ΑΠΟΚΑΛΥΨΗ - Η φύση του βιβλίου

Η Αποκάλυψη είναι ένα βιβλίο που περιγράφει εικόνες που πρέπει να τις παρακολουθούμε με μεγάλη προσοχή, όπως στον κινηματογράφο. 

Πρέπει να βλέπουμε τις εικόνες που περιγράφονται μπροστά μας, απ’ το μέρος που το Πνεύμα του Θεού στέκεται και μας τις περιγράφει δια μέσου του Ιωάννη. Δεν μπορούμε ν’ αντιταχθούμε στη δική Του εκλογή αντικειμένου, τη ρύθμιση ή την αναλογία κάθε εικόνας. Αντίθετα πρέπει ν’ αναπαυόμαστε γνωρίζοντας ότι αυτός είναι ο τρόπος που ο Μέγας φωτογράφος ήθελε να μοιάζει κάθε Του φωτογραφία.

Πρέπει να είμαστε πολύ προσεκτικοί στις λέξεις που χρησιμοποιούνται και να τις μεταφράζουμε προσεκτικά. Να μην τις διαβάζουμε σαν νεκρό γράμμα, γιατί έτσι οι εικόνες δεν θα είναι ακριβείς.

Το βιβλίο αυτό είναι κατά κάποιο τρόπο διαφορετικό από κάθε άλλο βιβλίο της Αγίας Γραφής. Υπάρχει κάτι ζωντανό στην φρασεολογία και στην εκλογή των λέξεων, δεν είναι πεζός λόγος. Ο απόστολος Παύλος π.χ. έγραψε σε πεζό λόγο. Τα Ευαγγέλια επίσης γράφτηκαν σε πεζό λόγο. Όπως είπαμε πριν, η Αποκάλυψη είναι σαν κινηματογραφική ταινία από ζωντανές εικόνες φτιαγμένες από λέξεις αντί για φιλμ.

Οι λέξεις αυτές, καθώς το Πνεύμα το Άγιο ενεργεί μέσα σου, προβάλλονται στην καρδιά σου και σχηματίζουν εικόνες. Καθώς λοιπόν αφηνόμαστε στο Άγιο Πνεύμα, οι λέξεις μετατρέπονται σε σωστές εικόνες που διαγράφουν τα μέλλοντα και τα αληθινά, γιατί Αυτός που τα έγραψε είναι Αληθινός και ότι λέγει είναι ΝΑΙ & ΑΜΗΝ.

Ο Ιωάννης ήταν εν Πνεύματι όταν έβλεπε αυτές τις οράσεις. Ας μην προσπαθήσουμε λοιπόν μόνο με το νεκρό γράμμα να ερμηνεύσουμε τα γραφόμενα, αλλά να υπάρχει συνεργασία του Πνεύματος με το ζωντανό λόγο.

Ο Παύλος αρπάχτηκε μέχρι τον τρίτο ουρανό και είπε ότι άκουσε πράγματα που δεν συγχωρείται σε άνθρωπο να λαλήσει. Ο Ιωάννης όμως που βρέθηκε στην ίδια θέση με τον Παύλο, μίλησε κι έγραψε ό,τι είδε και άκουσε. Πρέπει λοιπόν να είναι διαφορετικό και ασυνήθιστο βιβλίο, καθώς και ουράνιο κατά ένα ιδιαίτερο τρόπο. Παράλληλα όμως, το βιβλίο αυτό έχει ένα νηπιώδη χαρακτήρα, που μόνο αν γίνουμε νήπια μπορούμε να εννοήσουμε και να δεχτούμε.

Ο Παύλος γράφει σαν ένας διανοούμενος. Με την ίδια έννοια μπορούμε να πούμε ότι γράφει και ο Ιωάννης στις άλλες επιστολές του (1^η,2^η,& 3^η ) εδώ όμως είναι τόσο απλός, όσο και βαθύς.

Υπάρχει μια ξεχωριστή καθαρότητα στο βιβλίο αυτό, σαν μια σπάνια ουσία, ένα σπάνιο άρωμα, καθώς βλέπουμε τον Κύριο μεγαλοπρεπή στην κρίση Του, αλλά και στην πιο τρυφερή εκδήλωση αγάπης προς τη νύμφη Του. Πρέπει να είμαστε έτοιμοι να νιώσουμε αυτή την καθαρότητα, το σπάνιο αυτό άρωμα, καθώς αρχίζουμε την μελέτη αυτού του βιβλίου.

Στο βιβλίο της Αποκάλυψης οι λέξεις δεν έχουν γήινες έννοιες. Οι λέξεις του Παύλου βασίζονται μέχρι ενός σημείου σε γήινες έννοιες και το ίδιο συμβαίνει με τα Ευαγγέλια και την Παλιά Διαθήκη. Εδώ όμως είναι διαφορετικά. Ο Ιωάννης δια του Πνεύματος του Κυρίου είναι στους ουρανούς και μας μεταδίδει με ανθρώπινους όρους έννοιες που είναι ουράνιες. Τι είναι λοιπόν αυτό;

Είναι μεταφορά πάνω στη μεταφορά, μια ολόκληρη αλυσίδα μεταφορών. Αν δεν τις έχουμε συνηθίσει, θα είναι πολύ δύσκολο να καταλάβουμε. Πρέπει να γυρίσουμε ένα διακόπτη μέσα στο νου μας για να μπορέσουμε να μπούμε στο νόημά τους. Πρέπει να στραφούμε σ’ αυτό το κάτι άλλο που οι εικόνες θέλουν να φανερώσουν. Δεν είναι δηλαδή αυτές καθ’ αυτές οι εικόνες, αλλά αυτό που κάθε μια απ’ αυτές αντιπροσωπεύει. Από την άλλη πλευρά πάλι οι εικόνες αυτές είναι τόσο καλά τοποθετημένες και καθαρές ώστε αυτό που φανερώνουν είναι πολύ κοντά στην πραγματικότητα του γεγονότος που κρύβεται μέσα τους και αυτό είναι κάτι το υπερφυσικό, κάτι που μόνο το Πνεύμα του Θεού μπορεί να διαγράψει.

Για παράδειγμα έχουμε τα 4 άλογα της Αποκάλυψης τα οποία βέβαια δεν είναι 4 άλογα, αλλά είναι τόσο τέλειος ο τρόπος περιγραφής των γεγονότων που πρόκειται να συμβούν μ’ αυτή την εικόνα των 4 αλόγων, που κάλλιστα μπορούμε να ονομάσουμε τα γεγονότα αυτά 4 άλογα. Μπορούμε δηλαδή να χρησιμοποιούμε το σύμβολο και να αφήνουμε αυτό να είναι ο ίδιος τρόπος με τον οποίο εξηγούμε αυτά που πρόκειται να συμβούν. Καθώς λοιπόν αυτή η κινούμενη εικόνα ξετυλίγεται μπροστά μας το Πνεύμα του Θεού μας διδάσκει πώς θα είναι η πραγματική εικόνα των γεγονότων που θα συμβούν επάνω στη γη.

Οι άνθρωποι προσπάθησαν να κάνουν κινηματογραφικά έργα για το πώς θα είναι στον καιρό που θα συμβαίνουν όλα αυτά και δείχνουν μια εικόνα παράξενη, φανταστική και τόσο άδεια απ’ την αγάπη του Θεού.

Αφού λοιπόν είδαμε την ουράνια, μπορούμε να φανταστούμε τη γήινη εικόνα των γεγονότων σαν ανθρώπινα όντα πλέον, με αγάπη στα μάτια μας για τον κόσμο που πρόκειται να περάσει μέσα απ’ αυτά τα τρομερά γεγονότα.

Τι θα ωφελήσει να διδάξουμε ένα βιβλίο σαν κι αυτό αν δεν έχουμε μέσα μας την λυτρωτική αγάπη, η οποία θα ξεχύνεται σαν ασταμάτητος ποταμός, ώστε να σώσει το λαό στον οποίο διδάσκουμε αυτό το θαυμαστό βιβλίο;

Αν αυτό το βιβλίο παρουσιαζόταν από την άποψη που οι άπιστοι θα γευτούν, θα μας δημιουργούσε ζάλη, πανικό και εμετό. Δεν θα μπορούσαμε να το βαστάξουμε. Και όσο πιο πολλά γνωρίζουμε για τον Κύριο, και για τους ανθρώπους η κατάσταση θα χειροτέρευε. Ο Θεός όμως έγραψε την Αποκάλυψη για τους πιστούς Του, για τους αγίους εν Χριστώ Ιησού. Δεν γράφτηκε να διαβαστεί και να ακουστεί από απίστους. Δεν μπορεί να τους βοηθήσει, εκτός αν επιστρέψουν στο Χριστό.

Όμως μπορούμε να γίνουμε ερμηνευτές “Εις μεταξύ χιλίων”, να έχουμε την αποκάλυψη του Χριστού στην καρδιά και στο νου, και ν’ απλώσουμε το χέρι με απλό τρόπο για να συναντήσουμε τον αμαρτωλό όπου είναι, να τον οδηγήσουμε στις ουράνιες κορυφές και να τον παραστήσουμε μπροστά στον Κύριο Ιησού Χριστό.