Τα έργα της σάρκας και ο καρπός του Πνεύματος
A. Τα έργα της
σάρκας
Στην πορεία μας με το Θεό, έχουμε τρεις
εχθρούς που πρέπει να νικήσουμε. Αυτοί είναι ο διάβολος, ο κόσμος με όλες τις
απολαύσεις και τα θέλγητρα, και η σαρκική μας φύση. Αυτή η σαρκική φύση δεν
είναι κάτι άλλο από τη φύση του σατανά που μπήκε στο ανθρώπινο γένος με το που
απατήθηκε η Εύα. Από τότε και μετά γεννιόμαστε εν αμαρτία (Ψαλμ.να:5).
Καθένας
απ’ αυτούς τους τρεις εχθρούς, μπορεί να φέρει την καταστροφή μας ή όλοι,
μπορεί να συμβάλουν στην πτώση και την αιώνια καταδίκη μας. Αλλά, μόνο ένας απ’
αυτούς βρίσκεται μέσα μας. Οι άλλοι δύο δεν είναι και μπορούν μόνο με τη δική μας
συγκατάθεση να μπουν στη ζωή μας. Ο χειρότερος εχθρός μας, εντούτοις, είναι η ίδια μας η φύση. Όλα τα χαρακτηριστικά
της αριστερής καρδιάς (δες το σχεδιάγραμμα) βρίσκονται μέσα στην καρδιά μας ή
στην ανθρώπινη φύση μας. Μπορεί να σκέφτεσαι, «Εγώ ποτέ δεν θα σκοτώσω, δεν θα κλέψω,
δεν θα πορνεύσω και δεν θα μοιχεύσω». Να θυμάσαι πάντοτε ότι, στην κατάλληλη ευκαιρία
και στις κατάλληλες συνθήκες, όλοι μπορούμε να διαπράξουμε αυτές τις αμαρτίες.
Σε περίπτωση που δεν αναγνωρίζεις τον εαυτό σου
(στο γράφημα), επίτρεψέ μου να ονομάσω λίγο περισσότερα χαρακτηριστικά της
σάρκας μας. Μπορεί να είναι πολύ πεισματάρα, δύστροπη, ευέξαπτη, ζηλιάρα, και
κατά καιρούς να στραβομουτσουνιάζει. Γεμάτη μέριμνες, καυχησιάρα, να κρίνει
συνέχεια τους άλλους, να κριτικάρει, να σπέρνει διχόνοιες μεταξύ των αδελφών, να
φιλονικεί συνέχεια, να έχει μια μόνιμη δυσαρέσκεια, να κατηγορεί συνέχεια, να
βρίσκει λάθη σε όλους και σε όλα….., και προσθέτοντας κι άλλα χαρακτηριστικά
μπορούμε να περιγράψουμε τη φύση αυτή με την οποία όλοι έχουμε γεννηθεί.
Ποτέ,
όσο ζούμε σύμφωνα με τις επιθυμίες της σάρκας μας, δεν μπορούμε να γίνουμε όπως
ο Θεός ή να γίνουμε άγιοι. Για το λόγο αυτό πρέπει να αναγεννηθούμε, για να έχουμε
κοινωνία με το Θεό στη ζωή μας. Ο σαρκικός νους μας είναι εχθρός ενάντια στο
Θεό, επειδή δεν είναι διέπεται από το νόμο του Θεού (Ρωμ.η:6-8). Αν ζούμε μόνο σύμφωνα
με τις επιθυμίες της καρδιάς και του μυαλού μας, ποτέ δεν μπορούμε να
ευχαριστήσουμε το Θεό.
B. Μετά
πάσης φυλάξεως φύλαττε την καρδίαν σου (Παρ.δ:23).
Γιατί δεν μπορούμε να ζούμε σύμφωνα με την
καρδιά μας; Επειδή ο λόγος του Θεού μας λέει ότι «Η καρδία είναι απατηλή υπέρ πάντα και σφόδρα διεφθαρμένη· τις δύναται
να γνωρίση αυτήν; Εγώ ο Κύριος εξετάζω την καρδίαν, δοκιμάζω τους νεφρούς, διά
να δώσω εις έκαστον κατά τας οδούς αυτού, κατά τον καρπόν των έργων αυτού» (Ιερ.ιζ:9-10).
Ούτε
ένας από μας δεν μπορεί να ξέρει την καρδιά του, ποιος από ανάμεσά μας μπορεί
να ξέρει τι είναι μέσα στην καρδιά του; Ο κύριος ερευνά την καρδιά. Μόνον Αυτός
μπορεί να ξέρει τι είναι μέσα της. Ο ψαλμωδός Δαβίδ δεν θα πίστευε ποτέ ότι
μοιχεία και οι δολοφονία υπήρχαν μέσα στην καρδιά του, αλλά ήταν. Στη συνέχεια ο
Δαβίδ είπε στο Θεό: «Δοκίμασόν με, Θεέ,
και γνώρισον την καρδίαν μου· εξέτασόν με και μάθε τους στοχασμούς μου· και
ιδέ, αν υπάρχη εν εμοί οδός ανομίας· και οδήγησόν με εις την οδόν την αιώνιον»
(Ψαλμ.ρλθ:23-24). Ποτέ μην εμπιστεύεσαι την καρδιά σου να σου πει αν υπάρχει
αμαρτία στη ζωή σου. Ζητήσε ο Θεός να σου δείξει και να αποκαλύψει τις κρυφές
αμαρτίες που βρίσκονται απαρατήρητες και δεν τις γνωρίζεις.
Γ. Ο γεμάτος με τον καρπό του Αγίου
Πνεύματος πιστός
Όταν καταλαβαίνουμε πλήρως ποιοι είναι οι εχθροί
μας, ότι ένας απ’ αυτούς βρίσκεται μέσα μας, και ότι δεν μπορούμε να εμπιστευόμαστε
τις καρδιές μας (που είναι το κέντρο ή η πηγή των εσωτερικών σκέψεων και
συναισθημάτων), στη συνέχεια, είμαστε έτοιμοι να γίνουμε νέο κτίσμα εν Χριστώ
όπου «τα αρχαία παρήλθον, ιδού, τα πάντα
έγειναν νέα» (Β’ Κορ.ε:17).
Όταν
αναγεννιόμαστε εξ ύδατος και πνεύματος, μπαίνουμε σε μία νέα διάσταση ζωής. Εδώ
είναι που ορισμένοι κάνουν ένα λάθος. Διδάσκουν ότι μπορείς να αμαρτάνεις λίγο
κάθε μέρα. Αυτό δεν είναι καθόλου αλήθεια. Στην πραγματικότητα, είναι ακριβώς το
αντίθετο, επειδή λέει, «Ας μη βασιλεύη
λοιπόν η αμαρτία εν τω θνητώ υμών σώματι, ώστε κατά τας επιθυμίας αυτού να
υπακούητε εις αυτήν, μηδέ παριστάνετε τα μέλη σας όπλα αδικίας εις την
αμαρτίαν, αλλά παραστήσατε εαυτούς εις τον Θεόν ως ζώντας εκ νεκρών, και τα
μέλη σας όπλα δικαιοσύνης εις τον Θεόν» (Ρωμ.ς:12-13).
Αυτό
που πρέπει πάντοτε να θυμόμαστε είναι ότι αφού λάβουμε το πνεύμα του Θεού στη
ζωή μας, έχουμε μια διπλή φύση. Το πνεύμα συνεχώς εναντιώνεται κατά της σάρκας,
και η σάρκα κατά του πνεύματος. Τώρα έχουμε την εξουσία, να νικήσουμε τη σάρκα
μας, το διάβολο και τον κόσμο δια του Αγίου Πνεύματος. Πρέπει να πεθαίνουμε
καθημερινά ως προς τη σάρκα μας. Μόνο νεκρώνοντας ή θανατώνοντας τις πράξεις
του σώματος θα ζήσουμε (Ρωμ.η:13).
Δεν
θα μπορούσαμε να πούμε ότι είναι αδύνατον να αμαρτήσουμε αφού λάβαμε το Πνεύμα
το Άγιο όταν θυμόμαστε το γεγονός ότι έχουμε ακόμη την ανθρώπινη φύση να υπερνικήσουμε.
Όταν είμαστε νήπια εν Χριστώ ή αμέσως μετά που πληρωθήκαμε με το Πνεύμα, χωρίς
αμφιβολία θα υπάρξουν φορές που θα πέσουμε και θα πρέπει να σηκωθούμε ξανά.
Όταν τα παιδιά μας αρχίζουν να περπατάνε, δεν περιμένουμε το κάθε τους βήμα να
είναι τέλειο. Δεν μας εκπλήσσει καθόλου, όταν κάνουν λίγες τούμπες. Αλλά μετά από μερικούς μήνες,
μαθαίνουν πώς να διατηρούν την ισορροπία τους και πέφτουν πολύ πιο σπάνια. Το
ίδιο συμβαίνει στη χριστιανική ζωή. Αν και μπορεί να τα βρούμε μπαστούνια στην
αρχή, να μην πανικοβαλλόμαστε. Αυτός είναι ο τρόπος να μάθουμε να υπερνικούμε.
Ο
ευκολότερος και καλύτερος τρόπος να αναγνωρίσουμε ένα πραγματικά αναγεννημένο
Χριστιανό, είναι από τον καρπό της ζωής του. Είναι εντελώς αδύνατο να εκδηλώνει
κάποιος τον καρπό του Πνεύματος χωρίς το Πνεύμα να βρίσκεται μέσα του. Επίσης
είναι εντελώς αδύνατον να έχει το Πνεύμα μέσα του και να μην φανερώνεται ο
καρπός του Πνεύματος.
Όταν
αναγεννιέσαι, αυτόματα αρχίζεις να παράγεις πνευματικό καρπό. Ο Ιησούς είπε, «Εγώ είμαι η άμπελος, σεις τα κλήματα. Ο
μένων εν εμοί και εγώ εν αυτώ, ούτος φέρει καρπόν πολύν, διότι χωρίς εμού δεν
δύνασθε να κάμητε ουδέν» (Ιωάν.ιε:5).
Αυτός είναι ο τρόπος που δοξάζουμε και υψώνουμε το Θεό, σ’ ένα κόσμο που πεθαίνει χαμένος. «Εν τούτω δοξάζεται ο Πατήρ μου, εις το να
φέρητε καρπόν πολύν· και ούτω θέλετε είσθαι μαθηταί μου» (Ιωάν.ιε:8). Ο
Παύλος μάς λέει τι είναι ο καρπός του πνεύματος στην Γαλ.ε:22-23. Δεν υπάρχει
κανένας νόμος εναντίον αυτού του πνευματικού καρπού. Μπορούμε να φέρνουμε
άφθονο τέτοιο καρπό. Όσο πιο πολύ φέρνουμε, τόσο πιο πολύ ο Θεός δοξάζεται.
Ο
Θεός μας προειδοποιεί μέσα στο λόγο Του τι θα συμβεί αν δεν φέρουμε καρπό. (Λουκ.ιγ:6-9).
Αυτή η παραβολή μας λέει ότι ο ιδιοκτήτης αυτού του δέντρου, ερχόταν για τρία
χρόνια αναζητώντας καρπό αλλά δεν έβρισκε τίποτα. Στη συνέχεια διέταξε να κοπεί,
αλλά επειδή ο αμπελουργός παρακάλεσε γι’ αυτήν, της δόθηκε άλλος ένας χρόνος για
να αποδείξει την αξία της. Αυτή η παραβολή καθαρά διδάσκει ότι μετά από συνεχείς
προσπάθειες του Κυρίου να δει καρπό στη ζωή μας, αν δεν βρει, θα κοπούμε.
Ο
απόστολος Πέτρος μας λέει πως μπορούμε να γίνουμε καρποφόροι χριστιανοί. «Και δι' αυτό δε τούτο καταβαλόντες πάσαν
σπουδήν, προσθέσατε εις την πίστιν σας την αρετήν, εις δε την αρετήν την
γνώσιν, εις δε την γνώσιν την εγκράτειαν, εις δε την εγκράτειαν την υπομονήν,
εις δε την υπομονήν την ευσέβειαν, εις δε την ευσέβειαν την φιλαδελφίαν, εις δε
την φιλαδελφίαν την αγάπην. Διότι, εάν ταύτα υπάρχωσιν εις εσάς και
περισσεύωσι, σας καθιστώσιν ουχί αργούς ουδέ ακάρπους εις την επίγνωσιν του
Κυρίου ημών Ιησού Χριστού» (Β΄Πέτρ.α:5-8).
Πρέπει
να έχουμε πίστη για να σωθούμε, αλλά ο Πέτρος μας λέει ότι πρέπει να προσθέσουμε
στην πίστη μας την αρετή, κ.λπ. Εάν το κάνουμε αυτό ποτέ δεν θα γίνουμε άγονοι
ούτε άκαρποι. Μια ζωή που συνεχώς αυξάνει κατά Θεό, θα είναι μια καρποφόρα ζωή.
