A. Τι είναι
ο αγιασμός;
1.
Αγιασμός σημαίνει ξεχώρισμα, ή αποχωρισμός, αγιότητα. Ο πραγματικός, αληθινός
αγιασμός είναι ένα σπάνιο είδος στην σημερινή κοινωνία μας. Ο διάβολος, όταν
δει κάποιον να προσπαθεί να είναι καθαρός, άγιος και αγνός, τον ονομάζει οπισθοδρομικό,
παλιομοδίτη και μη προοδευτικό. Προσπαθεί να κάνει την κοινωνία στο σύνολό της να
αισθάνεται ότι αν αποφασίσουν να υπηρετήσουν και να αγαπάνε τον Κύριο, δεν θα
πετύχουν στη ζωή τους. Ο διάβολος προκαλεί τους ανθρώπους να χαίρονται τις
απολαύσεις αυτού του κόσμου και να μην αισθάνονται καμία ενόχληση για τα επακόλουθα,
πείθοντας τους ότι αν κάτι δεν θα έπρεπε να χρησιμοποιηθεί, ο Θεός ποτέ δεν θα
το είχε μέρος της κοινωνίας μας. Διοχετεύει επίσης τη θεωρία ότι ο Θεός
απαγορεύει διάφορα πράγματα, όχι επειδή μας αγαπά, αλλά επειδή δε θέλει να τα
γνωρίζουμε — την ίδια προσέγγιση που χρησιμοποίησε στον κήπο της Εδέμ. Είναι
αλήθεια ότι τα πόδια μας είναι φτιαγμένα για να περπατάμε, αλλά όχι πάνω σε
αναμμένα κάρβουνα.
Τα
μάτια φτιάχτηκαν για να βλέπουμε, όχι όμως πράγματα που μας τραβάνε μακριά από
το Θεό. Τα χέρια μας έχουν φτιαχτεί για να αισθάνονται, αλλά όχι πράγματα που
δεν τους ανήκουν. Το στόμα μας φτιάχτηκε για να μιλάει, αλλά να μην καταριέται
το Θεό. Ο τρόπος που χρησιμοποιούμε τα μέλη του σώματός μας, γεννά το κακό.
2. Οι Γραφές μας δίνουν το λόγο, γιατί τα παιδιά του
Θεού πρέπει να είναι άγια. Είναι επειδή ο Θεός είναι Άγιος. Αν ο Θεός, ο πατέρας
μας, είναι Άγιος, δεν πρέπει και τα παιδιά Του να είναι άγια; Όταν γεννηθήκαμε κατά
σάρκα, ήμασταν εκ φύσεως αμαρτωλοί. Όταν γεννιόμαστε από το Θεό, δεν πρέπει να είμαστε
άγιοι, αφού όταν αναγεννιόμαστε, αυτό συμβαίνει
από άφθαρτο σπέρμα. Εάν πρέπει να είμαστε σαν τον Ιησού, όταν εμφανιστεί,
σίγουρα πρέπει να είμαστε άγιοι και καθαροί. (Α’ Ιωάν.γ: 1-3.)
B. Εκλεκτός λαός
1.
Εξετάσαμε πώς ο Ισραήλ ήταν εκλεκτός λαός για το Θεό στην Παλαιά Διαθήκη. Η λέξη
«εκλεκτός» σημαίνει αποκλειστική ιδιοκτησία. Ο Θεός είχε πάντοτε έναν εκλεκτό λαό
που ήταν ξεχωρισμένος από τον υπόλοιπο κόσμο. Αυτή η ιδιαίτερη χάρη, που είχε εναποτεθεί
στο έθνος Ισραήλ, να είναι ο εκλεκτός λαός του Θεού τώρα έχει δοθεί στην εκκλησία
Του. Ο Πέτρος λέει ότι είμαστε «γένος εκλεκτόν,
βασίλειον ιεράτευμα, έθνος άγιον, λαός τον οποίον απέκτησεν ο Θεός, διά να εξαγγείλητε
τας αρετάς εκείνου, όστις σας εκάλεσεν εκ του σκότους εις το θαυμαστόν αυτού
φώς» (Α’ Πέτρ.β:9, Τίτ.β:14).
Φιλ.β:15
διά να γίνησθε άμεμπτοι και ακέραιοι,
τέκνα Θεού αμώμητα εν μέσω γενεάς σκολιάς και διεστραμμένης, μεταξύ των οποίων λάμπετε
ως φωστήρες εν τω κόσμω
2.
Είναι μεγάλη τιμή, το υψηλότερο προνόμιο για τον άνθρωπο, να ξεχωριστεί για το
Θεό. Πόσο ευγνώμονες πρέπει να είμαστε που μπορούμε να λάμπουμε μέσα σ’ αυτό το
σκοτεινό και κακό κόσμο και να Τον δοξάζουμε. Όταν το σκοτάδι αυτού του κόσμου γίνει
ακόμα πιο βαθύ, μπορείτε να είστε σίγουροι ότι οι εκλεκτοί Του θα διακρίνονται και
θα ενεργούν διαφορετικά από τα παιδιά αυτού του κόσμου. Τα λόγια τους θα είναι
διαφορετικά, το ντύσιμό τους θα είναι διαφορετικό, δεν θα κάνουν τα ίδια πράγματα
ή δεν θα πηγαίνουν στα ίδια μέρη με τους υπόλοιπους. Καταλαβαίνουμε ότι τα σώματά
μας είναι ναός του ζωντανού Θεού, και φυσικά δεν θα θέλαμε να μολύνουμε τον οίκο
(ή το σώμα) που θέλησε να κάνει κατοικητήριό Του. Ένας καλός τρόπος να δούμε αν
είμαστε στο σωστό μέρος ή αν βλέπουμε σωστά πράγματα, είναι να αναρωτηθούμε, «Ο
Ιησούς θα πήγαινε εκεί, θα το κοίταζε αυτό, θα το έλεγε αυτό, θα το άγγιζε αυτό;»
Όταν το Πνεύμα Του κατοικεί μέσα μας, σίγουρα δεν μπορούμε να κάνουμε ή να λέμε
πράγματα που θα λυπήσουν την άγια παρουσία Του.
Ρωμ.ιβ:1
Σας παρακαλώ λοιπόν, αδελφοί, διά των οικτιρμών του Θεού, να παραστήσητε
τα σώματά σας θυσίαν ζώσαν, αγίαν, ευάρεστον εις τον Θεόν, ήτις είναι η λογική
σας λατρεία
