Έχω σωθεί εδώ και αρκετά χρόνια κι ο Θεός μ’ έχει καλέσει στη διακονία. Πάντοτε με χρίει όταν κηρύττω, αλλά ο ποιμένας μου σπάνια μου το επιτρέπει. Πολλές φορές έχω αισθανθεί ότι εγώ θα τα κατάφερνα καλύτερα απ’ αυτόν καθώς τον ακούω να μας κηρύττει ή καθώς τον παρακολουθώ ν’ αντιμετωπίζει τις διάφορες καταστάσεις μέσα στην εκκλησία. Ο ποιμένας μου έχει ζητήσει να είμαι υπεύθυνος ευαγγελισμού και καθαριότητας, αλλά αυτές οι θέσεις δεν βοηθάνε για να εργαστώ εκεί που ο Θεός μ’ έχει καλέσει. Δεν φτάνουν όλα αυτά, αλλά συχνά με καλεί για να μου κάνει παρατηρήσεις για τη δουλειά μου. Μου φαίνεται ότι χρησιμοποιεί αυτές τις παραλείψεις μου σαν δικαιολογία για να με κρατήσει μακριά απ’ την κλήση μου κι αυτό έχει αρχίσει να με γεμίζει πικρία. Τι μπορώ να κάνω;
ΑΠΑΝΤΗΣΗ:
Έχω την τιμή να γνωρίζω τον ποιμένα σου και ξέρω ότι είναι άνθρωπος που αγαπάει τον αγρό του Κυρίου. Απ’ ό,τι ξέρω πάντοτε προσπαθεί να προωθεί τους νέους εργάτες μέσα στο έργο του Θεού, κάτι που θα κάνει και μ’ εσένα μόλις είσαι έτοιμος. Είσαι σε καλά χέρια και πρέπει να είσαι σίγουρος ότι θα εκπαιδευτείς και θα σταλείς για δουλειά μόλις φθάσει ο κατάλληλος καιρός. Το πρόβλημά σου, όμως, δεν είναι ακριβώς αυτό.
Το πρόβλημα είναι ο εαυτός σου. Προφανώς είσαι πολύ νέος, ή αν όχι, πολύ ανώριμος και νήπιο. Είναι ακριβώς αυτή η πτυχή της χριστιανικής σου πορείας που χρειάζεται βοήθεια.
Μπορεί να φαίνεται παράξενο, αλλά η ικανότητα να κηρύττεις δεν είναι το πρώτο πράγμα που ζητείται στη διακονία. Δεν διάβασες ποτέ το Α’Κορ.α:26-29; Ο Θεός δεν σε διάλεξε επειδή ίσως έχεις την ικανότητα να κηρύττεις. Δεν σε διάλεξε επειδή είσαι καλός, πειστικός, έξυπνος, καταφερτζής.....
Αν ήταν έτσι, τότε θα μπορούσες να καυχηθείς (και μου φαίνεται ότι ακριβώς αυτό είναι που κάνεις. Έχεις πρόβλημα με το ΕΓΩ σου). Ο Θεός, όμως, διαλέγει ταπεινούς, χαμηλούς, ασθενείς, εξουθενημένους, παραχωρημένους τέλεια σ’ Αυτόν, ανθρώπους που δεν έχουν πολλές ικανότητες. Μετά Αυτός τους εκπαιδεύει, τους ικανώνει, τους τοποθετεί εκεί που Αυτός θέλει και τους χρησιμοποιεί, έτσι ώστε “να μην καυχηθεί ουδεμία σάρξ ενώπιον αυτού” (εδ.29) και να πάρει όλη τη δόξα Αυτός!
Στην πραγματικότητα, δεν χρειάζεται να είσαι αυτό που ο κόσμος λέει “μεγάλος κήρυκας”. Ωστόσο, την ίδια στιγμή, μπορείς να είσαι μεγάλος άντρας του Θεού που χρησιμοποιείται θαυμαστά και εκτιμάται από πολλούς. Απ’ την άλλη μεριά, υπάρχουν κάποιοι με μεγάλες ικανότητες, αλλά παραμένουν αχρησιμοποίητοι και περιμένουν γιατί στηρίζονται μάλλον στις ικανότητές τους και τα ταλέντα τους, αντί να στηριχτούν στον Κύριο για να εκπληρώσει την κλήση τους.
Ο απόστολος Παύλος που θα μπορούσε να καυχηθεί για τις γνώσεις του, τα κατορθώματά του και τα ταλέντα του, έγραψε στην Α’Κορ.β:1-4: “Και εγώ αδελφοί ότε ήλθον προς εσάς, ήλθον ουχί με υπεροχήν λόγου ή σοφίας, κηρύττων εις εσάς την μαρτυρίαν του Θεού. Διότι απεφάσισα να μη εξεύρω μεταξύ σας άλλο τι, ειμή Ιησούν Χριστόν, και τούτον εσταυρωμένον. Και εγώ ήλθον προς εσάς με ασθένειαν, και με φόβον, και με τρόμον πολύν. Και ο λόγος μου και το κήρυγμά μου δεν εγίνοντο με καταπειστικούς λόγους ανθρωπίνης σοφίας, αλλά με απόδειξιν Πνεύματος και δυνάμεως”.
Δεν πήγε στηριζόμενος στην ικανότητά του να κηρύττει, αλλά παραδομένος στο θέλημα του Θεού και στην κίνηση του Πνεύματός Του. Στην πραγματικότητα, είπε για όλα τα ταλέντα, τις ικανότητες, τις γνώσεις, τις θέσεις, τα κατορθώματα, και την καταγωγή του ότι: “εκείνα τα οποία ήσαν εις εμέ κέρδη, ταύτα ενόμισα ζημίαν διά τον Χριστόν. Μάλιστα δε και νομίζω τα πάντα ότι είναι ζημία διά το έξοχον της γνώσεως του Ιησού Χριστού του Κυρίου μου, δια τον οποίον εζημιώθην τα πάντα, και λογίζομαι ότι είναι σκύβαλα, δια να κερδήσω τον Χριστόν” (Φιλιπ.γ:7-8).
Ήταν ολοκληρωτικά παραχωρημένος στο Χριστό, έτσι ώστε να είναι το ίδιο ευτυχισμένος και χαρούμενος όταν ομολογούσε προσωπικά σ’ ένα άτομο, όταν δίδασκε ή βοηθούσε με κάποιο τρόπο, όσο κι όταν κήρυττε, γιατί αυτό που ήθελε ήταν να ευαρεστήσει Αυτόν. Δεν τον οδηγούσαν σαρκικές φιλοδοξίες, όπως φαίνεται να συμβαίνει σ’ εσένα.
Επιτυχία δεν ήταν για τον Παύλο μια μεγάλη συνάθροιση, δεν ήταν ένα πετυχημένο (;) κήρυγμα, ή το ν’ ακούγεται το όνομά του. Επιτυχία ήταν να μπορεί να ευαρεστεί τον Ιησού κάνοντας το θέλημά Του, οποιοδήποτε κι αν ήταν αυτό τη δεδομένη στιγμή. Κάποτε είπε: “Ουχί ότι λέγω τούτο διότι υστερούμαι, επειδή εγώ έμαθον να ήμαι αυτάρκης εις όσα έχω. Εξεύρω να ταπεινόνωμαι εξεύρω και να περισσεύωμαι εν παντί τόπω και κατά πάντα είμαι δεδιδαγμένος, και να χορτάζωμαι και να πεινώ, και να περισσεύωμαι και να υστερώμαι” (Φιλιπ.δ:11-12).
Ο,τι κι αν συνέβαινε στη ζωή του το δεχόταν σαν απ’ το χέρι του Θεού. Ήξερε ότι είναι ο Θεός Αυτός που ανοίγει πόρτες και τις κλείνει (Αποκ.γ:7). Έτσι, ό,τι ο Θεός επέτρεπε στη ζωή του ήταν καλό γι’ αυτόν. Αν ο Παύλος ήταν στη θέση σου σήμερα, θα προσπαθούσε να κάνει το καλύτερο που μπορούσε για να είναι καθαρή η αίθουσα της εκκλησίας του ή δεν θα έχανε ευκαιρία να βγει για ευαγγελισμό. Θα το θεωρούσε προνόμιο να κάνει αυτές τις δουλειές μέχρι ο Κύριος ν’ ανοίξει μια καινούρια πόρτα διακονίας γι’ αυτόν.
Φαίνεται ότι είσαι αυτό που η Γραφή ονομάζει “νεοκατήχητος”. Υπάρχουν περιορισμοί στο τι ένας νεοκατήχητος μπορεί να κάνει, επειδή είναι υποκείμενος στην επικίνδυνη παγίδα της υπερηφάνειας (Α’Τιμ.γ:6).
Φίλε μου, είναι φανερό ότι έχεις μια τέτοια ροπή κι όσο διάστημα συμβαίνει αυτό, ο ποιμένας σου σωστά σε κρατάει εκεί που είσαι τώρα. Πρέπει να δοκιμαστείς σ’ αυτή τη θέση (Α’Τιμ.γ:10). Έχεις ανάγκη να ωριμάσεις φυσικά και πνευματικά πριν αναλάβεις διακονία άμβωνα.
Μια πολύ σημαντική αρχή που πρέπει να καταλάβεις, είναι ότι κανείς δεν αρχίζει απ’ την κορυφή. Μόνο αν είσαι πιστός κι αφοσιωμένος στη δουλειά που σου έχει ανατεθεί τώρα, μπορείς να υψωθείς σε μια άλλη θέση. Ο Ιησούς μίλησε πολύ καθαρά πάνω σ’ αυτό στο Λουκ.ις:10 “Ο εν τω ελαχίστω πιστός, και εν τω πολλώ πιστός είναι και ο εν τω ελαχίστω άδικος, και εν τω πολλώ άδικος είναι”.
Αυτή η αρχή έχει εφαρμογή και στη δική σου περίπτωση. Ας διαβάσουμε τώρα το εδάφιο 12 κάπως έτσι: “Και εάν εις το ξένον δεν εφάνητε πιστοί, (σ’ αυτό που ο ποιμένας σου σου έχει αναθέσει) τις θέλει σας δώσει το ιδικόν σας (την ευκαιρία να έχεις δικό σου έργο);” Η μοναδική σου ευκαιρία είναι να δώσεις όλο σου τον εαυτό σ’ αυτό που σου έχει ανατεθεί τώρα. Εργάσου, προσπάθησε να μοιράσεις περισσότερα φυλλάδια, να βρεις άτομα να ξεκινήσεις Βιβλική μελέτη μαζί τους, να είσαι συνεπής στην υπευθυνότητά σου στο θέμα της καθαριότητας και ό,τι άλλο ο ποιμένας σου σου ζητήσει.
Αυτό που μπορώ να προσθέσω ακόμα είναι ότι διακρίνει κανείς μια αξιοσημείωτη αλαζονεία στη ζωή σου. Άρχισες να ασκείς κριτική στον ποιμένα σου, τον άνθρωπο αυτό που με φόβο Θεού προχωράει προσεκτικά προσπαθώντας να σε βοηθήσει, να σε προφυλάξει και να σε εκπαιδεύσει για τη δόξα του ονόματος του Ιησού. Αυτό που πρέπει να κάνεις είναι να πέσεις στα γόνατα και να ευχαριστήσεις το Θεό για τον ποιμένα σου που με πιστότητα εργάζεται για να αυξηθείς και να πάρεις μια θέση μέσα στο έργο του θερισμού. Κι ενώ είσαι εκεί, στα γόνατα, ζήτησε από το Θεό να σε συγχωρήσει για τις κατηγορίες που απέδωσες σ’ αυτόν και για τα ελατήρια της καρδιάς σου.
Θα προχωρήσεις πολύ πιο γρήγορα με το Θεό και τον ποιμένα σου, αν επιδείξεις ένα ταπεινό και υποταγμένο πνεύμα προσπαθώντας να κάνεις οτιδήποτε για να τρέξει το έργο του Θεού.
Κλείνοντας, πάρε το Γαλ.ς:3-5 μέσα στην καρδιά σου. Να θυμάσαι, ποτέ δεν είπα ότι δεν κάνεις για ποιμένας, απλά είπα ότι ίσως έχεις ένα μακρύ δρόμο να διανύσεις πρώτα κι αυτός ο δρόμος ξεκινά από σένα και τη στάση σου.
