Αν υπάρχουν καταστάσεις που δεν είναι σωστές μέσα στην
εκκλησία, που φθείρουν και αδυνατίζουν το σώμα, αν υπάρχουν αντιπάθειες και
πικρίες και φιλονικίες, ώρα να δώσουμε τέλος, να ξεριζώσουμε αυτές τις ρίζες
πικρίας που ο Σατανάς έσπειρε στη σάρκα μας.
Μέσα στις Γραφές υπάρχουν οδηγίες
πώς να λύνουμε τα προβλήματα αναμεταξύ μας, τις διαφορές που αναφύονται.
Πάντοτε υπήρχαν διαφορές μεταξύ ανθρώπων, πάντοτε υπήρξαν δυσκολίες, πάντα θα
υπάρχουν τα σκάνδαλα, αλλά μέσα στις Γραφές πάντοτε δίνεται ο τρόπος για να
λύνονται οι διαφορές μας και τα προβλήματα που υπάρχουν.
Στο Ψαλμό λζ στο τελευταίο εδάφιο διαβάζουμε: «Η σωτηρία όμως των δικαίων είναι από τον
Κύριο». Η σωτηρία είναι από τον Κύριο, ο Θεός είναι που σώζει, που μας
σώζει από τον εαυτό μας, τις συνήθειες, τις δοκιμασίες, τους πειρασμούς.
Υπάρχουν πράγματα και καταστάσεις στη ζωή μας για τις οποίες δεν έχουμε λύσεις,
υπάρχουν οι άνθρωποι που δεν μπορούμε εμείς να αλλάξουμε τους χαρακτήρες τους,
υπάρχουν πράγματα δύσκολα γύρω μας που πεισματικά αρνούνται να υποχωρήσουν,
αλλά η ελπίδα μας στον Κύριο μένει σταθερή, ότι αυτός μπορεί, όλα είναι δυνατά
σε Αυτόν.
Δεν μπορείς να κάτσεις κάτω στο γραφείο σου και να πάρεις μια κόλλα
και ένα μολύβι και να πεις: «Τώρα θα σκεφτώ πως μπορώ να λύσω αυτό το πρόβλημα,
να αλλάξω αυτή την κατάσταση, να κάνω τους άλλους να σκέφτονται σαν εμένα, αυτό
είναι αδύνατο». Όχι, η σωτηρία είναι από τον Κύριο και οι δυσκολίες και τα προβλήματα
λύονται, καθώς τον προσμένουμε με ταπείνωση.
Περνούμε όλοι από δυσκολίες και
δοκιμασίες, και εγώ περνώ και εσύ περνάς, όλοι μας περνούμε, και όλοι μας
κράζουμε για βοήθεια: «Βοήθησε μας, Κύριε» - ξέρετε πόσες φορές το είπα αυτές
τις ημέρες - «βοήθα με, Κύριε, δεν ξέρω τι να κάνω με αυτό η το άλλο, δεν τα
καταφέρνω, αποτυγχάνω, βοήθησε με Κύριε!». Αυτή είναι η πρώτη κραυγή που
βγαίνει: «Βοήθησε με!».
«Η σωτηρία, όμως, των δικαίων είναι από τον Κύριο·
αυτός είναι η δύναμή τους σε καιρό θλίψης. Και θα τους βοηθήσει ο Κύριος, και
θα τους ελευθερώσει· θα τους ελευθερώσει από ασεβείς, και θα τους σώσει·
επειδή, έλπισαν σ' αυτόν» (Ψαλμός λζ-39,40).
Ελπίζουμε σε Αυτόν μέσα σε όλη
αυτή τη σκοτεινή, ασταθή, ανακατωμένη ζωή, του μοντέρνου αυτού αιώνα. Παρά τις
πιέσεις που έχουμε σαν πιστοί, σαν ασυμβίβαστοι με τον αιώνα τούτο, δεν
τραβούμε πίσω δεν υποστέλλομε την σημαία, δεν παραδιδόμαστε, θα συνεχίσουμε να
αγαπούμε τον Κύριο και ο ένας τον άλλο, δεν θα αφήσουμε την καρδιά μας να
κρυώσει.
«Αν η συκιά δεν βλαστήσει
ούτε θα υπάρχει καρπός στους αμπέλους, αν ο κόπος του ελιόδεντρου ματαιωθεί και
τα χωράφια δεν δώσουν τροφή, αν το ποίμνιο εξολοθρευτεί, και αν, και αν…., ΕΓΩ
ΟΜΩΣ ΘΑ ΕΜΠΙΣΤΕΥΟΜΑΙ ΣΤΟΝ ΚΥΡΙΟ, ΘΑ ΕΛΠΙΖΩ ΣΕ ΑΥΤΟΝ.»
Ο Κύριος έκανε την δική
Του ζωή διαθέσιμη, λέγοντας: «Εγώ είμαι ο άρτος της ζωής, διαθέσιμο ψωμί».
Τι
θα γινόταν εάν δεν διέθετε τη ζωή Του για μας; Σκεφτείτε τη ζωή του Χριστού,
την υπέροχη, τη μοναδική ζωή που υπήρξε ποτέ μέσα σε άνθρωπο, ήρθε η στιγμή
που την έκανε διαθέσιμη για μας, την έβαλε τροφή για μας, την έκοψε σε κομμάτια
στο σταυρό και είπε σε μας: Εσύ, πάρε ένα κομμάτι από τη ζωή μου και εσύ και
εσύ, είναι η δική μου ζωή, αλλά την έβαλα για σένα, μου κόστισε, πόνεσα όσο
κανένας δεν μπορεί να φανταστεί, πόνεσα για να μπορείτε να έχετε ζωή από την
ζωή μου. Ότι σας δίνω από τη ζωή μου, τίποτε δεν θα χαθεί, τίποτε, αλλά θα το
αναστήσω την τελευταία μέρα.
Αυτή τη ζωή που έβαλε ο Κύριος μέσα μας, θα την
αναστήσει την τελευταία μέρα. Η ζωή η δική μας δεν είναι αναστάσιμη, όσο καλή
και να μας φαίνεται. Μόνο η ζωή που ο Κύριος έδωσε σε μας από τη ζωή Του μπορεί
να αναστηθεί από τους νεκρούς. Δόξα στο Όνομα του Κυρίου
