Ο Ιησούς Χριστός είχε διπλή φύση. Ήταν τέλειος Θεός και τέλειος άνθρωπος.
Επειδή η Αγία Γραφή λέει σαφώς ότι ο Ιησούς ήταν Θεός και άνθρωπος,
η διδασκαλία της διπλής φύσης του Χριστού είναι στερεά εδραιωμένη σαν
διδασκαλία.
Ιωάν.κ:28 Και απεκρίθη ο Θωμάς και είπε προς αυτόν· Ο
Κύριός μου και ο Θεός μου.
Α’ Τιμ.β:5 Διότι είναι εις Θεός, εις και μεσίτης Θεού
και ανθρώπων, άνθρωπος Ιησούς Χριστός,
Η ανθρώπινη φύση
του Χριστού (ακριβολογώντας)
Υπάρχουν πολλά εδάφια μέσα στην Αγία Γραφή που κατηγορηματικά
αναφέρονται στον Ιησού σαν άνθρωπο. Επομένως η Αγία Γραφή διδάσκει την
ανθρώπινη φύση του Χριστού.
Ησ.νγ:3 Καταπεφρονημένος και απερριμμένος υπό
των ανθρώπων· άνθρωπος θλίψεων και δόκιμος ασθενείας· και ως άνθρωπος από του οποίου
αποστρέφει τις το πρόσωπον, κατεφρονήθη και ως ουδέν ελογίσθημεν αυτόν.
Ιωάν.α:30 Ούτος είναι περί ου εγώ είπον· Οπίσω μου
έρχεται ανήρ, όστις είναι ανώτερός μου, διότι ήτο πρότερός μου.
Ιωάν.η:40 Τώρα δε ζητείτε να με θανατώσητε, άνθρωπον
όστις σας ελάλησα την αλήθειαν, την οποίαν ήκουσα παρά του Θεού· τούτο ο Αβραάμ
δεν έκαμε.
Ιωάν.ιε:13-14 Μεγαλητέραν ταύτης αγάπην δεν έχει ουδείς,
του να βάλη τις την ψυχήν αυτού υπέρ των φίλων αυτού. Σεις είσθε φίλοι μου, εάν
κάμνητε όσα εγώ σας παραγγέλλω.
Πράξ.β:22 Άνδρες Ισραηλίται, ακούσατε τους λόγους
τούτους· τον Ιησούν τον Ναζωραίον, άνδρα αποδεδειγμένον προς εσάς από του Θεού
διά θαυμάτων και τεραστίων και σημείων, τα οποία ο Θεός έκαμε δι' αυτού εν μέσω
υμών, καθώς και σεις εξεύρετε,
Πράξ.ιζ:31 διότι προσδιώρισεν ημέραν εν ή μέλλει να
κρίνη την οικουμένην εν δικαιοσύνη, διά ανδρός τον οποίον διώρισε, και έδωκεν
εις πάντας βεβαίωσιν περί τούτου, αναστήσας αυτόν εκ νεκρών.
Ρωμ.ε:15 Πλην δεν είναι καθώς το αμάρτημα, ούτω και
το χάρισμα· διότι αν διά το αμάρτημα του ενός απέθανον οι πολλοί, πολύ
περισσότερον η χάρις του Θεού και η δωρεά διά της χάριτος του ενός ανθρώπου
Ιησού Χριστού επερίσσευσεν εις τους πολλούς.
Α’ Κορ.ιε:21 Διότι επειδή ο θάνατος ήλθε δι' ανθρώπου,
ούτω και δι' ανθρώπου η ανάστασις των νεκρών.
Α’ Κορ.ιε:47 ὁ πρῶτος ἄνθρωπος ἐκ γῆς χοϊκός, ὁ δεύτερος ἄνθρωπος
ἐξ οὐρανοῦ.
Φιλ.β:8 και ευρεθείς κατά το σχήμα ως άνθρωπος,
εταπείνωσεν εαυτόν γενόμενος υπήκοος μέχρι θανάτου, θανάτου δε σταυρού.
Α’ Τιμ.β:5 Διότι είναι εις Θεός, εις και μεσίτης Θεού
και ανθρώπων, άνθρωπος Ιησούς Χριστός,
Εβρ.η:3 Διότι πας αρχιερεύς καθίσταται διά να
προσφέρη δώρα και θυσίας· όθεν είναι αναγκαίον να έχη και ούτός τι, το οποίον
να προσφέρη.
Εβρ.ι:12 αλλ' αυτός αφού προσέφερε μίαν θυσίαν υπέρ
αμαρτιών, εκάθησε διαπαντός εν δεξιά του Θεού,
Η ανθρώπινη φύση
του Χριστού (γενικά)
Εκτός από τα παραπάνω εδάφια στα οποία η ανθρώπινη φύση του Χριστού
αναφέρεται ακριβολογώντας, υπάρχουν πολυάριθμα εδάφια τα οποία αναφέρουν το
Χριστό σαν άνθρωπο με ένα γενικό τρόπο. Πρώτα απ' όλα τα Ευαγγέλια μας
παρουσιάζουν τον άνθρωπο Ιησού Χριστό. Κάθε ένα από τα παρακάτω εδάφια
αναφέρεται με κάποιο τρόπο στην ανθρώπινη φύση του Χριστού.
Ματθ.α:1 Βίβλος της γενεαλογίας του Ιησού Χριστού,
υιού του Δαβίδ, υιού του Αβραάμ.
Ματθ.δ:1-2 Τότε ο Ιησούς εφέρθη υπό του Πνεύματος εις
την έρημον διά να πειρασθή υπό του διαβόλου, και νηστεύσας ημέρας τεσσαράκοντα
και νύκτας τεσσαράκοντα, ύστερον επείνασε.
α. Ο
Θεός είναι άπείραστος κακών (Ιάκ.α:13)
β Ο Θεός δεν πείνα (Ψαλμ.ν:10-12,Πράξ.ιζ:25)
Ματθ.κζ:46 περί δε την εννάτην ώραν ανεβόησεν ο Ιησούς
μετά φωνής μεγάλης, λέγων· Ηλί, Ηλί, λαμά σαβαχθανί; τουτέστι, Θεέ μου, Θεέ
μου, διά τι με εγκατέλιπες;
Μάρκ.δ:38 Και αυτός ήτο επί της πρύμνης κοιμώμενος επί
το προσκεφάλαιον· και εξυπνούσιν αυτόν και λέγουσι προς αυτόν· Διδάσκαλε, δεν
σε μέλει ότι χανόμεθα;
α. Ο Θεός ποτέ δεν κοιμάται (Ψαλμ.ρκα:3-5)
Μάρκ.ιγ:32 Περί δε της ημέρας εκείνης και της ώρας
ουδείς γινώσκει, ουδέ οι άγγελοι οι εν ουρανώ, ουδέ ο Υιός, ειμή ο Πατήρ.
Λουκ.β:52 Και ο Ιησούς προέκοπτεν εις σοφίαν και
ηλικίαν και χάριν παρά Θεώ και ανθρώποις.
Λουκ.γ:21 Αφού δε εβαπτίσθη πας ο λαός,
βαπτισθέντος και του Ιησού και προσευχομένου, ηνοίχθη ο ουρανός
α. Ο άνθρωπος χρειάζεται βάπτισμα όχι ο
Θεός.
β. Ο άνθρωπος προσεύχεται προς το Θεό.
Ο Θεός δεν προσεύχεται.
Λουκ.δ:14-18 Και ο Ιησούς υπέστρεψεν εν τη δυνάμει του
Πνεύματος εις την Γαλιλαίαν· και εξήλθε φήμη περί αυτού καθ' όλην την
περίχωρον. Και αυτός εδίδασκεν εν ταις συναγωγαίς αυτών, δοξαζόμενος υπό πάντων.
Και ήλθεν εις την Ναζαρέτ, όπου ήτο ανατεθραμμένος, και εισήλθε κατά την
συνήθειαν αυτού εις την συναγωγήν εν τη ημέρα του σαββάτου και εσηκώθη να
αναγνώση. Και εδόθη εις αυτόν το βιβλίον Ησαΐου του προφήτου, και ανοίξας το
βιβλίον εύρε τον τόπον, όπου ήτο γεγραμμένον· Πνεύμα Κυρίου είναι επ' εμέ, διά
τούτο με έχρισε· με απέστειλε διά να ευαγγελίζωμαι προς τους πτωχούς, διά να
ιατρεύσω τους συτετριμμένους την καρδίαν, να κηρύξω προς τους αιχμαλώτους ελευθερίαν
και προς τους τυφλούς ανάβλεψιν, να αποστείλω τους συντεθλασμένους εν
ελευθερία,
α. Ο άνθρωπος χρίεται από το Θεό. Ο Θεός
δεν χρίεται.
Λουκ.κβ:41-44 Και αυτός εχωρίσθη απ' αυτών ως λίθου βολήν,
και γονατίσας προσηύχετο, λέγων· Πάτερ, εάν θέλης να απομακρύνης το ποτήριον
τούτο απ' εμού· πλην ουχί το θέλημά μου, αλλά το σον ας γείνη. Εφάνη δε εις
αυτόν άγγελος απ' ουρανού ενισχύων αυτόν. Και ελθών εις αγωνίαν, προσηύχετο
θερμότερον, έγεινε δε ο ιδρώς αυτού ως θρόμβοι αίματος καταβαίνοντες εις την γην.
Λουκ.κδ:39 ίδετε τας χείρας μου και τους πόδας μου, ότι
αυτός εγώ είμαι· ψηλαφήσατέ με και ίδετε, διότι πνεύμα σάρκα και οστέα δεν
έχει, καθώς εμέ θεωρείτε έχοντα.
Ιωάν.δ:6 Ήτο δε εκεί πηγή του Ιακώβ. Ο Ιησούς λοιπόν
κεκοπιακώς εκ της οδοιπορίας εκάθητο ούτως εις την πηγήν. Ώρα ήτο περίπου έκτη.
α. Ο Θεός δεν κουράζεται ποτέ.
β. Ο Θεός δεν ταξιδεύει ούτε οδοιπορεί.
Είναι πανταχού παρών.
Ιωάν.ε:19 Απεκρίθη λοιπόν ο Ιησούς και είπε προς
αυτούς· Αληθώς, αληθώς σας λέγω, δεν δύναται ο Υιός να πράττη ουδέν αφ' εαυτού,
εάν δεν βλέπη τον Πατέρα πράττοντα τούτο· επειδή όσα εκείνος πράττει, ταύτα και
ο Υιός πράττει ομοίως.
Ιωάν.ε:30 Δεν δύναμαι εγώ να κάμνω απ' εμαυτού ουδέν.
Καθώς ακούω κρίνω, και η κρίσις η εμή δικαία είναι· διότι δεν ζητώ το θέλημα το
εμόν, αλλά το θέλημα του πέμψαντός με Πατρός.
Ιωάν.ιδ:28 Ηκούσατε ότι εγώ σας είπον, Υπάγω και
έρχομαι προς εσάς. Εάν με ηγαπάτε, ηθέλετε χαρή ότι είπον, Υπάγω προς τον
Πατέρα· διότι ο Πατήρ μου είναι μεγαλήτερός μου·
Ιωάν.ιθ:26-34 Ο Ιησούς λοιπόν, ως είδε την μητέρα και τον
μαθητήν παριστάμενον, τον οποίον ηγάπα, λέγει προς την μητέρα αυτού· Γύναι, ιδού
ο υιός σου. Έπειτα λέγει προς τον μαθητήν· Ιδού η μήτηρ σου. Και απ' εκείνης
της ώρας έλαβεν αυτήν ο μαθητής εις την οικίαν αυτού. Μετά τούτο γινώσκων ο Ιησούς
ότι πάντα ήδη ετελέσθησαν διά να πληρωθή η γραφή, λέγει· Διψώ. Έκειτο δε εκεί
αγγείον πλήρες όξους· και εκείνοι γεμίσαντες σπόγγον από όξους και περιθέσαντες
εις ύσσωπον προσέφεραν εις το στόμα αυτού. Ότε λοιπόν έλαβε το όξος ο Ιησούς,
είπε, Τετέλεσται· και κλίνας την κεφαλήν παρέδωκε το πνεύμα. Οι δε Ιουδαίοι,
διά να μη μείνωσιν επί του σταυρού τα σώματα εν τω σαββάτω, επειδή ήτο
παρασκευή· διότι ήτο μεγάλη εκείνη η ημέρα του σαββάτου· παρεκάλεσαν τον
Πιλάτον διά να συνθλασθώσιν αυτών τα σκέλη, και να σηκωθώσιν. Ήλθον λοιπόν οι
στρατιώται, και του μεν πρώτου συνέθλασαν τα σκέλη και του άλλου του
συσταυρωθέντος μετ' αυτού· εις δε τον Ιησούν ελθόντες, ως είδον αυτόν ήδη
τεθνηκότα, δεν συνέθλασαν αυτού τα σκέλη, αλλ' εις των στρατιωτών εκέντησε με
λόγχην την πλευράν αυτού, και ευθύς εξήλθεν αίμα και ύδωρ.
Ιωάν.κ:17 Λέγει προς αυτήν ο Ιησούς· Μη μου άπτου·
διότι δεν ανέβην έτι προς τον Πατέρα μου. Αλλ' ύπαγε προς τους αδελφούς μου και
ειπέ προς αυτούς· Αναβαίνω προς τον Πατέρα μου και Πατέρα σας και Θεόν μου και
Θεόν σας.
Πράξ.β:22-24 Άνδρες Ισραηλίται, ακούσατε τους λόγους
τούτους· τον Ιησούν τον Ναζωραίον, άνδρα αποδεδειγμένον προς εσάς από του Θεού
διά θαυμάτων και τεραστίων και σημείων, τα οποία ο Θεός έκαμε δι' αυτού εν μέσω
υμών, καθώς και σεις εξεύρετε, τούτον λαβόντες παραδεδομένον κατά την ωρισμένην
βουλήν και πρόγνωσιν του Θεού, διά χειρών ανόμων σταυρώσαντες εθανατώσατε· τον
οποίον ο Θεός ανέστησε, λύσας τας ωδίνας του θανάτου, διότι δεν ήτο δυνατόν να
κρατήται υπ' αυτού.
Ρωμ.η:3 Επειδή το αδύνατον εις τον νόμον, καθότι ήτο
ανίσχυρος διά της σαρκός, ο Θεός πέμψας τον εαυτού Υιόν με ομοίωμα σαρκός αμαρτίας
και περί αμαρτίας, κατέκρινε την αμαρτίαν εν τη σαρκί,
Α’ Κορ.ιε:3 Διότι παρέδωκα εις εσάς εν πρώτοις εκείνο,
το οποίον και παρέλαβον, ότι ο Χριστός απέθανε διά τας αμαρτίας ημών κατά τας
γραφάς,
Γαλ.δ:4 ότε όμως ήλθε το πλήρωμα του χρόνου,
εξαπέστειλεν ο Θεός τον Υιόν αυτού, όστις εγεννήθη εκ γυναικός και υπετάγη εις
τον νόμον,
Φιλ.β:7-8 αλλ' εαυτόν εκένωσε λαβών δούλου μορφήν,
γενόμενος όμοιος με τους ανθρώπους, και ευρεθείς κατά το σχήμα ως άνθρωπος, εταπείνωσεν
εαυτόν γενόμενος υπήκοος μέχρι θανάτου, θανάτου δε σταυρού.
Εβρ.β:14-18 Επειδή λοιπόν τα παιδία εμέθεξαν από σαρκός
και αίματος, και αυτός παρομοίως μετέλαβεν από των αυτών, διά να καταργήση διά
του θανάτου τον έχοντα το κράτος του θανάτου, τουτέστι τον διάβολον, και
ελευθερώση εκείνους, όσοι διά τον φόβον του θανάτου ήσαν διά παντός του βίου
υποκείμενοι εις την δουλείαν. Διότι βεβαίως δεν ανέλαβεν αγγέλων φύσιν, αλλά
σπέρματος Αβραάμ ανέλαβεν. Όθεν έπρεπε να ομοιωθή κατά πάντα με τους αδελφούς,
διά να γείνη ελεήμων και πιστός αρχιερεύς εις τα προς τον Θεόν, διά να κάμνη
εξιλέωσιν υπέρ των αμαρτιών του λαού. Επειδή καθ' ότι αυτός έπαθε πειρασθείς,
δύναται να βοηθήση τους πειραζομένους.
Εβρ.δ:14-15 Έχοντες λοιπόν αρχιερέα μέγαν, όστις διήλθε
τους ουρανούς, Ιησούν τον Υιόν του Θεού, ας κρατώμεν την ομολογίαν. Διότι δεν
έχομεν αρχιερέα μη δυνάμενον να συμπαθήση εις τας ασθενείας ημών, αλλά
πειρασθέντα κατά πάντα καθ' ομοιότητα ημών χωρίς αμαρτίας.
Εβρ.ε:5-9 Ούτω και ο Χριστός δεν εδόξασεν εαυτόν διά
να γείνη αρχιερεύς, αλλ' ο λαλήσας προς αυτόν· Υιός μου είσαι συ, εγώ σήμερον
σε εγέννησα· καθώς και αλλαχού λέγει· Συ είσαι ιερεύς εις τον αιώνα κατά την
τάξιν Μελχισεδέκ. Όστις εν ταις ημέραις της σαρκός αυτού, αφού μετά κραυγής
δυνατής και δακρύων προσέφερε δεήσεις και ικεσίας προς τον δυνάμενον να σώζη
αυτόν εκ του θανάτου, και εισηκούσθη διά την ευλάβειαν αυτού, καίτοι ων Υιός,
έμαθε την υπακοήν αφ' όσων έπαθε, και γενόμενος τέλειος, κατεστάθη αίτιος
σωτηρίας αιωνίου εις πάντας τους υπακούοντας εις αυτόν
Α’ Πέτ.β:23-24 Όστις λοιδορούμενος δεν αντελοιδόρει, πάσχων
δεν ηπείλει, αλλά παρέδιδεν εαυτόν εις τον κρίνοντα δικαίως· όστις τας αμαρτίας
ημών αυτός εβάστασεν εν τω σώματι αυτού επί του ξύλου, διά να ζήσωμεν εν τη
δικαιοσύνη, αποθανόντες κατά τας αμαρτίας· με του οποίου την πληγήν ιατρεύθητε.
Α’ Πέτ.γ:18 Επειδή και ο Χριστός άπαξ έπαθε διά τας
αμαρτίας, ο δίκαιος υπέρ των αδίκων, διά να φέρη ημάς προς τον Θεόν, θανατωθείς
μεν κατά την σάρκα, ζωοποιηθείς δε διά του πνεύματος·
