Εισαγωγή
Όπως
και ο πρώτος ερχομός του Ιησού Χριστού στον κόσμο είχε προφητευτεί πολλές φορές
από τους προφήτες της Παλαιάς Διαθήκης, έτσι υπάρχουν πολλές βιβλικές αναφορές
που αναφέρουν ότι ο Ιησούς θα ξαναέρθει στη γη. Το χρονικό διάστημα κατά το
οποίο θα συμβούν διάφορα γεγονότα τα οποία είναι απαραίτητα να γίνουν πριν
ξαναέρθει ο Χριστός στη γη, είναι η περίοδος την οποία ονομάζουμε Έσχατες Μέρες.
Θα
ξαναέρθει
Ο
ίδιος ο Ιησούς είχε πει στους μαθητές του:
«Ας μη ταράττηται η καρδία σας· πιστεύετε εις
τον Θεόν, και εις εμέ πιστεύετε. Εν τη οικία του Πατρός μου είναι πολλά
οικήματα· ει δε μη, ήθελον σας ειπεί· υπάγω να σας ετοιμάσω τόπον· και αφού
υπάγω και σας ετοιμάσω τόπον, πάλιν έρχομαι και θέλω σας παραλάβει προς εμαυτόν,
διά να είσθε και σεις, όπου είμαι εγώ. Και όπου εγώ υπάγω εξεύρετε, και την
οδόν εξεύρετε» Ιωάν.ιδ:1-4
Άλλωστε,
την ώρα που ο Κύριος μας έφευγε από αυτή τη γη, την ώρα δηλαδή της ανάληψής Του
στον ουρανό, εμφανίστηκαν 2 άγγελοι στους μαθητές που τον κοιτούσαν και τους
είπαν:
«Και αφού είπε ταύτα, βλεπόντων αυτών
ανελήφθη, και νεφέλη υπέλαβεν αυτόν από των οφθαλμών αυτών. Και ενώ ήσαν
ατενίζοντες εις τον ουρανόν ότε αυτός ανέβαινεν, ιδού, άνδρες δύο με ιμάτια
λευκά εστάθησαν πλησίον αυτών, οίτινες και είπον· Άνδρες Γαλιλαίοι, τι ίστασθε
εμβλέποντες εις τον ουρανόν; ούτος ο Ιησούς, όστις ανελήφθη αφ' υμών εις τον
ουρανόν, θέλει ελθεί ούτω καθ' ον τρόπον είδετε αυτόν πορευόμενον εις
τον ουρανόν» Πράξ.α:9-11.
Πότε
θα ξαναέρθει
Διαχρονικό
ερώτημα μέσα στα βάθη των αιώνων ήταν το πότε θα ξαναέρθει ο Χριστός. Πολλοί
προσπάθησαν να βάλουν ημερομηνίες, περιθώρια και χρόνους. Ας δούμε όμως τι μας
λέει η Αγία Γραφή.
Πρώτοι
οι μαθητές είχαν την απορία πότε θα ξαναέρθει ο Χριστός, και γι’ αυτό ρωτούσαν
τον Κύριο. Μάλιστα τον ρώτησαν λίγο πριν αναληφθεί για το πότε θα ξαναέρθει,
και ο Κύριος τους είπε:
«Εκείνοι λοιπόν συνελθόντες ηρώτων αυτόν,
λέγοντες· Κύριε, τάχα εν τω καιρώ τούτω αποκαθιστάνεις την βασιλείαν εις τον
Ισραήλ; Είπε δε προς αυτούς· Δεν ανήκει εις εσάς να γνωρίζητε τους χρόνους ή
τους καιρούς, τους οποίους ο Πατήρ έθεσεν εν τη ιδία αυτού εξουσία» Πράξ.α:6-7.
Αυτό
λοιπόν που φανέρωσε ο Ιησούς στους μαθητές Του ήταν ότι πρέπει να είναι έτοιμοι
ανά πάσα ώρα και στιγμή να Τον συναντήσουν και όχι να ψάχνουν να βρουν
ημερομηνίες και ώρες.
Λίγα
χρόνια αργότερα, όταν οι μαθητές Του θα γράψουν επιστολές προς τις εκκλησίες,
θα μεταδώσουν το ίδιο μήνυμα και προς τους υπόλοιπους Χριστιανούς.
Ο
απόστολος Πέτρος έγραψε:
«Θέλει δε ελθεί η ημέρα του Κυρίου ως κλέπτης
εν νυκτί, καθ' ην οι ουρανοί θέλουσι παρέλθει με συριγμόν, τα στοιχεία δε
πυρακτούμενα θέλουσι διαλυθή, και η γη και τα εν αυτή έργα θέλουσι κατακαή»
Β’ Πέτρ.γ:8-10.
Ο
απόστολος Παύλος θα πει:
«Περί δε των χρόνων και των καιρών, αδελφοί,
δεν έχετε χρείαν να σας γράφη τις· διότι σεις εξεύρετε ακριβώς ότι η ημέρα του
Κυρίου ως κλέπτης εν νυκτί ούτως έρχεται» Α’ Θες.ε:1-2
Ο
απόστολος Ιωάννης προφητεύει:
«Ιδού, έρχομαι ως κλέπτης· μακάριος όστις
αγρυπνεί και φυλάττει τα ιμάτια αυτού, διά να μη περιπατή γυμνός και βλέπωσι
την ασχημοσύνην αυτού» Αποκ.ις:15.
Τι
ακριβώς θα γίνει; Η σειρά των πραγμάτων
Ήδη
από τα πρώτα αποστολικά χρόνια, πολλοί ψευδοπροφήτες προσπάθησαν να εξαπατήσουν
τους Χριστιανούς, πείθοντάς τους ότι δήθεν είχαν μπει στην Μεγάλη Θλίψη, δηλαδή ότι είχε γίνει η Αρπαγή!
Ο
απόστολος Παύλος προσπάθησε να αφυπνίσει τους Θεσσαλονικείς και γράφοντάς τους
επιστολή, τους εξηγεί τι ακριβώς θα γίνει.
Τους
εξηγεί λοιπόν ότι πριν έρθει η ημέρα του Κυρίου, θα προηγηθεί η αποστασία και θα αποκαλυφθεί ο αντίχριστος. Τους λέει όμως, ότι πριν εμφανιστεί ο αντίχριστος θα πρέπει πρώτα να έχει
γίνει η αρπαγή, ώστε να φύγει από την μέση η εκκλησία και οι πιστοί, οι
οποίοι εμποδίζουν τον αντίχριστο να εμφανιστεί.
Γράφει
λοιπόν ο απόστολος Παύλος:
«Σας παρακαλούμεν δε, αδελφοί, περί της παρουσίας
του Κυρίου ημών Ιησού Χριστού και της εις αυτόν επισυνάξεως ημών, να
μη σαλευθήτε ταχέως από του φρονήματός σας, μηδέ να θορυβήσθε, μήτε διά πνεύματος
μήτε διά λόγου μήτε δι' επιστολής ως γραφομένης υφ' ημών, ότι τάχα επλησίασεν
ημέρα του Χριστού. Ας μη σας εξαπατήση τις κατ' ουδένα τρόπον· διότι δεν θέλει
ελθεί η ημέρα εκείνη, εάν δεν έλθη πρώτον η αποστασία και αποκαλυφθή ο
άνθρωπος της αμαρτίας, ο υιός της απωλείας, ο αντικείμενος και υπεραιρόμενος
εναντίον εις πάντα λεγόμενον Θεόν ή σέβασμα, ώστε να καθήση εις τον ναόν του
Θεού ως Θεός, αποδεικνύων εαυτόν ότι είναι Θεός. Δεν ενθυμείσθε ότι ενώ ήμην
έτι παρ' υμίν σας έλεγον ταύτα; Και τώρα γνωρίζετε εκείνο, το οποίον κωλύει
αυτόν, ώστε να αποκαλυφθή εν τω εαυτού καιρώ· διότι το μυστήριον της
ανομίας ήδη ενεργείται, μόνον έως να εκβληθή εκ μέσου ο κωλύων τώρα· και
τότε θέλει αποκαλυφθή ο άνομος, τον οποίον ο Κύριος θέλει απολέσει με το πνεύμα
του στόματος αυτού και θέλει εξαφανίσει με την επιφάνειαν της παρουσίας αυτού·
όστις θέλει ελθεί κατ' ενέργειαν του Σατανά εν πάση δυνάμει και σημείοις και
τέρασι ψεύδους και εν πάση απάτη της αδικίας μεταξύ των απολλυμένων, διότι δεν
εδέχθησαν την αγάπην της αληθείας διά να σωθώσι· και διά τούτο θέλει πέμψει επ'
αυτούς ο Θεός ενέργειαν πλάνης, ώστε να πιστεύσωσιν εις το ψεύδος, διά να
κατακριθώσι πάντες οι μη πιστεύσαντες εις την αλήθειαν, αλλ' ευαρεστηθέντες εις
την αδικίαν» (Β’ Θεσ.β:1-12).
Έως
να εκβληθή εκ μέσου ο κωλύων τώρα
Πολλές
συζητήσεις έχουν γίνει για το ποιος είναι ο «κωλύων» και για το πώς θα «εκβληθή
εκ μέσου». Το ότι θα «εκβληθή εκ
μέσου» ταιριάζει με όσα αναφέρει η Αγία Γραφή περί «αρπαγής», κατά
την οποία οι ζωντανοί πιστοί θα φύγουν από την γη και θα συναχθούν στο
μεσουράνημα όπου θα συναντήσουν τον Κύριο.
Άλλωστε
αυτό που «κωλύει» τον αντίχριστο να αποκαλυφθεί «εν τω εαυτού καιρώ» δεν μπορεί να είναι ούτε η αμαρτία ούτε η
αποστασία αλλά το Πνεύμα το Άγιο και οι πιστοί που αγρυπνούν και προσεύχονται
να μην εισέλθουν σε πειρασμό,
(Ματθ.κς:41
«αγρυπνείτε και προσεύχεσθε, διά να μη
εισέλθητε εις πειρασμόν. Το μεν πνεύμα πρόθυμον, η δε σαρξ ασθενής»).
Πώς θα γίνει η αρπαγή
Ο
απόστολος Παύλος εξηγεί ότι δεν θα πεθάνουν όλοι οι άνθρωποι με φυσιολογικό
θάνατο, αλλά την στιγμή της αρπαγής οι ζωντανοί πιστοί θα μεταμορφωθούν και θα
βρεθούν με άφθαρτα σώματα στην παρουσία του Θεού.
«Τούτο δε λέγω, αδελφοί, ότι σαρξ και αίμα
βασιλείαν Θεού δεν δύνανται να κληρονομήσωσιν, ουδέ η φθορά κληρονομεί την
αφθαρσίαν. Ιδού, μυστήριον λέγω προς εσάς· πάντες μεν δεν θέλομεν κοιμηθή, πάντες
όμως θέλομεν μεταμορφωθή, εν μιά στιγμή, εν ριπή οφθαλμού, εν τη εσχάτη
σάλπιγγι· διότι θέλει σαλπίσει, και οι νεκροί θέλουσιν αναστηθή άφθαρτοι, και
ημείς θέλομεν μεταμορφωθή. Διότι πρέπει το φθαρτόν τούτο να ενδυθή αφθαρσίαν,
και το θνητόν τούτο να ενδυθή αθανασίαν. Όταν δε το φθαρτόν τούτο ενδυθή
αφθαρσίαν και το θνητόν τούτο ενδυθή αθανασίαν, τότε θέλει γείνει ο λόγος ο
γεγραμμένος· Κατεπόθη ο θάνατος εν νίκη» Α’ Κορ.ιε:50-54
«Δεν θέλω δε να αγνοήτε, αδελφοί, περί των
κεκοιμημένων, διά να μη λυπήσθε καθώς και οι λοιποί οι μη έχοντες ελπίδα. Διότι
εάν πιστεύωμεν ότι ο Ιησούς απέθανε και ανέστη, ούτω και ο Θεός τους κοιμηθέντας
διά του Ιησού θέλει φέρει μετ' αυτού. Διότι τούτο σας λέγομεν διά του
λόγου του Κυρίου, ότι ημείς οι ζώντες, όσοι απομένομεν εις την παρουσίαν
του Κυρίου, δεν θέλομεν προλάβει τους κοιμηθέντας· επειδή αυτός ο Κύριος
θέλει καταβή απ' ουρανού με κέλευσμα, με φωνήν αρχαγγέλου και με σάλπιγγα Θεού,
και οι αποθανόντες εν Χριστώ θέλουσιν αναστηθή πρώτον, έπειτα ημείς οι
ζώντες όσοι απομένομεν θέλομεν αρπαχθή μετ' αυτών εν νεφέλαις εις
απάντησιν του Κυρίου εις τον αέρα, και ούτω θέλομεν είσθαι πάντοτε μετά του
Κυρίου. Λοιπόν παρηγορείτε αλλήλους με τους λόγους τούτους» Α’ Θες.δ:13-18.
Αυτό
που λέει είναι ότι θα ακουστεί μία σάλπιγγα (εσχάτη σάλπιγγι) το οποίο θα είναι
το κάλεσμα του Ιησού προς τους πιστούς Του (κέλευσμα), και την στιγμή εκείνη (εν μιά στιγμή, εν ριπή οφθαλμού) θα αναστηθούν
με νέα σώματα (θέλουσιν αναστηθή άφθαρτοι)
οι χριστιανοί που πέθαναν πιστοί (αποθανόντες εν Χριστώ), και οι ζωντανοί
πιστοί που παραμένουν στην παρουσία του Θεού θα αρπαχθούν από τη γη, για να
βρεθούν στις νεφέλες με τον Κύριο (εις
απάντησιν του Κυρίου εις τον αέρα). Κι έπειτα, με τα άφθαρτα πλέον σώματα,
(το φθαρτόν τούτο ενδυθή αφθαρσίαν και το
θνητόν τούτο ενδυθή αθανασίαν), θα ζούμε αιώνια με τον Κύριό μας (θέλομεν είσθαι πάντοτε μετά του Κυρίου).
