ΑΠΟΚΑΛΥΨΗ

ΚΕΦΑΛΑΙΟ ΤΕΤΑΡΤΟ

Αποκ.δ:1 Μετὰ ταῦτα εἶδον, καὶ ἰδοὺ θύρα ἠνεῳγμένη ἐν τῷ οὐρανῷ, καὶ ἡ φωνὴ ἡ πρώτη ἣν ἤκουσα ὡς σάλπιγγος λαλούσης μετ' ἐμοῦ λέγων, Ἀνάβα ὧδε καὶ δείξω σοι ἃ δεῖ γενέσθαι μετὰ ταῦτα.

Α.  Ορισμένοι παίρνουν αυτό εδάφιο σαν τύπο της Αρπαγής. Όμως είναι αδύνατο να κάνει κανείς αυτόν τον παραλληλισμό. Δεν είναι αυτή η αλήθεια που θέλει να μας φανερώσει εδώ ο Ιησούς, αλλά μάλλον φανερώνει την άδεια εισόδου του Ιωάννη στις ουράνιες οράσεις ώστε να μπορεί να μας τις μεταδώσει.  Η αιτία που το λέμε αυτό είναι ότι η φωνή του είπε «..... ανάβα ώδε..» και στο 2^ο εδάφιο ο Ιωάννης λέει: «ευθέως εγενόμην εν πνεύματι, και ιδού θρόνος έκειτο εν τω ουρανώ....». Αυτό σημαίνει ότι άρχισε να βλέπει αυτή την όραση του ουράνιου θρόνου αμέσως μετά το εδάφιο 1.

Β.  Η ανεωγμένη θύρα, ήταν μία θύρα μέσα στο πνεύμα, μέσα στο «χώρο» του πνεύματος, ώστε να μπορέσει να πάρει αυτές τις αποκαλύψεις και να τις μεταδώσει στην εκκλησία.

Γ.  Παρόμοια εδάφια:

·     Ιεζ.α:1 «.... ηνοίχθησαν οι ουρανοί, και είδον οράματα του Θεού».

·     Ματθ.γ:16 «Και βαπτισθείς ο Ιησούς ανέβη ευθύς από του ύδατος, και ιδού ηνοίχθησαν εις αυτόν οι ουρανοί, και είδε το Πνεύμα του Θεού καταβαίνον ως περιστεράν, και ερχόμενον επ’ αυτόν».

·     Πραξ.ζ:56 μόλις πριν πεθάνει ο Στέφανος είπε: «Ιδού θεωρώ τους ουρανούς ανεωγμένους, και τον Υιόν του ανθρώπου ιστάμενον εκ δεξιών του Θεού».

·     Β’ Κορ.ιβ:2 Ο απ. Παύλος ηρπάγη έως τρίτου ουρανού, και μας λέει ότι δεν γνώριζε εάν ήταν εντός ή εκτός του σώματος.

Δ.  Όταν ο Ιωάννης λέει «μετά ταύτα είδον....» θέλει να μας πει ότι τα γεγονότα που μόλις περιέγραψε, δεν έχουν ήδη συμβεί στην πραγματικότητα, αλλά μόνο μέσα στην όραση.  Δηλαδή αφού είδε τις οράσεις του πρώτου, δεύτερου και τρίτου κεφαλαίου, στη συνέχεια είδε την ανοικτή θύρα στον ουρανό, που είναι η αρχή μιας ολόκληρης σειράς από άλλες οράσεις.

Ε.  «.... και η φωνή η πρώτη ήν ήκουσα ως σάλπιγγος λαλούσης μετ’ εμού....»

«η φωνή η πρώτη» αναφέρεται στη φωνή του Ιησού που άκουσε για πρώτη φορά στο α:10, και μας λέει πάλι ότι ήταν όμοια με φωνή σάλπιγγας.

 Πάλι βλέπουμε τον Ιωάννη, στην αρχή αυτής της όρασης, ν’ ακούει τη φωνή που τόσο αγαπά. Στο Ασμ. Ασμ.β:8 μιλά για τη φωνή του αγαπημένου. Στο κατά Ιωάν.ι:27, ο Ιησούς είπε «τα πρόβατά μου ακούν την φωνή μου και με ακολουθούν.

Ζ.  Αυτή η φωνή του λέει: «Ανάβα ώδε, και δείξω σοι α δεί γενέσθαι μετά ταύτα»

Ο Ιησούς προσκαλεί τον Ιωάννη στα επουράνια για να του δείξει τι πρόκειται να γίνει μετά από την Αρπαγή. Στο 5^ο κεφάλαιο, θα δούμε τον Ιησού ν’ ανοίγει τις σφραγίδες, τον ερχομό του Αντίχριστου και τη Μεγάλη Θλίψη.

Άρα, αυτά που βλέπει ο Ιωάννης στο 4^ο και 5^ο κεφάλαιο είναι πριν τη Μεγάλη Θλίψη και μετά την Αρπαγή, γιατί οι άγιοι της Αρπαγής βρίσκονται μπροστά στην παρουσία του Θεού.

Αποκ.δ:2 εὐθέως ἐγενόμην ἐν πνεύματι καὶ ἰδοὺ θρόνος ἔκειτο ἐν τῷ οὐρανῷ καὶ ἐπὶ τὸν θρόνον καθήμενος,

Α.  «ευθέως εγενόμην εν πνεύματι...»

Ο Ιωάννης ήταν εν πνεύματι, ήταν σε έκσταση πνευματική και λέει μάλιστα ότι «ευθέως», που θα πει «αμέσως», μπήκε μέσα σ’ αυτό το χώρο και άρχισε να βλέπει τις οράσεις.

Β.  «και ιδού θρόνος έκειτο εν τω ουρανώ και επί τον θρόνον καθήμενος»

Η ύπαρξη του θρόνου, φανερώνει ότι υπάρχει Βασίλειο το οποίο κυβερνάται απ’ αυτό το θρόνο. Όπως θα δούμε, το βασίλειο του Θεού εδραιώθηκε, γιατί οι άγιοι έχουν αρπαχτεί, και βρίσκονται γύρω απ’ αυτό το θρόνο. Ο θρόνος φανερώνει ότι αυτό το βασίλειο είναι εδραιωμένο και στερεωμένο.

Γνωρίζουμε ότι ο Ιησούς ήδη κυβερνά και μάλιστα είπε ότι «πάσα εξουσία εδώθη εις εμέ». Όμως εδώ, ο Ιωάννης βλέπει αυτό το γεγονός να συμβαίνει στην πραγματικότητα. Η υπόσχεση του Ιησού στις 7 εκκλησίες εκπληρώνεται μπροστά στα μάτια του Ιωάννη. Η Βασιλεία Του εδραιώνεται και το βλέπουμε με σύμβολα και τύπους.

Θα δούμε τους 24 πρεσβύτερους και τα 4 ζώα κύκλω του θρόνου πάνω σε θρόνους.  Αυτή η βασιλεία ολοκληρώνεται με την Αρπαγή των αγίων.

Στην Α’Κορ.ιε:25-26 λέει: «Διότι πρέπει να βασιλεύει εωσού θέσει πάντας τους εχθρούς υπό τους πόδας Αυτού, έσχατος εχθρός καταργείται ο θάνατος».  Αυτό σημαίνει ότι για τους αγίους της Αρπαγής ο έσχατος εχθρός καταργείται όταν το φθαρτό τούτο ενδυθεί αφθαρσία και το θνητό τούτο ενδυθεί αθανασία. Δεν είμαστε πλέον υπό την καταδίκη του θανάτου, συνεπώς η βασιλεία του Κυρίου αρχίζει να ολοκληρώνεται πρώτα με τους αγίους της Αρπαγής οι οποίοι αποτελούν το στενό κύκλο που πλαισιώνει το θρόνο του Θεού, που είναι οι 24 πρεσβύτεροι, και τα 4 ζώα.

Από τα ευαγγέλια γνωρίζουμε ότι η βασιλεία του Θεού είχε εδραιωθεί μέσα στις καρδιές των ανθρώπων σ’ όλη την περίοδο της εκκλησίας. Εδώ όμως τη βλέπουμε στην ολοκληρωμένη, πλήρη μορφή της.

Στην Αποκ.ιβ:7-12 βλέπουμε τους αγίους στα επουράνια, το Σατανά να ρίπτεται κάτω στη γη και αυτό έχει να κάνει με την εδραίωση του θρόνου του Θεού.  Εδ.9 λέει: «και εβλήθη ο Δράκων ο μέγας, ο όφις ο αρχαίος, ο καλούμενος Διάβολος, και Σατανάς, ο πλανών την οικουμένην όλην εβλήθη εις την γήν, και οι άγγελοι αυτού μετ’ αυτού εβλήθησαν». 

Όπως βλέπουμε στον Ιώβ, ο Σατανάς κατηγορεί τους αγίους του Θεού ημέρα και νύκτα. Εδώ όμως παύει πλέον, διότι οι άγιοι νίκησαν οριστικά γιατί αρπάχτηκαν στο θρόνο του Θεού όπως βλέπουμε στο ιβ:5 κάτω από το σύμβολο του «υιού του άρσενος». Το 10^ο εδάφιο συνεχίζει και λέει: «και ήκουσα φωνήν μεγάλη εν τω ουρανώ λέγουσαν, Αρτι εγένετο η σωτηρία και η δύναμις και η βασιλεία του Θεού ημών και η εξουσία του Χριστού αυτού, ότι εβλήθη ο κατήγωρ των αδελφών ημών, ο κατηγορών αυτούς ενώπιον του θρόνου του Θεού ημών ημέρα και νυκτός. Και αυτοί ενίκησαν αυτόν δια το αίμα του αρνίου και δια τον λόγον της μαρτυρίας αυτών και ουκ ηγάπησαν την ψυχήν αυτών άχρι θανάτου».  Να, λοιπόν, πώς και πότε εδραιώνεται η βασιλεία και ο θρόνος του Θεού: πρώτα η Αρπαγή, μετά ρίχνεται ο διάβολος στη γη και σαν επακόλουθο η εδραίωση της σωτηρίας, της δύναμης και της βασιλείας του  Θεού και της εξουσίας του Χριστού Αυτού.

Αποκ.ια:15 «Και ο έβδομος άγγελος εσάλπισεν και εγένοντο φωναί μεγάλαι εν τω ουρανώ λέγοντες, Εγένετο η βασιλεία του κόσμου του Κυρίου ημών και του Χριστού αυτού, και βασιλεύσει εις τους αιώνας των αιώνων».  Αυτό το γεγονός, όπως θα δούμε αργότερα, είναι το περιεχόμενος της 7ης σάλπιγγας η οποία σημαίνει λίγο πριν από την 2^η έλευση του Χριστού.

Αποκ.ιθ:2,3,6 βλέπουμε την πόρνη τη μεγάλη και το Θεό να βασιλεύει πάνω της με κρίση. Αυτό κατά κάποιο τρόπο σημαίνει ότι εδραιώθηκε ο θρόνος του Θεού.

Διαβάζοντας αυτά τα εδάφια, έχουμε χαρά, γιατί βλέπουμε αυτό το τρομερό σύστημα που αυτή τη στιγμή βασιλεύει με το ψέμα και την απάτη, καταστρέφοντας τις καρδιές και τις συνειδήσεις των ανθρώπων, στέλνοντας εκατοντάδες χιλιάδες καθημερινά στην κόλαση, να καταστρέφεται ολοσχερώς, χωρίς ποτέ να υπάρξει περίπτωση ν’ αναβιώσει. Θα γίνει μεγάλη χαρά στον ουρανό όταν ο Κύριος εκδικηθεί αυτήν την πόρνη εκκλησία η οποία μεθύει με το αίμα των αγίων του Θεού.

Κάτι άλλο που περικλείεται μέσα στη λέξη «ετέθη» είναι αυτό που βλέπουμε στην Αποκ.κ:1-2. Ο Σατανάς δένεται. Η Βασιλεία του Θεού στερεώνεται και δεν υπάρχει πλέον ο πειράζων. Επίσης βλέπουμε τη βασιλεία του Θεού οριστικά πλέον θεμελιωμένη και εδραιωμένη στους αιώνες των αιώνων στο κ:1,5,6 όπου βλέπουμε τη νέα γη και το νέο ουρανό, την πόλη την αγία, την άνω Ιερουσαλήμ και τον Κύριο να βασιλεύει σ’ αυτή.

Δαν.ζ:9-14 Βλέπουμε την αιώνια βασιλεία του Θεού να εδραιώνεται. Ο Δανιήλ είδε σε όραση το ίδιο πράγμα που εδώ βλέπει ο Ιωάννης.  «Εθεώρουν έως ότου οι θρόνοι ετέθησαν, και ο Παλιός των ημερών κάθισε, του οποίου το ένδυμα ήτο λευκόν ως χιών, και αι τρίχες της κεφαλής αυτού ως μαλλίον καθαρόν, ο θρόνος αυτού ήτο ως φλόξ πυρός, οι τροχοί αυτού ως πυρ καταφλέγον. .... και εις αυτόν εδώθη η εξουσία, και η δόξα, και η βασιλεία, δια να λατρεύουσιν αυτόν πάντες οι λαοί τα έθνη και αι γλώσσα, και η εξουσία αυτού εξουσία αιώνιος.....»  Ενώ λέει «θρόνοι ετέθησαν» μετά λέει «και ο Παλαιός των ημερών εκάθησεν», και γνωρίζουμε ότι ο Θεός κάθεται σε ένα θρόνο και όχι σε πολλούς.  «Οι θρόνοι» είναι στον πληθυντικό γιατί αναφέρεται στους θρόνους των αγίων της εκκλησίας, που τους βλέπουμε κάτω από το σύμβολο των 24 πρεσβυτέρων και των 4 ζώων.

Τόσο ο Δαυίδ όσο και ο Σολομών είναι τύποι του Χριστού ο οποίος βασιλεύει επάνω σ’ όλα τα έθνη. 

Ψαλμ.ρι:1 είναι μία προφητεία για το Χριστό και λέει «Είπεν ο Κύριος προς τον Κύριόν μου, κάθου εκ δεξιών μου, εωσού θέσω τους εχθρούς σου υποπόδιον των ποδών σου». Αυτό γίνεται όταν τεθεί ο θρόνος του Θεού και πρέπει να καταλάβουμε ότι αυτό είναι γραμμένο μεταφορικά, ότι δηλ. οι εχθροί του Κυρίου θα γίνουν το ακουμπιστήρι των ποδιών Του, με άλλα λόγια θα υποτάξει τους εχθρούς Του μια για πάντα. Το ίδιο βλέπουμε στους Εβρ.ι:12-13, τα πάντα θα υποταχθούν σ’ Αυτόν και σ’ αυτούς που είναι του Χριστού.

Στην Α’Κορ.ιε:23-28 βλέπουμε όλα αυτά να συγκεφαλαιώνονται και ο Θεός να είναι τα πάντα εν πάσι. Το βασίλειο του Θεού στην πλήρη δόξα και ανεξαρτησία του, όπου όλοι οι εχθροί του έχουν εξαφανιστεί, και όλοι οι άγιοι έχουν λάβει την κληρονομιά τους, και η καινούργια ζωή η άφθαρτη και η αιώνια βασιλεύει στους αιώνες των αιώνων.

Δ.  «και επί τον θρόνον καθήμενος» Υπάρχει λοιπόν θρόνος και Αυτός που κάθεται πάνω στο θρόνο.  Δεν μας λέει ποιος είναι ο καθήμενος γιατί είναι περιττό.