α:32 ούτος θέλει είσθαι μέγας-φυσικά
εννοεί τον άνθρωπο Χριστό, αλλά το μεγαλείο είναι ότι ο Χριστός ονομάζεται και
Ύψιστος και υιός Υψίστου. Λέγεται Ύψιστος γιατί ο Ύψιστος κατοικεί μέσα Του
ταυτισμένος μ’ Αυτόν, αλλά ταυτόχρονα είναι και ο γιός του Υψίστου.
|
Ονομάστηκε και
αναγνωρίστηκε,
|
από τους ανθρώπους
|
Λουκ.θ:18-20
|
|
από τα
δαιμόνια
|
Μάρκ.ε:7
|
|
|
από τον Εαυτό
|
Ιωάν.ε:18
|
|
|
από τον κόσμο
|
Λουκ.δ:22
|
Και ο Ιωάννης ονομάζεται
μέγας Λουκ.α:15,76
τον θρόνον Δαβίδ του πατρός αυτού - Ματθ.α:1 ήταν απόγονος του Δαβίδ.
α:33 δεν θέλει είσθαι τέλος
- αυτό είναι το χαρούμενο άγγελμα που έδωσε ο άγγελος στην Μαριάμ! Επιτέλους ήρθε
αυτή η ευλογημένη ώρα να γεννηθεί ο Χριστός για να φέρει σωτηρία, να δείξει την
αλήθεια, να φανερώσει το Θεό και την αγάπη Του που ο κόσμος δεν την καταλάβαινε
και δεν την καταλαβαίνει. Να δείξει ότι ο Θεός στους ταπεινούς, στους
συντετριμμένους, στους φτωχούς το πνεύμα, είναι γεμάτος αγάπη και σωτηρία. Αυτό
που οι προφήτες είχαν προφητεύσει και περίμεναν, γίνεται τόσο απλά σε μια
καλύβα της Ναζαρέτ.
Και μιλάει για μια αιώνια
βασιλεία που σαν υπόσχεση δόθηκε στο Σολομώντα Α' Βασ.θ:4-9, Ιεζ.λζ:24-28, Β' Σαμ.ζ:12-16 και στο Δαβίδ, αλλά εκπληρώθηκε
μόνο στο Χριστό.
Ψαλμ.ις:9, 10 εννοούσε τον
μεγαλύτερο Δαβίδ (Πράξ.β:29-34).
Προφήτευσαν: Ησ.θ:6,7 Δαν.β:44, ζ:14
Θα ήταν πνευματική βασιλεία
Ιωάν.ιη:36, 37 (όχι αυτού του κόσμου) Ρωμ.θ:5
Ο Χριστός λοιπόν ήταν ο νόμιμος
κληρονόμος του θρόνου του Δαβίδ, και αυτό που ο Θεός είχε πει στο Δαβίδ ήταν
ότι από το σπέρμα του θα του έδινε βασιλιά που θα έμενε στον αιώνα και δεν θα
υπήρχε τέλος της βασιλείας του. Ψαλμ.ρλβ:11 Ησ.ις:5
α:34 Ρωτά για να μάθει - ερώτηση κάποιου που είναι τέλεια παραδομένος
στο Θεό και επιθυμεί να οδηγηθεί απ’ Αυτόν.
Ο Ζαχαρίας (α:18) ρωτάει: «Πώς θέλω γνωρίσει τούτο», ζήτησε δηλαδή
σημείο ΑΝ ΘΑ ΓΙΝΕΙ. Η Μαριάμ ρωτάει «Πώς
θέλει είσθαι τούτο», δηλαδή σημείο για το ΠΩΣ ΘΑ ΓΙΝΕΙ. Η απόδειξη ότι ο
Ζαχαρίας δεν πίστεψε είναι στο α:19-20... διότι
δεν επίστευσας εις τους λόγους μου...
α:35 Πνεύμα Άγιον θέλει
επέλθει επί σέ αυτή η φράση είναι πολύ κοινή στην Π.Δ. (Κριτ.ια:29, ιδ:6 Α'
Σαμ.ι:10, ια:6). Όταν έρχεται το Πνεύμα το Άγιο και μας πληρώνει, είναι η
δύναμις του Υψίστου.
δύναμις του Υψίστου δηλαδή Αυτός που θα γεννηθεί θα είναι Υιός του
Υψίστου(32) αλλά στο Ματθ.α:20 λέει ότι το γεννηθέν είναι εκ Πνεύματος Αγίου,
που σημαίνει ότι ο Ύψιστος είναι το Πνεύμα το Άγιο.
επισκιάσει - σαν σύννεφο Έξ.μ:34
το γεννώμενον εκ σου - ανθρώπινη φύση
Υιός Θεού - αναφέρεται στην ανθρώπινη φύση του Χριστού - είχε αρχή,
δεν ήταν άναρχος.
α:36 Ο Θεός για να πιστοποιήσει τη Μαρία ακόμα περισσότερο και για
να την ανακουφίσει, της δίνει ένα τρανταχτό σημείο.
Συγγενής - κάποιο βαθμό συγγενείας (πρώτο)
Όπως η Ελισάβετ που ήταν στείρα
και περασμένης ηλικίας, και φυσικά ήταν αδύνατον να γεννήσει, είναι τώρα στον
6ο μήνα, με τον ίδιο τρόπο θα γινόταν και σ’ αυτήν.
α:37 - αυτή η μαρτυρία είναι από άγγελο της παρουσίας του Θεού, που
βλέπει και ξέρει το Θεό. Ας πάρουμε πίστη για να γνωρίσουμε ότι ΤΙΠΟΤΑ ΔΕΝ
ΕΙΝΑΙ ΑΔΥΝΑΤΟΝ ΓΙΑ ΤΟ ΘΕΟ.
α:38 Βλέπουμε μια διακήρυξη πίστης εδώ από τη Μαριάμ. Ταπεινή υποταγή
και αληθινή εμπιστοσύνη είχε μέσα της και γι’ αυτό ο Θεός τη διάλεξε. Το ίδιο
και ο Αβραάμ (Ρωμ.δ:16-20).
Μπορεί να φανταστεί κανείς το
τι θα μπορούσε να βάζει εκείνη την ώρα ο Σατανάς στον νου της Μαρίας (απειλές):
Πώς μια νέα κοπέλα, παρθένος, χωρίς άντρα, είναι έγκυος; Τι θα πει ο κόσμος;
Πώς θα είναι νόμιμο αυτό το παιδί;
Πολλές φορές ο Θεός μας βάζει
να κάνουμε μια δουλειά, η να υπηρετήσουμε τους αδελφούς με κάποιο τρόπο, και
αμέσως μπαίνουν σε ενέργεια όλα τα γρανάζια του μυαλού μας για να το
εξετάσουμε, όμως ο Θεός θέλει να μάθουμε να λέμε: ιδού ο δούλος Σου.
Το ίδιο που είπε ο άγγελος στη
Μαριάμ (εδ.37)είπε και στην Σάρρα (Γέν.ιη:14, Ησ.νε:11).
Η Σάρρα γέλασε γιατί ο νους της
έτρεξε στα φυσικά εμπόδια, αλλά το πνεύμα της χάρηκε. Γέν.ιζ:17-ο Αβραάμ
αγαπούσε τον Ισμαήλ Πράξ.ιβ:9-11 απίστησαν απ’ την χαρά τους.
Όταν ο Θεός μας λέει κάτι κι
εμείς δεν βλέπουμε σ’ αυτό που ο Θεός είπε, αλλά στα εμπόδια που υπάρχουν, τότε
πάντοτε θα χάνουμε. Ας αφήνουμε τα εμπόδια στον Κύριο που δύναται τα πάντα, κι
εμείς ας κοιτάμε ψηλά. (Ματθ.ιθ:26).
α:39, 40 ορεινή - μάλλον
είναι η Χεβρών (ονομαζόταν η πόλη στους λόφους του Ιούδα) ήταν πόλη ιερέων και
απέχει 160 χλμ. από τη Ναζαρέτ. Αυτό σήμαινε 4 μέρες ταξίδι με πολλούς
κινδύνους.
Πήγε εκεί για να πάρει την
ευλογία του Θεού από το Ζαχαρία που ήταν και προφήτης και έτσι να μην θεωρηθεί το
παιδί νόθο. Ακόμα με το να μείνει μαζί με την Ελισάβετ, θα είχε μάρτυρα ότι
έμεινε πραγματικά άγια ενώ αν ήταν μόνη της κάπου ίσως να υπήρχαν αμφιβολίες.
Χαιρέτισε την Ελισάβετ με κάτι
περισσότερο από ένα «γειά» - και αυτό περιέχει μεγάλη πνευματική ευλογία.
α:41 Θα δούμε τώρα τη συνεργεία του Πνεύματος του Θεού πάνω σ’
αυτές τις δύο γυναίκες, για να βεβαιώσει όλα αυτά τα μεγαλεία.
Αυτό που κάνει εντύπωση είναι
ότι ο Θεός όλα αυτά τα μεγαλεία τα έκανε με ασήμαντους ανθρώπους. Ποιός ήξερε
μέχρι τότε τη Μαριάμ, την Ελισάβετ, το Ζαχαρία; Ίσως κανείς. Όμως ο Θεός
γνώριζε την καρδιά τους και διάλεξε αυτούς που δεν ήταν όντα για να τους κάνει
όντα.
Ας ζούμε ταπεινά ενώπιον του
Κυρίου, ξέροντας ότι είναι πιστός μισθαποδώτης.
ήκουσε τον ασπασμό - δεν εννοεί τον ήχο του φιλήματος, αλλά χαιρετισμούς
που έβγαιναν μέσα απ’ την καρδιά: Ο Κύριος να σ’ ευλογεί, να σε υψώνει, ο
Κύριος να αναλάβει τη ζωή σου... , κτλ. Ήταν μια ευλογία που δεν αποκλείει
βέβαια και το φίλημα.
Μόλις η Ελισάβετ άκουσε αυτά τα
λόγια, επλήσθη με Πνεύμα Άγιο, και πιθανόν να είναι αυτή η στιγμή που και ο
Ιωάννης πλήσθηκε με το Πνεύμα του Θεού και γι' αυτό σκίρτησε (εδ.15).
