Ιούδ.α:3 Αγαπητοί, επειδή καταβάλλω πάσαν σπουδήν να σας γράψω περί της κοινής σωτηρίας, έλαβον ανάγκην να σας γράψω, προτρέπων εις το να αγωνίζησθε δια την πίστιν, ήτις άπαξ παρεδόθη εις τους αγίους.

Δευτέρα 3 Μαρτίου 2014

Η οικογένεια κατά το Βιβλικό πρότυπο - Συγκρούσεις μέσα στο γάμο



Σημεία που η σύζυγος μπορεί να παραμελήσει ή να αποτύχει:

1. Όταν δεν αναγνωρίζει τον ηγετικό ρόλο του άντρα μέσα στην οικογένεια Η Γραφή λέει ότι αυτός είναι η κεφαλή και η σύζυγος πρέπει να υπακούει και να υποτάσσεται.

Ο ρόλος της γυναίκας μέσα στην οικογένεια είναι ρόλος υποταγής στον άντρα της που με την αγάπη του την καλύπτει, την προστατεύει, την φροντίζει και αγωνίζεται καθημερινά για να τροφοδοτεί το σπίτι με τα απαραίτητα αγαθά για μια άνετη υλική ζωή σ’ ένα ευχάριστο οικογενειακό περιβάλλον.


Ο άντρας της είναι γι’ αυτήν ότι το κεφάλι για το σώμα. Με τη στενή και αρμονική συνεργασία όλα τα προβλήματα λύνονται κι όλες οι υποθέσεις φτάνουν σε αίσιο τέλος. Μια ένδειξη της υποταγής της γυναίκας στο Θεό είναι και η υποταγή της στον άντρα της. Κι όταν ξέρουμε ότι οι εντολές του Θεού δεν είναι δυσβάσταχτες (Α’ Ιωάν.ε:3), καταλαβαίνουμε πώς η υποταγή της γυναίκας στον άντρα της γίνεται με ευχαρίστηση. Η υποταγή δεν πρέπει να είναι αναγκαστική αλλά εκούσια. Όχι με βαριά καρδιά αλλά με προθυμία (Ψαλμ.μ:8).

Υποταγή δεν σημαίνει καταστολή ή σιωπή. Το να είσαι πραγματική σύντροφος σημαίνει να βοηθάς τον άντρα σου με το να του προσφέρεις τις σκέψεις σου, τις ενοράσεις σου, και τα συναισθήματά σου. Αυτό βέβαια δεν σημαίνει ότι πρέπει πάντοτε αυτός να συμφωνεί. Ο σύζυγος που αγαπάει και είναι σοφός, θα συζητήσει τη διαίσθηση της γυναίκας του πριν πάρει την τελική του απόφαση. Όταν η γυναίκα έχει κάνει τις παρατηρήσεις της κι έχει δώσει τη συμβουλή της, τότε υποτάσσεται κι αφιερώνει το σύζυγό της και τις αποφάσεις που θα πάρει, στο Θεό. Ιδιαίτερα όταν η απόφαση του άντρα της είναι αντίθετη απ’ τη δική της γνώμη. Άλλωστε, δεν μπορούμε να έχουμε παρά μόνο μια εξουσία.



Αληθινή υποταγή σημαίνει οι πράξεις και οι διαθέσεις να είναι σε απόλυτη συμφωνία. Δεν μπορείς να προσποιείσαι υποταγή, αλλά μέσα σου να “βράζεις” και να σκέφτεσαι άλλα.

Ακόμα, η σύζυγος, δεν υποτάσσεται στον άντρα της επειδή είναι καλός ή πνευματικός και υπακούει το Θεό, αλλά επειδή θέλει να υπακούσει στο Θεό και να έχει πάντα μια στενή σχέση μαζί Του. Η πραγματική υπακοή της βρίσκεται ακριβώς στο ότι υποτάσσεται σαν σύντροφός του και αφήνει την αλλαγή του άντρα της στα χέρια του Θεού. Δεν μπορείς να κερδίσεις παρά μόνο αν παίξεις με τους κανόνες που ο Θεός έχει για τη ζωή. Τελικά, ο άντρας είναι αυτός που έχει τον πιο δύσκολο ρόλο. Αυτός έχει την ευθύνη των τελικών αποφάσεων που επηρεάζουν τη γυναίκα του, τα παιδιά του και το μέλλον τους.

Η υποταγή περιορίζεται μόνο “προς τον σύζυγο” της κάθε γυναίκας. Οι γυναίκες δεν είναι υποχρεωμένες να υποτάσσονται σ’ όλους τους άντρες.

Μια γυναίκα αγαπά στον άντρα της εκείνες τις ιδιότητες και τα χαρακτηριστικά που τον κάνουν διαφορετικό. Την έχει ελκύσει ο ανδρισμός του, μέρος του οποίου είναι και η εξουσία του στο σπίτι. Αν τώρα η γυναίκα αρνείται να υποταχτεί κι αρχίζει να του επιβάλλεται, τότε θα καταστρέψει εκείνο το μέρος του εαυτού του που ο Θεός έχει σχεδιάσει, και που είναι μοναδικό - η ικανότητά του για αρχηγία. Ανατρέποντας αυτή τη σειρά των πραγμάτων οδηγείται στο να χάσει την αγάπη της και το σεβασμό απέναντί του.

Η γυναίκα που γκρινιάζει συνεχώς προκαλεί μια από τις παρακάτω αντιδράσεις στον άντρα της:  

α) Γίνεται ισχυρογνώμονας, ευερέθιστος και πεισματάρης.  

β) Υποχωρεί προκειμένου να διατηρήσει την ειρήνη, αλλά μέσα του αρχίζει να αντιπαθεί τη γυναίκα του και η πικρία γεμίζει την καρδιά του.

Ο σύζυγος έχει ανάγκη της υποταγής της γυναίκας του. Αυτό δεν είναι κάτι που ο σύζυγος το μαθαίνει ή προσπαθεί να το αναπτύξει. Είναι μια έμφυτη ανάγκη, που την έχει σχεδιάσει ο Θεός. Ο σύζυγος έχει τη μεγάλη ανάγκη να απολαμβάνει το σεβασμό και το θαυμασμό της γυναίκας του, όπως και η γυναίκα έχει την ανάγκη της αγάπης του. 

Ο σύζυγος μπορεί να γίνει κεφαλή της οικογένειας με δύο τρόπους:  

α) Με την εκλογή της γυναίκας του, η οποία υπαγορεύει στην καρδιά της ότι αυτό είναι σωστό και καθώς υποτάσσεται, τον “διαλέγει” για να γίνει ο αρχηγός της οικογένειάς τους.  

β) Όταν ο σύζυγος το απαιτεί και αυτοδιορίζεται δικτάτορας.

Ένας σύζυγος δεν μπορεί να γίνει ο τρυφερός αρχηγός της γυναίκας του παρά μόνον αν αυτή του δώσει το περιθώριο μέσω της υποταγής της.

Γράφοντας στον Τίτο, ο απόστολος Παύλος συμβουλεύει το νεαρό ποιμένα, οι μεγαλύτερες “να σωφρονίζουν τας νέας, ώστε να αγαπούν τους άνδρας των και τα παιδιά των...” (Τίτ.β:4). Ο λόγος του Θεού διατυπώνει καθαρά ότι αυτή η αγάπη πρέπει να εκφράζεται με μια διάθεση υποταγής (Εφεσ.ε:22 & Α’ Πετρ.γ:1).

Αυτή η υποταγή της γυναίκας αναφέρεται στο ρόλο της μέσα στο σπίτι. Κάθε οργανισμός χρειάζεται ένα αρχηγό και κάθε ομάδα πρέπει να έχει ένα ηγέτη. Ο Θεός όρισε ο άντρας να είναι ο ηγέτης μέσα στο σπίτι. Όπως ο βαθμός του συνταγματάρχη δεν δείχνει ότι έχει λιγότερη αξία σαν άνθρωπος από το στρατηγό του οποίου τις εντολές υπακούει, έτσι και η θέση της γυναίκας να υποτάσσεται δεν αποτελεί ένδειξη ότι ο Θεός της δίνει λιγότερη αξία.

2. Όταν δεν υποστηρίζει το σύζυγό της στις αποφάσεις του.    

3. Όταν ξοδεύει πολλά χρήματα Η αγάπη για τα χρήματα μπορεί να είναι η ρίζα κάθε κακού, αλλά η κακή χρήση των χρημάτων είναι η αρχή πολλών προβλημάτων. Αν θες να καταστρέψεις τη συζυγική σου σχέση, τότε να είσαι σπάταλη, να ξοδεύεις περισσότερα απ’ ότι κερδίζεις και να μιλάς συνέχεια για το πόσο καλύτερα ζουν άλλες οικογένειες.

Η νοοτροπία των ημερών μας “αγόρασε τώρα - πλήρωσε αργότερα” έχει παγιδέψει πολλούς με πληρωμές που ξεπερνούν κατά πολύ την αξία αυτού που αγόρασαν. Αυτός ο τρόπος διαφήμισης και αγοραστικής προπαγάνδας προκαλεί σύγχυση σ’ ένα μεγάλο ποσοστό οικογενειών. Το να μπορείς ν’ αγοράζεις με πίστωση ενθαρρύνει πολλούς ν’ αγοράζουν πράγματα που πιθανόν δεν τα χρειάζονται και για τα οποία δεν έχουν την οικονομική δυνατότητα. Έχει δοθεί έμφαση στην απόκτηση υλικών αγαθών, που είναι μάλλον νοσηρή και προκαλεί μια αδιάφορη στάση απέναντι στην τιμή αυτών που αγοράζεις.

Η “καλή ζωή” παρουσιάζεται στα νέα ζευγάρια σαν η γρήγορη απόκτηση επίπλων και άλλων αντικειμένων, επί πιστώσει, που αλλιώς θα έπαιρνε πολλά χρόνια δουλειάς για να τ’ αποκτήσεις. Πολλά ζευγάρια μέσα στα πρώτα χρόνια του γάμου τους έχουν φορτωθεί με χρέη από κάθε κατεύθυνση. Αυτή η “αγοραστική ικανότητα” δεν σταματάει, ενώ προσπαθούν ν’ ανταποκριθούν στις ήδη ανειλημμένες υποχρεώσεις τους, αλλά, όπως μια μεταδοτική αρρώστια, μεταφέρεται από μήνα σε μήνα.

Ένα μεγάλο ποσοστό των γάμων που αποτυγχάνουν ξεκινάει από οικονομικά προβλήματα. Ο ύπουλος εχθρός είναι αναμφισβήτητα οι πιστωτικές κάρτες. Η αγορά με πίστωση ενθαρρύνει την τάση για παρορμητικά ψώνια, ακριβώς γιατί μπορείς να τα φέρεις στο σπίτι σου, χωρίς να χρειαστεί να πληρώσεις το αντίτιμο σε χρήματα. Τελικά, θα φτάσει η ημέρα των λογαριασμών και τότε η ένταση μεγαλώνει, έρχεται εκνευρισμός και τα πνεύματα εξάπτονται. Έτσι, κάτι που ξεκίνησε σαν ο ομαλός και όμορφος τρόπος ζωής μεταβάλλεται απότομα σε αιτία αλληλοκατηγοριών και ματαιοπονίας.