Εδάφια που ένας νικηφόρος Χριστιανός πρέπει να καταλάβει.

Υπάρχουν μερικά εδάφια κλειδιά που είναι βασικό να καταλάβουμε για να ξέρουμε τη θέση του ευσεβή Χριστιανού απέναντι στην αμαρτία και τον αγιασμό. Τα κεφάλαια ς και η της επιστολής προς Ρωμαίους εξηγούν πολύ καλά ολόκληρο το θέμα της χριστιανικής ζωής.

Ο νόμος της αμαρτίας (Ρωμ.ζ:20).

Ο Παύλος μας διδάσκει ότι υπάρχει ένας νόμος της αμαρτίας σ’ αυτό τον κόσμο που είναι μεγαλύτερος απ’ το Νόμο του Μωυσή κι απ’ το νόμο του νου. Αυτό σημαίνει ότι ούτε ο Νόμος του Μωυσή, ούτε ο νόμος της λογικής έχουν τη δύναμη να νικήσουν αυτή την αμαρτωλή φύση που υπάρχει στον άνθρωπο. Αυτός ο νόμος της αμαρτίας ονομάζεται ακόμη, η φύση της αμαρτίας, ο παλαιός άνθρωπος, η παλιά φύση, ο πρώτος Αδάμ, και η σάρκα.

Ο νόμος του Πνεύματος (Ρωμ.η:2).

Ο νόμος του Αγίου Πνεύματος είναι ο μόνος νόμος που είναι μεγαλύτερος απ’ το νόμο της αμαρτίας. Είναι ο μόνος νόμος που μπορεί να ελευθερώσει τον άνθρωπο απ’ τη δύναμη της αμαρτίας, γιατί όταν κάποιος βαπτίζεται με το Άγιο Πνεύμα, μια καινούρια φύση γεννιέται μέσα στον άνθρωπο. Αυτή η νέα φύση δεν θέλει ν’ αμαρτάνει, αλλά έχει τους νόμους και τις επιθυμίες του Θεού φυτεμένες μέσα της. Πρέπει να καταλάβουμε ότι τα καλά έργα δεν μπορούν να αντικαταστήσουν ή ν’ αχρηστεύσουν το νόμο του Πνεύματος.

«Πάς όστις εγεννήθη εκ του Θεού, αμαρτίαν δεν πράττει» (Α’ Ιωάν.γ:9).

Αυτό το εδάφιο απλά εννοεί ότι το παιδί του Θεού δεν αμαρτάνει από συνήθεια, δεν βρίσκεται σε μια συνεχή κατάσταση αμαρτίας. Δεν θέλει να αμαρτάνει γιατί έχει πάρει μια καινούρια φύση «διότι σπέρμα αυτού μένει εν αυτώ και δεν δύναται να αμαρτάνη, διότι εγεννήθη εκ του Θεού». Αυτό σημαίνει ότι ο Χριστιανός - όπως ο Θεός, ο Πατέρας του - μισεί την αμαρτία και δεν μπορεί να την υποφέρει στη ζωή του. Γενικά δεν εννοεί ότι στερείται την ικανότητα να αμαρτήσει γιατί τότε θα ερχόταν σε αντίθεση με τα εδάφια α:8 και β:1 της ίδιας επιστολής. Θα αναφέρουμε μερικά παραδείγματα για να καταλάβουμε τί εννοεί αυτό το εδάφιο: Αν κάποιο συγκεκριμένο φαγητό σ’ αρρωσταίνει, μπορείς να πεις «Λυπάμαι αλλά δεν μπορώ να το φάω αυτό». Αν μια συγκεκριμένη πράξη δεν είναι μέσα στα ενδιαφέροντά σου ή έρχεται σ’ αντίθεση με τις αρχές σου, μπορείς να πεις, «Δεν μπορώ να το κάνω αυτό». Kαι στις δυο περιπτώσεις η έκφραση «δεν μπορώ» δεν σημαίνει ότι υπάρχει κάποια φυσική ανικανότητα στο να εκτελέσεις αυτή την πράξη, αλλά ότι συγκρατείσαι από τη φύση σου ή από τη γνώση σου. Κατά τον ίδιο τρόπο οι Χριστιανοί συγκρατούνται από τη νέα φύση τους στο να αμαρτάνουν. Όσο αυτή η νέα φύση ελέγχει τη ζωή του Χριστιανού, αυτός δεν αμαρτάνει. Το Άγιο Πνεύμα δίνει δύναμη και νίκη κατά της αμαρτίας. «Και ο λόγος του Θεού μένει εν υμίν, και ενικήσατε τον πονηρόν» (Α’ Ιωάν.β:14).

Νεκρός κατά την αμαρτία (Ρωμ.ς:2).

«Ημείς οίτινες απεθάνομεν κατά την αμαρτίαν, πώς θέλομεν ζήσει πλέον εν αυτή;». Τα επόμενα εδάφια συνεχίζουν να λένε ότι ο παλαιός μας εαυτός έχει θυσιαστεί με το Χριστό (με τη μετάνοια) έτσι ώστε να μην υπηρετούμε πια την αμαρτία. «Διότι ο αποθανών ηλευθερώθη από της αμαρτίας» (Ρωμ.ς:7). Ο Χριστιανός πρέπει να καταλάβει ότι είναι νεκρός κατά την αμαρτία, κι ότι έχει ελευθερωθεί απ’ αυτήν. Τί σημαίνει το να είσαι νεκρός κατά την αμαρτία; Για να το δούμε παραστατικά, τί συγκινήσεις μπορεί να έχει ένας νεκρός; Ποια αντίδραση μπορεί να έχει ένας νεκρός αν τον χαστουκίσεις στο πρόσωπο, ή αν του δείξεις κάτι που όταν ζούσε του άρεσε πολύ; Δεν υπάρχει καμία αντίδραση, φυσικά, γιατί ο άνθρωπος είναι νεκρός! Έτσι, αν είμαστε νεκροί κατά την αμαρτία, κάθε πειρασμός για ν’ αμαρτήσουμε δεν θα προξενεί καμία αντίδραση εκ μέρους μας. Αν είμαστε πραγματικά νεκροί κι έχουμε τακτοποιήσει το πρόβλημα της αμαρτίας στη ζωή μας, τότε το να ζεις μια άγια χριστιανική ζωή είναι εύκολο. Όμως αν είμαστε μισοπεθαμένοι και μισοζωντανοί, τότε είναι δύσκολο και πολλές φορές αδύνατον να ζήσουμε για τον Κύριο.

Αποχωρισμός από το Θεό (Ρωμ.η:38-39).

Απολύτως τίποτα δεν μπορεί να μας χωρίσει από την αγάπη του Θεού. Δαίμονες, άγγελοι, άνθρωποι, δοκιμασίες, θλίψεις, ο χρόνος ή οι περιστάσεις δεν έχουν τη δύναμη να μας χωρίσουν απ’ το Θεό. Κανείς δεν μπορεί να μας πάρει από τα χέρια του Πατέρα, ακόμα και ο ίδιος ο Σατανάς (Ιωάν.ι:29  Α’ Ιωάν.ε:18). Ωστόσο ο Χριστιανός από μόνος του μπορεί να σπάσει αυτή την τόσο στενή σχέση με το Θεό με την απιστία του και την ανυπακοή του, και μπορεί να αποστατήσει (Ρωμ.ια:20-22  Β’ Πέτρ.β:20-22).

«Εάν είπωμεν ότι αμαρτίαν δεν έχομεν, εαυτούς πλανώμεν» (Α’ Ιωάν.α:8).

Αυτό το εδάφιο έχει καταχραστεί πολλές φορές για να διδαχθούν λάθος πράγματα. Δεν μιλάει για κάποια πράξη αμαρτίας αλλά για την φύση της αμαρτίας που διαμένει σε κάθε άνθρωπο. Ακόμη και όταν ένα άτομο αναγεννηθεί, η παλιά φύση παραμένει υποταγμένη σ’ αυτό. Δεν έχει ακόμη μεταμορφωθεί, αλλά περιμένει την απολύτρωση του σώματός του (Ρωμ.η:23). Έτσι, ο Ιωάννης μας διδάσκει ότι η ικανότητα να αμαρτήσει κανείς είναι ακόμη εκεί. Καθένας που υποστηρίζει τη θεωρία ότι η αμαρτωλή του φύση έχει εκριζωθεί σε κάποια συγκεκριμένη στιγμή της χριστιανικής του πορείας, πλανάται. Ενώ υπάρχει ένας οριστικός διαχωρισμός ανάμεσα στον πιστό και την αμαρτωλή του φύση, αυτή του η φύση ή η ικανότητα να αμαρτήσει είναι πάντοτε εκεί. Γι’ αυτό, στην πραγματικότητα, είναι τόσο σημαντικό να κρατηθεί “νεκρός κατά την αμαρτία”.

Το θέμα είναι ότι ο Θεός έχει ενισχύσει τόσο τον αναγεννημένο Χριστιανό, που δεν υπάρχει λόγος ν’ αμαρτάνει. Είναι φοβερό να βλέπεις ένα αμαρτωλό - άγιο. Ο Θεός έχει δώσει στον άγιο μια θεία φύση και μίσος για την αμαρτία. Το Άγιο Πνεύμα  έρχεται και κατοικεί μόνιμα μέσα στον πιστό για να τον βοηθά σ’ αυτή τη μάχη ενάντια στην αμαρτία. Για να το καταλάβουμε καλύτερα, μπορούμε να πούμε ότι ο Χριστιανός έχει την ίδια δύναμη πάνω στην κακή του φύση και τον παλαιό άνθρωπο, μ’ αυτή που έχει πάνω σ’ ένα ραδιόφωνο. Αν το ραδιόφωνο παίζει κάτι που είναι ακατάλληλο για ένα Χριστιανό να το ακούει, απλά το κλείνει. Έχει την εξουσία να εμποδίσει αυτό το ραδιόφωνο να του μεταδίδει άσχημα μηνύματα. Το ίδιο ο Χριστιανός έχει εξουσία πάνω στην αμαρτία. Αν το Πνεύμα το Άγιο διοικεί τη ζωή του, τότε θα είναι ικανός να «κλείσει το κουμπί» της αμαρτίας που προσπαθεί να μπει στη ζωή του. Έτσι, αν ένας Χριστιανός αμαρτάνει, αυτό συμβαίνει μόνο επειδή δεν έχει δώσει τον πλήρη έλεγχο στο Άγιο Πνεύμα σ’ αυτό τον τομέα. Παραχωρεί τον εαυτό του σ’ ένα άλλο κύριο και γίνεται υπηρέτης του (Ρωμ.ς:16). «Όστις πράττει την αμαρτίαν, είναι εκ του διαβόλου» (Α’ Ιωάν.γ:8).

Eίναι ο χριστιανός αμαρτωλός;

Στο φως του τελευταίου παραπάνω εδαφίου, η απάντηση σ’ αυτή την ερώτηση πρέπει να είναι «όχι». Σαν Χριστιανοί, δεν είμαστε αμαρτωλοί. Ήμασταν στο παρελθόν, αλλά τώρα έχουμε ελευθερωθεί κι είμαστε παιδιά του Θεού. Ποια είναι η θέση ενός χριστιανού που διαπράττει μια αμαρτία; Όπως έχουμε δει, αυτό το άτομο έχει αφήσει τον εαυτό του κάτω απ’ την επιρροή του Σατανά και της αμαρτωλής φύσης του. Θα πρέπει λοιπόν αμέσως να πάει στο Μεσίτη και Σύμβουλο Ιησού Χριστό (Α’ Ιωάν.β:1). Αφού ο Ιησούς έχει τώρα τη θέση του Αρχιερέα, μπορούμε να ομολογούμε τις αμαρτίες μας κατ’ ευθείαν σ’ Αυτόν, κι Αυτός θα μας συγχωρεί (Εβρ.δ:14 Α’ Ιωάν.α:9).