Η ζωή του Χριστού στα 4 ευαγγέλια (14)

α:29 Ήταν ταπεινή, και γι αυτό απορούσε τι να σήμαινε ο χαιρετισμός. Αν ήταν υπερήφανη θα συμφωνούσε με τον Γαβριήλ.

διελογίζετο αν ήταν ταπεινή, θα θεωρούσε τον εαυτό της ανάξιο αν ήταν υπερήφανη, θα θεωρούσε τον εαυτό της άξιο

Όμως η ταπείνωση δεν σ’ αφήνει να ξέρεις πόσο άγιος και πόσο μεγάλος είσαι (Γέν.ς:8, Εβρ.δ:16).

εύρες χάριν: Όχι ότι η Μαριάμ είχε κάτι που άξιζε, αλλά ο Θεός της δίνει χάρη κατά το θέλημά Του. Η Μαριάμ έκανε ότι μπορούσε σαν άνθρωπος, αλλά την ανθρώπινη αδυναμία της την συμπλήρωσε η χάρις του Θεού και γι’ αυτό η τελειότητα δεν ανήκει στη Μαριάμ, αλλά στον Παντοδύναμο Θεό.

Ματθ.ια:26 έγινε αρεστό στους οφθαλμούς Του να διαλέξει τα μηδαμινά του κόσμου. Η Μαριάμ δεν ήταν αναμάρτητη ή υπερφυσική.

εδ.28,30 χρειαζόταν χάρη

εδ.38 ονομάζεται δούλη και όχι μητέρα του Κυρίου

εδ.42 ευλογημένη ΕΝ γυναιξί (ανάμεσα) και όχι πάνω απ’ όλες τις γυναίκες.

εδ.47 εις τον Θεόν τον Σωτήρα μου (άρα αμαρτωλή)

εδ.42 ευλογημένος ο καρπός της κοιλίας σου. Όλη η ευλογία και η έμφαση δεν ήταν για την Μαριάμ αλλά για τον καρπό της. Σ' ένα δώρο δεν χαιρόμαστε για το πακέτο, αλλά για το περιεχόμενο του πακέτου.

Μάρκ.γ:31-35  Λουκ.ια:27 να πως βλέπει τα πράγματα ο άνθρωπος, και πώς ο Θεός.

α:31 θέλεις συλλάβει εν γαστρί: Αυτό είναι ένα πολύ μεγάλο και πολυσυζητημένο θέμα, που όταν υπάρχει ο φόβος και η χάρις του Θεού είναι πολύ απλό.

Κάθε φορά που ο λόγος του Θεού μας μιλάει για σύλληψη, εννοεί τη φυσική έννοια της σύλληψης στη γαστέρα, ότι δηλαδή το αρσενικό σπέρμα συναντιέται με το θηλυκό ωάριο, το γονιμοποιεί, και όταν αυτό το γονιμοποιημένο ωάριο φθάσει στην μήτρα της γυναίκας, έχουμε την πρώτη καταβολή του ανθρώπινου εμβρύου, η οποία χαρακτηρίζει την σύλληψη.

Αυτό σημαίνει ότι το ωάριο το οποίο πρόσφερε η Μαριάμ, γονιμοποιήθηκε από το σπέρμα που ο Θεός έβαλε μέσα της.

Και ακριβώς εδώ είναι το μεγαλείο: Ο Θεός από τον Εαυτό Του γέννησε σπέρμα αρσενικό με τα δικά του χαρακτηριστικά. Πώς αλλιώς θα μπορούσε ο Θεός να φανερωθεί σ’ εμάς αν δεν το έκανε έτσι; Ο Θεός έβαλε τα 23 από τα 46 χρωματοσώματα που αποτέλεσαν τον άνθρωπο Ιησού Χριστό. Τα άλλα 23 τα πήρε ο Θεός από τον Αβραάμ μέσω του Δαβίδ, μέσω της Μαριάμ, για να γίνει ο Χριστός από τους πατέρες. Μιλάμε για ένα τέλειο άνθρωπο όπως ο καθένας μας. Ο Χριστός είχε μια νόμιμη, κανονική, φυσική σύλληψη και γέννα.

Σύμφωνα με τη Βιολογία, γονιμοποίηση είναι η πράξη δια της οποίας ένας οργανισμός καθίσταται γόνιμος, δηλαδή ικανός προς παραγωγή απογόνων. Ειδικότερα είναι η συνένωση δύο αναπαραγωγικών κυττάρων του οργανισμού για την διαιώνισή του. Τα δύο αυτά ειδικά κύτταρα περιέχουν στον πυρήνα τους, τον μισό αριθμό των εις τα συνηθισμένα κύτταρα περιεχομένων χρωματοσωμάτων. Η συνήθης γονιμοποίηση γίνεται μεταξύ ωαρίου και ενός σπερματοζωαρίου.

Τα λέμε όλα αυτά, γιατί ο Σατανάς έχει διαστρεβλώσει αυτή την απλή αλήθεια. Ο Θεός ήθελε να φέρει άνθρωπο στη γη και όχι Θεό, γιατί άνθρωπος έπρεπε να πεθάνει και να γεννηθεί αφού ο Θεός ούτε γεννιέται ούτε πεθαίνει. Αυτό που ο Θεός ήθελε να φέρει στον κόσμο, ήταν ο άνθρωπος Χριστός Ιησούς και έπρεπε να γεννηθεί από τον Πατέρα. Γι’ αυτό ο Χριστός είπε: εγώ γάρ εκ του Θεού εξήλθον και ήκω. (Ιωάν.η:42) ήκω σημαίνει έχω έλθει.

Πόσο πιο απλά μπορούσε να εκφράσει αυτή την αλήθεια ο Χριστός; Ο Χριστός ήταν μέσα στον Πατέρα σαν λόγος, και Αυτός ο λόγος είναι που έγινε σάρκα, αυτό είναι που συνέλαβε η Μαριάμ. Και γι' αυτό λέει: Ο ΛΟΓΟΣ ΕΓΙΝΕ ΣΑΡΚΑ και όχι Ο ΘΕΟΣ ΕΓΙΝΕ ΣΑΡΚΑ.

Όμως ο διάβολος αυτή τη θαυμαστή και όμορφη αλήθεια του λόγου του Θεού δεν την άφησε έτσι. Χρησιμοποίησε τον Ινδουισμό, τη θρησκεία των Αιγυπτίων, των Ελλήνων, των Βαβυλωνίων, των Βραχμάνων και όλων αυτών που πίστευαν σε τριάδες, και το έφερε σαν μια παγκόσμια ειδωλολατρική Θεοσοφία, που ήταν η θεωρία του Νεοπλατωνισμού.

Έλεγε αυτή η θεωρία ότι ο Θεός είναι μεν μία ουσία, αλλά με πολλά πρόσωπα και πολλές υποστάσεις. Οι επίσκοποι που έζησαν από το 2^ο αιώνα και μετά ήταν ποτισμένοι από το Νεοπλατωνισμό.  

Αντιγράφω από την ΕΚΚΛΗΣΙΑΣΤΙΚΗ ΙΣΤΟΡΙΑ του Αρχιμ. Βασιλείου Κ. Στεφανίδη σελίδα 62: 

Ό κύριος γνωστικισμός εμφανίζεται από των μέσων της 2ας εκ/ρίδας. Ακριβώς κατά το πρώτο ήμισυ της εκ/ρίδας ταύτης είχε μεγάλως ενισχυθεί ο θρησκευτικός συγκρητισμός. Ο ανατολικός πολιτισμός και αι ανατολικαί θρησκείαι με ακατανίκητον δύναμιν εισήλασαν πρός δυσμάς, συμπαρασύρασαι μεθ’ εαυτών εις την δίνην περισσότερον τον χριστιανισμόν.

Ο γνωστικισμός ήτο θρησκεία, είχε λατρεία και μυστηριακός πράξεις        ……

….. Οι Γνωστικοί τας δοξασίας αυτών παρίστων, αφ’ ετέρου, ως κρυφίας αποστολικάς παραδόσεις και δια τούτο εις τα σχετικά συγγράμματα αυτών έθετον συνήθως ως συγγραφείς ονόματα αποστόλων η αποστολικών ανδρών (σελ.63).

σελίδα 63 Οι Γνωστικοί κατά το μάλλον η ήττον, ήσαν διαλυσταί. Εδέχοντο, δηλονότι, δύο αρχάς, εκτός του αγαθού Θεού, ανεξάρτητον και αιωνίαν ύλην, ως έδραν του κακού.

Ο Θεός εθεωρείτο όλως μακράν του κόσμου, απροσδιόριστος και ακατανόητος.... δια τούτο εδέχοντο μεσάζοντα.

Μετά τους Γνωστικούς, εδέχθησαν μεσάζοντα οι Νεοπλατωνικοί (γ' μ.Χ. εκ/ρίδα)

σελίδα 64 Εδέχοντο, ότι εκ του αγαθού Θεού προήλθον ολονέν ατελέστερα όντα, τα οποία επλήρωσαν το μεταξύ του Θεού και της ύλης χάσμα.

Οι Γνωστικοί ήθελον να δημιουργήσωσιν εν τη εκκλησία ανωτέραν τάξιν χριστιανών ….. ωνόμαζον εαυτούς 'ομοουσίους' τω Θεώ. Ενταύθα πρώτην φοράν εν τω χριστιανισμώ απαντά ο όρος ούτος.

σελ.65 Εις την δημιουργίαν του ανθρώπου συνειργάσθει και ο αγαθός θεός, εμβολών τον θείον σπινθήρα.

Ο αγαθός θεός έστειλεν εν φαινομενικό σώματι τον Σωτήρα ο οποίος όμως χαρακτηρίζεται ως νούς, λέξις ειλημμένη εκ της ελληνικής φιλοσοφίας (του Αριστοτέλους).

σελ.331 Αι κεντρικαί ιδέαι των συγγραμμάτων του Αρειοπαγίτου ελήφθησαν εκ της νεοπλατωνικής φιλοσοφίας, αλλά μετ’ αυτών ανεμίχθησαν χριστιανικά στοιχεία. Κατ’ αυτόν, ο Θεός είναι μεν είς και απλούς, αλλ’ εξ αυτού προεβλήθη η Αγία Τριάς και εξ αυτής πρός τα κάτω η πρός τα έξω προεβλήθη ο κόσμος        

Οι αριθμοί τρία, τρίς και εννεάς διεδραμάτιζον σπουδαίον πρόσωπον παρά τοις νεοπλατωνικοίς

σελ.337 Ο Αυγουστίνος δια του συγγράμματος περί της θείας πολιτείας, συνετέλε- σεν εις την διαμόρφωσιν των κοσμοκρατορικών ιδεών των παπών. Δια των συγγραμμάτων αυτού εισήγαγεν εις την Δύσιν τον μυστικισμόν, το μέν, απευθείας εκ του Νεοπλατωνισμού, το δέ, εξ επιδράσεως της Ανατολής.

σελ.329,330 Ο Μέγας Βασίλειος, ο Γρηγόριος Ναζιανζηνός και ο Γρηγόριος Νύσσης σπούδασαν στην Αθήνα, κέντρο όλων αυτών των Νεοπλατωνικών θεωριών.

Όλοι αυτοί, και πολλοί άλλοι, ήρθαν στο Χριστό ποτισμένοι από αυτά τα πνεύματα που δεν τα θεώρησαν όπως ο απόστολος Παύλος ζημίαν δια τον Χριστόν. Αντίθετα αυτό που έκαναν ήταν να συμβιβάσουν τις κοσμικές γνώσεις τους με τη χριστιανική διδασκαλία, και έτσι βγήκε αυτό το τερατούργημα που σήμερα ονομάζεται “Ορθόδοξη” η “Καθολική” πίστη. Και έφτασαν στο σημείο να αλλάξουν τον ΕΝΑ Θεό σε ΤΡΕΙΣ κάνοντας έτσι τους ανθρώπους ειδωλολάτρες.

Προσπαθώντας να συμβιβάσουν το λόγο του Θεού με τα είδωλα, έφτιαξαν το περίφημο Χριστολογικό δόγμα που δεν είναι τίποτα άλλο, από μπερδεμένες σκέψεις. Η θεωρία της τριάδας, απαιτεί θεό ίσο με τον Πατέρα ο οποίος έγινε άνθρωπος πράγμα που μέσα από το λόγο του Θεού είναι αδύνατο, δεν το λέει.

Έτσι, δεν μπορούν να εξηγήσουν πώς η Μαρία συνέλαβε τον άνθρωπο Ιησού Χριστό μέσα της και γι’ αυτό λένε ότι ο θεός Υιός άφησε τη δόξα του και έγινε άνθρωπος. Αν το δεχτούμε έτσι αυτό, σημαίνει ότι εκεί που λέει: «θέλει συλλάβει εν γαστρί» δεν εννοεί ένα αρσενικό σπέρμα κατά το φυσιολογικό τρόπο, αλλά τη σμίκρυνση του Θεού Υιού, τον οποίο η Μαριάμ απλώς μετέφερε. Θα μετέφερε δηλαδή ένα ολόκληρο άνθρωπο ο οποίος ήταν μεγάλος, έγινε μικρός για να χωρέσει στην κοιλιά της και μετά ξανά μεγάλος. Όμως αυτό είναι κόντρα στη φύση του Θεού και σ’ αυτά που ο Θεός έχει θέσει. Μα, τότε που είναι η γέννηση του Χριστού; Αν προϋπήρχε πώς γεννήθηκε; Εκτός αν έγινε όπως είπαμε παραπάνω (σμίκρυνση).

Μετά, ποιός ο λόγος να επισκιάσει τη Μαριάμ ο Ύψιστος, αφού ο ίδιος γινόταν άνθρωπος; Εδώ είναι που σταματάει ο νους γιατί δεν ξέρει που είναι η αρχή και πού το τέλος. Έτσι καταστρέφεται η απλότητα του λόγου του Θεού που είδαμε.

Ματθ.α:20.... μη φοβηθείς να παραλάβεις Μαριάμ την γυναίκα σου διότι το εν αυτή γεννηθέν είναι εκ Πνεύματος Αγίου.

Όταν λέει «το εν αυτή γεννηθέν» δεν εννοεί αυτό που γεννήθηκε από τη Μαριάμ, γιατί τίποτα δεν είχε γεννήσει ακόμα, αλλά αυτό που είχε γεννηθεί μέσα της. Και αυτό που γεννήθηκε μέσα της ήταν εκ Πνεύματος Αγίου. Tο σπέρμα που ο Θεός γέννησε μέσα της γονιμοποίησε το ωάριο της Μαριάμ και γεννήθηκε ο τέλειος άνθρωπος Ιησούς. Άρα, ο Πατέρας του Χριστού είναι το Πνεύμα το Άγιο. Ο Χριστός ποιόν έλεγε Πατέρα; Τον ΕΝΑ και ΜΟΝΟ.

Αν δεχτούμε τη γέννηση κατά τη θεωρία της τριάδας, πώς παίρνει μέρος ο Αβραάμ, ο Δαβίδ, αφού λέει ότι ο Χριστός θα ήταν εκ σπέρματος Δαβίδ;

Αν ο Χριστός έγινε «ανθρωπάκι μικρό» και μπήκε μέσα στη μήτρα της Μαριάμ για να τον γεννήσει, τότε ο Δαβίδ δεν έχει καμιά σχέση με το γεννηθέν. Ρωμ.θ:4 «εκ των πατέρων γεννήθηκε ο Χριστός το κατά σάρκα» αν ο Θεός έγινε άνθρωπος όπως λένε πώς είναι εκ των πατέρων;

Στην Γέν.γ:15 μιλάει για το σπέρμα της γυναικός, και εννοεί τον Ιησού Χριστό. Όμως αν το σπέρμα της Μαρίας δεν έχει να κάνει τίποτα στον Ιησού Χριστό (αφού μπήκε σαν έτοιμο ανθρωπάκι) τότε καταστρέφεται αυτή η προφητεία. Αυτό το οποίο ο Σατανάς προσπαθεί να χαλάσει, είναι η τελειότητα του Χριστού σαν άνθρωπος γιατί αν δεν είναι τέλειος άνθρωπος δεν μπορεί να θυσιαστεί για τον άνθρωπο. Άρα, δεν υπάρχει σωτηρία!!!

Τον καιρό του Παύλου ο Σατανάς είχε πειράξει το ίδιο σημείο με τους Γνωστικούς που έλεγαν ότι ο Χριστός ήλθε με φαινομενικό σώμα.

Όμως, ο Θεός θα τα τακτοποιήσει όλα αυτά (Ζαχ.ιδ:9) αλλά όμως πρώτα θέλει να τα τακτοποιήσει μέσα στην εκκλησία Του.

Υπάρχουν ορισμένοι που υποστηρίζουν ότι ο Χριστός συνελήφθη με άσπορο σύλληψη που επιστημονικά είναι δεκτό αν και οι πιθανότητες είναι μία στο εκατομμύριο. Όμως, προχωρώντας η επιστήμη έδειξε ότι το αποτέλεσμα μιας τέτοιας σύλληψης είναι μόνο γυναίκα και ποτέ άντρας.

θέλεις καλέσει το όνομα αυτού ΙΗΣΟΥΝ - ΩΣΗΕ η ΩΣΗΑ η ΑΥΣΗΣ (Ελλην.) σημαίνει ΣΩΤΗΡ. Αν προσθέσουμε μπροστά στο ΩΣΗΕ το ΓΙΑΧΒΕ που είναι το κατεξοχήν όνομα του Θεού στην Π. Δ. και σημαίνει ΑΥΤΟΣ ΕΙΝΑΙ, γίνεται το όνομα ΙΗΣΟΥΣ.

ΓΙΑΧΒΕ + ΩΣΗΕ ή ΑΥΣΗΣ ΓΙΑΧ + ΩΣΗΣ ΓΙΕΣΗΣ ΓΙΕΣΟΥΣ ΙΗΣΟΥΣ

Ιησούς είναι η Ελληνική προφορά του Εβραϊκού Γιεσούς

Ο άγγελος φρόντισε να πει στη Μαριάμ να τον ονομάσει ΙΗΣΟΥΝ όχι τυχαία, αλλά επειδή υπήρχε λόγος. Το όνομα Ιησούς το είχαν πολλοί την εποχή εκείνη π.χ. ο Μωυσής άλλαξε το όνομα του Αυσή του γιού του Ναυή και το έκανε ΓΙΑΥΣΗ η ΓΙΕΣΟΥ κι έχουμε τον Ιησού του Ναυη. Κι άλλοι είχαν αυτό το όνομα, όμως αυτό το παιδί παίρνει το όνομά του με διαταγή αγγέλου. Αργότερα ο άγγελος διατάσει τον Ιωσήφ να ονομάσει το παιδί ΙΗΣΟΥΝ διότι ΑΥΤΟΣ ΘΕΛΕΙ ΣΩΣΕΙ (Ματθ.α:21) επειδή ΑΥΤΟΣ ΕΙΝΑΙ ΣΩΤΗΡ.

Σύμφωνα με τη συνήθεια της εποχής, το πρώτο αρσενικό παιδί έπαιρνε το όνομα του πατέρα του. Παράδειγμα έχουμε το Ζαχαρία (Λουκ.α:59). Ο Χριστός σαν μονογενής Γιoς του Θεού, παίρνει το όνομα του Θεού.

Όταν ο Θεός φανερώθηκε στο Μωυσή στην καιόμενη βάτο (Έξοδ.γ:13-15) και ο Μωυσής Τον ρώτησε ποιό είναι το όνομά Του, ο Κύριος απάντησε ΕΧΓΙΕ ΑΣΕΡ ΕΧΓΙΕ που σύμφωνα με την Εβραϊκή γραμματική σημαίνει ΕΓΩ ΕΙΜΙ ΑΥΤΟΣ ΠΟΥ ΗΤΑΝ, ΕΙΝΑΙ, ΚΑΙ ΘΑ ΕΙΝΑΙ Ο,ΤΙ ΕΥΑΡΕΣΤΕΙΤΑΙ ΝΑ ΕΙΝΑΙ ΚΑΙ Ο,ΤΙ Ο ΛΑΟΣ ΜΟΥ ΜΕ ΘΕΛΕΙ ΝΑ ΕΙΜΑΙ. Αυτό στα Ελληνικά αποδίδεται με το ΕΓΩ ΕΙΜΙ Ο ΩΝ (άχρονη μετοχή ΩΝ).

Όταν ο Μωυσής πήγε στους Ισραηλίτες και τον ρώτησαν ποιό είναι το όνομα του Θεού, δεν τους είπε ΕΓΩ ΕΙΜΙ, αλλά ΑΥΤΟΣ ΕΙΝΑΙ (ΓΙΑΧΒΕ) ό, τι Τον θέλεις να είναι.

Γι’ αυτό το όνομα Ιησούς είναι το όνομα του Πατέρα που το δίνει στο Γιο Του και φανερώνει ότι ο Θεός στο πρόσωπο του ανθρώπου Χριστού, είναι Σωτήρ.