Δευτ.ς:4 Άκουε, Ισραήλ· Κύριος ο Θεός ημών είναι εις
Κύριος.
Δεν ήταν μόνο ΕΙΣ Θεός, αλλά ήταν ο Θεός ΤΟΥΣ!
Ο Θεός που είχε καταδεχτεί να κάνει διαθήκη μαζί τους.
Τους ελευθέρωσε και τους είπε:
Έξ.ιθ:4 Σεις είδετε όσα έκαμα εις τους Αιγυπτίους,
και σας εσήκωσα ως επί πτερύγων αετού και σας έφερα προς εμαυτόν·
για να είναι λαός Του κι Εκείνος Θεός τους.
Πολύτιμη σχέση!!!
Τώρα πρέπει να υπενθυμίζει στο λαό Του τη διαγωγή που
αρμόζει σε μια τέτοια σχέση, και προέρχεται μόνο από μια καρδιά που αγαπάει:
Δευτ.ς:5 Και θέλεις αγαπά Κύριον τον Θεόν σου εξ όλης
της καρδίας σου και εξ όλης της ψυχής σου και εξ όλης της δυνάμεώς σου.
Αυτό είναι το πολύτιμο μυστικό της αληθινής σχέσης με το
Θεό.
Παρ.κγ:26 Υιέ μου, δος την καρδίαν σου εις εμέ, και ας
προσέχωσιν οι οφθαλμοί σου εις τας οδούς μου·
Όταν η καρδιά έχει δοθεί στο Θεό, όλα πηγαίνουν καλά.
Μπορούμε να παραβάλουμε την καρδιά με το μηχανισμό ενός
ρολογιού.
Αν το ρολόι δεν πάει καλά, δεν αρκεί ν’ αλλάξουμε τη θέση
των δεικτών, πρέπει να «πειράξουμε» το μηχανισμό.
Ο Θεός δεν θέλει να τον βλέπουμε σαν βόλεψη, αλλά σαν μια
σχέση αγάπης.
Ο Θεός ζητά ένα πραγματικό έργο που θα πηγάζει από την
καρδιά.
Α’ Ιωάν.γ:18 Τεκνία μου, μη αγαπώμεν με λόγον μηδέ με
γλώσσαν, αλλά με έργον και αλήθειαν.
Αυτός μας αγαπάει με
έργον και αλήθειαν και τίποτε άλλο δεν θα μπορούσε να Τον ικανοποιήσει.
Δευτ.ς:6 Και ούτοι οι λόγοι, τους οποίους εγώ σε
προστάζω σήμερον, θέλουσι είσθαι εν τη καρδία σου·
εν τη καρδία σου
Ό,τι υπάρχει στην καρδιά, βγαίνει στο στόμα και στη ζωή.
Όταν η καρδιά είναι γεμάτη με το λόγο του Θεού, δεν υπάρχει τόπος για τις
αφροσύνες του κόσμου.
Τότε, ο λόγος μας θα είναι πάντοτε με χάριν, ηρτυμένος με άλας, και θα εξεύρουμε πως πρέπει να
αποκρινώμεθα προς ένα έκαστον (Κολ.δ:6).
Λουκ.ς:45 Ο αγαθός άνθρωπος εκ του αγαθού θησαυρού της
καρδίας αυτού εκφέρει το αγαθόν, και ο κακός άνθρωπος εκ του κακού θησαυρού της
καρδίας αυτού εκφέρει το κακόν· διότι εκ του περισσεύματος της καρδίας λαλεί το
στόμα αυτού.
Σε ολόκληρη τη Γραφή, βλέπουμε τη σπουδαιότητα που δίνει ο
Θεός στην κατάσταση της καρδιάς μας απέναντι στο λόγο Του.
Πράξ.ια:22-23 Ηκούσθη δε ο λόγος περί αυτών εις τα ώτα της
εκκλησίας της εν Ιεροσολύμοις, και εξαπέστειλαν τον Βαρνάβαν, διά να περάση έως
Αντιοχείας· όστις ελθών και ιδών την χάριν του Θεού, εχάρη και παρεκίνει πάντας
να εμμένωσιν εν σταθερότητι καρδίας εις τον Κύριον,
Η σταθερότητα της καρδιάς είναι πολύτιμη για το Θεό.
Είναι ο μεγάλος ηθικός ρυθμιστής.
Είναι το αντίδοτο της χλιαρότητας, του τυπικισμού, και των βδελυγμάτων
στα μάτια του Θεού.
Μπορεί η εξωτερική ζωή να είναι σωστή, αλλά αν η καρδιά δεν
είναι σταθερή, τα άλλα είναι χωρίς αξία.
Εφεσ.α:18 πεφωτισμένους τοὺς ὀφθάλμους τὴς καρδίας
[ὑμῶν] εἰς τὸ εἰδέναι ὑμᾶς τίς ἐστιν ἡ ἐλπὶς τῆς κλήσεως αὐτοῦ, τίς ὁ πλοῦτος τῆς
δόξης τῆς κληρονομίας αὐτοῦ ἐν τοῖς ἁγίοις,
Εφεσ.γ:17 διά να κατοικήση ο Χριστός διά της πίστεως
εν ταις καρδίαις υμών,
Ο λόγος του Θεού, έπρεπε να είναι μέσα στην καρδιά του
Ισραήλ (Δευτ.ς:6).
Η καρδιά που αγαπά και εκτιμά το λόγο του Θεού, είναι έτοιμη
να υπακούσει και να θυσιάσει.
Μπορεί ο Ισραηλίτης να βρισκόταν σε τόπο και περιστάσεις που
να μη μπορούσε να τηρήσει ακριβώς τα καθήκοντά του, δεν μπορούσε όμως ποτέ να
βρεθεί σε περιβάλλον που να μην αγαπά και να σέβεται το λόγο του Θεού.
Κι αν ήταν αιχμάλωτος, τίποτα δεν μπορούσε να τον εμποδίσει
να επαναλαμβάνει:
Ψαλ.ριθ:11 Εν τη καρδία μου εφύλαξα τα λόγιά σου, διά
να μη αμαρτάνω εις σε.
Δευτ.ς:13 Κύριον τον Θεόν σου θέλεις φοβείσθαι και
αυτόν θέλεις λατρεύει και εις το όνομα αυτού θέλεις ομνύει.
Ο φόβος του Κυρίου!
Παρ.θ:10 Αρχή σοφίας φόβος Κυρίου· και επίγνωσις
αγίων φρόνησις.
Παρ.κγ:17 Ας μη ζηλεύη η καρδία σου τους αμαρτωλούς·
αλλ' έσο εν τω φόβω του Κυρίου όλην την ημέραν·
Ιώβ κη:28 Και είπε προς τον άνθρωπον, Ιδού, ο φόβος
του Κυρίου, ούτος είναι η σοφία, και η αποχή από του κακού σύνεσις.
Γέν.λθ:9 δεν είναι εν τω οίκω τούτω ουδείς
μεγαλήτερός μου, ούτε είναι απηγορευμένον εις εμέ άλλο τι πλην σου, διότι είσαι
η γυνή αυτού· και πως να πράξω τούτο το μέγα κακόν, και να αμαρτήσω εναντίον
του Θεού;
Ο χριστιανός που ζει με το φόβο του Θεού, φυλάσσεται από
κάθε κακό.
Η αίσθηση της διαρκούς παρουσίας του Θεού είναι
αποτελεσματική προστασία ενάντια σε κάθε πειρασμό.
Η σκέψη ότι τα μάτια του Θεού είναι στραμμένα πάνω μας,
είναι πιο δυνατή από το «να μη με δει αδελφός…».
Δευτ.ιδ:1-2 Σεις είσθε υιοί Κυρίου του Θεού σας·
δεν θέλετε κάμει εις το σώμα σας εντομάς, ουδέ θέλετε κάμει φαλάκρωμα αναμέσον
των οφθαλμών σας, διά νεκρόν. Διότι λαός άγιος είσαι εις Κύριον τον Θεόν σου·
και σε εξέλεξεν ο Κύριος διά να ήσαι εις αυτόν λαός εκλεκτός, παρά πάντα τα
έθνη τα επί της γης.
Αυτή είναι η βάση όλων των προνομίων και των ευθυνών του
Ισραήλ του Θεού.
Πρέπει ν’ αρχίσει ο συγγενικός δεσμός πριν μπορέσει κανείς
να γνωρίσει τα αισθήματα και να εκπληρώσει τα καθήκοντα που απορρέουν απ’
αυτόν.
Αν δεν είσαι πατέρας, δεν μπορείς να καταλάβεις την καρδιά
του πατέρα.
Το ίδιο ισχύει για τα πράγματα του Θεού.
Δεν μπορούμε να καταλάβουμε τα αισθήματα ή τις υποχρεώσεις
ενός παιδιού του Θεού, πριν γίνουμε!
Πρέπει να είναι κανείς χριστιανός, για να εκπληρώσει τα
καθήκοντα του χριστιανού, και τότε, μόνο με τη χάρη του Θεού.
Σεις είσθε υιοί
Κυρίου του Θεού σας δεν ανήκαν στους εαυτούς τους, αλλά στο Θεό. Γι’
αυτό δεν είχαν δικαίωμα να κάνουν ότι κάνανε οι εθνικοί.
Ο υπερήφανος άνθρωπος θα πει: ΓΙΑΤΙ; Δεν έχω δικαίωμα να
εκφράσω τη λύπη μου;
Δεν υπάρχει άλλη απάντηση εκτός από αυτή: Σεις είσθε υιοί Κυρίου του Θεού σας
Είχαν καλεστεί και έχουμε καλεστεί να απέχουμε από κάποιες
συνήθειες και έθιμα, ή να αποδεχτούμε άλλα, όχι για να γίνουμε, αλλά επειδή
είμαστε παιδιά του Θεού.
Διότι λαός άγιος
είσαι εις Κύριον τον Θεόν σου, όχι οφείλεις να είσαι!
Όλες οι συνήθειες και οι υποχρεώσεις, τα έθιμα, οι πράξεις,
η τροφή, τα ρούχα, έπρεπε να απορρέουν απ’ το γεγονός ότι ήταν υιοί Κυρίου του Θεού τους.
