Αυτό είναι στην
πραγματικότητα ο αγιασμός: Ν’ αφήνουμε το Πνεύμα και την προσωπικότητα του
Ιησού να λάμπουν από μέσα μας. Θέλουμε να φανερώσουμε το Πνεύμα Του. Θέλουμε να
Τον ευχαριστήσουμε και να γίνουμε σαν Αυτόν. Θέλουμε να ζήσουμε όπως Αυτός
έζησε και να κάνουμε ό,τι Αυτός θα έκανε. Θέλουμε να φανερώσουμε το χαρακτήρα
Του. Έτσι γινόμαστε ζωντανά παραδείγματα χριστιανισμού. Γινόμαστε ανοικτές
επιστολές Χριστού προς τον κόσμο γραμμένες με το Πνεύμα (Β’ Κορ.γ:2-3). Το καλό
έργο που Αυτός κάνει μέσα μας θα οδηγήσει τους ανθρώπους στο Θεό και θα Τον
δοξάσουν (Ματθ.ε:16).
Χριστιανικά χαρακτηριστικά. Ποια είναι αυτά τα χαρακτηριστικά που ένας Χριστιανός (σαν το
Χριστό) πρέπει να φανερώνει; Η επιστολή Γαλ.ε:22-23 μας δίνει μια θαυμάσια
λίστα, που ονομάζεται “ο καρπός του
Πνεύματος”. Αν το Πνεύμα του Θεού κατοικεί μέσα μας, θα πρέπει να φέρουμε
αυτό τον καρπό. Όπως το να μιλήσεις σε άλλες γλώσσες είναι η αρχική μαρτυρία
ότι έλαβες το Άγιο Πνεύμα, η μόνιμη μαρτυρία ότι κατοικεί στη ζωή κάποιου είναι
η φανέρωση του καρπού του Πνεύματος. Ο Παύλος αναφέρει εννέα στοιχεία σαν καρπό
του Πνεύματος: αγάπη, χαρά, ειρήνη, μακροθυμία, χρηστότης, αγαθωσύνη, πίστις,
πραότης, εγκράτεια. Ο Πέτρος αναφέρει οκτώ ιδιότητες που θα μας κάνουν
καρποφόρους εν Χριστώ: πίστη, αρετή, γνώση, εγκράτεια, υπομονή, ευσέβεια,
φιλαδέλφια, αγάπη.
Επίσης στην Α’
Πέτρ.β:21-24 αναφέρονται μερικά χαρακτηριστικά του Χριστού που εμείς πρέπει να
μιμηθούμε. Σ’ αυτό το εδάφιο ο Πέτρος μας Λέει ότι ο Χριστός «αμαρτίαν δεν έκαμεν, ουδέ ευρέθη δόλος εν
τω στόματι αυτού» και περιγράφει την αγάπη Του, την υπομονή, την εγκράτεια
και την πίστη Του καθώς προσέφερε τον Εαυτό Του για τις αμαρτίες μας. Θ’
αναφερθούμε σ’ όλα αυτά τα χαρακτηριστικά κατά τη διάρκεια της μελέτης μας. Για
να βάλουμε κάποιο θεμέλιο θα εξετάσουμε τώρα εν συντομία τον καρπό του
Πνεύματος που αναφέρεται στην επιστολή προς Γαλάτας. Να θυμόμαστε πάντοτε ότι
αυτός είναι ο καρπός που ο Θεός θέλει να φέρουμε και θα ελκύσει τους αμαρτωλούς
στο μήνυμα του ευαγγελίου.
Αγάπη. Είναι το
βασικότερο στοιχείο της χριστιανικής μας ζωής. Είναι η μοναδική ευπρόσδεκτη κίνηση
για να υπηρετήσεις το Θεό. Διατασσόμαστε να αγαπούμε τους αδελφούς μας, τους
γείτονές μας, ακόμη και τους εχθρούς μας. Αν δεν αγαπάω τον αδελφό μου τότε δεν
αγαπάω το Θεό. Αν αγαπάμε τον κόσμο, τότε δεν αγαπάμε το Θεό. Η αγάπη είναι η
δοκιμασία του πραγματικού χριστιανισμού. Αν καταλάβουμε τί σημαίνει πραγματικά
αγάπη, μπορούμε να εκπληρώσουμε τη Βιβλική διδασκαλία περί αγιασμού. Για
παράδειγμα, αγαπώντας ο ένας τον άλλο, αυτό εξαφανίζει τη ζήλια, τις διαμάχες,
το κουτσομπολιό, τους ψιθυρισμούς και την πικρία. Η αγάπη προς το Θεό
εξαφανίζει το κοσμικό και το επαναστατικό πνεύμα. Απ’ την άλλη μεριά αν δεν
αγαπάμε ούτε το Θεό ούτε τον αδελφό, τότε τίποτα δεν μπορεί να μας δικαιώσει
στα μάτια του Θεού. Τα αληθινά δόγματα και τα καλά έργα ποτέ δεν μπορούν να
πάρουν τη θέση της αγάπης. Όσο πιο πολύ πλησιάζουμε το Θεό, τόσο πιο πολύ αγάπη
θα έχουμε. «Η αγάπη του Θεού είναι
εκκεχυμένη εν ταις καρδίαις ημών διά Πνεύματος Αγίου του δοθέντος εις ημάς» (Ρωμ.ε:5).
Χαρά. Όπως και με τις
άλλες όψεις των Πνευματικών καρπών, παίρνουμε χαρά από το Άγιο Πνεύμα
(Ρωμ.ιδ:17). Η εμπειρία μας με το Θεό είναι «χαρά
ανεκλάλητος και ένδοξος» (Α’ Πέτρ.α:8). Μπορούμε να έχουμε τη χαρά του Θεού
άσχετα με το τί συμβαίνει σ’ εμάς. Αυτό το είδος της χαράς δεν είναι σαν αυτό
που δίνει ο κόσμος, γιατί δεν εξαρτάται από τις περιστάσεις. Άσχετα με τις
εξωτερικές συνθήκες, εμείς μπορούμε πάντοτε να χαιρόμαστε στη σωτηρία μας και
στο Θεό της σωτηρίας μας (Λουκ.ι:20 Αβακ.γ:17-18).
Η χαρά είναι ένα όπλο που μπορούμε να χρησιμοποιήσουμε και μια πηγή δύναμης σε
καιρούς δοκιμασίας (Νεεμ.η:10). Όταν έρχεται απογοήτευση μπορούμε να
στηριχτούμε στη χαρά του Πνεύματος και να κερδίσουμε δύναμη. Ο τρόπος να
υπερνικούμε είναι να «νομίζουμε πάσαν
χαράν όταν περιπέσουμε εις διαφόρους πειρασμούς» (Ιακ.α:2). Μπορούμε να
δοξάζουμε για το δρόμο προς τη δόξα.
Πώς αποκτούμε
χαρά σε περιόδους ανάγκης; Όπως μόλις είδαμε, μπορούμε να πάρουμε χαρά από το
γεγονός της σωτηρίας μας (Ησ.ιβ:3-4). Οι Ψαλμοί μας μιλάνε για άλλες δύο πηγές
χαράς (Ψαλμ.ρκς:5 & ις:11). Αν σπείρουμε καλό σπόρο με δάκρυα και
προσευχές, θα έχουμε καλά αποτελέσματα και χαρά. Αν πλησιάζουμε την παρουσία
του Θεού, θα έχουμε τέλεια χαρά. Και μπαίνουμε μέσα στην παρουσία Του με
δοξολογία, ψαλμούς κι ευχαριστίες (Ψαλμ.ρ).
Ειρήνη. Ακόμη μπορούμε
να έχουμε ειρήνη με το Άγιο Πνεύμα, ειρήνη που υπερέχει πάντα νου και που ο
κόσμος δεν γνωρίζει (Ρωμ.ιδ:17 & Φιλιπ.δ:7). Άσχετα με το τί συμβαίνει,
εμείς μπορούμε να έχουμε ειρήνη μέσα μας. Ο Ιησούς είπε: «Ειρήνην αφίνω εις εσάς ουχί καθώς ο κόσμος δίδει, σας δίδω εγώ. Ας μη
ταράττηται η καρδία σας, μηδέ ας δειλιά»
(Ιωάν.ιδ:27).
Όχι μόνο
μπορούμε να έχουμε την ειρήνη του νου, αλλά και ειρήνη με τους άλλους. Στην
πραγματικότητα ο Θεός το περιμένει αυτό από εμάς (Εβρ.ιβ:14 Ρωμ.ιβ:18
Ματθ.ε:9).
Πώς μπορούμε να
αποκτήσουμε και να διατηρήσουμε την ειρήνη στη ζωή μας; Θα έχουμε τέλεια ειρήνη
αν συγκεντρώσουμε το νου μας στο Θεό και Τον εμπιστευτούμε (ΗΣ.κς:3). Επίσης
πρέπει να μάθουμε να ευφραινόμαστε στον Κύριο, να προοδεύουμε να μην ανησυχούμε
για τίποτα, και να κάνουμε τα αιτήματά μας γνωστά με την προσευχή και τη δέηση
μετά ευχαριστίας, και τότε θα έχουμε την ειρήνη του Θεού (Φιλιπ.δ:4-7).
Μακροθυμία και υπομονή. Η υπομονή είναι πολύ σημαντική στην χριστιανική μας εμπειρία. Ο
Ιησούς είπε «Διά της υπομονής σας
αποκτήσατε τας ψυχάς σας» (Λουκ.κα:19).
Φέρνουμε καρπό με υπομονή (Λουκ.η:15), τρέχουμε τον αγώνα μας με υπομονή
(Εβρ.ιβ:1), και αποκτούμε τις υποσχέσεις με πίστη και υπομονή (Εβρ.ς:12 &
ι:36).
Η μακροθυμία
συνεπάγεται υπομονή ή ανοχή στις σχέσεις μας με τους ανθρώπους. Ο Παύλος μας
παρακαλεί να βαδίσουμε αξίως της κλήσης μας (Εφεσ.δ:2-3). Η μακροθυμία έρχεται
με πραότητα, αγάπη, επιθυμία για ενότητα και ειρήνη. Υπομονή έρχεται με τη
δοκιμασία της πίστης και με τις θλίψεις (Ρωμ.ε:3 & Ιακ.α:3). Αν αφήσουμε
την υπομονή να έχει το τέλειο έργο της, θα έχουμε πείρα, ελπίδα, και ό,τι άλλο
χρειαζόμαστε (Ρωμ.ε:4 & Ιακ.α:4).
Χρηστότητα. Χρηστότητα
δεν σημαίνει αδυναμία, αλλά να είναι κανείς ευγενής, με καλούς τρόπους,
γαλήνιος, τίμιος, ειλικρινής, δίκαιος, φιλόφρων. Ο Ιησούς ήταν όλα αυτά στις
σχέσεις Του με τους ανθρώπους, όπως ήταν σταθερός και αποφασιστικός όποτε
χρειαζόταν. Ο Κύριος θέλει να είμαστε πράοι με όλους τους ανθρώπους (Β’Τιμ.β:24).
Η αγαθότητά Του μας μεγαλύνει (Ψαλμ.ιη:35).
Αγαθοσύνη. Αυτή η
λέξη περιλαμβάνει δικαιοσύνη, ηθική, αρετή και υπεροχή. Πρέπει να θυμόμαστε ότι
«Ουδείς αγαθός, ειμή είς, ο Θεός» (Μάρκ.ι:18). Κάθε τι καλό που έχουμε προέρχεται απ’
Αυτόν (Ιακ.α:17). Η δικαιοσύνη μας είναι σαν ρυπαρό ιμάτιο στα μάτια Του (Ησ.ξδ:6)
και μόνο η δικαιοσύνη του Χριστού μας σώζει. Όταν πιστεύουμε σ’ Αυτόν, ο Θεός
μας δικαιώνει με τη δικαιοσύνη του Ιησού (Ρωμ.δ:5-6). Θα διατηρήσουμε τη
σωτηρία μόνο αν μένουμε στην αγαθότητα και τη χρηστότητα του Θεού (Ρωμ.ια:22).
Πίστη. Έχουμε ήδη
εξετάσει την πίστη σε σχέση με τη σωτηρία. Όμως δεν χρειαζόμαστε την πίστη μόνο
για να σωθούμε, αλλά και για να συνεχίσουμε τη χριστιανική μας ζωή. Χωρίς πίστη
δεν μπορούμε να ευαρεστήσουμε το Θεό (Εβρ.ια:6). Η πίστη μας κάνει να
καταλάβουμε ότι τα πάντα συνεργούν στο αγαθό γι’ αυτούς που αγαπούν το Θεό
(Ρωμ.η:28). Η πίστη μας βεβαιώνει ότι ο Θεός ποτέ δεν θα επιτρέψει να
πειραχτούμε πάνω απ’ τις δυνάμεις μας και ότι πάντοτε θα προμηθεύσει και την
έκβαση (Α’Κορ.ι:13). Η πίστη θα φέρει απαντημένες προσευχές, θα εκπληρώσει τις
υποσχέσεις και θα προμηθεύσει τις ανάγκες (Ματθ.κα:22 & Μάρκ.ια:22-24).
Πώς πέρνουμε
πίστη; Πρώτα χρειάζεται να καταλάβουμε ότι ο Θεός έχει δώσει ένα μέτρο πίστης
σ’ όλους μας (Ρωμ.ιβ:3). Όλοι έχουμε κάποια πίστη. Σίγουρα έχουμε τόση πίστη
όσο είναι ένας κόκκος σιναπιού, και αν δοκιμάσουμε αυτή τη λίγη πίστη μας
τίποτα δεν μπορεί να είναι αδύνατον (Ματθ.ιζ:20). Η Βίβλος Λέει ότι «η πίστις είναι εξ ακοής η δε ακοή διά του
λόγου του Θεού» (Ρωμ.ι:17). Αποκτούμε πίστη ακούγοντας το λόγο του Θεού που
κηρύττεται, και διαβάζοντας τις υποσχέσεις του Θεού στο λόγο Του. Μπορούμε
ακόμα να αυξήσουμε την πίστη μας ακούγοντας ομολογίες άλλων ή ενθυμούμενοι
παλιές δικές μας εμπειρίες με το Θεό. Πίστη ακόμα μπορεί να έλθει σε μια
κρίσιμη στιγμή σαν ένα υπερφυσικό δώρο του Πνεύματος (Α’Κορ.ιβ:9).
Πραότης. Πράος σημαίνει
υπομονετικός, μαλακός, κάποιος που δεν ρέπει σε οργή, θυμό και μνησικακία.
Πάλι, αυτό δεν σημαίνει αδυναμία ή έλλειψη θάρρους. Η πραότητα περιέχει
ταπείνωση - αναγνώριση ότι δεν είμαστε τίποτα χωρίς το Θεό κι ότι έχουμε ανάγκη
τη βοήθειά Του. Η πραότητα είναι ένα σημαντικό προσόν για τον επίσκοπο. Ο
Μωυσής ήταν ο πιο πράος άνθρωπος του καιρού του (Αριθ.ιβ:3), και ο Ιησούς
περιγράφει τον Εαυτό Του σαν πράο και ταπεινό (Ματθ.ια:29). Ο Ιησούς είπε ότι
οι πράοι θα κληρονομήσουν τη γη (Ματθ.ε:5). Ο Κύριος θέλει να είμαστε πράοι
προς όλους τους ανθρώπους (Τιτ.γ:2). Μερικά πράγματα που η Βίβλος μας λέει ότι
πρέπει να γίνονται με πραότητα είναι: Το κήρυγμα του λόγου (Β’Κορ.ι:1), η
αποδοχή του λόγου (Ιακ.α:21), η βοήθεια και αποκατάσταση αδελφού που έχει
σφάλει (Γαλ.ς:1), η φανέρωση της σοφίας (Ιακ.γ:13), ο στολισμός της ζωής μας
(Α’Πέτρ.γ:4). Η πραότητα είναι μια στάση και διάθεση που πρέπει συνέχεια να
αγωνιζόμαστε ν’ αυξάνει μέσα μας. Χρειάζεται προσπάθεια απ’ τη μεριά μας
(Ιακ.δ:7,10).
Εγκράτεια. Ο όρος
αυτός περικλείει αυτοσυγκράτηση, αυτοέλεγχο και μετριοπάθεια. Κάθε ικανοποίηση
μπορεί να γίνει οδυνηρή αν φτάσει στην υπερβολή, και κάθε καλό πράγμα μπορεί να
καταστραφεί όταν φθάνει στα άκρα. Στην Α’Κορ.θ:24-27 ο Παύλος σκιαγραφεί την
ιδέα της εγκράτειας φέρνοντας σαν παράδειγμα ένα δρομέα κατά τον αγώνα. Για να
κερδίσει την κούρσα, πρέπει «εις πάντα να
εγκρατεύεται». Πρέπει να έχει πειθαρχία και αυτοέλεγχο. Πρέπει να έχει ένα
καλά ισορροπημένο πρόγραμμα προπόνησης και μετριασμό στις δραστηριότητές του.
Έτσι κι ο Παύλος είχε πειθαρχία και έλεγχο. Λέει ότι ξέρει ποιος είναι ο στόχος
του και γι’ αυτό δαμάζει και δουλαγωγεί το σώμα του. Η εγκράτεια είναι μια
ιδιότητα που πρέπει να φανερώνουμε σε κάθε περίπτωση (Φιλ.δ:5).
