Το θέμα του βαπτίσματος στο νερό, εδώ και πολύ καιρό, είναι ένα μεγάλο ζήτημα και δεν υπάρχει καμία αμφιβολία ότι προκλήθηκε από τους εκκλησιαστικούς ηγέτες του παρελθόντος και του παρόντος. Στη μελέτη μας, αρχικά ας εξετάσουμε τη σπουδαιότητα, ή την ανάγκη της βάπτισης.
Η σπουδαιότητα του βαπτίσματος στο νερό
Το χριστιανικό βάπτισμα στο νερό είναι μια διάταξη που καθιερώθηκε από τον Ιησού Χριστό. Εάν δεν είναι σημαντικό στο σχέδιο του Θεού, γιατί ο Ιησούς το διέταξε στο Ματθ.κη:19; Και γιατί ο Πέτρος συνέχισε λέγοντας, «και ας βαπτισθή έκαστος υμών» καθώς διέτασσε τους Εθνικούς να βαφτιστούν (Πράξ.β:38 ι:48);
Πρέπει να θυμόμαστε δύο σημεία σχετικά με τη σπουδαιότητα του βαπτίσματος στο νερό. Καταρχάς, οτιδήποτε ο Χριστός καθιέρωσε, σίγουρα δεν μπορεί να είναι ασήμαντο, άσχετα αν καταλαβαίνουμε τη σημασία του ή όχι.
Δεύτερο, ο Χριστός και οι απόστολοι έδειξαν τη σπουδαιότητα αυτής της διάταξης τηρώντας την. Ο Ιησούς περπάτησε πολλά χιλιόμετρα για να βαπτιστεί, αν και ήταν χωρίς αμαρτία, «Τότε έρχεται ο Ιησούς από της Γαλιλαίας εις τον Ιορδάνην προς τον Ιωάννην διά να βαπτισθή υπ' αυτού. Ο δε Ιωάννης εκώλυεν αυτόν, λέγων, Εγώ χρείαν έχω να βαπτισθώ υπό σου, και συ έρχεσαι προς εμέ; Αποκριθείς δε ο Ιησούς είπε προς αυτόν· 'Αφες τώρα· διότι ούτως είναι πρέπον εις ημάς να εκπληρώσωμεν πάσαν δικαιοσύνην. Τότε αφίνει αυτόν. Και βαπτισθείς ο Ιησούς ανέβη ευθύς από του ύδατος· και ιδού, ηνοίχθησαν εις αυτόν οι ουρανοί, και είδε το Πνεύμα του Θεού καταβαίνον ως περιστεράν και ερχόμενον επ' αυτόν» (Ματθ.γ:13-16).
Είναι αλήθεια ότι το νερό αυτό καθ' αυτό δεν έχει καμία σωτηριακή αξία, αλλά ο Θεός επέλεξε να το συμπεριλάβει στο σχέδιο της σωτηρίας Του. Ο Πέτρος εξήγησε ότι «το βάπτισμα, σώζει και ημάς την σήμερον, ουχί αποβολή της ακαθαρσίας της σαρκός, αλλά μαρτυρία της αγαθής συνειδήσεως εις Θεόν, διά της αναστάσεως του Ιησού Χριστού», (Α' Πέτρ.γ:21). Σύμφωνα με το Λουκ.ζ:30, «Οι δε Φαρισαίοι και οι νομικοί ηθέτησαν εις εαυτούς την βουλήν του Θεού, μη βαπτισθέντες υπ' αυτού»
Πως γίνεται το βάπτισμα
Σύμφωνα με τη Γραφή, ο σωστός τρόπος βαπτίσματος είναι με καταβύθιση. «Και βαπτισθείς ο Ιησούς ανέβη ευθύς από του ύδατος» (Ματθ.γ:16). «Και προσέταξε να σταθή η άμαξα, και κατέβησαν αμφότεροι εις το ύδωρ, ο Φίλιππος και ο ευνούχος, και εβάπτισεν αυτόν» (Πράξ.η:38). «Συνετάφημεν λοιπόν μετ' αυτού διά του βαπτίσματος εις τον θάνατον» (Ρωμ.ς:4). Δεν θάβουμε ένα πτώμα αφήνοντάς το στο έδαφος και ρίχνοντας λίγο χώμα πάνω του, αλλά όταν το καλύψουμε τελείως με το χώμα.
Σύμφωνα με την «World Book Encyclopaedia», "Στην αρχή, όλες οι βαπτίσεις γινόταν με πλήρη καταβύθιση" (τόμ. 1, σελ.651). Η Καθολική εγκυκλοπαίδεια γράφει: "Στους πρώτους αιώνες, όλοι βαπτιζόταν με καταβύθιση σε ποτάμια, πισίνες και βαφτιστήρια" (τόμ. 2, σελ.263). Η καταβύθιση δεν ήταν βολική μετά που η Ορθόδοξη και η Καθολική εκκλησία θέσπισε το νηπιοβαπτισμό, κι έτσι ο τρόπος άλλαξε σε ραντισμό ή χύσιμο λίγου νερού πάνω στο νήπιο. (Δες Encyclopaedia Britannica, 11η έκδ. τόμ. 3, σελ.365-66.)
Η μετάνοια μας ταυτίζει με το θάνατο του Χριστού, και το βάπτισμα μας ταυτίζει με την ταφή Του. Βγαίνοντας από τον υγρό τάφο του βαπτίσματος και παίρνοντας τη νέα ζωή με τη βάπτιση στο 'Αγιο Πνεύμα, ταυτιζόμαστε με την ανάστασή Του.
Ο ορισμός του βαπτίσματος
Ο Ιησούς διέταξε τους μαθητές Του "μαθητεύσατε πάντα τα έθνη, βαπτίζοντες αυτούς εις το όνομα του Πατρός και του Υιού και του Αγίου Πνεύματος" (Ματθ.κη:19). Δεν τους είπε να χρησιμοποιούν αυτές τις λέξεις, να επαναλαμβάνουν ότι είπε, αλλά τους διέταξε να βαπτίζουν «εις το όνομα». Η λέξη «όνομα» χρησιμοποιείται εδώ στον ενικό αριθμό, και είναι το επίκεντρο της εντολής βαπτίσματος. Οι τίτλοι Πατέρας, Υιός και 'Αγιο Πνεύμα περιγράφουν τις σχέσεις του Θεού με την ανθρωπότητα και δεν είναι το υπέρ παν σωτηριακό όνομα, γιατί αυτό το όνομα είναι Ιησούς. «Και δεν υπάρχει δι' ουδενός άλλου η σωτηρία· διότι ούτε όνομα άλλο είναι υπό τον ουρανόν δεδομένον μεταξύ των ανθρώπων, διά του οποίου πρέπει να σωθώμεν» (Πράξ.δ:12).
Ιησούς είναι το όνομα του Πατέρα, του Υιού και του Αγίου Πνεύματος. Ο άγγελος του Κυρίου παρήγγειλε στον Ιωσήφ, «Θέλει δε γεννήσει υιόν και θέλεις καλέσει το όνομα αυτού Ιησούν· διότι αυτός θέλει σώσει τον λαόν αυτού από των αμαρτιών αυτών» (Ματθ.α:21). Ο Ιησούς είπε, «εγώ ήλθον εν τω ονόματι του Πατρός μου» και, «ο δε Παράκλητος, το Πνεύμα το 'Αγιον, το οποίον θέλει πέμψει ο Πατήρ εν τω ονόματί μου» (Ιωάν. ε:43, ιδ:26). Έτσι, όταν βαπτιζόμαστε στο όνομα του Ιησού, τιμούμε τη θεότητα. «διότι εν αυτώ κατοικεί παν το πλήρωμα της θεότητος σωματικώς» (Κολ.β:9).
Στο Λουκ.κδ:45-47 αναφέρει ότι λίγο πριν την ανάληψή Του, ο Ιησούς άνοιξε το νου των μαθητών για να μπορούν να καταλάβουν τις Γραφές. Πολλοί σήμερα χρειάζονται την ίδια ενέργεια για να μπορέσουν κι αυτοί να καταλάβουν τις Γραφές.
Μετά ο Ιησούς τους είπε, «ότι ούτως είναι γεγραμμένον και ούτως έπρεπε να πάθη ο Χριστός και να αναστηθή εκ νεκρών τη τρίτη ημέρα». Οι μαθητές είχαν ανοιχτό το νου τους ώστε να μπορέσουν ν' αντιληφθούν την τεράστια σημασία του θανάτου, της ταφής και της ανάστασης του Χριστού. Το εδάφιο 47 περιγράφει την αποστολή που τους έδωσε ο Ιησούς: «και να κηρυχθή εν τω ονόματι αυτού μετάνοια και άφεσις αμαρτιών εις πάντα τα έθνη, γινομένης αρχής από Ιερουσαλήμ».
Ο Πέτρος ήταν ανάμεσα σ' αυτούς που μίλησε ο Ιησούς κι άνοιξε το νου τους για να καταλάβουν. Έχοντας ακούσει αυτές τις οδηγίες, λίγες μέρες αργότερα, με την έμπνευση του Αγίου Πνεύματος, σηκώνεται για να κηρύξει την ημέρα της Πεντηκοστής.
Οι καρδιές των ακροατών ήρθαν σε κατάνυξη και αισθανόμενοι την ενοχή τους, έκραξαν προς τον Πέτρο και τους άλλους αποστόλους «Τι πρέπει να κάμωμεν, άνδρες αδελφοί»; (Πράξ.β:37). Ο Πέτρος χωρίς δισταγμό αλλά μάλλον με θάρρος απάντησε, «Μετανοήσατε, και ας βαπτισθή έκαστος υμών εις το όνομα του Ιησού Χριστού εις άφεσιν αμαρτιών, και θέλετε λάβει την δωρεάν του Αγίου Πνεύματος» (Πράξ.β:38).
«Εκείνοι λοιπόν μετά χαράς δεχθέντες τον λόγον αυτού εβαπτίσθησαν, και προσετέθησαν εν εκείνη τη ημέρα έως τρεις χιλιάδες ψυχαί» (Πράξ.β:41).
Κάποιοι λένε ότι ο Πέτρος τους είπε να βαπτιστούν στο όνομα του Ιησού επειδή ήταν Εβραίοι κι ότι αυτό το βάπτισμα σκοπό είχε να τους κάνει να αναγνωρίσουν τον Ιησού Χριστό. Αλλά ας πάμε μαζί με τον Πέτρο στο σπίτι του Κορνήλιου, μετά από μερικά χρόνια. Ο Κορνήλιος και οι οικιακοί του ήταν όλοι Εθνικοί, όμως κι εκεί ο Πέτρος «προσέταξεν αυτούς να βαπτισθώσιν εις το όνομα του Κυρίου» (Πράξ.ι:48). Αν ο Πέτρος έκανε λάθος την ημέρα της Πεντηκοστής, είχε αρκετό χρόνο μπροστά του να το διορθώσει πριν πάει στο σπίτι του Κορνήλιου.
Έκανε λάθος ο Πέτρος την ημέρα της Πεντηκοστής; Όταν οι καρδιές των ακουόντων ήρθαν σε κατάνυξη, «είπον προς τον Πέτρον και τους λοιπούς αποστόλους· Τι πρέπει να κάμωμεν, άνδρες αδελφοί»; (Πράξ.β:37). Στους λοιπούς αποστόλους περιλαμβάνεται και ο Ματθαίος που έγραψε το Ματθ.κη:19.
Όταν ο Πέτρος κήρυξε, σηκώθηκε μαζί με τους έντεκα (Πράξ.β:14). Ο Ματθαίος ήταν παρών, όμως δεν βλέπουμε να διορθώνει τον Πέτρο σ' αυτά που είπε. Σίγουρα θα είχε αντιδράσει αν ο Πέτρος είχε παρακούσει την εντολή του Κυρίου. Αλλά όλοι οι απόστολοι είχαν καταλάβει και εφάρμοσαν την αποστολή του Κυρίου. Καθώς ο Ιησούς είπε στην προσευχή του, «Εφανέρωσα το όνομά σου εις τους ανθρώπους, τους οποίους μοι έδωκας εκ του κόσμου. Ιδικοί σου ήσαν και εις εμέ έδωκας αυτούς, και τον λόγον σου εφύλαξαν» (Ιωάν.ιζ:6).
Οι Σαμαρείτες, που δεν ήταν Εβραίοι, βαπτίστηκαν κι αυτοί στο όνομα του Ιησού. «Ο δε Φίλιππος, καταβάς εις την πόλιν της Σαμαρείας, εκήρυττεν εις αυτούς τον Χριστόν»..... «Ότε όμως επίστευσαν εις τον Φίλιππον ευαγγελιζόμενον τα περί της βασιλείας του Θεού και του ονόματος του Ιησού Χριστού, εβαπτίζοντο άνδρες τε και γυναίκες.....» «ήσαν βεβαπτισμένοι εις το όνομα του Κυρίου Ιησού» (Πράξ.η:5, 12, 16).
Ας δούμε πως βάπτιζε ο Παύλος, ο απόστολος των εθνών. Αρκετά χρόνια μετά την ημέρα της Πεντηκοστής πήγε στην Έφεσο κι εκεί βρήκε κάποιους μαθητές του Ιωάννη του Βαπτιστή. «είπε προς αυτούς· Ελάβετε Πνεύμα 'Αγιον αφού επιστεύσατε; οι δε είπον προς αυτόν· Αλλ' ουδέ αν υπάρχη Πνεύμα 'Αγιον ηκούσαμεν. Και είπε προς αυτούς· Εις τι λοιπόν εβαπτίσθητε; Οι δε είπον· Εις το βάπτισμα του Ιωάννου. Και είπεν ο Παύλος· Ο Ιωάννης μεν εβάπτισε βάπτισμα μετανοίας, λέγων προς τον λαόν να πιστεύσωσιν εις τον ερχόμενον μετ' αυτόν, τουτέστιν εις τον Χριστόν Ιησούν. Ακούσαντες δε εβαπτίσθησαν εις το όνομα του Κυρίου Ιησού» (Πράξ.ιθ:2-5).
Αν και αυτοί οι μαθητές είχαν ήδη βαπτιστεί, το όνομα του Ιησού ήταν τόσο σημαντικό, που ανάγκασε τον Παύλο να τους ξαναβαπτίσει στο όνομά Του.
Ας προσέξουμε κάποια πράγματα εδώ: το πρώτο πράγμα που τους ρωτάει, αν και ήταν μαθητές, είναι αν είχαν το 'Αγιο Πνεύμα. Όταν του απαντάνε ότι δεν ξέρουν αν υπάρχει, ο απόστολος των εθνών κάνει τη δεύτερη ερώτηση: ΣΕ ΠΟΙΟ ΟΝΟΜΑ βαπτιστήκατε.
Για τον Παύλο, αν κάποιος είχε βαπτιστεί σωστά, θα ήξερε και για το 'Αγιο Πνεύμα. ΤΟ ΟΝΟΜΑ στο οποίο είχε βαπτιστεί κάποιος ήταν πολύ σημαντικό. Σήμερα, αν σε συναντούσε ο απόστολος Παύλος και σου έκανε την ίδια ερώτηση, Εις τι λοιπόν εβαπτίσθης, τι θα του απαντούσες; Αν δεν του έδινες τη σωστή απάντηση, θα σε βάπτιζε στο όνομα του Κυρίου Ιησού!
Δεν πιστεύω ότι ο Παύλος άλλαξε τον τύπο ή τον τρόπο του βαπτίσματος όταν βάπτισε τη Λυδία και τους οικιακούς της (Πράξ.ις:14-15) ή τον Φιλιππήσιο δεσμοφύλακα.
Ο τελευταίος ήρθε τρέμοντας κι έπεσε μπροστά στον Παύλο και το Σίλα, λέγοντας: «Κύριοι, τι πρέπει να κάμω διά να σωθώ; Οι δε είπον· Πίστευσον εις τον Κύριον Ιησούν Χριστόν, και θέλεις σωθή, συ και ο οίκός σου. Και ελάλησαν προς αυτόν τον λόγον του Κυρίου και προς πάντας τους εν τη οικία αυτού. Και παραλαβών αυτούς εν εκείνη τη ώρα της νυκτός, έλουσε τας πληγάς αυτών και εβαπτίσθη ευθύς αυτός και πάντες οι αυτού» (Πράξ.ις:30-33).
Πως μπορούμε να αμφιβάλουμε ότι ο Παύλος βάπτισε αυτούς τους ανθρώπους με τον ίδιο τρόπο που το έκανε τις άλλες φορές, δηλαδή με καταβύθιση στο όνομα του Κυρίου Ιησού Χριστού;
Ο Παύλος δεν ήταν μαζί με τους αποστόλους όταν ο Ιησούς τους έδωσε τις τελευταίες οδηγίες στο Ματθ.κη:19 και Λουκ.κδ:47, κι όμως βάπτιζε στο όνομα του Κυρίου Ιησού.
Πως ήξερε τι πρέπει να κάνει; Ο ίδιος έλεγε ότι το ευαγγέλιο που κήρυττε δεν ήταν ανθρώπινη παράδοση, αλλά δι' αποκαλύψεως. «Αλλά σας γνωστοποιώ, αδελφοί, ότι το ευαγγέλιον το κηρυχθέν υπ' εμού δεν είναι ανθρώπινον· διότι ουδ' εγώ παρέλαβον αυτό παρά ανθρώπου ούτε εδιδάχθην, αλλά δι' αποκαλύψεως Ιησού Χριστού» (Γαλ.α:11-12).
Ο Παύλος είχε εκλεγεί για να φέρει το όνομα του Ιησού στους Εθνικούς, κι έγραψε πολλές θεόπνευστες επιστολές στην εκκλησία. Σ' αυτό τον απόστολο ο Θεός αποκάλυψε το μυστήριο της εκκλησίας, «το οποίον εν άλλαις γενεαίς δεν εγνωστοποιήθη εις τους υιούς των ανθρώπων, καθώς τώρα απεκαλύφθη διά Πνεύματος εις τους αγίους αυτού αποστόλους και προφήτας» (Εφες.γ:5).
Ο Παύλος αξίωνε ότι έχει θεία εξουσία: «Εάν τις νομίζη ότι είναι προφήτης ή πνευματικός, ας μάθη εκείνα τα οποία γράφω προς εσάς, ότι είναι εντολαί του Κυρίου» (Α΄Κορ.ιδ:37). Ο ίδιος έγραψε, «Και παν ό,τι αν πράττητε εν λόγω ή εν έργω, πάντα εν τω ονόματι του Κυρίου Ιησού πράττετε, ευχαριστούντες δι' αυτού τον Θεόν και Πατέρα» (Κολ.γ:17).
Το βάπτισμα στο νερό είναι κάτι που γίνεται με λόγο και με έργο. Δεν μπορούμε να παραβλέπουμε αυτή την εντολή προς την εκκλησία.
Η εκκλησία είναι οικοδομημένη «επί το θεμέλιον των αποστόλων και προφητών, όντος ακρογωνιαίου λίθου αυτού του Ιησού Χριστού» (Εφες.β:20). Οι απόστολοι δεν κήρυξαν απλά το βάπτισμα στο όνομα του Ιησού, αλλά το εφάρμοσαν.
Πουθενά μέσα στο λόγο του Θεού δεν μπορούμε να βρούμε ένα εδάφιο που να λέει ότι βάπτιζαν χρησιμοποιώντας τα λόγια «εις το όνομα του Πατρός και του Υιού και του Αγίου Πνεύματος». Αντίθετα, παντού βλέπουμε ότι βάπτιζαν στο όνομα του Κυρίου Ιησού Χριστού. Βαπτίζοντας στο όνομα του Ιησού, εκπλήρωναν την εντολή του Κυρίου στο Ματθ.κη:19.
Ο Παύλος έγραψε, «Αλλά και εάν ημείς ή άγγελος εξ ουρανού σας κηρύττη άλλο ευαγγέλιον παρά εκείνο, το οποίον σας εκηρύξαμεν, ας ήναι ανάθεμα» (Γαλ.α:8). Ας το προσέξουμε πολύ αυτό.
Κάποιοι λένε ότι προτιμούν να υπακούσουν τα λόγια του Ιησού στο Ματθ.κη:19, αντί τα λόγια του Πέτρου στις Πράξ.β:38. Όμως, ο Πέτρος μίλησε την ημέρα της Πεντηκοστής κάτω από το χρίσμα του Αγίου Πνεύματος. Ο Πέτρος ήταν ένας από τους αποστόλους, και είναι αυτός στον οποίο δόθηκαν τα κλειδιά της Βασιλείας των ουρανών, δεν μπορούμε λοιπόν να αμφισβητούμε και να αφαιρούμε το κύρος των λόγων του.
Στο Μάρκ.ζ:8 ο Ιησούς είπε, «αφήσαντες την εντολήν του Θεού, κρατείτε την παράδοσιν των ανθρώπων» Η ιστορία μας λέει ότι μόνο μετά από αρκετά χρόνια από την εποχή των αποστόλων, άλλαξε ο τρόπος βαπτίσματος στο όνομα του Ιησού.
Εσύ τι θα κάνεις, θ' ακολουθήσεις την εντολή του Κυρίου ή τις παραδόσεις των ανθρώπων;
