αποτέλεσμα την απελευθέρωσή του από τους απει­θούντες άπιστους και επιτυχία στο να κάνει το θέλημα του Θεού.

Στην Α' Κορ.δ:17 ο απόστολος Παύλος δήλωσε ότι δίδαξε τις ίδιες αλήθειες σε κάθε εκκλησία έτσι ώστε εμείς να είμαστε σίγουροι ότι όπως ακριβώς εξήγησε στους Ρωμαίους (Ρωμ.η:26-28) και στους Κορίνθιους (Α' Κορ.ιδ:2,4,15-19) τη με­σιτική διακονία του Αγίου Πνεύματος, με το ίδιο τρόπο διακόνησε την ίδια αλή­θεια και στις άλλες εκκλησίες.

Εφεσ.ς:17-18 και λάβετε την περικεφαλαίαν της σωτηρίας και την μάχαιραν του Πνεύματος, ήτις είναι ο λόγος του Θεού, προσευχόμενοι εν παντί καιρώ μετά πάσης προσευχής και δεήσεως διά του Πνεύματος, και εις αυτό τούτο αγρυπνούντες με πάσαν προσκαρτέρησιν και δέησιν υπέρ πάντων των αγίων,

Έχουμε δει ήδη ότι «αγωνιζόμαστε» με το μέσο της προσευχής (Ρωμ.ιε:30) και ενάντια σε ποιον «αγωνιζόμαστε» στην προσευχή;

διότι δεν είναι η πάλη ημών εναντίον εις αίμα και σάρκα (Εφεσ.ς:12)

Το Πνεύμα το Άγιο είναι η μάχαιρά μας, ο λόγος του Θεού στο πλευρό μας. Μεταχειριζόμαστε την μάχαιρα του Πνεύματος με το μέσον της προσευχής εν Πνεύματι. Μ' αυτό τον τρόπο αγωνιζόμαστε και κερδίζουμε πνευματικές μάχες.

Η προσευχή είναι το μέσον που επιτρέπει στη δύναμη του Θεού να εργάζεται για το καλό μας .

Φιλ.α:19 Διότι εξεύρω ότι τούτο θέλει αποβή εις εμέ προς σωτηρίαν διά της δεήσεώς σας και διά της βοηθείας, του Πνεύματος του Ιησού Χριστού

Είναι η προσευχή που μας ελευθερώνει από την κατάρα της στενοχώριας και της διανοητικής κούρασης.

Φιλ.δ:6-7 Μη μεριμνάτε περί μηδενός, αλλ' εν παντί πράγματι ας γνωρίζωνται τα ζητήματά σας προς τον Θεόν μετ' ευχαριστίας διά της προσευχής και της δεήσεως. Και η ειρήνη του Θεού η υπερέχουσα πάντα νούν θέλει διαφυλάξει τας καρδίας σας και τα διανοήματά σας διά του Ιησού Χριστού.

Είναι η επίμονη προσευχή που τοποθετεί την εκκλησία μέσα στο τέλειο θέλημα του Θεού.

Εμμένετε εις την προσευχήν, αγρυπνούντες εις αυτήν μετά ευχαριστίας (Κολ.δ:2)

Κολ.δ:12 Σας ασπάζεται ο Επαφράς, όστις είναι από σας, ο δούλος του Χριστού, πάντοτε αγωνιζόμενος διά σας εν ταις προσευχαίς, διά να σταθήτε τέλειοι και πλήρεις εις παν θέλημα του Θεού·

Αδιαλέιπτως προσεύχεσθε (Α'Θεσ.ε:17)

Η «δουλειά» της εκκλησίας είναι η συνεχής προσευχή.

Β’ Θεσ.γ:1 Το λοιπόν προσεύχεσθε, αδελφοί, περί ημών, διά να τρέχη ο λόγος του Κυρίου και να δοξάζηται, καθώς και εις εσάς,

Οι προσευχές της εκκλησίας δεν πρέπει να αφορούν μόνο την συνάθροιση και τους εργάτες του Ευαγγελίου που ασχολούνται μόνο με το έργο του­ Θεού, αλλά με το Χρίσμα γινόμαστε ικανοί να παραστήσουμε στο θρόνο του Θεού ανθρώπους που στερούνται τη χάρη του Θεού (Ρωμ.ι:1, Α' Τιμ.β:1-2).

Υπήρχε εποχή που ο ακόλουθος του Θεού έπρεπε αναγκαστικά να λατρεύει τον Θεό από μακριά, αλλά τώρα με την απολύτρωση που έκανε ο Ιησούς Χριστός το κατα­πέτασμα σκίστηκε στα δύο, και έχουμε όλοι είσοδο δια της πίστεως και του Αγίου Πνεύματος στην παρουσία του Θεού (Εβρ.δ:14 & ι:20).

Αυτός είναι ένας θρόνος χάριτος! ! !

Χάρη είναι η εύνοια και το έλεος του Θεού σ' εμάς τους ανάξιους, όχι δηλα­δή δικαιοσύνη. Ο Κύριος κάνει για μας αυτό που εμείς δεν μπορούμε να κάνουμε για τον εαυτό μας.

Σαν αντιπρόσωποι του Θεού ξέρουμε όλοι καλά την υπευθυνότητα που έχουμε να διακονήσουμε στο όνομά Του. Οι αδυναμίες μας πρέπει να μας παρακινούν σε μια ζωή προσευχής.

Ο Κύριος Ιησούς, αν και κατοικούσε μέσα Του όλο το πλήρωμα της θεότητας σωματικά (Κολ.β:9) όταν ήταν εδώ στην γη, ήταν και τέλειος άνθρωπος.

Βέβαια δεν έχει παύσει να κατοικεί μέσα στον Χριστό η θεότητα γιατί ο απόστολος Παύλος χρησιμοποιεί τη λέξη «κατοικεί» και όχι «κατοικούσε».

Ο Χριστός λοιπόν σαν άνθρωπος είχε χρισθεί από τον Πατέρα με Πνεύμα Άγιο (Πράξ.ι:38) και μάλιστα λέει ο λόγος του Θεού ότι του είχε δοθεί το Πνεύμα χωρίς μέτ­ρο (Ιωάν.γ:34). Όπως Αυτός βεβαίωσε την επικοινωνία Του και το χρίσ­μα με τον Πατέρα μέσα απ’ τη ζωή της προσευχής, έτσι κι εμείς οι αντιπρόσωποι Του πάνω στη γη, πρέπει να ακολουθήσουμε τα βήματά Του με τον ίδιο τρόπο.

Δεν υπάρχει κανένα πρόβλημα, καμία ανάγκη, καμία στέρηση, καμία ανικανότητα στη διακονία που να μην αντιμετώπισε. Μπορεί να σπλαχνιστεί την ανάγκη μας. Αλλά και πέρα απ’ αυτό μπορεί να μας δώσει χάρη και έλεος για να μας βοηθήσει στην ώρα της ανάγκης μας .

Εβρ.δ:16 Ας πλησιάζωμεν λοιπόν μετά παρρησίας εις τον θρόνον της χάριτος, διά να λάβωμεν έλεος και να εύρωμεν χάριν προς βοήθειαν εν καιρώ χρείας.

Δεν υπάρχει πραγματικά κανένα όριο στις δυνατότητες που έχουμε με την προσευχή.

πολύ ισχύει δέησις δικαίου ενεργουμένη (Iάκ.ε:16).

Βλέπουμε ότι η λέξη «ενεργουμενη» υπονοεί μια προσευχή που ενεργοποιείται εσω­τερικά με το Πνεύμα το Άγιο. Μπορούμε εμείς πραγματικά να βάλουμε φραγμό στην δημιουργική δύναμη του Θεού;

Καθώς ο «καιρός του τέλους» πλησιάζει, η ζωή μας σχετικά με την προσευχή πρέπει να κλιμακωθεί.

Α’ Πέτρ.δ:7 Πάντων δε το τέλος επλησίασε. Φρονίμως λοιπόν διάγετε και αγρυπνείτε εις τας προσευχάς·

Πρέπει να διατηρούμε μια ζωντανή επικοινωνία με το Πνεύμα το Άγιο δια μέσου της προσευχής αυτές τις πονηρές μέρες στις οποίες ζούμε.

Α’ Πέτρ.ε:6-7 Ταπεινώθητε λοιπόν υπό την κραταιάν χείρα του Θεού, διά να σας υψώση εν καιρώ,  και πάσαν την μέριμναν υμών ρίψατε επ' αυτόν, διότι αυτός φροντίζει περί υμών.

Α’ Ιωάν.ε:14-15 Και αύτη είναι η παρρησία, την οποίαν έχομεν προς αυτόν, ότι εάν ζητώμέν τι κατά το θέλημα αυτού, ακούει ημάς. Και εάν εξεύρωμεν ότι ακούει ημάς ό,τι αν ζητήσωμεν, εξεύρομεν ότι λαμβάνομεν τα ζητήματα, τα οποία εζητήσαμεν παρ' αυτού.

Όταν προσευχόμαστε εν Πνεύματι προσευχόμαστε πάντοτε σύμφωνα με το θέλημά Του (Ρωμ.η:26-28).

Καθώς μελετάμε το λόγο του Θεού, αποκτάμε πίστη να πλησιάσουμε το θρόνο του Θεού. Η ανάγκη μας ξυπνάει μια επιθυμία, και ο Ιησούς μας διακονεί σαν Με­σίτης (Πνεύμα Άγιο) παρουσιάζοντας το αίτημά μας στον Πατέρα κατά το θέλημά Του.

Εμείς μένουμε στην προσευχή μέχρι να φύγει το βάρος, και να αποκτήσουμε την ειρήνη του Θεού.

Η προσευχή θα μας οικοδομήσει θα μας δυναμώσει και θα μας αυξήσει την πίστη.

Ιούδ.α:20 Σεις όμως, αγαπητοί, εποικοδομούντες εαυτούς επί την αγιωτάτην πίστιν σας, προσευχόμενοι εν Πνεύματι Αγίω,

Α’ Κορ.ιδ:4 Ο λαλών γλώσσαν αγνώριστον εαυτόν οικοδομεί,

Από την ημέρα της Πεντηκοστής έγινε μια τρομερή αλλαγή στην επικοινωνία του ανθρώπου με το Θεό. Ο Θεός ο Ίδιος κατοικεί μέσα στους πιστούς στην κυριο­λεξία σαν Πνεύμα Άγιο, και είναι ο Ιησούς μας, που μεσιτεύει καθώς εμείς προσευχόμαστε.

Δεν μας άφησε ορφανούς. Ήρθε σαν Πνεύμα Άγιο και περιμένει να εκπληρώσει όλες μας τις ανάγκες, και θα τις εκπληρώσει σύμφωνα με το λόγο Του (Φιλιπ.δ:19).

· 

• Ο λόγος Του θα μας αποκαλύψει τι μπορούμε να περιμένουμε απ’ Αυτόν στην προσευχή.

• Αυτή η διαφώτιση θα ξεσηκώσει μέσα μας την επιθυμία να πλησιάσουμε το θρό­νο της χάρης του Θεού.

• Η συνειδητοποίηση των αναγκών θα διεγείρει μέσα μας την απαραίτητη προσκαρτέρηση.

• Το Πνεύμα του Θεού θα αναλάβει την υπόθεσή μας και θα «βοηθήσει εις τας ασθενείας ημών» ικετεύοντας για μάς κατά το θέλημα του Θεού.

• Καθώς παραμένουμε στην παρουσία του Θεού η πίστη του Θεού θα μεταδοθεί μέ­σα μας βεβαιώνοντάς μας για την απάντηση.

• Θα αφήσουμε τον τόπο της προσευχής χωρίς κανένα βάρος, ενδεδυμένοι τη δύναμη του Θεού.

Αν έχουμε πρώτα προσευχηθεί στο Θεό στην ατομική μας προσευχή μπορούμε μετά να μιλήσουμε δημόσια στο βουνό διατάζοντάς το να μετακινηθεί και θα μας υπακούσει. Εμείς προφέρουμε μόνο το λόγο. Αυτός τον επιβεβαιώνει.