Είναι ένα ερώτημα αμηχανίας κι αδιέξοδου. Πώς ν’ αντιμετωπίσω
την κατάσταση; Είναι τέτοια η φύση των υλικών αγαθών. Περσότερα αγαθά,
περσότερη φροντίδα. Περσότερα κιλά σιτάρι, λιγότερη ευχαρίστηση, εφόσον έχουμε
αποβάλει το Θεό από τη ζωή μας. Μοιάζουμε συχνά με το παιδί που χαίρεται όταν
έχει ένα μήλο και στενοχωριέται όταν του δώσουμε τρία, γιατί δεν τα καταφέρνει να
τα χωρέσει και τα τρία στις χουφτίτσες του. Να θυμηθούμε το νέο που αναχώρησε
από το Χριστό λυπημένος, γιατί... «είχε
κτήματα πολλά» (Ματθ.ιθ:22).
Ας πλησιάσουμε τούτο τον απορημένο άνθρωπο της παραβολής του
Λουκά ιβ:12-21 και ας τον βοηθήσουμε να βρει την απάντηση μέσα από το λόγο του
Θεού, στο βασανιστικό του ερώτημα- «τί να κάμω;».
1. Ευχαρίστησε
το Θεό, από τον Οποίο προέρχεται «πάσα
δόση αγαθή και πάν δώρημα τέλειον» (Ιάκ.α:17). Τούτη η ευχαριστία δεν είναι
μόνο μια οφειλόμενη αναγνώριση στο Θεό, που «ανοίγει την χείρα του και χορταίνουμε
αγαθά» (ψαλμ.ρδ:28), αλλά μας τοποθετεί ταυτόχρονα σε έδαφος όχι ολισθηρό, όπως
η αντίληψη «καρπούς μου, αποθήκας μου, γεννήματά μου». Η υπερ- κυριότητα των
«μου», ποτέ δεν οδηγεί σε σωστή στάση και δράση.
2. Αναγνώρισε
πως κι αν έχεις αφθονία αγαθών, «η ζωή δεν συνιστάται εκ των υπαρχόντων» σου
(15). Οι μέρες της επίγειας ζωής σου, δεν είναι το πηλίκο της διαίρεσης του
αριθμού των αγαθών δια του αριθμού της ποσότητας της καθημερινής τροφής. Ο
λογαριασμός που ’κάνε ο πλούσιος ήταν... γελοίος. Η ζωή, έπρεπε να τον είχε
διδάξει το αντίθετο. Ούτε η ζωή επιμηκύνεται με τ’ αγαθά, ούτε η ευτυχία κατ’
ανάγκη αυξάνει.
3. Πληροφορήσου
πως αυτό που δίνει ευτυχία είναι όχι εκείνο που μαζεύεις, αλλά κείνο που προσφέρεις.
Η προτροπή είναι, να είμαστε «ευμετάδοτοι» (Α’ Τιμ.ς:18). Και η διαπίστωση του
Παροιμιαστή ια:24 «οι μεν σκορπίζουσιν κι όμως περισσεύονται, οι δε παρά το
δέον φείδονται κι όμως έρχονται εις ένδεια». Η εποχή μας έχει επείγουσα ανάγκη
να μάθει τούτη την αλήθεια.
4. Μάθε πως «ουκ
επ’ άρτω μόνον ζήσεται ό άνθρωπος, αλλ’ επί παντί ρήματι Θεού» (Λουκ.δ:4). Η
επίμονη διαδρομή σουπερμάρκετ - ψυγείο, ψυγείο - σουπερμάρκετ, αποτελεί
εγκληματική μονομέρεια κι υποβάθμιση της ανθρώπινης προσωπικότητας. Ο κατεξοχήν
άνθρωπος δεν είναι το σώμα αλλά το πνεύμα. Και ο λόγος του Θεού, είναι του
πνεύματος η τροφή. Κι όμως, πόσες φορές περνάνε μέρες και βδομάδες, δίχως
διόλου να τραφούμε πνευματικά (ψαλμ.ριθ:11,24, 72,103, 112).
5. Δοκίμασε το
«μεγάλο πλουτισμό πού είναι ή ευσέβεια μετ’ αυταρκείας» (Α’ Τιμ.ς:6). Κλειδί
και δρόμος ο Χριστός, που «πλούσιος ων επτώχευσε δι’ ημάς, διά να πλουτήσωμεν ημείς
με την πτωχείαν εκείνου» (Β Κορ.η:9). Δεχόμενοι το Χριστό Σωτήρα και Κύριο,
γινόμαστε οι πλουσιότεροι των ανθρώπων, ως «... τα πάντα κατέχοντες» (Β’ Κορ.ς:10).
Απολαμβάνουμε συγχώρεση αμαρτιών, ελεύθερη επικοινωνία με τον Πατέρα, την
ειρήνη του Θεού μέσα μας, συμμετοχή στο Σώμα του Χριστού και τόσα άλλα.
6. Βεβαιώσου ότι
«η πλεονεξία, χάρη στην οποία ειπώθηκε η παραβολή, είναι ειδωλολατρία» (Κολ.γ:5).
Λατρεύεις και στηρίζεσαι σε κάτι που δεν είναι ο Κύριος αυτό είναι ειδωλολατρία.
Και η πλεονεξία έχει κύριο χαρακτηριστικό της, πως «ποτέ δεν χορταίνει, όπως ακριβώς
ο Άδης κι η απώλεια» (Παρ.κζ:20).
7. Μάθε να
«θησαυρίζεις και να πλουτείς στο Θεό» (21). Βάθυνε, την πνευματική σου ζωή.
Πλούτισε στη γνώση της Βίβλου, αποφεύγοντας χρονοβόρες παγίδες όπως η T.V.
Πλούτισε, σε ώρες προσευχής και λατρείας. Πλούτισε, σ’ αφιέρωση «θέλω σέ αγαπά,
Κύριε» (ψαλμ.ιη:1). Πλούτισε, σε υπηρεσία αγάπης στους συνανθρώπους για τον
Κύριο. Πλούτισε, στην προσδοκία του ερχόμενου Κυρίου και το «αγνίζει εαυτόν» (Α’
Ιωάν.γ:3). Πλούτισε, εις Θεόν.
