ΕΚΤΟ ΚΕΦΑΛΑΙΟ
ΜΙΑ ΣΟΒΑΡΗ
ΠΡΟΕΙΔΟΠΟΙΗΣΗ ΚΑΤΑ ΤΗΣ ΑΠΟΣΤΑΣΙΑΣ
Το μήνυμα προς τους Εβραίους, μέσα απ’ αυτή την επιστολή,
δεν είναι να πάνε πίσω, αλλά να προχωρήσουν προς την τελειότητα. Χρειαζόταν ν’
αυξηθούν και να ωριμάσουν σαν πνευματικοί Χριστιανοί. Προειδοποιούνται λοιπόν
ότι αν συρθούν πίσω θα χάσουν την ψυχή τους.
Εβρ.ς:1 . . άς φερώμεθα. . . Βλέπουμε ότι ο δρόμος
προς την τελειότητα είναι συνεχής.
Τα αρχικά στοιχεία της πίστης συμβαίνουν μια φορά στη ζωή
του πιστού, δεν μπορεί ο πιστός κάθε τόσο να λέει ότι θα κάνει μια καινούρια
αρχή!
Το βασικό θεμέλιο είναι η αναγνώριση της αμαρτωλότητας, η
μετάνοια το βάπτισμα στο νερό, η λήψη του Αγίου Πνεύματος!
Εβρ.ς:2 Όλα αυτά
είναι το θεμέλιο, η αρχή, πάνω σ’ αυτή τη διδασκαλία πατούσε η πρώτη εκκλησία.
Το θεμέλιο είναι πολύ σημαντικό για μια οικοδομή. Δεν
μπορούμε να το αγνοήσουμε, αντίθετα προσέχουμε να είναι στερεό για να
μπορέσουμε μετά να οικοδομήσουμε πάνω σ’ αυτό. Κατά τον ίδιο τρόπο, υπάρχουν
κάποιες θεμελιώδεις διδασκαλίες, έξι στον αριθμό, πάνω στις οποίες πρέπει να
κτίσουμε και να τελειοποιήσουμε τις ζωές μας. Αυτές είναι:
1. Μετάνοια
από νεκρά έργα
2. Πίστη
προς το Θεό
3. Η
διδασκαλία των βαπτισμών (νερό και Πνεύμα)
4. Η
επίθεση των χειρών
5. Η
ανάσταση των νεκρών
6. Η
αιώνια κρίση
Αυτές οι θεμελιώδεις διδασκαλίες είναι πολύ σημαντικές, αλλά
δεν σταματάμε σ’ αυτές. Προχωράμε. Θα πάμε είτε μπροστά, είτε πίσω. Όμως είναι
πολύ επικίνδυνο να πάμε πίσω.
Πράξ.ιθ:2. Όταν οι Εφέσιοι απάντησαν στον Παύλο ότι
δεν ξέρουν ότι υπάρχει Πνεύμα Άγιο, κατάλαβε ότι δεν είχαν ακούσει το ευαγγέλιο
του Ιησού Χριστού, γιατί αυτές οι διδαχές είναι αλληλένδετες. Αφού πίστεψες
πρέπει να έχεις βαπτιστεί στο νερό και να έχεις λάβει το Άγιο Πνεύμα.
Επίθεση των χειρών: Αναφέρεται στη συνήθεια που διδάχτηκε
από το Πνεύμα του Θεού στην εκκλησία, όταν πρόκειται κάποιος να χριστεί στη
διακονία, όπως ο απόστολος Παύλος και ο Βαρνάβας (Πράξ.ιγ:2, η:14-17, Πράξ.ς:6.
Βλέπομε ακόμα επίθεση χειρών για να λάβουν κάποιο χάρισμα οι πιστοί (Α’
Τιμ.δ:14), όπως και για θεραπεία (Μάρκ.ις:16).
Ανάσταση των νεκρών: Βασική διδασκαλία για την
εκκλησία. Η ελπίδα του Ιώβ και όλων των πιστών της Παλαιάς Διαθήκης.
Αιώνια κρίση: Μη νομίζει κανείς ότι θα ξεπεράσει το
θρόνο της κρίσης του Θεού, αν δεν είναι καλυμμένος με το αίμα του Ιησού Χριστού,
ή ότι ο Θεός θα κάνει χάρη. Ό, τι είναι να κάνει ο άνθρωπος πρέπει να το κάνει
πριν πεθάνει. Μετά λέει είναι κρίση (Εβρ.θ:27).
Εβρ.ς:4-6 Ίσως κάποιοι να
ισχυριστούν ότι οι προειδοποιήσεις που βρίσκονται σ’ αυτά τα εδάφια δεν είναι
για αναγεννημένους Χριστιανούς, όμως ας προσέξουμε ότι:
·
Κάποια στιγμή φωτίστηκαν
·
Γεύθηκαν την επουράνιο δωρεά
·
Έγιναν μέτοχοι του Αγίου Πνεύματος
·
Γεύθηκαν τον καλό λόγο του Θεού και τις δυνάμεις
του μέλλοντα αιώνα
Όλα αυτά χαρακτηρίζουν ανθρώπους με την εμπειρία της
αναγέννησης και η προειδοποίηση φανερώνει τη σοβαρότητα του κινδύνου της αποστασίας.
Ένας αποστάτης που αμαρτάνει, μπορεί να αποκατασταθεί με τη μετάνοια, όμως
αυτός που δεν μπορεί να μετανοήσει δεν μπορεί και να συγχωρεθεί. Ο κίνδυνος να
πάει κανείς πίσω σχετικά με την αλήθεια είναι μεγάλος, γι’ αυτό πρέπει να
κρατιόμαστε καλά στις αλήθειες του λόγου του Θεού!
Αυτό το μέρος του λόγου του Θεού, έχει πολύ βάρος! Μιλάει
γι’ αυτούς που φωτίστηκαν και ΟΧΙ για νέους Χριστιανούς ή νήπια εν Χριστώ, ακόμα
κι αν έχουν βαπτιστεί με Πνεύμα Άγιο.
Μιλάει γι’ αυτούς που μπήκαν μέσα στο φως του Θεού, και κατάλαβαν
το μεγαλείο, τη δόξα και τη χάρη του Θεού.
Άλλο είναι να γευτείς την επουράνιο δωρεά και άλλο να γίνεις
μέτοχος, κάτι που απαιτεί κόπο, χρόνο, αφιέρωση, αγιασμό.
παραπίπτω: πέφτω έξω από το δρόμο, φεύγω μακριά από
το Θεό.
Αφού δηλαδή κάποιος γευθεί τα πράγματα του Θεού, μετά να τα αρνηθεί,
όπως έκανε ο Σατανάς.
Ματθ.ιβ:30 Ο άνθρωπος που τάσσεται ενάντια στο
Χριστό, ενάντια στο έργο του Θεού, ενάντια στην εκκλησία, δεν συνάγει μαζί με
το Χριστό. Ο Μάρτυρας του Ιεχωβά, ο Μουσουλμάνος, Βουδιστής, ο Ορθόδοξος, ο Καθολικός,
μπορεί να συνάγει, αλλά όχι με το Χριστό, άρα σκόρπιζει.
Εδώ (ιβ:31) είναι ένα πρόβλημα για τους Τριαδικούς, που λένε
ότι τα πρόσωπα της θεότητας είναι ίσα: τότε γιατί μόνο η βλασφημία του Αγίου
Πνεύματος είναι ασυγχώρητη αμαρτία;
Φυσικά εδώ δεν αναφέρεται σε τρία πρόσωπα, αλλά στο Πνεύμα.
Μιλάει για τη βαθύτερη φανέρωση του Θεού. Ο Θεός στη ζωή μας πρώτα απ’ όλα φανερώνεται
σαν Πατέρας. Είναι ο Πατέρας όλων. Βρέχει επί δικαίους και αδίκους. Τον ξέρουν
όλοι.
Τη στιγμή όμως που θα κοιτάξεις το Θεό για σωτηρία, θα δεις
τον Γιο του Θεού, τον αμνό, το σταυρό, το αίμα, τη θυσία.
Για να μπορέσεις όμως να μπεις μέσα στο βάθος των πνευματικών
μέσα στο βάθος του Θεού, πρέπει να περάσεις διά μέσω του Πνεύματος του Αγίου.
Α΄Κορ.β:10-11 όπως το Πνεύμα του ανθρώπου γνωρίζει τα
βάθη του ανθρώπου, έτσι και το Πνεύμα του Θεού γνωρίζει τα βάθη του Θεού.
Όταν τώρα κάποιος στραφεί ενάντια σ’ αυτή τη φανέρωση του
Θεού και κρατήσει μια στάση βλασφημίας και άρνησης του βάθους του Θεού, τότε ο
Θεός δεν συγχωρεί αυτό τον άνθρωπο.
Βλασφημία δεν είναι να προφέρεις απλά μια άσχημη λέξη. Γιατί
αν το κάνεις αυτό, σημαίνει ότι δεν έχεις μπει στο βάθος του Θεού.
Όταν κάποιος έχει βλασφημήσει το Πνεύμα το Άγιο, το
χαρακτηριστικό είναι ότι ο Θεός δεν τον δέχεται πλέον.
Η κρίση αν κάποιος έχει βλασφημήσει το Άγιο Πνεύμα, ανήκει
αποκλειστικά στο Θεό.
Εβρ.ιβ:15-17 Ο Ησαύ είχε γαλουχηθεί στις ευλογίες του
Θεού, όπως και ο Ιακώβ. Είχαν ακούσει τα ίδια πράγματα. Ο Ιακώβ ήταν ζηλωτής για
τα πνευματικά τόσο πολύ, που με σαρκικό τρόπο προσπάθησε να ξεγελάσει τον
αδελφό του και να πάρει τα πρωτοτόκια. Ο Ησαύ αντίθετα έλεγε: Δεν τα πιστεύω
εγώ αυτά, φέρε μου ένα πιάτο φακές να φάω, και πάρε τα πρωτοτόκια. Αυτή είναι
μία στάση ύβρις. Αργότερα δεν τον δέχτηκε ο Θεός, γιατί δεν υπήρχε μετάνοια. Παρόλο
που έκλαιγε, δεν ήταν ειλικρινής. Αυτό είναι ένα παράδειγμα ύβρης. Για ένα
πιάτο φαΐ, πουλάς το Θεό σου; Για τριάκοντα αργύρια πουλάς τον Κύριό σου;
Αφού τον είδες, τον γεύτηκες, είδες την αγαθότητά Του, την
ευλογία Του, τις επαγγελίες Του.
Ρωμ.ια. Μιλάει εδώ για τους Ισραηλίτες σαν έθνος. Ο
απόστολος Παύλος τα λέει στο κεφάλαιο που εξετάζουμε στους Εβραίους πιστούς, μη
τυχόν κάνουν κι αυτοί το ίδιο λάθος που έκανε το επίσημο έθνος τους. Το
συνέδριο ήξερε ότι ο Χριστός δεν είχε την παραμικρή αμαρτία. Ότι ήταν άγιος, ειλικρινής,
ότι είχε τη χάρη και την ευλογία του Θεού, ότι έκανε θαύματα. Παρόλα αυτά, κρατούσαν
τέτοια αρνητική στάση, που δεν αφορούσε μόνο αυτούς, αλλά επηρέαζαν και τους
άλλους.
Η καρδιά τους είχε διαστραφεί τόσο πολύ, που στρεφόταν
εναντίον στη χάρη του Θεού. Έβλεπαν θαύματα, και ρωτούσαν γιατί εργάζεται το
Σάββατο.
Ήταν άνθρωποι πιστοί στο Νόμο και ήξεραν κάθε τι που έλεγαν
οι προφήτες και οι γραφές για το Μεσσία. Ήταν όλη μέρα μέσα στο Ναό, στις
θυσίες, τον έβλεπαν μπροστά στα μάτια τους, αλλά επειδή καυτηρίαζε την αμαρτία
και τη σάρκα τους, στράφηκαν εναντίον Του, μέχρι που Τον σταύρωσαν. Γι’ αυτό
και ο Θεός τους απέκοψε. Τους διάλυσε το 70 μ. Χ.
Όταν έχεις ένα αγρό και τον οργώνεις, τον σπέρνεις, έρχεται
η βροχή, σου δίνει τον καρπό, τον θερίζεις, φυσικό είναι να αγαπάς αυτό τον αγρό.
Όταν όμως έχεις κάνει τα πάντα γι’ αυτό το χωράφι και σαν αποτέλεσμα φυτρώνουν
αγκάθια και ζιζάνια; Το καις.
Αυτός που γεύεται το Θεό παίρνει τη βροχή, παίρνει τη χάρη, το
λόγο, την ευλογία και όλα αυτά που ο Θεός απλόχερα δίνει στα παιδιά Του, λογικό
είναι να φέρει καρπό στον καιρό του: Χαρά, ειρήνη, μακροθυμία, πραότητα, χρηστότητα,
εγκράτεια, πίστη. Όταν όμως αντί αυτό τον καρπό δεις αγκάθια και τριβόλους, τότε
έρχεται η Φωτιά, η κρίση.
Ματθ.ζ:2 Ο Ιησούς είπε την παραβολή με τη συκιά για
να μας δείξει ότι ο Θεός δεν εμπαίζεται!
Όταν αποφασίσεις ότι θέλεις να ταυτιστείς με το Θεό, τότε ο
Θεός έχει απαιτήσεις, που πρέπει να τις εκπληρώσεις, για να εκπληρώσει κι Αυτός
το μέρος Του. Η σωτηρία είναι δωρεάν, αλλά μετά πρέπει να πληρώσεις το τίμημα.
Μπαίνουμε σε μια διαθήκη που ο Θεός έχει κάνει ήδη το δικό
Του μέρος. Έσφαξε τον αμνό, χύθηκε το αίμα, σε ράντισε και καθαρίστηκες. Από
κει και πέρα πρέπει εσύ να πάρεις τη θέση που πρέπει, ως προς τον κόσμο, την
αμαρτία, τον εαυτό σου, τη σάρκα σου, και ν’ αρχίσεις τον αγώνα του αγιασμού για
τον Κύριο.
Οι επαγγελίες του Θεού κληρονομούνται με μακροθυμία (ς:12). Χρειάζεται
υπομονή. Μάκρος + θυμός= μεγάλη ψυχή που περιμένει, υπομένει, επιμένει.
