ΕΒΔΟΜΟ ΚΕΦΑΛΑΙΟ
Η σύγκριση της ιεροσύνης του Χριστού, μ’ αυτή του Ααρών
συνεχίζεται. Σ’ αυτό το κεφάλαιο ο Μελχισεδέκ εμφανίζεται ανώτερος του Αβραάμ ο
οποίος είναι ανώτερος του Ααρών. Αφού λοιπόν ο Χριστός είναι Αρχιερέας κατά την
τάξη Μελχισεδέκ, είναι ανώτερος απ’ τον Ααρών.
Εβρ.ζ:1 Ποιος
ήταν ο Μελχισεδέκ; Στις Γραφές αναφέρεται σε τρία σημεία: Γεν.ιδ, Ψαλμ.ρι, κι
εδώ στην επιστολή προς Εβραίους.
Λέει ότι ο Μελχισεδέκ ήταν ένας άνθρωπος που ήταν βασιλιάς
στην πόλη Ιερουσαλήμ. Πως όμως ήταν ιερέας αφού ακόμα δεν είχε έρθει ο Μωυσής
και ο Ααρών;
Με τον ίδιο τρόπο που ήταν ιερέας και ο Ιωθώρ ο πεθερός του
Μωυσή. Ήταν ακόμη η περίοδος που δεν είχε μπει ο Νόμος και η ανθρωπότητα είχε
μείνει με τη διδασκαλία του Νώε. Με τον άγραφτο αυτό νόμο, που βλέπουμε πόσο
βαθιά ήταν χαραγμένος μέσα στις καρδιές των ανθρώπων, όταν διαβάζουμε το βιβλίο
που Ιώβ. Τον καιρό του Ιώβ δεν υπήρχαν ούτε γραπτά, ούτε Νόμος, ούτε ιερείς.
Απλά υπήρχε η γνώση του Θεού ο Οποίος απ' ότι φαίνεται είχε ορίσει ιερείς.
Όπως σήμερα ο Θεός βαπτίζει με το Άγιο Πνεύμα, όπως ορίζει
ανθρώπους για να κάνουν μια ορισμένη εργασία, έτσι και τότε όριζε ιερείς χωρίς
φυσικά να υπάρχει αυτή η σειρά που βλέπουμε στο Νόμο. Έτσι, σ' αυτή την περίοδο
μεταξύ του κατακλυσμού και του Νόμου του Μωυσή υπήρχαν άνθρωποι που λάτρευαν το
Θεό, ήταν ιερείς του Θεού και έστρεφαν τον κόσμο στο Θεό.
Βλέπουμε ότι και τότε ο Θεός δεν είχε αφήσει τον κόσμο έτσι,
αλλά είχε βάλει κήρυκες δικαιοσύνης.
Στο βιβλίο του Ιώβ, βλέπουμε τον Ιώβ, τον Ελιού με τρομερή
σοφία, με αποκάλυψη, και γνώση.
Ο Θεός γεμίζει όποιον ανοίγεται σ' Αυτόν. Ένας τέτοιος
ιερέας του θεού του Υψίστου ήταν και ο Μελχισεδέκ.
Γέν.ιδ:1-2, 17-20 Έκαναν λοιπόν πόλεμο οι μεν με τους δε, στην
κοιλάδα της Νεκράς θαλάσσης, κατάκτησαν τα Σόδομα και τα Γόμορρα και πήραν
αιχμάλωτο το Λωτ. Στο γυρισμό τους, ο Αβραάμ με 318 δούλους του επιτίθεται τη
νύχτα, τους κατατροπώνει και ελευθερώνει το Λωτ.
Πως ήξερε ο Μελχισεδέκ τον Αβραάμ; Πως ήξερε ότι είναι
ευλογημένος από το Θεό; Ο Θεός του το φανέρωσε και ο Θεός ήταν Αυτός που ευλόγησε
τον Αβραάμ μέσα από τον Μελχισεδέκ.
Εβρ.ζ:2 Μελχισεδέκ=
βασιλιάς δικαιοσύνης. Μέλεχ= βασιλιάς Τσεδέκ= δικαιοσύνη.
Εβρ.ζ:3 Αυτό το
εδάφιο είναι πολύ παρεξηγημένο. Απάτωρ, αμήτωρ, δεν σημαίνει ότι δεν είχε
πατέρα, γιατί αφού ήταν ένας άνθρωπος που βασίλευσε σε μια πόλη, κάποιος θα τον
γέννησε. Αλλά σημαίνει ότι ο λόγος του Θεού δεν μας αναφέρει πουθενά την γενεαλογία
του.
Όπως π.χ. λέει ο Θάρα γέννησε τον Αβραάμ, ο Αβραάμ τον
Ισαάκ, ο Ισαάκ τον Ιακώβ, ο Ιακώβ γέννησε τον Ιωσήφ, και όλους τους υπόλοιπους,
ο Ιωσήφ γέννησε τον Λευί, ο Λευί τον Ααρών και έτσι ήρθε η Λευιτική ιεροσύνη
και κάθε ιερέας και αρχιερέας ήξερε την γενεαλογία του.
Ο Μελχισεδέκ στη Γένεση έρχεται τελείως ξαφνικά χωρίς γενεαλογία,
επειδή είναι τύπος του Ιησού Χριστού, δεν είναι όμως ο Χριστός.
Ούτε μας λέει πότε γεννήθηκε η πότε πέθανε. Υπάρχει αυτή η ιεροσύνη
κατά την τάξη Μελχισεδέκ κατευθείαν από το Θεό, χωρίς γενεαλογία, χωρίς να
υπάρχουν άνθρωποι που να ορίσουν ο ένας τον άλλον. Σύμφωνα με αυτού του είδους
την ιεροσύνη ήταν και ο Ιησούς Χριστός.
Εβρ.ζ:9-10 Θέλει
να πει ότι και ο Λευί, κατά συνέπεια και ο Ααρών που ήταν από τη φυλή Λευί, αποδεκάτισε
στον Μελχισεδέκ. Δηλαδή η ιεροσύνη του Μελχισεδέκ ήταν πολύ ανώτερη απ’ αυτή
του Ααρών.
Ψαλμ.ρι:4 Εδώ μιλάει το Πνεύμα του Θεού προφητικά για
τον Ιησού.
Εβρ.ζ:11 Πάνω σ’ αυτό
τον ψαλμό χτίζει τώρα ο Παύλος το επιχείρημα του. Αν ο Θεός ήθελε να έχει σαν
ιερατείο τους Λευίτες, γιατί το Πνεύμα του Θεού να προφητεύσει με το Δαυίδ ότι
«Συ είσαι αρχιερέας κατά την τάξη
Μελχισεδέκ», και να μην πει κατά την τάξη Ααρών.
Εβρ.ζ:12 Όταν
αλλάζεις τους ιερείς, αλλάζεις και όλο το Νόμο, γιατί ο Νόμος της Πεντατεύχου
ήταν για τη Λευιτική ιεροσύνη. Άρα αφού αλλάζεις τους ιερείς πρέπει ν’ αλλάξεις
και το Νόμο. Θέλει εδώ να τους δείξει τους όρους με τους οποίους εργάζεται και
ισχύει η Καινή Διαθήκη.
Εβρ.ζ:13 Μιλάει
για τον Ιησού Χριστό (ς:14, ε:7) ο οποίος ήταν από τη φυλή Ιούδα. Απαγορευόταν
από το Νόμο του Θεού να πλησιάσει άλλος εκτός από τους Λευίτες στο θυσιαστήριο.
Κάποτε ο βασιλιάς Οζίας τόλμησε να θυμιάσει μπροστά στο Θεό
(ήταν από την φυλή Ιούδα), και όταν ο αρχιερέας και οι ιερείς του είπαν ότι δεν
έπρεπε να το κάνει, αυτός θύμωσε. Και όταν βγήκε έξω ήταν λεπρός.
Εβρ.ζ:14,15 Εδώ
χτυπάει όλους τους Ιουδαΐζοντες, που πήγαιναν στις πρώτες εκκλησίες και τους
έλεγαν ότι πρέπει να μένουν στον τελετουργικό Νόμο. Αποδεικνύει ότι δεν μπορείς
να μείνεις στον τελετουργικό νόμο, γιατί ο Θεός άλλαξε την ιεροσύνη.
Για να μείνεις στον τελετουργικό Νόμο πρέπει να κάνεις τις
θυσίες, να πηγαίνεις στον ιερέα για καθαρισμό, να πηγαίνεις δύο φορές το χρόνο
στο Ναό, και όλα τα υπόλοιπα.
Όπως ο Μελχισεδέκ έγινε ιερέας και έμαθε τα του Θεού από το Θεό,
έτσι και ο Ιησούς Χριστός.
Εβρ.ζ:16 Ο Ααρών
έγινε κατά νόμο σαρκικής εντολής, αλλά ο Μελχισεδέκ και ο Χριστός δεν έγιναν
κατά νόμο σαρκικής εντολής, αλλά δυνάμεως ζωής ατελευτήτου (Λουκ.α:35). Αυτή η
δύναμη είναι ο ίδιος ο Θεός.
Εβρ.ζ:17 Πόσο όμορφα παίρνει εδώ ένα εδάφιο από την
Παλαιά Διαθήκη και το χρησιμοποιεί για να αποδείξει ατράνταχτα το λόγο του Θεού.
Εβρ.ζ:18 Η προηγούμενη
εντολή είναι τα διατάγματα του Μωυσή, ο Νόμος, ο οποίος ήταν ασθενής γιατί δεν
μπορούσε να προσφέρει σωτηρία.
Εβρ.ζ:19 Με το
Νόμο λέει δεν δικαιώνεται κανένας. Ο Νόμος φανερώνει την αμαρτία, αλλά δεν
φέρνει στην τελειότητα. Αυτό που φέρνει στην τελειότητα είναι η χάρις του Ιησού
Χριστού διά πίστεως.
Πως όμως δικαιώθηκε ο Αβραάμ; Διά πίστεως.
Αβακ.β:4 ο δε
δίκαιος θέλει ζήσει διά της πίστεως αυτού. Που σημαίνει ότι και στην Παλαιά
Διαθήκη ο Θεός είχε φανερώσει το θέμα της πίστης. Ότι δηλαδή διά πίστεως μπορεί
να δικαιωθείς. Που σημαίνει ότι οι Άγιοι της Παλαιάς Διαθήκης δικαιώθηκαν διά
της πίστεως Εβρ.ια:39-40.
Δεν απήλαυσαν την επαγγελία επειδή ήταν ο Νόμος. Έπρεπε να
περιμένουν να γίνει η θυσία να πάει ο Χριστός στον Άδη να τους κηρύξει για να
απολαύσουν την επαγγελία. Και τώρα ακόμα δεν την έχουν απολαύσει γιατί
περιμένουν εμάς.
Ο Θεός μπορούσε να τους δώσει την αμοιβή τους κατευθείαν. Αν
ο Ισραήλ σαν έθνος δεχόταν τον Ιησού Χριστό, θα ερχόταν αμέσως η Χιλιετής
Βασιλεία κι εμείς δεν θα απολαμβάναμε τίποτα. Όμως ο Θεός ξέροντας τις καρδιές
των ανθρώπων κατέστρωσε το σχέδιο Του, έτσι ώστε να πάρουμε κι εμείς την
ευλογία.
Έτσι τώρα οι Άγιοι της Π.Δ δεν μπορούν να πάρουν την
τελειότητα, αν δεν μπούμε κι εμείς στη Βασιλεία του Θεού. Κι εμείς δεν μπορούμε
να ονομαστούμε τέλειοι, αν πρώτα οι εν Χριστώ θανόντες δεν αναστηθούν και εμείς
οι ζώντες τους συναντήσουμε για να βρεθούμε με τον Κύριο στον αέρα.
Είμαστε όλοι ένα σώμα. Η νύμφη του Κυρίου Ιησού Χριστού.
Τώρα πλησιάζουμε το Θεό ενώ πριν δεν μπορούσες. Ο Νόμος με
το αίμα των μόσχων και των τράγων δεν μπορούσε να βοηθήσει, γι’ αυτό ο Θεός
έδωσε τον Κύριο Ιησού Χριστό. Αυτή είναι η καλύτερη ελπίδα, διά της οποίας
πλησιάζουμε το Θεό.
Εβρ.ζ:20 Αν π.χ.
ο πατέρας μου ήταν από την φυλή Λευί και τη γενιά του Ααρών, εγώ αυτόματα χωρίς
ορκωμοσία κληρονομούσα την ιεροσύνη. Δεν υπήρχε ανάγκη όρκου, γιατί είχε δοθεί
τέτοια εντολή από το Θεό μέσω του Μωυσή. Η ιεροσύνη ήταν κληρονομική.
Εβρ.ζ:21 Ορκίστηκε
ο Θεός και δεν πρόκειται να αλλάξει γνώμη. Το Πνεύμα του Θεού είδε την καρδιά
του Χριστού, είδε τις σκέψεις Του, τις πράξεις Του και γι’ αυτό είναι απόλυτα
σίγουρο και ορκίζεται.
Θα έχουν μεγάλη κατάκριση όλοι αυτοί που παίρνουν το
ιερατείο στην πλάτη τους και βάζουν άλλους μεσίτες και έτσι κρύβουν την
μεσιτεία και την ιεροσύνη του Ιησού Χριστού.
Εβρ.ζ:22 Ενώ για
τους άλλους δεν γινόταν όρκος, για το Χριστό έγινε. Τόσο μεγαλύτερη είναι η Κ.Δ.
από την Π.Δ.
Εβρ.ζ:23-24 Όταν
λέει «συ είσαι ιερέας εις τον αιώνα κατά την τάξη Μελχισεδέκ» εννοεί ότι ισχύει
ένα είδος ιερατείου, που είναι ο Ιησούς Χριστός, ο μέγας αρχιερέας, και κανείς
άλλος.
Αν υπήρχε λόγος να υπάρχει ιερατείο, θα μας έλεγε ο Θεός ότι
το ιερατείο κατά την τάξη Μελχισεδέκ θα είναι μέχρι τον 5ο μ.Χ. αιώνα και μετά...
ο «μαύρος κλήρος».
Αμετάθετη ιεροσύνη: Δεν δίδεται αλλού.
Εβρ.ζ:25 ... δι’
αυτού όχι διά του ιερέως.
Εβρ.ζ: 26-28. Όχι
σαρκικός αλλά.... Ποιός έχει την τόλμη να συγκριθεί. Στο εδ.28 μιλάει για το
Νόμο του Μωυσή, όχι για το σημερινό. Ας μη ξεχνάμε ποτέ το δ:14-16.
