Ω! μεγάλε Στάλιν,
ω αρχηγέ των λαών
Συ, που έδωσες τη ζωή στον άνθρωπο
Συ, που γονιμοποίησες τη γη
Συ, που ξανάνιωσες τους αιώνες
Συ, που κάνεις να ανθίζουν οι ανοίξεις
Συ, που κάνεις να δονούνται οι μουσικές χορδές
Συ, λάμψη της ανοίξεως μου,
Ω! Συ Ήλιε, που αντανακλάται από εκατομμύρια καρδιές.
To παραπάνω λατρευτικό κείμενο του Λ. Αραγκόν δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα “Pravda”, 28 Αυγούστου 1936.
Υμνεί τον "θεό" της γραφειοκρατίας.
Λίγα χρόνια πριν οι ναύτες της Κροστάνδης έγραφαν γι αυτό το σύστημα: «…η εξουσία της αστυνομικής μοναρχίας περνά στα χέρια των σφετεριστών, των κομμουνιστών, που αντί ν’αφήσουν την ελευθερία στο λαό, κράτησαν γι’ αυτόν τον φόβο των κάτεργων της Τσεκά...η εξουσία επέτρεψε στη νέα γραφειοκρατία, στους κομισάριους και στους κομμουνιστές υπαλλήλους να εξασφαλίσουν μια ζωή ήσυχη και ξέγνοιαστη…αυτοί, με τη βοήθεια των κρατικοποιημένων συνδικάτων έδεσαν τον εργάτη στη μηχανή και μεταμόρφωσαν τη δουλειά σε μια νέα σκλαβιά…τώρα γίνεται φανερό, πως το κομμουνιστικό κόμμα δεν είναι όπως καμωνόταν πως είναι ο υπερασπιστής των εργαζομένων. Του είναι ξένα τα συμφέροντα της εργατικής τάξης. Αφού πέτυχε να κατακτήσει την εξουσία, έχει μόνο μια έγνοια: να μην την χάσει.»
Oταν ο Στάλιν μετατράπηκε σε παντοδύναμο ηγέτη, ελέγχοντας την Μυστική Αστυνομία τα πράγματα έγιναν πολύ χειρότερα. Η πλειονότητα των ηγετών της Οκτωβριανής Επανάστασης θα χάσει της ζωή της στο πλαίσιο της διαπάλης για την εξουσία. Από τα εφτά μέλη του Πολιτικού Γραφείου του μπολσεβικικού Κόμματος που οργάνωσαν την επανάσταση, μόνο ο Στάλιν πέθανε από φυσικό θάνατο.
Σύμφωνα με τα επίσημα στοιχεία το 1937-39 δολοφονήθηκαν 30 περίπου χιλιάδες αξιωματικοί -το 90% των στρατηγών και το 80% των συνταγματαρχών του Κόκκινου Στρατού. Τρεις Στρατάρχες, 13 Διοικητές Στρατιάς, 57 Διοικητές Σώματος, 110 Διοικητές Μεραρχίας, 220 Διοικητές Ταξιαρχίας, όλοι οι Φρούραρχοι των Στρατιωτικών Περιφερειών στάλθηκαν στο εκτελεστικό απόσπασμα.
Από τα ίδια τα ντοκουμέντα του ΚΚΣΕ φαίνεται ότι το 70% από τα τακτικά και αναπληρωματικά μέλη της Κ.Ε. του κόμματος τα οποία είχαν εκλεγεί στο 17ο Συνέδριό του, το λεγόμενο «Συνέδριο των νικητών», συνελήφθησαν και εκτελέστηκαν διά τουφεκισμού. Δηλαδή από τους 139 σύνεδρους εκτελέστηκαν οι 98. Από τους 1.966 αντιπροσώπους του ίδιου Συνεδρίου συνελήφθησαν για αντεπαναστατικά εγκλήματα οι 1.108.Το ίδιο το ΚΚΣΕ στη Μυστική Έκθεση που κατατέθηκε στο 20ο Συνέδριο του 1956 αναφέρει ότι αυτοί που καταδικάστηκαν και εκτελέστηκαν ως «εχθροί του λαού» με «ομολογίες» που αποσπάστηκαν με «άσκηση σωματικών βασανιστηρίων» ήταν: «Θύματα του αυταρχισμού του Στάλιν ήταν οι περισσότεροι έντιμοι, αφοσιωμένοι στην υπόθεση του κομμουνισμού, επιφανέστεροι εκπρόσωποι αλλά και απλά στελέχη του κόμματος».
Ο σταλινισμός θα εδραιώσει ένα νέο εκμεταλλευτικό και ταξικό σύστημα βασισμένο στην καταπίεση των εργατών και των υπόλοιπων εργαζομένων από ένα κομματικό ιερατείο, που εξέφραζε με τον πλέον επώδυνο και τρομοκρατικό τρόπο τα συμφέροντα της νέας γραφειοκρατικής τάξης, όπου τα προνόμια δεν αποτελούσαν πλέον κληρονομικό δικαίωμα αλλά δικαίωμα που απέρρεε από την κομματική θέση.
Γράφει ο Ντεμπόρ στην «Κοινωνία του Θεάματος»: «Ο σταλινισμός υπήρξε η βασιλεία του τρόμου ακόμα και μέσα στην ίδια τη γραφειοκρατική τάξη. Η τρομοκρατία που θεμελιώνει την εξουσία αυτής της τάξης, πρέπει να πλήξει επίσης, κι αυτή την τάξη, γιατί δεν έχει καμία νομική υπόσταση που θα μπορούσε να την επεκτείνει και σε καθένα από τα μέλη της… Η ψευδής συνείδηση συντηρεί την απόλυτη εξουσία της, μόνο διαμέσου του απόλυτου τρόμου όπου κάθε αληθινό κίνητρο τείνει να εξαφανιστεί. Τα μέλη της γραφειοκρατικής τάξης στην εξουσία δεν έχουν δικαίωμα κυριότητας πάνω στην κοινωνία, παρά μόνο συλλογικά σαν συμμέτοχοι σ’ ένα θεμελιώδες ψέμα: πρέπει να υποδύονται το ρόλο του προλεταριάτου που διευθύνει μια σοσιαλιστική κοινωνία, πρέπει να είναι οι ηθοποιοί που παραμένουν πιστοί στο κείμενο της ιδεολογικής απάτης…»
Παράλληλα ο Στάλιν είναι ο βασικός υπεύθυνος της γενοκτονίας που υπέστησαν οι μικρές εθνικές οντότητες, και ανάμεσά τους οι Ελληνες με εκτελέσεις και την υποχρεωτική μαζική μετεγκατάστασή τους στις στέπες της Κεντρικής Ασίας.
Δεν μπορούμε να μη δούμε τα κοινά δομικά χαρακτηριστικά των δύο προσωπολατρειών ναζισμού-σταλινισμού που εκφράζονται με τη λατρεία της δύναμης και υπέρτατου ηγέτη. Στη φωτογραφία δύο χαρακτηριστικές αφίσες, η αριστερά απεικονίζει τον Χίτλερ και η δεξιά τον Στάλιν
Λίγα χρόνια πριν οι ναύτες της Κροστάνδης έγραφαν γι αυτό το σύστημα: «…η εξουσία της αστυνομικής μοναρχίας περνά στα χέρια των σφετεριστών, των κομμουνιστών, που αντί ν’αφήσουν την ελευθερία στο λαό, κράτησαν γι’ αυτόν τον φόβο των κάτεργων της Τσεκά...η εξουσία επέτρεψε στη νέα γραφειοκρατία, στους κομισάριους και στους κομμουνιστές υπαλλήλους να εξασφαλίσουν μια ζωή ήσυχη και ξέγνοιαστη…αυτοί, με τη βοήθεια των κρατικοποιημένων συνδικάτων έδεσαν τον εργάτη στη μηχανή και μεταμόρφωσαν τη δουλειά σε μια νέα σκλαβιά…τώρα γίνεται φανερό, πως το κομμουνιστικό κόμμα δεν είναι όπως καμωνόταν πως είναι ο υπερασπιστής των εργαζομένων. Του είναι ξένα τα συμφέροντα της εργατικής τάξης. Αφού πέτυχε να κατακτήσει την εξουσία, έχει μόνο μια έγνοια: να μην την χάσει.»
Oταν ο Στάλιν μετατράπηκε σε παντοδύναμο ηγέτη, ελέγχοντας την Μυστική Αστυνομία τα πράγματα έγιναν πολύ χειρότερα. Η πλειονότητα των ηγετών της Οκτωβριανής Επανάστασης θα χάσει της ζωή της στο πλαίσιο της διαπάλης για την εξουσία. Από τα εφτά μέλη του Πολιτικού Γραφείου του μπολσεβικικού Κόμματος που οργάνωσαν την επανάσταση, μόνο ο Στάλιν πέθανε από φυσικό θάνατο.
Σύμφωνα με τα επίσημα στοιχεία το 1937-39 δολοφονήθηκαν 30 περίπου χιλιάδες αξιωματικοί -το 90% των στρατηγών και το 80% των συνταγματαρχών του Κόκκινου Στρατού. Τρεις Στρατάρχες, 13 Διοικητές Στρατιάς, 57 Διοικητές Σώματος, 110 Διοικητές Μεραρχίας, 220 Διοικητές Ταξιαρχίας, όλοι οι Φρούραρχοι των Στρατιωτικών Περιφερειών στάλθηκαν στο εκτελεστικό απόσπασμα.
Από τα ίδια τα ντοκουμέντα του ΚΚΣΕ φαίνεται ότι το 70% από τα τακτικά και αναπληρωματικά μέλη της Κ.Ε. του κόμματος τα οποία είχαν εκλεγεί στο 17ο Συνέδριό του, το λεγόμενο «Συνέδριο των νικητών», συνελήφθησαν και εκτελέστηκαν διά τουφεκισμού. Δηλαδή από τους 139 σύνεδρους εκτελέστηκαν οι 98. Από τους 1.966 αντιπροσώπους του ίδιου Συνεδρίου συνελήφθησαν για αντεπαναστατικά εγκλήματα οι 1.108.Το ίδιο το ΚΚΣΕ στη Μυστική Έκθεση που κατατέθηκε στο 20ο Συνέδριο του 1956 αναφέρει ότι αυτοί που καταδικάστηκαν και εκτελέστηκαν ως «εχθροί του λαού» με «ομολογίες» που αποσπάστηκαν με «άσκηση σωματικών βασανιστηρίων» ήταν: «Θύματα του αυταρχισμού του Στάλιν ήταν οι περισσότεροι έντιμοι, αφοσιωμένοι στην υπόθεση του κομμουνισμού, επιφανέστεροι εκπρόσωποι αλλά και απλά στελέχη του κόμματος».
Ο σταλινισμός θα εδραιώσει ένα νέο εκμεταλλευτικό και ταξικό σύστημα βασισμένο στην καταπίεση των εργατών και των υπόλοιπων εργαζομένων από ένα κομματικό ιερατείο, που εξέφραζε με τον πλέον επώδυνο και τρομοκρατικό τρόπο τα συμφέροντα της νέας γραφειοκρατικής τάξης, όπου τα προνόμια δεν αποτελούσαν πλέον κληρονομικό δικαίωμα αλλά δικαίωμα που απέρρεε από την κομματική θέση.
Γράφει ο Ντεμπόρ στην «Κοινωνία του Θεάματος»: «Ο σταλινισμός υπήρξε η βασιλεία του τρόμου ακόμα και μέσα στην ίδια τη γραφειοκρατική τάξη. Η τρομοκρατία που θεμελιώνει την εξουσία αυτής της τάξης, πρέπει να πλήξει επίσης, κι αυτή την τάξη, γιατί δεν έχει καμία νομική υπόσταση που θα μπορούσε να την επεκτείνει και σε καθένα από τα μέλη της… Η ψευδής συνείδηση συντηρεί την απόλυτη εξουσία της, μόνο διαμέσου του απόλυτου τρόμου όπου κάθε αληθινό κίνητρο τείνει να εξαφανιστεί. Τα μέλη της γραφειοκρατικής τάξης στην εξουσία δεν έχουν δικαίωμα κυριότητας πάνω στην κοινωνία, παρά μόνο συλλογικά σαν συμμέτοχοι σ’ ένα θεμελιώδες ψέμα: πρέπει να υποδύονται το ρόλο του προλεταριάτου που διευθύνει μια σοσιαλιστική κοινωνία, πρέπει να είναι οι ηθοποιοί που παραμένουν πιστοί στο κείμενο της ιδεολογικής απάτης…»
Παράλληλα ο Στάλιν είναι ο βασικός υπεύθυνος της γενοκτονίας που υπέστησαν οι μικρές εθνικές οντότητες, και ανάμεσά τους οι Ελληνες με εκτελέσεις και την υποχρεωτική μαζική μετεγκατάστασή τους στις στέπες της Κεντρικής Ασίας.
Δεν μπορούμε να μη δούμε τα κοινά δομικά χαρακτηριστικά των δύο προσωπολατρειών ναζισμού-σταλινισμού που εκφράζονται με τη λατρεία της δύναμης και υπέρτατου ηγέτη. Στη φωτογραφία δύο χαρακτηριστικές αφίσες, η αριστερά απεικονίζει τον Χίτλερ και η δεξιά τον Στάλιν
Φωτογραφίες του Στάλιν με και χωρίς τον Νικολάι Γιέζοφ: Οι εθνικές διώξεις κατά των Ελλήνων της Σοβιετικής Ένωσης του 1937-38 φαίνεται ότι είναι ιδέα του Κομισσάριου Εσωτερικών Υποθέσεων (δηλαδή, Υπουργός Εσωτερικής Ασφάλειας) Νικολάι Γιέζοφ, ο οποίος συνέτασσε τους καταλόγους των «εχθρών του λαού» και τους έστελνε στον Στάλιν για υπογραφή.
Στη δεύτερη φωτογραφία είναι ο κοντούλης που βρίσκεται στ’ αριστερά του Στάλιν. Λίγο αργότερα όμως θα εκτελεστεί κι αυτός με τη σειρά του από τον Στάλιν (1939) και θα αντικατασταθεί από τον Μπέρια, ο οποίος θα είναι και ο υπεύθυνος των μαζικων εκτοπίσεων του 1949. Στη πρώτη φωτογραφία, το πρόσωπο του Γιέζοφ εξαφανίζεται, όπως και σε όλες τις φωτογραφίες που κυκλοφορούσαν στην ΕΣΣΔ.
πληροφορίες από kars1918.wordpress
