Η εκκλησία
σήμερα δεν βιώνει πλήρως αυτό για το οποίο πέθανε ο Ιησούς και δεν έχει γίνει
ακόμα αυτό για το οποίο προσευχήθηκε. Υπάρχει κάτι απείρως περισσότερο και
εντελώς διαφορετικό απ' αυτό στο οποίο βαδίζουμε σήμερα. Υπάρχει μια δύναμη,
μια καθαρότητα, μια εξουσία, ένα χρίσμα, ΜΙΑ ΔΟΞΑ, που σπάνια αγγίζουμε. Ο
Κύριος έρχεται για μια πανέμορφη νύμφη. Υπάρχει ακόμα πολλή προετοιμασία,
αποκατάσταση, αναδιάρθρωση που χρειάζεται να γίνει. Ο Ιησούς δίδαξε:
«Διότι
όστις θέλει να σώση την ζωήν αυτού, θέλει απολέσει αυτήν, και όστις απολέση την
ζωήν αυτού ένεκεν εμού, θέλει ευρεί αυτήν. Επειδή τι ωφελείται άνθρωπος, εάν
τον κόσμον όλον κερδήση, την δε ψυχήν αυτού ζημιωθή; Ή τι θέλει δώσει άνθρωπος
εις ανταλλαγήν της ψυχής αυτού; Διότι μέλλει ο Υιός του ανθρώπου να έλθη εν τη
δόξη του Πατρός αυτού μετά των αγγέλων αυτού, και τότε θέλει αποδώσει εις
έκαστον κατά την πράξιν αυτού» (Ματθ.ις:25-27).
Αυτό
απαιτεί πλήρη επαναπροσανατολισμό. Αυτό απαιτεί νέες προτεραιότητες και
στόχους. Οι ζωές μας δεν μας ανήκουν. Θα δώσουμε λόγο μια μέρα. Ο Παύλος ήταν
ένας άνθρωπος που κατεχόταν από το ζωντανό Θεό:
«Μετά του Χριστού συνεσταυρώθην. Ζω δε ουχί
πλέον εγώ, αλλ' ο Χριστός ζη εν εμοί. Καθ' ο δε τώρα ζω εν σαρκί, ζω εν τη
πίστει του Υιού του Θεού, όστις με ηγάπησε, και παρέδωκεν εαυτόν υπέρ εμού»
(Γαλ.β:20)
«βαστάζω
τα στίγματα του Κυρίου Ιησού εν τω σώματί μου» (Γαλ.ς:17)
Ήταν
στιγματισμένος μαθητής για μια ζωή. Το κάλεσμα όμως αυτό για ολοκληρωτική
παράδοση και βαθιά αφιέρωση δεν είναι μόνο για τους υπερ-αγίους. Όλοι μας «συνετάφημεν μετ' αυτού δια του βαπτίσματος
εις τον θάνατον, ίνα καθώς ο Χριστός ανέστη εκ νεκρών δια της δόξης του Πατρός,
ούτω και ημείς περιπατήσωμεν εις νέαν ζωήν» (Ρωμ.ς:4). Τα παλιά θα πρέπει
να ανήκουν πλέον στο παρελθόν.
«Διότι απεθάνετε και η ζωή σας είναι κεκρυμμένη
μετά του Χριστού εν τω Θεώ» (Κολ.γ:3).
«Διότι το πολίτευμα ημών είναι εν ουρανίς,
οπόθεν και προσμένομεν Σωτήρα, τον Κύριον Ιησούν Χριστόν. Όστις θέλει
μετασχηματίσει το σώμα της ταπεινώσεως ημών, ώστε να γείνη σύμμορφον με το σώμα
της δόξης αυτού, κατά την ενέργειαν, δια της οποίας δύναται και να υποτάξη τα
πάντα εις εαυτόν» (Εφεσ.γ:20-21).
Αυτή
είναι η όραση για την οποία αξίζει να ζει κανείς. Αυτή είναι η ελπίδα για την
οποία αξίζει να πεθάνει κάποιος. Αυτός είναι ο σκοπός της ζωής μας. Αυτό είναι
το μέλλον που προσμένουμε.
Υπάρχει
πολλή δόξα στο άμεσο μέλλον για το λαό του Θεού. Δεν είναι φυλαγμένο όμως μόνο
για τον ερχόμενο κόσμο! Υπάρχει μια δόξα για τους αγίους σ' αυτή τη ζωή, αλλά
πρέπει να ορίσουμε μια νέα πορεία για να τη δούμε στις μέρες μας. Πρέπει να
είμαστε ειλικρινείς με τους εαυτούς μας. Ο δρόμος που είναι μπροστά μας είναι
δύσκολος και η αποστολή μας απαιτητική. Πρέπει πολλές σκληρές ερωτήσεις να ερωτηθούν
και να γίνει πολλή έρευνα στην ψυχή μας. Μερικές από τις απαντήσεις πονούν και
ενοχλούν. Μερικές από τις αποκαλύψεις είναι δυσάρεστες και τρομακτικές. Έχουμε
όμως στ' αλήθεια άλλη επιλογή; Μπορούμε να συνεχίσουμε να προχωράμε με
παραστάσεις; Πόση περισσότερη απογοήτευση μπορούμε να αντέξουμε; Θα
επιστρέψουμε και στη δική μας γενιά να έλθει και να παρέλθει, κληροδοτώντας στα
παιδιά μας μόνο απογοήτευση;
Πρέπει
ν' ακολουθήσουμε το μονοπάτι της αλήθειας, όπου κι αν μας βγάλει. Πρέπει να
καρφώσουμε τα μάτια μας στον Παντοδύναμο Κύριό μας και τις καρδιές μας στέρεες
στην πιστή Του αγάπη.
Θα
φέρει τη δική Του οδό πάνω στη γη. Μπορεί να φέρει την οδό Του σε σένα και σε
μένα; Είναι καιρός ν' αρχίσουμε το ταξίδι.
Αποκατάστησε
τη δόξα Σου, Κύριε!!
