Τα χαρίσματα του Πνεύματος (33)

ΘΕΡΑΠΕΙΑ

Εκτός από το χάρισμα πίστης και τις ενέργειες θαυμάτων, τα χαρίσματα δύναμης περιλαμβάνουν τα «χαρίσματα ιαμάτων» (Α’ Κορ.ιβ:9).

Θεραπεύω σημαίνει «αποκαθιστώ την υγεία ή την καλή κατάσταση, περιποιούμαι, νοσηλεύω, παρέχω ιατρική περίθαλψη, διορθώνω, φροντίζω».

Υπό την ευρύτερη έννοια, η θεραπεία μπορεί να αναφέρεται στη σωματική, στην ψυχική και στην πνευματική αποκατάσταση. 

Όταν πρωτοπιστεύουμε, όλοι οι Χριστιανοί λαμβάνουμε πνευματική θεραπεία, συμπεριλαμβανομένης της συγχώρεσης των αμαρτιών, της συμφιλίωσης με το Θεό, και της νέας πνευματικής ζωής. Καθώς αυξανόμαστε στη χάρη, αρχίζουμε να αναπτύσσουμε θετικά, συναισθηματικά και πνευματικά χαρακτηριστικά όπως αγάπη, ειρήνη, χαρά, αυτοέλεγχο, τα οποία η Αγία Γραφή ονομάζει καρπό του Πνεύματος (Γαλ.ε:22-23).

Ωστόσο, η Α’ Κορ.ιβ, μιλάει για συγκεκριμένες περιπτώσεις θεραπείας που δίνονται σε ορισμένα άτομα, όχι σε όλους. Η αναφορά έχει να κάνει με τη σωματική και ψυχική θεραπεία, πέρα από την πνευματική και συναισθηματική αποκατάσταση που όλοι οι Χριστιανοί μπορούν και πρέπει να λαμβάνουν σαν μέρος της καινούριας ζωής τους εν Χριστώ. Τα παραδείγματα θεραπείας στα Ευαγγέλια και στις Πράξεις έχουν αυτό το νόημα.

Αυτό το χάρισμα είναι το μόνο που καταγράφεται στον πληθυντικό. Στην πραγματικότητα, υπάρχουν πολλά χαρίσματα θεραπείας. Ο πληθυντικός δείχνει ότι υπάρχουν διάφορα είδη θεραπείας - διαφορετικές περιπτώσεις που έχουν θεραπευτεί και διαφορετικοί τρόποι με τους οποίους συνέβη η θεραπεία. Με αυτά τα σημεία κατά νου, μπορούμε να ορίσουμε τα χαρίσματα της θεραπείας σαν διάφορες μορφές υπερφυσικής θεραπείας ή αποκατάστασης από ανημποριά, ασθένειες, τραυματισμούς και άλλες βλάβες.

Υπάρχουν πολλές μαρτυρίες θεραπείας στην εκκλησία της Καινής Διαθήκης, όπως ο χωλός στο Ναό, πλήθη στην Ιερουσαλήμ, πολλοί παράλυτοι και κουτσοί στη Σαμάρεια, ο Σαούλ από την Ταρσό που θεραπεύτηκε από τύφλωση, και ένα κλινήρες άτομο ονόματι Αινέας στη Λύδδα (Πράξ.γ:1-8, ε:14-16, η:7, θ:17-18, 32-34).

Ο Κύριος Ιησούς, έχοντας οίκτο για τους αρρώστους, τους θεραπεύει καθώς αυτοί ενεργούν πάνω στο λόγο Του με πίστη. Η θεραπεία όπως φανερώνεται στο λόγο Του, είναι οδός ελευθερίας από την ασθένεια. Είναι ασφαλής, χωρίς πόνο, δωρεάν, αλλά προσφέρεται μόνο δια πίστεως.

Θα μας βοηθήσει να καταλάβουμε το έργο και το σκοπό των χαρισμάτων ιαμάτων, αν δούμε τη χρησιμότητά τους μέσα από τις Γραφές.

Τα χαρίσματα ιαμάτων είναι για να ελευθερώνουν τους αρρώστους. Τι ανακούφιση για τον ανίατο άρρωστο να ξέρει ότι μπορεί να έρθει στο Χριστό και σύμφωνα με το λόγο Του να θεραπευτεί.

Τα χαρίσματα ιαμάτων στην Καινή Διαθήκη βοηθούν να εδραιωθούν και να ενδυναμωθούν οι εκπληκτικές απαιτήσεις του Ιησού Χριστού. Ο Ιησούς απαίτησε ότι είναι ο Θεός που φανερώθηκε εν σαρκί. Τουλάχιστον σε μία περίπτωση, συγχώρεσε τις αμαρτίες κάποιου πριν τον θεραπεύσει (Μαρκ.β:5). Τα λόγια της συγχώρησης που είπε έγιναν αιτία εναντίωσης απ’ τη μεριά των Γραμματέων που ήταν παρόντες (β:6-7). Ο Ιησούς τους έδειξε ότι αν μπορεί να θεραπεύει την ασθένεια, μπορεί να συγχωρεί και την αμαρτία. Η ενέργεια της συγχώρησης κι η θεραπεία που ακολούθησε μετάδωσαν το μήνυμα ότι είναι ο Θεός που φανερώθηκε εν σαρκί.

Τα χαρίσματα ιαμάτων επιβεβαιώνουν το μήνυμα του ευαγγελίου που κηρύττεται απ’ τους εργάτες του Θεού. Ο Θεός συνέχισε να εργάζεται θαύματα και θεραπείες ευλογώντας έτσι τη διακονία των αποστόλων και προσθέτοντας μια διάσταση εξουσίας στο κήρυγμά τους. Πολλοί άνθρωποι άκουσαν και πίστεψαν εξαιτίας των θαυμαστών γεγονότων στα οποία ήταν μάρτυρες (Πραξ.η:6-7).

Τα χαρίσματα ιαμάτων εδραιώνουν την ανάσταση του Χριστού. Ο Ιησούς ζει! (Πραξ.γ:15-16).

Τα χαρίσματα ιαμάτων έχουν δοθεί για να οδηγήσουν τους ανθρώπους στη διδασκαλία του ευαγγελίου και το Θεό (Ιωαν.ς:2 & Πραξ.θ:33-35).

Έχουν δοθεί για να στρέψουν τους απίστους στην αλήθεια του λόγου του Θεού (Ιωαν.ιδ:11).

Για να δοξαστεί ο Θεός. (Μαρκ.β:12)

Για ν’ αυξήσουν την πίστη και το κουράγιο του λαού του Θεού. Κάθε φορά που ο Θεός θεραπεύει κάποιον, υποσημειώνει το γεγονός ότι είναι Δυνατός κι ότι αυτός που θα συνδεθεί μαζί Του θα είναι η πλειοψηφία.

Λέγεται ότι υπάρχουν 39 θανατηφόρες αρρώστιες σήμερα στον κόσμο. Αμέσως η προσοχή μας στρέφεται στα 39 χτυπήματα που έπεσαν στην πλάτη του Κυρίου μας και στο γεγραμμένο λόγο Ησ.νγ:5.

Η Αγία Γραφή φανερώνει μια στενή σχέση ανάμεσα στην αρρώστια και την αμαρτία. Αν και ο άνθρωπος είναι άξιος να υποφέρει ασθένειες, η ουσιαστική κατηγορία ανήκει στον Αδάμ εξαιτίας της παρακοής του μέσα στον κήπο της Εδέμ (Ρωμ.ε:12).

Στο Ρωμ.ε:18 όπου μιλάει για την υπέρτατη αιώνια θυσία του Ιησού πάνω στο σταυρό, αναφέρει ακόμα την επίπτωση που είχε σε όλο τον κόσμο η αμαρτία του Αδάμ. Ακόμα μπορούμε να δούμε το ίδιο πράγμα διαβάζοντας παρακάτω στο Ρωμ.ς:23.

Η αρρώστια είναι ο πρόδρομος του θανάτου, εκτός αν σπάσουν τα δεσμά της. Η παράβαση των Ισραηλιτών να φτιάξουν το χρυσό μοσχάρι, έκανε το Θεό να θυμώσει και στην Εξ.λδ διαβάζουμε να λέει στο Μωυσή ότι η ανομία των Ισραηλιτών θα έχει αντίκτυπο σε τρεις ή τέσσερις συνεχόμενες γενιές. Ήταν κοινά αποδεκτό απ’ τους Εβραίους τον καιρό του Ιησού, ότι αρρώστια ή κάποια φυσική δυσαρμονία ήταν το άμεσο αποτέλεσμα αμαρτίας απ’ τη μεριά του παθόντα ή των προπατόρων του. Και σήμερα, υπάρχουν Ευαγγελικές αποχρώσεις που το πιστεύουν αυτό (Ιωαν.θ:1-3).

Ας προσέξουμε προσεκτικά τα εδάφια Ιακ.ε:14,15. Το γεγονός ότι περιλαμβάνει τη λέξη «αν» στο εδάφιο 15, είναι αυτό που κάνει όλη τη διαφορά. Δείχνει καθαρά εδώ ότι, ενώ προσωπικές αμαρτίες μπορεί να είναι η αφορμή της αρρώστιας, δεν είναι σε καμιά περίπτωση πάντοτε η αιτία. Κι ενώ είναι πιθανόν ηθικές αμαρτίες κάποιου να γίνουν αιτία σοβαρού κινδύνου σε μελλοντικές γενιές, είναι το ίδιο συνηθισμένο να βλέπουμε τους απογόνους ανέπαφους. Όπως είδαμε στο Ιωαν.θ:1-3, ο Θεός επιτρέπει κάποια πράγματα να συμβούν στη ζωή μας προκειμένου να πάρει δόξα.

Μέσα απ’ όλες τις αδυναμίες και τις πτώσεις μας και παρά την αμαρτία του προπάτορά μας Αδάμ, ο Θεός ακόμα μας αγαπά. Μας έχει προμηθεύσει τέλεια λύτρωση για τις φυσικές και πνευματικές μας ανάγκες. Με τη σωτηρία, το πνεύμα μας συντονίζεται μ’ Αυτόν και με τη θεία θεραπεία τα σώματά μας ανανεώνονται και επιδιορθώνονται. Ο ψαλμωδός Δαβίδ αναγνωρίζει ότι αν και τα σώματά μας έχουν φτιαχτεί φοβερά και θαυμάσια, παραμένουμε εύθραυστοι. Όπως ο εσωτερικός άνθρωπος πρέπει ν’ ανανεώνεται μέρα με τη μέρα, έτσι και το φυσικό μας σώμα πρέπει ν’ αναζωογονείται συνέχεια.

Ενώ το λυτρωτικό σχέδιο του Ιησού έχει φροντίσει για όλες τις ασθένειές μας, η ανθρωπότητα είναι ακόμα κάτω απ’ την κατάρα της αμαρτίας του Αδάμ. Αλλά ενώ η λύτρωση δεν έσβησε την κατάρα, έχει όμως προμηθεύσει τα μέσα να ξεφύγουμε ή να υψωθούμε πάνω απ’ αυτήν.

Αν τώρα η ασθένεια μας καταβάλλει, μπορούμε να στραφούμε στον Ιησού που είναι ο Κύριος ο θεραπεύων το λαό Του. Ο Ησαΐας γράφοντας 750 χρόνια πριν τον Γολγοθά προφήτεψε για τον Ιησού (νγ:4,5).

Εξήντα χρόνια μετά απ’ αυτές τις πληγές στο σώμα του Ιησού, ο απόστολος Πέτρος έγραψε ενθαρρυντικά λόγια (Α’ Πετρ.β:24).

Η διακονία της θεραπείας συμπεριλαμβάνεται στις εντολές που έδωσε ο Ιησούς στους μαθητές Του (Ματθ.ι:1 & Μαρκ.ις:15-18).

Θεραπεία κατά την εξιλέωση

Η θεραπεία είναι πιο εμφανής στην Αγία Γραφή από πολλά άλλα χαρίσματα, προφανώς για διάφορους λόγους: είναι ορατή, υπηρετεί περισσότερο άμεσα επείγουσες ανάγκες του ανθρώπου και είναι ιδιαίτερα αποτελεσματική στον Ευαγγελισμό. Συνδέεται στενά με το σχέδιο της σωτηρίας του Θεού, το οποίο σχεδίασε για να ακυρώσει όλες τις συνέπειες της αμαρτίας. Μας δημιούργησε σαν φυσικά και πνευματικά όντα, και ο τελικός σκοπός Του είναι να μας λυτρώσει σωματικά και πνευματικά.

Πράγματι, η Αγία Γραφή λέει ότι ο Ιησούς Χριστός εξαγόρασε τη θεραπεία μας σαν μέρος της εξιλέωσης: Ησ.νγ:4-5 «Αυτός τωόντι τας ασθενείας ημών εβάστασε και τας θλίψεις ημών επεφορτίσθη· ημείς δε ενομίσαμεν αυτόν τετραυματισμένον, πεπληγωμένον υπό Θεού και τεταλαιπωρημένον. Αλλ' αυτός ετραυματίσθη διά τας παραβάσεις ημών, εταλαιπωρήθη διά τας ανομίας ημών· η τιμωρία, ήτις έφερε την ειρήνην ημών, ήτο επ' αυτόν· και διά των πληγών αυτού ημείς ιάθημεν».

Πολλοί υποστηρίζουν ότι αυτή η θεραπεία είναι αποκλειστικά πνευματική, αλλά η σωτηρία του Θεού είναι για όλο το σώμα. Το Ματθ.η:16-17, εξηγεί ότι η φυσική θεραπεία είναι εκπλήρωση του Ης.νγ:5: «Και ότε έγεινεν εσπέρα, έφεραν προς αυτόν δαιμονιζομένους πολλούς, και εξέβαλε τα πνεύματα με λόγον και πάντας τους κακώς έχοντας εθεράπευσε, διά να πληρωθή το ρηθέν διά Ησαΐου του προφήτου, λέγοντος· Αυτός τας ασθενείας ημών έλαβε και τας νόσους εβάστασεν».

«Ο Ιησούς Χριστός είναι ο αυτός χθές και σήμερον και εις τους αιώνας» (Εβρ.ιγ:8). Ό,τι έκανε στην πρώτη εκκλησία, θα το κάνει και στην εκκλησία σήμερα. Υποσχέθηκε: «Αληθώς, αληθώς σας λέγω, όστις πιστεύει εις εμέ, τα έργα τα οποία κάμνω και εκείνος θέλει κάμει, και μεγαλήτερα τούτων θέλει κάμει, διότι εγώ υπάγω προς τον Πατέρα μου, και ό,τι αν ζητήσητε εν τω ονόματί μου, θέλω κάμει τούτο, διά να δοξασθή ο Πατήρ εν τω Υιώ. Εάν ζητήσητέ τι εν τω ονόματί μου, εγώ θέλω κάμει αυτό» (Ιωάν.ιδ:12-14).

Όταν λέμε ότι η θεραπεία είναι μέρος της εξιλέωσης, εννοούμε ότι ο θάνατος, η ταφή και η ανάσταση του Χριστού είναι η βάση για τη θεραπεία μας όπως και για τη σωτηρία μας. Αυτό δεν σημαίνει ότι αν έχουμε πίστη για να σωθούμε, θα θεραπευτούμε αυτόματα, ή ότι αν κάποιος δεν έχει θεραπευτεί δεν είναι σωσμένος. Πρέπει να συνειδητοποιήσουμε ότι μερικά από τα οφέλη της εξιλέωσης είναι άμεσα, ενώ άλλα είναι μελλοντικά.

Το εδάφιο Ιακ.ε:15 μας διδάσκει ότι η πίστη που εφαρμόζεται για τη θεραπεία του σώματος μπορεί να βοηθήσει και για συγχώρεση αμαρτιών. Η πίστη που λέει ότι με τις πληγές Του θεραπευτήκαμε, είναι η ίδια μ’ αυτή που λέει ότι ο Χριστός πέθανε για τις αμαρτίες μας. Σ’ αυτή την περίπτωση, αν εμπλέκεται αμαρτία, δεν προσφέρεται μόνο θεραπεία, αλλά και η ρίζα της ασθένειας ξεριζώνεται.

Σήμερα είναι ημέρα σωτηρίας, με την έννοια της συγχώρεσης των αμαρτιών και την αναγέννηση, και όλοι μπορούν να απολαύσουν αυτά τα οφέλη άμεσα. Αλλά, άλλες πτυχές της σωτηρίας μας είναι ακόμα να έρθουν. Περιμένουμε ακόμη την απολύτρωση των σωμάτων μας όταν αυτά γίνουν ένδοξα (Ρωμ.η:23, Φιλιπ.γ:20-21). Ενώ κάποιες θεραπείες είναι διαθέσιμες σ’ αυτή τη ζωή, η πλήρης θεραπεία θα έρθει στην ανάσταση. Ό, τι δεν λαμβάνουν τώρα, θα το λάβουμε μετά. Αλλά η θυσία του Χριστού είναι η βάση για όλα όσα λαμβάνουμε, τόσο τώρα όσο και στην αιωνιότητα.

Όταν καταλάβουμε ότι η θεραπεία δεν έρχεται απλά από καπρίτσιο, αλλά ο Χριστός την έχει εξαγοράσει για μας, μπορούμε να προσευχόμαστε για θεραπεία με μεγάλη σιγουριά.

Θα εξετάσουμε τους λόγους που δεν λαμβάνουμε πάντα άμεση θεραπεία, αλλά οι λόγοι αυτοί δεν πρέπει να μας αποτρέψουν από το να διεκδικούμε τις υποσχέσεις του Θεού. Θα πρέπει να περιμένουμε τη θεραπεία, σαν το γενικό θέλημα του Θεού, χωρίς να χάνουμε την πίστη μας αν δεν έρθει στο χρόνο και με τον τρόπο που περιμένουμε. Ακόμη και αν πεθάνουμε περιμένοντας τη θεραπεία, δεν έχουμε χάσει τίποτα, γιατί θα πάρουμε ένα ένδοξο, αθάνατο σώμα στην ανάσταση.

Αυτή η διακονία της θεραπείας ήταν πάρα πολύ ενεργητική τον πρώτο καιρό, καθώς οι χριστιανοί κήρυτταν το ευαγγέλιο της σωτηρίας. Το βιβλίο των Πράξεων είναι γεμάτο από περιστατικά αρρώστων που έγιναν καλά. Το πρώτο γεγονός που αναφέρεται μετά την ημέρα της Πεντηκοστής, είναι αυτού του χωλού ανθρώπου που ζητιάνευε μπροστά στην Ωραία Πύλη του ναού. Αυτός ο άνθρωπος που πήρε τη θεραπεία του απ’ τα χέρια του Πέτρου και του Ιωάννη ήταν πολύ γνωστός στην Ιερουσαλήμ και το πλήθος των περιέργων που παρακολουθούσε έγινε για τον Πέτρο το ακροατήριο στο οποίο κήρυξε. Το αποτέλεσμα αυτού του γεγονότος ήταν ότι πάνω από 5.000 ψυχές πίστεψαν κι ο Πέτρος με τον Ιωάννη συνελήφθησαν απ’ την Ιουδαϊκή ιεραρχία. Η συνέχεια μας είναι γνωστή. Όταν αργότερα, ο Πέτρος, ο Ιωάννης κι όλη η εκκλησία προσευχήθηκαν γι’ αυτό το γεγονός, δεν ζήτησαν απ’ το Θεό να σταματήσει για λίγο τα θαύματα και τις θεραπείες για να κοπάσει ο διωγμός της εκκλησίας! Όχι! Προσευχήθηκαν με ειλικρίνεια να συνεχίσει ο Θεός με περισσότερη ένταση τη διακονία των χαρισμάτων. Είχαν καταλάβει πολύ καλά την ανάγκη των χαρισμάτων και ιδιαίτερα αυτών της θεραπείας για το κήρυγμα του ευαγγελίου στον κόσμο.

Στις Πραξ.ε έχουμε τις υπερφυσικές αναφορές της ενέργειας των χαρισμάτων θεραπείας στη ζωή του Πέτρου. Όλοι οι απόστολοι είχαν τέτοιες εμπειρίες στη διακονία τους, αλλά φαίνεται ότι ο Πέτρος χρησιμοποιήθηκε κατά ένα ιδιαίτερο τρόπο. Στα εδάφια 14 και 16 διαβάζουμε ότι ήταν τόσο μεγάλη η πίστη αυτών που είχαν ακούσει το κήρυγμά του, που τοποθετούσαν τους αρρώστους εκεί που περίμεναν να περάσει, πιστεύοντας ότι ακόμα κι αν η σκιά του τους αγγίξει θα γίνουν καλά. Οι θεραπείες είχαν δύο αποτελέσματα: η εκκλησία αύξανε και οι διωγμοί πολλαπλασιαζόταν. Το ίδιο μπορούμε να δούμε στη διακονία του Φίλιππου, ο οποίος ακολούθησε το πρότυπο αυτό της Καινής Διαθήκης στο κήρυγμα του ευαγγελίου (Πραξ.η:5-8).

Κατά την περίοδο της πρώτης εκκλησίας, το ευαγγέλιο κηρύχτηκε σ’ όλο τον τότε γνωστό κόσμο. Τι ήταν ακριβώς αυτό που έκανε τις προσπάθειές αυτών των πρώτων αποστολικών χριστιανών τόσο αποτελεσματικές; Δεν χρειάζεται ν’ απομακρυνθούμε απ’ το βιβλίο των Πράξεων για ν’ ανακαλύψουμε ότι δεν ήταν τα λόγια που έλεγαν αλλά ότι αυτό που κήρυτταν επιβεβαιωνόταν. Ήταν οι θεραπείες και τα θαύματα που έπειθαν τους ανθρώπους, όπου κηρυττόταν η αλήθεια του ευαγγελίου.

Σίγουρα αυτή ήταν η αιτία και για τη δυναμική διακονία του αποστόλου Παύλου. Αν και η ζωή του φαίνεται να ήταν γεμάτη από δοκιμασίες και ταλαιπωρίες, ωστόσο οι προσπάθειές του πάντοτε ακολουθούντο από σημεία και τεράστια.

Η πρώτη εκκλησία δεν έχασε ποτέ την όραση του γεγονότος ότι ο πρωταρχικός σκοπός των χαρισμάτων θεραπείας είναι να επιβεβαιώνεται το μήνυμα που κήρυτταν. Η προοπτική τους δεν ήταν τίποτε άλλο από το να συνεχίσουν το σκοπό της θεραπείας στη διακονία του Ιησού (Ιωαν.κ:30,31).

Αυτή η φανέρωση των χαρισμάτων θεραπείας είναι και σήμερα ένα μέρος του ευαγγελισμού. Χωρίς αμφιβολία, η αποτελεσματικότητα της εκκλησίας χάνεται όταν αυτό το ζωτικό εργαλείο δεν χρησιμοποιείται. Η θεία θεραπεία είναι το ίδιο αποτέλεσμα του Γολγοθά όσο και η σωτηρία. Υπάρχει μια διακονία θεραπείας μέσα στην εκκλησία, όπου οι πρεσβύτεροι πρέπει να χρίουν τον άρρωστο με λάδι και να προσεύχονται με πίστη. Πέρα όμως απ’ αυτό, υπάρχουν τα χαρίσματα ιαμάτων, τα οποία ο Κύριος μπορεί να δώσει στον καθένα, άσχετα αν είναι ποιμένας ή όχι.

Στην Καινή διαθήκη, τα χαρίσματα ιαμάτων και η ενέργεια θαυμάτων είναι χαρίσματα πολύ στενά συνδεδεμένα με το χάρισμα του αποστόλου. Στην πραγματικότητα, αυτά τα χαρίσματα εθεωρούντο βασικά στην κλήση για τέτοιο έργο (Β’ Κορ.ιβ:12).

Ο Ιησούς ήθελε να συνεχιστεί η δική Του διακονία θεραπείας και γι’ αυτό είπε «επί αρρώστους θέλουσιν επιθέσει χείρας και θέλουσιν ιατρεύεσθαι» (Μαρκ.ις:18).