Είναι απαραίτητο να είσαι βαπτισμένος με Πνεύμα Άγιο!

Το βάπτισμα στο Άγιο Πνεύμα είναι μία από τις πιο φανερές και αναμφισβήτητες πραγματικότητες της Βίβλου. Είχε προφητευτεί από τους προφήτες της Παλαιάς Διαθήκης, ο Ιωάννης ο Βαπτι­στής το επιβεβαίωσε και ο Ιησούς υποσχέθηκε ότι θα συνέβαινε μερικές μόλις μέρες μετά την ανάληψή Του.

Ο σκοπός αυτής της μελέτης είναι να δώσει μια εξήγηση γι’ αυτό το πνευματικό φαινόμενο. Επίσης, θέλουμε ν’ απαντή­σουμε σε πολλές ειλικρινείς απορίες που προβάλλουν διάφοροι καλοπροαίρετοι αμφισβητίες, και ταυτόχρονα να ξεσκεπάσουμε ορισμένες κακόβουλες διαστρεβλώσεις των αδιόρθωτων σκεπτικιστών.

Μια μέρα στην ακρογιαλιά του Ιορδάνη βλέπουμε τον προφήτη Ιωάννη να λέει «Εγώ μεν σας βαπτίζω εν ύδατι εις μετάνοιαν· ο δε οπίσω μου ερχόμενος είναι ισχυρότερός μου, του οποίου δεν είμαι άξιος να βαστάσω τα υποδήματα· αυτός θέλει σας βαπτίσει εν Πνεύματι Αγίω και πυρί» (Ματθ.γ:11).

Ακόμα διακη­ρύττει «Και εγώ δεν εγνώριζον αυτόν· αλλ' ο πέμψας με διά να βαπτίζω εν ύδατι εκείνος μοι είπεν· εις όντινα ίδης το Πνεύμα καταβαίνον και μένον επ' αυτόν, ούτος είναι ο βαπτίζων εν Πνεύματι Αγίω». (Ιωάν.α:33).

Έτσι ο Χριστός συστήνεται στον κόσμο σαν εκείνος που θα μας βαπτίζει με το Άγιο Πνεύμα.

Όμως, αυτό το βάπτισμα στο Άγιο Πνεύμα δεν μπορούσε να το δεχτεί η ανθρωπότητα μέχρι να πεθάνει ο Ιησούς, να αναστηθεί και να δοξαστεί. Μερικοί θα προσπαθήσουν να αμφισβητήσουν αυτό το σημείο, λέγοντας ότι μερικοί άνθρωποι όπως ο Ιωάννης ο Βαπτιστής, η Ελισάβετ, ο Ζαχαρίας και η Μαρία ήταν πλήρεις με το Άγιο Πνεύμα πριν από την ημέρα της Πεντηκοστής.

Άλλοι θα ρωτήσουν: «Οι προφήτες της Παλαιάς Διαθήκης δεν είχαν το Άγιο Πνεύμα όταν προφήτευαν;» Σαν απάντηση πρέπει να επιση­μάνουμε το γεγονός ότι κανένας απ' αυτούς δεν είχε το βάπτισμα του Αγίου Πνεύματος σαν μόνιμη εμπειρία πριν από την ημέρα της Πεντηκοστής.

Επειδή το κατά Ιωάν.ζ:39 μας λέει ότι «Τούτο δε είπε περί του Πνεύματος, το οποίον έμελλον να λαμβάνωσιν οι πιστεύοντες εις αυτόν· διότι δεν ήτο έτι δεδομένον Πνεύμα Άγιον, επειδή ο Ιησούς έτι δεν εδοξάσθη».

Η λογική ερώτηση που ακολουθεί είναι, «Τι είδους εμπειρία ήταν αυτή που είχαν αυτοί οι άνθρωποι;» Σαν απάντηση παραθέ­τουμε (αυτό που είπε ο Απόστολος Πέτρος) «διότι δεν ήλθε ποτέ προφητεία εκ θελήματος ανθρώπου, αλλ' υπό του Πνεύματος του Αγίου κινούμενοι ελάλησαν οι άγιοι άνθρωποι του Θεού» (Β’ Πέτρ.α:21). Ο Δαυίδ είπε «Πνεύμα Κυρίου ελάλησε δι' εμού, και ο λόγος αυτού ήλθεν επί της γλώσσης μου» (Β’ Σαμ.κγ:2). Κανείς δεν μπορεί να αρνηθεί το γεγονός ότι ο Θεός μίλη­σέ δια μέσου αυτών των προφητών καθώς και του Ιωάννη, της Ελισάβετ, του Ζαχαρία, και της Μαρίας. Όμως δεν είχαν το βάπτι­σμα του Αγίου Πνεύματος σαν μία μόνιμη εμπειρία μέσα τους, όπως μπορούμε να την έχουμε σήμερα. Αυτό το σημείο αποδει­κνύεται από το γεγονός ότι την ημέρα της Πεντηκοστής, η Μαρία -η μητέρα του Ιησού - ήταν μεταξύ αυτών που βρισκόταν στο ανώγειο, περιμένοντας και αυτή την επαγγελία του Θεού.

·      «Και μετά ταύτα θέλω εκχέει το πνεύμά μου επί πάσαν σάρκα· και θέλουσι προφητεύσει οι υιοί σας και αι θυγατέρες σας· οι πρεσβύτεροί σας θέλουσιν ενυπνιασθή ενύπνια, οι νεανίσκοι σας θέλουσιν ιδεί οράσεις» (Iωήλ β:28).

·     «αλλ' αύτη θέλει είσθαι η διαθήκη, την οποίαν θέλω κάμει προς τον οίκον Ισραήλ· μετά τας ημέρας εκείνας, λέγει Κύριος, θέλω θέσει τον νόμον μου εις τα ενδόμυχα αυτών και θέλω γράψει αυτόν εν ταις καρδίαις αυτών· και θέλω είσθαι Θεός αυτών και αυτοί θέλουσιν είσθαι λαός μου» (Ιερ.λα:33).

·  «Και εγώ θέλω παρακαλέσει τον Πατέρα, και θέλει σας δώσει άλλον Παράκλητον, διά να μένη μεθ' υμών εις τον αιώνα» (Ιωάν.ιδ:16).

Τα παραπάνω εδάφια είναι προφητείες για την επαγγελία του Αγίου Πνεύματος. Η κάθε μία δείχνει μία αντίθεση μεταξύ των καταστάσεων που επικρατούσαν πριν και εκείνων που θα επικρατούσαν μετά, σαν συνέπεια της εκπλήρωσης των επαγγελιών .

ΤΑ ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΑ ΤΟΥ ΒΑΠΤΙΣΜΑΤΟΣ ΣΤΟ ΑΓΙΟ ΠΝΕΥΜΑ

Η σχέση του ανθρώπου με το Θεό αλλάζει σαν άμεσο απο­τέλεσμα του βαπτίσματος στο Άγιο Πνεύμα. Με την υπόσχεση «θέλω εκχέει το πνεύμά μου επί πάσαν σάρκα», ο Θεός προέβλεπε τον καιρό που το Πνεύμα Του δεν θα ήταν μόνο για μια μικρή ομάδα ανθρώπων γιατί τότε, λέει ο Ιωήλ, το Πνεύμα του Θεού θα είναι διαθέσιμο στον καθένα. Αυτό σημαίνει ότι από αυτό το σημείο και εμπρός, κάθε άνθρωπος κάθε γενιάς θα μπο­ρούσε να διαλέξει να δεχτεί το Πνεύμα του Θεού, σαν μόνιμη ενοικούσα δύναμη μέσα του.

Ο Ιησούς υποσχέθηκε «Παν ο, τι μοι δίδει ο Πατήρ, προς εμέ θέλει ελθεί, και τον ερχόμενον προς εμέ δεν θέλω εκβάλει έξω» (Ιωάν.ς:37).

Ο Πέτρος μας βεβαιώνει ότι «προς εσάς είναι η επαγγελία και προς τα τέκνα σας και προς πάντας τους εις μακράν, όσους αν προσκαλέση Κύριος ο Θεός ημών» (Πράξ.β:39).

Ποτέ μη διστάζεις να ζητήσεις από το Θεό το Άγιο Πνεύμα αμφιβάλλοντας αν ενδιαφέρεται να σου το δώσει. Γιατί μας λέει στο Ματθ.ζ:11, «εάν λοιπόν σεις, πονηροί όντες, εξεύρητε να δίδητε καλάς δόσεις εις τα τέκνα σας, πόσω μάλλον ο Πατήρ σας ο εν τοις ουρανοίς θέλει δώσει αγαθά εις τους ζητούντας παρ' αυτού;» Δεν μπορούμε να κατηγορηθούμε για υπερβολική έμφαση στο γεγονός ότι με το βάπτισμα του Αγίου Πνεύματος επήλθε μία μεγάλη αλλαγή, καθώς ξαφνικά ολόκληρη η ανθρω­πότητα μπορεί να έχει κατ' ευθείαν επικοινωνία με το Θεό.

Για αιώνες, ο άνθρωπος προσπαθούσε μάταια να τηρήσει το Μωσαϊκό νόμο. Η μάχη κατά της σάρκας σπάνια κερδιζόταν. Όμως, διαβάζουμε ότι αφού το βάπτισμα στο Άγιο Πνεύμα μπήκε στο σχέδιο του Θεού, ο Θεός έβαλε το νόμο Του στα εσω­τερικά μας μέρη και τον έγραψε στις καρδιές μας. Πόσο θαυμαστή είναι η μεγαλο­σύνη της αγάπης του Θεού !

Η κατηγορία του Στέφανου κατά των Εβραίων ήταν «οίτινες ελάβετε τον νόμον εκ διαταγών αγγέλων και δεν εφυλάξατε» (Πραξ.ζ:53). Ο Παύλος κάνει την εξής ομολογία «διότι δεν πράττω το αγαθόν, το οποίον θέλω· αλλά το κακόν, το οποίον δεν θέλω, τούτο πράττω» (Ρωμ.ζ:19). Ο Θεός ξέρει ότι μία διανοη­τική παραδοχή του θείου νόμου δεν επαρκεί. «Ιδού, ηγάπησας αλήθειαν εν τη καρδία, και εις τα ενδόμυχα θέλεις με διδάξει σοφίαν» (Ψαλμ.να:6). Ο Θεός υποσχέθηκε να ­βάλει το νόμο Του στις καρδιές μας, για να έχουμε έτσι την επιθυ­μία να Τον υπακούμε.

Οι ψυχολόγοι μας πληροφορούν ότι ενδιαφερόμαστε ελάχιστα ή και καθόλου για πράγματα και ιδέες που δεν μας συγκινούν συναισθηματικά. Όμως αν μπορούσαν να διεγερθούν τα συναι­σθήματά μας, θα βάζαμε όλη τη δύναμη και την προσπάθεια μας καθώς και όλο το είναι μας για την επίτευξη εκείνου που μας ενθουσιάζει. Έτσι είναι όταν γεμίζουμε με το Πνεύμα του Χριστού.

Γινόμαστε πολύ χαρούμενοι, συνεπαρμένοι στη λατρεία και με μεγάλο ζήλο για καλά έργα. Πειραματιζόμαστε εκείνες τις στιγμές πλήρη κοινωνία καθώς ο Θεός αγγίζει την καρδιά μας που είναι η έδρα των συναισθημάτων μας.

Καθώς το Πνεύμα Του γράφει το νόμο Του μέσα στις καρδιές μας γινόμαστε ικανοί να υπακούμε το νόμο, κάτι που πριν ήταν αδύνατο. Οι εντολές που ήταν κάποτε βαριές είναι τώρα κάτι στο οποίο βρίσκουμε ευχαρίστηση. Εκείνο που πριν μισούσαμε τώρα το αγαπάμε. «Όθεν εάν τις ήναι εν Χριστώ είναι νέον κτίσμα· τα αρχαία παρήλθον, ιδού, τα πάντα έγειναν νέα» (Β’ Κορ.ε:17). Άρα ο ερχομός του Ανίου Πνεύματος μας δίνει δύναμη ώστε να μπορούμε να υπακούμε από την καρδιά μας στους νόμους του Θεού, που ήταν ασυμβίβαστοι με την παλιά μας φύση.

Ο Ιησούς είπε ότι ο Παράκλητος θα μείνει μέσα μας εις τον αιώ­να, αντίθετα με το Πνεύμα του Θεού στην Παλιά Διαθήκη που μόνο κάπου κάπου κινούσε τους προφήτες, και αντίθετα με τη φυσική παρουσία του Ιησού που άφησε πίσω μία ομάδα απορη­μένων και φοβισμένων οπαδών, το Άγιο Πνεύμα έρχεται να μεί­νει μ' εμάς εις τον αιώνα, Όταν ο Ιησούς ήταν στη γη ήταν αδύνα­τον γι' Αυτόν να είναι σωματικά παρών σε όλους τους ανθρώπους ταυτόχρονα κι όταν οι μαθητές του στερήθηκαν τη σωματική Του παρουσία τι βλέπουμε; Βλέπουμε ένα Πέτρο να ορκίζεται και να βρίζει αρνούμενος ότι γνωρίζει τον Ιησού. Βλέπουμε δύο κουρα­σμένους μαθητές ταξιδεύοντας από την Ιερουσαλήμ προς Εμμαούς σε μία κατάσταση πλήρους απογοήτευσης, βλέπουμε έναν αμφιβάλλοντα Θωμά καθώς αρνιέται να πιστέψει στην ανά­σταση του Ιησού. Επίσης βρίσκουμε άλλους μαθητές να κρύβο­νται πίσω από αμπαρωμένες πόρτες ενώ άλλοι έχουν παρατήσει τη διακονία για να επιστρέψουν στις εργασίες τους.

Όλοι τους ήταν γεμάτοι απελπισία χωρίς την παρουσία του Κυρίου να τους εμψυχώνει και να τους δίνει ελπίδα. Τότε συνα­ντάμε τον αναστημένο Σωτήρα καθώς μαζεύει το ποίμνιό Του πριν από την ανάληψή Του, Τους δίνει εντολή (Πράξ.α:4-8) να πάνε στην Ιερουσαλήμ και να περιμένουν εκεί μέχρι να λάβουν το βάπτισμα του Ανίου Πνεύματος που τους είχε υποσχεθεί «Δέν θέλω σας αφήσει ορφανούς έρχομαι προς εσάς» (Ιωάν.ιδ:18). Ενώ η φυσική παρουσία του Ιησού είχε περιορισμούς, τώρα με το βάπτισμα του Αγίου Πνεύματος μπορεί να κατοικεί μέσα μας μόνι­μα.

Τώρα δες τον Πέτρο! Παρατήρησε τη δύναμη και το ζήλο με τα οποία κι αυτός και οι άλλοι αλλαγμένοι μαθητές του Χριστού έδι­ναν μαρτυρία της ανάστασης του Ιησού. Γιατί αυτή η ξαφνική αλλαγή; Μήπως έχει επιστρέψει ο Ιησούς στη γη με σωματική μορ­φή; ΟΧΙ! Είναι τόσο μόνοι όσο και την ημέρα που αναλήφθηκε, στην πραγματικότητα όμως δεν είναι. Αντίθετα, απολαμβάνουν στην ουσία μία πολύ στενή σχέση με τον Ιησού που δεν ήταν δυνατή μέχρι τώρα. Επειδή τώρα με το βάπτισμα του Αγίου Πνεύματος, το Πνεύμα του Ιησού έχει πάρει μία μόνιμη κατοικία μέσα σης ψυχές τους. Βέβαια, είναι «ο Χριστός είς έσας, ή έλπίς της δόξης» (Κολ.α:27).

Η επόμενη ερώτηση στα χείλη πολλών είναι -Θα ξαναγυρίσει ο Ιησούς ποτέ σωματικά;» Η απάντηση είναι ένα συντριπτικό ΝΑΙ. Αν και δεν μας είπε την ακριβή ώρα ή ημέρα, ο Ιησούς υποσχέθηκε ότι θα επιστρέψει να αρπάξει την έτοιμη Νύμφη Του. Αλλά μέχρι εκείνη τη χαρούμενη μέρα της αντάμωσης, μας έχει αφήσει το Πνεύμα Του για να μένει μαζί μας πάντοτε. Μπο­ρούμε να εμπιστευθούμε το Πνεύμα του Θεού να είναι η συνεχής και μόνιμη βοήθειά μας.

Στο κατά Ματθ.κη:20 μας λέει «ιδού, εγώ είμαι μεθ' υμών πάσας τας ημέρας έως της συντελείας του αιώνος». Επίσης η Βίβλος μας λέει ότι το Πνεύμα Του θα μας οδηγήσει σ' όλη την αλήθεια (Ιωάν.ιδ:17, 26).

Εάν έχεις προσπαθήσει να επιτύχεις στη Χριστιανική ζωή και παρ' όλα αυτά η ζωή σου είναι γεμάτη αποτυχίες, αν έχεις προ­σπαθήσει να υπακούς στους νόμους του Θεού αλλά παραμένεις αδύναμος και απογοητευμένος, εάν λείπουν από τη Ζωή σου η δύναμη, ο Ζήλος και η Ζωντάνια των αποστόλων, τότε χρειάζεσαι το βάπτισμα στο Άγιο Πνεύμα. Ναι όταν το Πνεύμα του Θεού μπαίνει μέσα σε έναν άνθρωπο (Κολ.α:27) αυτό σημαίνει ότι ο Ιησούς έχει μπει μέσα του για πάντα -αν φυσικά το επιθυμούμε. Είναι εδώ να μας παρηγορεί όταν είμαστε απογοητευμένοι, να μας ενδυναμώνει όταν είμαστε αδύναμοι, να μας οδηγεί όταν δεν μπορούμε να βρούμε το δρόμο και να μας κάνει χρισμένους από το Θεό μάρτυρες της σωτηρίας (Πραξ.α:8, Εβρ.β:4).

Μπορεί να ρωτήσεις «Πώς θα λάβω, εγώ το Άγιο Πνεύμα; Πώς θα ξέρω ότι το έλαβα;» Κάποιος μπορεί να απαντήσει, «Εγώ έλαβα το Άγιο Πνεύμα στη βάπτισή μου όταν ήμουν μωρό». Άλλος μπο­ρεί να πει: «Όταν άδειασα την καρδιά μου στο Θεό στη­ μετάνοια, έλαβα άφεση των αμαρτιών μου και μία μεγάλη ειρήνη ήρθε στην καρδιά μου. Πιστεύω ότι τότε έλαβα το Άγιο Πνεύμα». Ακόμα κάποιος άλλος που θέλει να κάνει την ομολογία του μπορεί να πει «Εγώ δεν πιστεύω στο νηπιοβαπτισμό, όταν μεγάλωσα εξομο­λογήθηκα τις αμαρτίες μου και βαπτίστηκα κανονικά στο νερό. Δέχθηκα το Άγιο Πνεύμα δια πίστεως, καθώς έβγαινα από το νερό». Είναι τόσες οι απόψεις για τη σωτηρία όσες και οι εκκλη­σίες. Ο άνθρωπος έχει επινοήσει πολλούς τρόπους για να μπει στον ουρανό. Τι λένε όμως οι Γραφές;

Ας στρέψουμε την προσοχή μας στην Καινή Διαθήκη και στο βιβλίο των Πράξεων των Αποστόλων. Εδώ θα ανακαλύψουμε την Πεντηκοστή, δηλ. τα «γενέθλια της εκκλησίας».

«Και ότε ήλθεν η ημέρα της Πεντηκοστής, ήσαν άπαντες ομοθυμαδόν εν τω αυτώ τόπω. Και εξαίφνης έγεινεν ήχος εκ του ουρανού ως ανέμου βιαίως φερομένου, και εγέμισεν όλον τον οίκον όπου ήσαν καθήμενοι· και εφάνησαν εις αυτούς διαμεριζόμεναι γλώσσαι ως πυρός, και εκάθησεν επί ένα έκαστον αυτών, και επλήσθησαν άπαντες Πνεύματος Αγίου, και ήρχισαν να λαλώσι ξένας γλώσσας, καθώς το Πνεύμα έδιδεν εις αυτούς να λαλώσιν». (Πραξ.β:1-4).

ΠΡΕΠΕΙ ΟΠΩΣΔΗΠΟΤΕ ΝΑ ΜΙΛΗΣΩ ΜΕ ΑΛΛΕΣ ΓΛΩΣΣΕΣ;

Χωρίς αμφιβολία, πολλοί αναγνώστες συμφωνούν απόλυτα με το περιεχόμενο αυτού του βιβλίου μέχρι εδώ. Τώρα όμως θα προ­σεγγίσουμε μια περιοχή που πολλοί αρνούνται να τη μελετή­σουν με ανοιχτή καρδιά. Γι' αυτούς, το θέμα είναι λυμένο για πάντα και δεν θέλουν να το εξετάσουν. Μιλάμε για τη σχέση των «γλωσσών» με το βάπτισμα του Ανίου Πνεύματος. «Οι γλώσσες είναι από το διάβολο» είναι η πρόχειρη δήλωση που γι' αυτούς βάζει τέρμα σ' όλη την υπόθεση.

Αν αυτή ήταν και η δική σου στάση μέχρι τώρα, σε προτρέπουμε να βάλεις για λίγο στην άκρη αυτή την προκατάληψη και οποιαδήποτε άλλη γνώμη που μπορεί να έχεις. Ξέχασε εκείνο που πάντα άκουγες και εκείνο που πάντα νόμιζες πως είναι η αλήθεια. Μόνο για λίγες στιγμές άνοιξε την καρδιά σου τελείως στην αλήθεια του λόγου του Θεού. Αν μετά από μια μελέτη του τι έχει να πει ο Θεός πάνω σ' αυτό το θέμα δεν πεισθείς, τότε είσαι πάλι ελεύθερος να επιστρέψεις στην άποψη σου και στις ιδέες σου.

Την ημέρα της Πεντηκοστής, στο ανώγειο, περίπου εκατόν είκοσι πιστοί είχαν μαζευτεί υπακούοντας στην εντολή του Ιησού. Ο Λουκάς λέει ότι σύμφωνα με την επαγγελία όλοι τους πληρώθη­καν με το Άγιο Πνεύμα και άρχισαν να «λαλούν» (μιλούν) με ξένες γλώσσες. Σχεδόν όλοι οι εργάτες του Ευαγγελίου και η πλειοψηφία των χριστιανών έρχονται σε επαφή με αυτό το μέρος της Αγίας Γραφής κάποτε. Η αποδοχή ή η απόρριψη εκ μέρους τους αυτής της αλήθειας θα είναι ένας καθοριστικός παράγοντας την ημέρα της Κρίσης.

Οι θρησκευτικοί άρχοντες την εποχή του Χριστού Τον απέρρι­ψαν αποκαλώντας Τον Βελζεβούλ, άρχοντα των δαιμονίων, παρ' όλο που εκπλήρωσε κάθε προφητικό λόγο από την Παλαιά Διαθήκη για τον Μεσσία. Γιατί το έκαναν αυτό; Απλά επειδή αρνήθηκαν να ερευνήσουν τις Γ ραφές ή να δοκι­μάσουν την εγκυρότητα των ισχυρισμών Του. Μάτια τυφλωμένα από την παράδοση δεν μπορούσαν να δουν καθαρά και έτσι δεν μπόρεσαν να αναγνωρίσουν εκείνον ο οποίος είναι η Οδός, η Αλήθεια και η Ζωή.

Ακόμα και σήμερα πολλοί θρησκευτικοί ηγέτες βλέπουν με δυσπιστία τη μεγάλη δωρεά του Θεού και την αποδίδουν στον άρχοντα των δαιμονίων. Το κάνουν αυτό παρά την άφθονη μαρ­τυρία του Αγίου Βιβλίου του Θεού. Δυστυχώς και αυτοί έχουν χάσει το δρόμο και αρνούνται το σχέδιο του Θεού.

Όλοι όσοι δεν δέχονται το φαινόμενο της γλωσσολαλιάς καθώς το πνεύμα δίνει στον καθένα, δεν μπορούν να αρνηθούν την ύπαρξή της στη Βίβλο. Γι' αυτό προσπαθούν να την εξηγήσουν με αυτό που ονομάζουν «εκλογίκευση». Στη πραγματικότητα δεν είναι τίποτα παρά μια διαστρέβλωση των γεγονότων Τώρα θα παρουσιάσουμε μερικά από τα πιο συνηθισμένα επιχειρήματα που χρησιμοποιούνται και θα δείξουμε γιατί είναι βιβλικά απαράδε­κτα.

Το ότι μόνο οι απόστολοι έλαβαν το Άγιο Πνεύμα με την γλωσ­σολαλιά την ημέρα της Πεντηκοστής είναι μία συνηθισμένη διδα­σκαλία. Αλλά στις Πράξ.β:1,4 διαβάζουμε ότι ΟΛΟΙ όσοι ήταν μαζεμένοι στο ανώγειο μίλησαν με γλώσσες («..ήταν όλοι μαζί. .. καί επληρώθησαν όλοι από Πνεύμα Άγιο»). Ήταν μόνο δώδεκα απόστολοι εκεί ενώ υπήρχαν εκατόν είκοσι συνολικά πιστοί (Πραξ.α:15). Πάλι στις Πράξεις διαβάζουμε για τον οίκο του Κορνήλιου (ι:45-46) και τους πιστούς της Εφέσου (ιθ:6), «λαλουντας γλώσσας». Στη Α’ Κορ.ιδ διαβάζουμε ότι η εκκλησία της Κορίνθου μιλούσε με γλώσσες. Σίγουρα λοιπόν όποιος δια­βάσει τη Βίβλο δεν μπορεί να ισχυρισθεί χωρίς δόλο ότι μόνο οι απόστολοι μίλησαν γλώσσες.

ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΟΙ ΓΛΩΣΣΕΣ ΓΙΑ ΚΗΡΥΓΜΑ

Άλλη μια διαστρέβλωση είναι ότι η πρώτη εκκλησία μίλησε γλώσσες για να κηρύξει το Ευαγγέλιο στους ετερόγλωσσους ανθρώπους. Όσοι προτείνουν αυτή την εξήγηση χρησιμοποιούν το δεύτερο κεφάλαιο των Πράξεων όπου ο όχλος μπορούσε να καταλάβει ης γλώσσες που μιλούσαν οι πιστοί στο ανώγειο. Για μερικούς, αυτό είναι πολύ δυνατό στοιχείο, γι' αυτό ας το εξετάσουμε προσεκτικά. Πρώτα απ' όλα πρέπει να διαπιστώσουμε αν ήταν ή όχι απαραίτητο για τους πρώτους Χριστιανούς να μιλήσουν στον όχλο στις μητρικές τους γλώσσες.

Δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι αυτοί οι Εβραίοι επισκέπτες στην Ιερουσαλήμ μιλούσαν δύο γλώσσες. Πρώτα απ' όλα μιλούσαν τη μητρική γλώσσα της χώρας όπου ζούσαν, και δεύτερο την Αρα­μαϊκή που ήταν ένα μείγμα από διάφορες σημιτικές διαλέκτους. Αυτή ήταν η γλώσσα που μιλούσε ο Ιησούς και επίσης ήταν η επί­σημη γλώσσα της λατρείας στον Ναό. Άρα, όλοι αυτοί οι Εβραίοι θεατές είχαν μία κοινή γλώσσα. Παρατήρησε ότι όταν τελείω­σαν οι πιστοί τη γλωσσολαλιά τους, ο απόστολος Πέτρος κήρυξε σ' αυτούς. Αρκετοί κατάλαβαν, κι έτσι πριν τελειώσει η μέρα τρεις χιλιάδες άνθρωποι είχαν πιστέψει και έλα­βαν την ίδια εμπειρία όπως οι εκατόν είκοσι (Πραξ.β:41). Οπωσ­δήποτε η γλωσσολαλιά δεν χρειαζόταν την ημέρα της Πεντηκο­στής για κήρυγμα.

Στην περίπτωση που θα χρειαζόταν και άλλη απόδειξη, στις Πράξ.β:7 λέει «Εξεπλήττοντο δε πάντες και εθαύμαζον, λέγοντες προς αλλήλους· Ιδού, πάντες ούτοι οι λαλούντες δεν είναι Γαλιλαίοι;». Πρόσεξε την έκφραση «Λέγονrες πρός άλλήλους». Το γεγονός ότι μπορούσαν να μιλούν ο ένας στον άλλον δείχνει ότι μπορούσαν να επικοινωνούν μεταξύ τους. Με άλλα λόγια είχαν μία κοινή γλώσσα και συνεπώς δεν είχαν ανάγκη από κήρυγμα σε ξένη γλώσσα.

Τώρα θα εξετάσουμε το παράδειγμα του Κορνήλιου και της οικογένειάς του (Πράξ.ι). Σύμφωνα με τη θεωρία που λέει ότι η γλώσσα ήταν για κήρυγμα θα έπρεπε να δούμε εδώ τον Πέτρο να κηρύττει σ' αυτούς τους εθνικούς σε ξένη γλώσσα. Αλλά διαβάζουμε ότι «εξεπλάγησαν οι εκ περιτομής πιστοί, όσοι ήλθον μετά του Πέτρου, ότι η δωρεά του Αγίου Πνεύματος εξεχύθη και επί τα έθνη· διότι ήκουον αυτούς λαλούντας γλώσσας και μεγαλύνοντας τον Θεόν» (Πραξ.ι:45, 46).

Είναι φανερό ότι ο Πέτρος κήρυξε και ότι ο Κορνήλιος και η οικογένειά του μίλησαν σε γλώσσες όταν έλαβαν το Άγιο Πνεύ­μα. Επίσης φαίνεται ότι η γλωσσολαλιά ήταν το σημείο που έπεισε τους Εβραίους ότι η πολύτιμη δωρεά του Θεού ξεχύθηκε στα έθνη. Η λέξη «διότι» (Αρχ. κείμενο - γάρ) στο εδάφιο 46 υπογραμμίζει αυτή τη σύνδεση.

Τώρα ας εξετάσουμε την προτροπή του Παύλου προς την εκκλησία της Κορίνθου στο φως της θεωρίας ότι οι πρώτοι Χρι­στιανοί χρησιμοποιούσαν τις γλώσσες για κηρύγματα. Ο Παύλος λοιπόν λέει «πλην εν τη εκκλησία πέντε λόγους προτιμώ να λαλήσω διά του νοός μου, διά να κατηχήσω και άλλους, παρά μυρίους λόγους με γλώσσαν αγνώριστον.» (Α’ Κορ. ιδ:19). Από τα παραπάνω φαίνεται ότι ο Παύλος κήρυξε με γλώσσες; Και βέβαια ΟΧΙ.

ΣΥΓΧΥΣΗ ΓΥΡΩ ΑΠΟ ΤΟ ΧΑΡΙΣΜΑ ΤΩΝ ΓΛΩΣΣΩΝ

Άλλη μια δημοφιλής θεωρία που κυκλοφορεί ώστε να μη γίνει δεκτό το θαύμα της γλωσσολαλιάς σαν η πρώτη ένδειξη του βαπτίσματος με το Άγιο Πνεύμα είναι αυτή που αναφέρεται σ' αυτό σαν «Το χάρισμα της γλωσσολαλιάς». Και για να εξηγήσουν γιατί ούτε καν αυτό δεν παρατηρείται στις εκκλησίες τους, χρησιμοποιούν το παρακάτω εδάφιο «μη πάντες έχουσι χαρίσματα ιαμάτων; μη πάντες λαλούσι γλώσσας; μη πάντες διερμηνεύουσι;» (Α' Κορ.ιβ:30). Ισχυρίζονται ότι συμφωνούν με τον Παύλο πιστεύοντας πως δεν πρέπει να μιλάει γλώσσες όλη η Εκκλησία.

Υποστηρικτές αυτού του επιχειρήματος χρησιμοποιούν την περικοπή της Α’ Κορ.ιδ:19 που επαναλαμβάνουμε εδώ «πλην εν τη εκκλησία πέντε λόγους προτιμώ να λαλήσω διά του νοός μου, διά να κατηχήσω και άλλους, παρά μυρίους λόγους με γλώσσαν αγνώριστον». Αυτό, μας λένε, δείχνει ότι τα κηρύγματα και οι ομο­λογίες στην εκκλησία είναι πολύ πιο σημαντικά από τη γλωσσολα­λιά.

Οι Γραφές διδάσκουν καθαρά ότι οι γλώσσες που μίλησαν οι πιστοί την ημέρα της Πεντηκοστής δεν είναι το χάρισμα των γλωσ­σών για το οποίο μίλησε ο Παύλος στην Α' Επιστολή προς Κοριν­θίους. Είναι πολύ πιθανόν ότι μερικοί από αυτούς τους πρώτους Χριστιανούς έλαβαν αργότερα το χάρισμα της γλωσσολαλιάς, αλλά εκείνη η γλώσσα που εκδηλώθηκε την ημέρα της Πεντηκο­στής ήταν η γλώσσα που δόθηκε σ' όλους τους πιστούς -«την δωρεάν του Αγίου Πνεύματος» (Πραξ.β:38). Όταν ένας Χριστιανός μιλάει με γλώσσες από το Θεό, αφήνει το Χριστό να δαμάσει το πιο αδάμαστο μέρος του σώματος του δείχνοντας έτσι την πλήρη υποταγή του στο Θεό (Ιακ.γ:2-8).

Η Βίβλος δείχνει ότι το χάρισμα της γλωσσολαλιάς έχει μια συγκεκριμένη θέση στη λατρεία της εκκλησίας και πουθενά δεν μας λέει ότι αργότερα αυτό το χάρισμα θα αποσυρθεί από την εκκλησία. Όμως το χάρισμα των γλωσσών δεν πρέπει να συγχέε­ται με την απλή γλωσσολαλιά που είναι το πρωταρχικό σημείο του βαπτίσματος με Πνεύμα Άγιο.

Στην Α' Κορ.ιδ ο απόστολος Παύλος δίνει συγκεκρι­μένες οδηγίες για τη χρησιμοποίηση του χαρίσματος των γλωσ­σών στην Εκκλησία. Να εξετάσουμε τώρα αν αυτοί οι κανόνες ισχύουν και για τη γλώσσα που λαμβάνουμε όταν βαπτιζόμαστε με το Άγιο Πνεύμα.

Ο Παύλος λέει, «Εάν τις λαλή γλώσσαν αγνώριστον, ας κάμωσι τούτο ανά δύο ή το περισσότερον ανά τρείς και εκ διαδοχής, και εις ας διερμηνεύη» (Α' Κορ.ιδ:27). Στις Πράξ.β:4 διαβάζουμε ότι ΟΛΟΙ οι 120 παρόντες στο ανώγειο μίλησαν με γλώσσες και όχι μόνο δυο ή τρεις όπως λέγει ο Παύλος στους Κορινθίους. Επί­σης δεν διαβάζουμε ότι βρήκαν εκεί το χάρισμα της διερμηνείας, όπως είπε ο Παύλος στην Α' Κορ.ιδ:28, «αλλ' εάν δεν ήναι διερμηνευτής, ας σιωπά εν τη εκκλησία, ας λαλή δε προς εαυτόν και προς τον Θεόν».

Άρα δεν έχουμε άλλη εκλογή παρά να δεχθούμε ότι αν το χάρι­σμα των γλωσσών εκδηλώθηκε την ημέρα της Πεντηκοστής, τότε ήταν τελείως έξω από τους κανόνες, γιατί βλέπουμε 120 άτομα να μιλούνε με γλώσσες, όχι δύο ή τρεις όπως απαιτεί ο κανόνας.

Ακόμα χειρότερα δεν υπήρχε καν διερμηνεία!

Το επόμενο είναι να εξετάσουμε η έγινε στο σπίτι του Κορνή­λιου. Όλοι όσοι άκουσαν το μήνυμα του Πέτρου εκείνη την ημέρα έλαβαν το Άγιο Πνεύμα και μίλησαν γλώσσες (Πραξ. ι:44,46). Εδώ η Γραφή δεν λέει τίποτα για δύο ή τρεις αλλά ότι ΟΛΟΙ μίλη­σαν γλώσσες. Επίσης δεν λέει τίποτα για ερμηνεία. Γιατί; Γιατί δεν ήταν το χάρισμα των γλωσσών αλλά ήταν η γλώσσα σαν η πρώτη εκδήλωση του βαπτίσματος με το Άγιο Πνεύμα. Ήταν η ίδια εμπειρία που έλαβαν οι Απόστολοι (Πραξ.ια:16-17).

Τέλος ας εξετάσουμε την περίπτωση των πιστών της Εφέσου όπως μας την περιγράφει η Γραφή σης Πραξ.ιθ. «Και αφού ο Παύλος επέθηκεν επ' αυτών τας χείρας, ήλθε το Πνεύμα το Άγιον επ' αυτούς, και ελάλουν γλώσσας και προεφήτευον. Ήσαν δε πάντες ούτοι άνδρες έως δώδεκα» (Πραξ.ιθ:6,7). Άλλη μια φορά βλέπουμε ότι ούτε μίλησαν ανά δύο ή τρεις, ούτε υπήρχε οποιαδήποτε διερμηνεία. Γιατί; Πάλι λέμε πως επρόκειτο για το πρωταρχικό σημείο του βαπτίσματος με Πνεύμα Άγιο και όχι για το χάρισμα των γλωσσών.

Το χάρισμα των γλωσσών υπάρχει στην εκκλησία αλλά όλοι όσοι βρίσκονται στην εκκλησία δεν έχουν αυτό το χάρισμα. Όμως ο καθένας που έχει δεχθεί το βάπτισμα του Αγίου Πνεύματος έχει σαν πρωταρχική εκδήλωση (σημάδι) την γλωσσολαλιά καθώς το Πνεύμα δίνει στον καθένα.

Κάποιος μπορεί να πει «Μπορώ να σου δείξω πολλά μέρη στη Καινή Διαθήκη όπου άνθρωποι έλαβαν το Άγιο Πνεύμα χωρίς να αναφέρεται η γλωσσολαλιά». Είναι αλήθεια αυτό αλλά πρέπει να δεχθείς επίσης ότι σ' αυτά τα μέρη ούτε λέει ότι δεν μίλησαν γλώσσες, Πρόσεξε το μέρος της Γραφής στην επιστολή του Ιούδα που λέει «Αγαπητοί, επειδή καταβάλλω πάσαν σπουδήν να σας γράψω περί της κοινής σωτηρίας, έλαβον ανάγκην να σας γράψω, προτρέπων εις το να αγωνίζησθε δια την πίστιν, ήτις άπαξ παρεδόθη εις τους αγίους» (Ιούδα 3). Ο Ιούδας χρησιμοποίησε τη φράση «της κοινής σωτηρίας». Η λέξη «κοινή» όπως χρησιμοποι­είται εδώ σημαίνει κάτι στο οποίο συμμετέχουν εξίσου όλα τα μέλη μιας ομάδας.

Με άλλα λόγια, η σωτηρία που είχαν οι πρώτοι Χριστιανοί ήταν κοινή στη φύση της. Όλοι τους πίστευαν στο ίδιο Ευαγγέλιο και σώθηκαν με τον ίδιο τρόπο. Άρα η κοινή λογική μας λέει ότι αν μερικοί μίλησαν γλώσσες όταν βαπτίστηκαν με το Άγιο Πνεύμα, τότε όλοι όσοι έλαβαν το Άγιο Πνεύμα μίλησαν γλώσσες σαν πρώτη ένδειξη. Καθώς ο Παύλος γράφει, «εις Κύριος, μία πίστις, εν βάπτισμα» (Εφες.:5).

«ΟΤΑΝ ΟΜΩΣ ΕΛΘΗ ΤΟ ΤΕΛΕΙΟΝ»

Από όλες ης περικοπές της Γραφής που ερμηνεύονται λανθα­σμένα σε μια προσπάθεια να αποδείξουν άκυρη τη γλωσσολα­λιά ίσως η πιο συνηθισμένη να είναι αυτή της Α’ Κορ.ιγ:8-10 που λέει: «Η αγάπη ουδέποτε εκπίπτει· τα άλλα όμως, είτε προφητείαι είναι, θέλουσι καταργηθή· είτε γλώσσαι, θέλουσι παύσει· είτε γνώσις, θέλει καταργηθή. Διότι κατά μέρος γινώσκομεν και κατά μέρος προφητεύομεν· όταν όμως έλθη το τέλειον, τότε το κατά μέρος θέλει καταργηθή».

Πολλοί πιστεύουν ότι τα παραπάνω εδάφια αποτελούν το τέλειο επιχείρημα για όσους δεν θέλουν να πιστέψουν στην αναγκαιό­τητα της γλωσσολαλιάς, Γιατί ισχυρίζονται ότι οι γλώσσες υποστη­ρίζουν ότι «το τέλειο» αναφέρεται στην Καινή Διαθήκη. Επίσης αυτοί οι αμφισβητητές προχωρούν ένα ακόμη βήμα με το να ισχυρίζονται ότι με τη Καινή Διαθήκη έχουν κατακτήσει «τόν τέλειον νόμον τής ελευθερίας» που λέει ο Ιάκωβος στην επιστολή του (α:25). «Τώρα έχουμε την Καινή Διαθήκη, άρα δεν χρειαζόμαστε γλώσσες» επιμένουν.

Μερικοί θεωρούν ότι αυτό είναι το πιο ισχυρό επιχείρημα κατά του βαπτίσματος με Πνεύμα Άγιο με την εκδήλωση της γλωσσο­λαλιάς. Αλλά είναι έτσι; Ας εμβαθύνουμε στην εξέταση αυτού του εδαφίου. Οι προφητείες θα καταργηθούν, δηλαδή θα φτάσουν ­κάποτε σε ένα τέλος. Οι γλώσσες θα σταματήσουν. Η ατελής γνώση θα εξαφανισθεί και οι τρεις αυτές δηλώσεις γίνονται σε μια διαδοχική σειρά από τον Παύλο. Προφητείες, γλώσσες και γνώση έρχονται σε αντιπαράθεση με την αγάπη που ποτέ δεν τελειώνει. Σε εκείνους που πιστεύουν ότι οι γλώσσες έχουν σταμα­τήσει ρωτάμε: «Είσαι πρόθυμος να παραδεχτείς είτε ότι έχει καταργη­θεί η προφητεία είτε ότι όλη η γνώση έχει εξαφανισθεί;» Δε νομίζουμε. Η προφητεία είναι πολύ ζωντανή ακόμη και θα είναι πολύ ανόητος εκείνος ο άνθρωπος που θα ισχυριστεί ότι όλη η γνώση έχει εξαφανιστεί από τη γη.

Δεν μπορούμε να πάρουμε μόνο μια από τις καταστάσεις που ανέφερε ο Παύλος και να ισχυριστούμε ότι μόνο αυτή θα παύσει όταν έλθει το τέλειο. Και οι τρεις αυτές καταστάσεις πρέπει να θεωρούνται σαν μονάδα, και οι τρεις θα παύσουν συγχρόνως όταν έρθει το τέλειο. Άρα, αν υπάρχουν ακόμη προφητεία και γνώση, τότε πρέπει να δεχθούμε ότι δεν έχει έρθει ακόμη το τέλειο. Και αν δεν έχει έρθει ακόμη το τέλειο τότε δεν έχει παύσει ακόμη η γλωσσολαλιά.

Η Β' Πέτρ.α:21 μας λέει ότι «δεν ήλθε ποτέ προφητεία εκ θελήματος ανθρώπου, αλλ' υπό του Πνεύματος του Αγίου κινούμενοι ελάλησαν οι άγιοι άνθρωποι του Θεού». Ολόκληρη η Γραφή δεν γράφτηκε από ανθρώπινη διανόηση αλλά κάτω από τη θεοπνευστία και το χρίσμα του Θεού. Ωστόσο ακόμη και σ' αυτή την άμεμπτη κατάστασή της, η Γραφή δεν προχωρεί παρα­πέρα. Στην Α’ Κορ.ιγ:12 ο Παύλος λέει: «Διότι τώρα βλέπομεν διά κατόπτρου αινιγματωδώς, τότε δε πρόσωπον προς πρόσωπον· τώρα γνωρίζω κατά μέρος, τότε δε θέλω γνωρίσει καθώς και εγνωρίσθην». Υπάρχουν ακόμη πολλά που δεν έχουν αποκαλυ­φθεί αλλά όταν επιστρέψει ο Χριστός όλες οι προφητείες θα έχουν εκπληρωθεί και δεν θα υπάρχει πλέον ανάγκη για προφητείες. Η ατελής γνώση του ανθρώπου θα αντικατασταθεί από πνευματική αντίληψη. Τότε και μόνο τότε θα παύσουν οι γλώσσες. Ναι, το τέλειο δεν είναι τίπότε άλλο παρά Ο ΙΔΙΟΣ Ο ΙΗΣΟΥΣ ΧΡΙΣΤΟΣ, και η επιστροφή Του είναι ένα μελλοντικό γεγονός.

Η ΥΠΟΣΧΕΣΗ ΕΙΝΑΙ ΚΑΙ ΓΙΑ ΣΑΣ

Σε εκείνον τον άνθρωπο που θέλει τα καλύτερα του Θεού, ο Ιησούς λέει «Έλθετε προς με, πάντες οι κοπιώντες και πεφορτισμένοι, και εγώ θέλω σας αναπαύσει». (Ματθ.ια:28). Επίσης ο Κύριος είπε: «με χείλη ψελλίζοντα και με άλλην γλώσσαν θέλει ομιλεί προς τούτον τον λαόν· προς τον οποίον είπεν, Αύτη είναι η ανάπαυσις, με την οποίαν δύνασθε να αναπαύσητε τον κεκοπιασμένον, και αύτη είναι η άνεσις· αλλ' αυτοί δεν ηθέλησαν να ακούσωσι» (Ησ.κη:11,12). Τέλος το Άγιο Πνεύμα μας νουθετεί δια του Παύλου, «Ας φοβηθώμεν λοιπόν μήποτε, ενώ μένει εις ημάς επαγγελία να εισέλθωμεν εις την κατάπαυσιν αυτού, φανή τις εξ υμών ότι υστερήθη αυτής» (Εβρ.δ:1).

Ερεύνησε τις Γραφές (Πραξ.ιζ:11). Απόδειξε στον εαυτό σου την εγκυρότητα του βαπτίσματος του Αγίου Πνεύματος. Απόδειξε στον εαυτό σου την αναγκαιότητα αυτής της εμπειρίας στη ζωή σου. Βγάλε από το μυαλό σου οποιαδήποτε αμφιβολία όσο αφορά τη γλωσσολαλιά σαν το πρώτο σημείο αυτής της ευλογη­μένης εμπειρίας. Τα καλύτερα των υποσχέσεων του Θεού είναι στη διάθεση αυτών που με ειλικρίνεια τα επιθυμούν. Προσκαλεί­σαι να πιεις «έκ της πηγής του ύδατος της ζωής δωρεάν» (Αποκ.κα:6). Η υπόσχεση του Θεού είναι για σένα!