Μολυσμός σαρκός
και πνεύματος (Β’ Κορ.ζ:1).
Ο Παύλος μας
προτρέπει λέγοντας, «ας καθαρίσωμεν
εαυτούς από παντός μολυσμού σαρκός και πνεύματος, εκπληρούντες αγιωσύνην εν
φόβω Θεού». Σ’ αυτό το εδάφιο η «σάρκα» αναφέρεται στο φυσικό στοιχείο ενώ
το «πνεύμα» στο πνευματικό στοιχείο του ανθρώπου. Το πρώτο πράγμα που μπορούμε
να σημειώσουμε είναι ότι δεν μπορούμε να χωρίσουμε το πνεύμα απ’ την σάρκα σ’
αυτό τον κόσμο. Για παράδειγμα, το Ματθ.ε:28 ταξινομεί την επιθυμία για μια
γυναίκα σαν μοιχεία που διαπράττεται στην καρδιά. Αυτή είναι μια αμαρτία του
πνεύματος, που η σάρκα δεν την πράττει στην πραγματικότητα. Όμως στα μάτια του
Θεού αυτό είναι το ίδιο αμαρτία. Για το Θεό, μίσος στην καρδιά είναι το ίδιο με
την πράξη του φόνου. Έτσι, ο Παύλος μας λέει να καθαρίσουμε τις σκέψεις του νου
μας καθώς και τις πράξεις του σώματός μας. Θα πρέπει να καθαρίσουμε το πνεύμα
και το σώμα για να είμαστε άγιοι στα μάτια του Θεού.
Το σώμα είναι
μόνο το σπίτι που κατοικεί το πνεύμα. Όταν κάποιος αναγεννάται, αμέσως μπαίνει
σε μια πάλη - πόλεμο μεταξύ σάρκας και πνεύματος. Είναι απαραίτητο να
καταλάβουμε αυτόν τον πόλεμο που συνεχίζεται σ’ όλη τη χριστιανική ζωή. Το Άγιο
Πνεύμα θα κερδίσει αυτό τον πόλεμο για μας, αν εμείς μείνουμε σταθεροί στις
βασικές αρχές που μας έχει δώσει (Β’ Τιμ.β:5).
Το μήνυμα του
Σατανά.
Ο διάβολος
προσπαθεί να μας πείσει ότι όσο είμαστε μ’ αυτό το σώμα, και η σάρκα είναι
ασθενής, δεν μπορούμε να ζήσουμε άγια. Θέλει να πιστεύουμε ότι δεν γίνεται
τίποτα, κι ότι θ’ αμαρτάνουμε κάθε μέρα. Η αλήθεια είναι ότι ο Θεός μας έχει
διατάξει να είμαστε άγιοι. Είναι αλήθεια ότι η σάρκα είναι ασθενής, αλλά είναι
επίσης αλήθεια ότι ο Χριστός κατέκρινε την αμαρτία στη σάρκα (Ρωμ.η:3). Ο
Χριστός είχε σάρκα όπως εμάς έτσι ώστε δια του θανάτου Του να καταργήσει τον
έχοντα το κράτος του θανάτου, δηλαδή τον διάβολο (Εβρ.β:14). Ο Ιησούς νίκησε
την αμαρτία στη σάρκα, και τώρα είναι το παράδειγμά μας. Το ίδιο κι εμείς,
μπορούμε να νικήσουμε την αμαρτία στη σάρκα, γιατί έχουμε το Πνεύμα του Χριστού
να κατοικεί μέσα μας.
Τελειότητα.
Η Βίβλος μας
διδάσκει ότι αυξάνουμε προς την τελειότητα. Στην Εβρ.ς:1 λέει, «ας φερώμεθα προς την τελειότητα» και
στην Φιλιπ.γ:15 λέει «όσοι λοιπόν είμεθα
τέλειοι». Στην Εφεσ.δ:12 διδασκόμαστε ότι ο Θεός έδωσε τα πέντε χαρίσματα
της διακονίας «προς την τελειοποίησιν των
αγίων». Μπορούμε να διακρίνουμε μεταξύ απόλυτης τελειότητας και σχετικής
τελειότητας. Όλοι αγωνιζόμαστε για την απόλυτη τελειότητα γιατί μάθαμε ότι το
παράδειγμά μας πρέπει να είναι ο Ιησούς. Ακόμη κι όταν βρισκόμαστε σ’ αυτή την
πορεία της αύξησης προς την τελειοποίηση, μπορούμε να θεωρηθούμε τέλειοι με μια
σχετική έννοια, αν αυξάνουμε κανονικά. Για παράδειγμα, ένα μωρό ενός μηνός
μπορεί να είναι τέλειο, έστω κι’ αν δεν έχει ακόμα δόντια, δεν έχει πλήρη
λογική, δεν μπορεί να περπατήσει, δεν μπορεί να μιλήσει. Είναι τέλειο με μια
σχετική έννοια, γιατί αυξάνεται κανονικά στο βαθμό και την αναλογία της ηλικίας
του. Όταν αυτό το παιδί φτάσει δέκα χρονών, κι ακόμα δεν μπορεί να περπατήσει ή
να μιλήσει, τότε δεν μπορούμε να πούμε ότι είναι μια τέλεια ύπαρξη. Το
μπουμπούκι της μηλιάς την άνοιξη δεν είναι ένα μήλο, αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι
δεν είναι τέλειο. Αργότερα το άνθος θα γίνει ένα μικρό πράσινο μπαλάκι, και
τελικά θα ωριμάσει. Σε κάθε φάση είναι τέλειο. Για να γίνει αυτό, πρέπει
συνέχεια να μελετάμε, να αυξανόμαστε, και να διορθώνουμε τα λάθη μας. Δεν
μπορούμε να μένουμε στην ίδια θέση που ήμασταν όταν αναγεννηθήκαμε.
Ανεκτικότητα εξ
αιτίας διαφορετικών επιπέδων τελειότητας.
Μερικοί άνθρωποι
είναι ικανοί να αυξάνουν πιο γρήγορα από άλλους. Όταν άνθρωποι από ένα
χριστιανικό περιβάλλον αναγεννιούνται, ξεκινούν από ένα κάπως σωστό θεμέλιο και
είναι εύκολο ν’ αυξηθούν γρήγορα. Άλλοι όμως που έρχονται από ένα ειδωλολατρικό
ή αθεϊστικό περιβάλλον πρέπει ν’ αλλάξουν όλες τις ιδέες και τα σχέδιά τους.
Έτσι, δύο άνθρωποι μπορεί να βρίσκονται σε διαφορετικά επίπεδα τελειότητας έστω
κι αν βαπτίστηκαν με το Άγιο Πνεύμα την ίδια στιγμή. Εμείς δεν είμαστε για να
τους κρίνουμε (Ματθ.ζ:1). Ιδιαίτερα οι άγιοι θα πρέπει να είναι προσεκτικοί να
μην καταδικάζουν άλλους που ίσως δεν έχουν καταφέρει να φθάσουν σε κάποιο
ορισμένο βαθμό τελειότητας. Αυτό είναι πρώτιστα δουλειά της διακονίας και του
Αγίου Πνεύματος να επιβλέψουν με υπομονή την τελειοποίηση μιας νέας ψυχής.
Όχι μόνο οι
ψυχές έχουν διαφορετικούς βαθμούς τελειότητας, αλλά και ολόκληρες εκκλησίες.
Αυτό εξαρτάται απ’ το περιβάλλον και το θεμέλιο των αγίων. Ακόμη εξαρτάται απ’
τον εργάτη που διακονεί σ’ αυτούς τους αγίους. Μερικοί εργάτες δεν διδάσκουν
εναντίον καμιάς κατάστασης. Το αποτέλεσμα είναι το ποίμνιό τους να μην μπορεί
να αυξηθεί. Άλλοι κτίζουν την εκκλησία πάνω στο λόγο του Θεού, κι όχι στο τί
πιστεύουν οι ίδιοι, και τα μέλη αυξάνουν προς την τελειότητα.
Ας φερώμεθα προς
την τελειότητα.
Ο σκοπός αυτού
του κεφαλαίου είναι ν’ αποδείξει ότι ο αγιασμός είναι μια εντολή που κάθε
Χριστιανός πρέπει να υπακούει καθημερινά στη ζωή του. «Άγιοι γίνεσθε, διότι εγώ είμαι άγιος» (Α’ Πέτρ.α:16). Αφού ο
Θεός είναι Αυτός που μας διέταξε να είμαστε άγιοι, ξέρουμε ότι θα μας δώσει και
την ικανότητα να γίνουμε, γιατί ποτέ δεν θα μας ζητήσει κάτι που δεν είμαστε
ικανοί να κάνουμε. Ο αγιασμός και η δικαιοσύνη μας δίδονται δια του Αγίου
Πνεύματος. «Αλλά απελούσθητε, αλλά
ηγιάσθητε, αλλ’ εδικαιώθητε, διά του ονόματος του Κυρίου Ιησού, και διά του
Πνεύματος του Θεού ημών» (Α’ Κορ.ς:11). Πρέπει να συνεχίσουμε να ζούμε μια
άγια ζωή για να παραμείνουμε δίχως κηλίδα ή μώμο (Εφεσ.ε:27). Αν αποκτήσουμε
ρυτίδα ή κηλίδα πρέπει αμέσως να καθαριστούμε με το αίμα του Ιησού Χριστού δια
μέσου της μετάνοιας (Α’ Ιωάν.β:1).
Το Άγιο Πνεύμα
μας δίνει την ικανότητα να ζήσουμε μια ζωή αποχωρισμού. Αλλά είναι δική μας
υπευθυνότητα να αφήσουμε το Άγιο Πνεύμα να βασιλεύσει στη ζωή μας, και να
κρατήσουμε τον παλαιό άνθρωπο νεκρό κατά την αμαρτία και τον κόσμο.
Έχουμε δικαιωθεί
στα μάτια του Θεού! Μπορούμε να ζήσουμε μια άγια ζωή! Ας φερώμεθα προς την
τελειότητα! Ας μην αναπαυόμαστε μόνο στην εμπειρία της αναγέννησης, αλλά ας
αυξάνουμε και να οικοδομούμαστε. Ας πληρωνόμαστε Πνεύματος Αγίου και να
καθαρίζουμε κάθε λεκέ. Ας φερώμεθα προς την τελειότητα!!!!
