ΕΡΩΤΗΣΗ:
Έχω σωθεί εδώ κι αρκετά χρόνια κι είμαι πλέον ένας ώριμος χριστιανός όπως και αρκετοί άλλοι στην εκκλησία μας. Ο ποιμένας μας, όμως, μας μεταχειρίζεται σαν νήπια κι ανώριμους.
ΑΠΑΝΤΗΣΗ:
Ίσως πράγματι να έχεις ωριμάσει πνευματικά, μπορεί όμως απλά και μόνο να έχεις μεγαλώσει φυσικά, σε χρόνια.
Ειλικρινά, μου φαίνεται ότι ίσως να μην είσαι τόσο ώριμος πνευματικά, όσο νομίζεις. Επίτρεψέ μου να σου κάνω μερικές ερωτήσεις:
1. Όταν σχεδιάζεις να λείψεις απ’ τη συνάθροιση, έχεις ποτέ αισθανθεί την ανάγκη να δείξεις λίγο σεβασμό στον ποιμένα σου, να τον πάρεις τηλέφωνο και να τον ρωτήσεις αν μπορείς ν’ απουσιάσεις;
2. Ποιοι είναι οι πραγματικοί λόγοι που μένεις σπίτι και δεν πας στη συνάθροιση;
3. Ποια είναι αυτά τα πράγματα που τα θεωρείς πιο σημαντικά από το να βρεθείς στον οίκο του Θεού;
4. Το θεωρείς σημάδι πνευματικής ωριμότητας να λείπεις απ’ τις συναθροίσεις;
5. Είναι αμαρτία η ανυπακοή στο λόγο του Θεού;
6. Πρέπει να υπακούμε στο Εβρ.ι:25; Αν όχι, γιατί;
7. Στην Α’Τιμ.ε:20 λέει: “Τους αμαρτάνοντας έλεγχε ενώπιον πάντων, δια να έχωσι φόβον και οι λοιποί” Τι εννοεί αυτό το εδάφιο; Γιατί θέλεις ο ποιμένας σου να μην υπακούει σ’ αυτό το εδάφιο;
8. Μήπως πιστεύεις ότι οι συναθροίσεις είναι μόνο για τους άλλους κι όχι και για τη δική σου ωφέλεια; Αν είναι και για σένα γιατί δεν τις παρακολουθείς με πιστότητα;
9. Πιστεύεις ότι ο ποιμένας αγρυπνεί για την ψυχή σου και γι’ αυτό είσαι υποχρεωμένος να τον υπακούς σύμφωνα με το Εβρ.ιγ:17;
10. Γιατί θέλεις ν’ αλλάξει τακτική; Γιατί δεν προσπαθείς ν’ αλλάξεις τη δική σου;
Μου φαίνεται ότι μνησικακείς κατά του ποιμένα σου επειδή κάνει σωστά τη δουλειά του φροντίζοντας για την ψυχή σου. Δεν θα ήταν μάλλον τραγικό αν σταματούσε να το κάνει; Πραγματικά, αυτό θέλεις; Σκέψου λίγο πάνω σ’ αυτό και μετά ευχαρίστησε το Θεό για τον ποιμένα σου που σε καταλαβαίνει και ξέρει τι χρειάζεσαι ακριβώς. Ζήτησέ του να σε συγχωρέσει, και μην καυχηθείς ξανά για την “ωρι-μότητά” σου σαν δικαιολογία για ιδιαίτερη μεταχείριση. Τις ίδιες συμβουλές μπορείς να εφαρμόσεις σε κάθε άλλη περίπτωση που νομίζεις ότι ο ποιμένας σου σου φέρεται σαν παιδί.
Έχω σωθεί εδώ κι αρκετά χρόνια κι είμαι πλέον ένας ώριμος χριστιανός όπως και αρκετοί άλλοι στην εκκλησία μας. Ο ποιμένας μας, όμως, μας μεταχειρίζεται σαν νήπια κι ανώριμους.
Είναι πραγματικά ένας άνθρωπος του Θεού με βάρος για τις χαμένες ψυχές, τον αγαπάμε και τον σεβόμαστε, αλλά κάπως πρέπει να του δείξουμε ότι δεν είμαστε πια νήπια εν Χριστώ.
Για παράδειγμα, μας παρατηρεί αν δεν είμαστε σε κάθε συνάθροιση, αν αμελούμε καμιά φορά τις υποχρεώσεις μας και καμιά φορά το κάνει δημόσια. Νομίζω ότι θα έπρεπε να έρθει να μας βρει προσωπικά και να μιλήσουμε σ’ ένα άλλο επίπεδο.
ΑΠΑΝΤΗΣΗ:
Ίσως πράγματι να έχεις ωριμάσει πνευματικά, μπορεί όμως απλά και μόνο να έχεις μεγαλώσει φυσικά, σε χρόνια.
Πιστεύω ότι κάθε φορά που κάποιος πρέπει να εκτιμήσει τον εαυτό του, πέφτει στο ίδιο λάθος, δηλαδή προβάλλει μάλλον αυτό που θέλει να νομίζει ότι είναι, παρά αυτό που στην πραγματικότητα είναι. Βαθμολογώντας λοιπόν τον εαυτό μας, συνήθως του δίνουμε άριστα! “Πάσαι αι οδοί του ανθρώπου φαίνονται ορθαί εις τους οφθαλμούς αυτού, πλήν ο Κύριος σταθμίζει τα πνεύματα” (Παρ.ις:2).
Ειλικρινά, μου φαίνεται ότι ίσως να μην είσαι τόσο ώριμος πνευματικά, όσο νομίζεις. Επίτρεψέ μου να σου κάνω μερικές ερωτήσεις:
1. Όταν σχεδιάζεις να λείψεις απ’ τη συνάθροιση, έχεις ποτέ αισθανθεί την ανάγκη να δείξεις λίγο σεβασμό στον ποιμένα σου, να τον πάρεις τηλέφωνο και να τον ρωτήσεις αν μπορείς ν’ απουσιάσεις;
2. Ποιοι είναι οι πραγματικοί λόγοι που μένεις σπίτι και δεν πας στη συνάθροιση;
3. Ποια είναι αυτά τα πράγματα που τα θεωρείς πιο σημαντικά από το να βρεθείς στον οίκο του Θεού;
4. Το θεωρείς σημάδι πνευματικής ωριμότητας να λείπεις απ’ τις συναθροίσεις;
5. Είναι αμαρτία η ανυπακοή στο λόγο του Θεού;
6. Πρέπει να υπακούμε στο Εβρ.ι:25; Αν όχι, γιατί;
7. Στην Α’Τιμ.ε:20 λέει: “Τους αμαρτάνοντας έλεγχε ενώπιον πάντων, δια να έχωσι φόβον και οι λοιποί” Τι εννοεί αυτό το εδάφιο; Γιατί θέλεις ο ποιμένας σου να μην υπακούει σ’ αυτό το εδάφιο;
8. Μήπως πιστεύεις ότι οι συναθροίσεις είναι μόνο για τους άλλους κι όχι και για τη δική σου ωφέλεια; Αν είναι και για σένα γιατί δεν τις παρακολουθείς με πιστότητα;
9. Πιστεύεις ότι ο ποιμένας αγρυπνεί για την ψυχή σου και γι’ αυτό είσαι υποχρεωμένος να τον υπακούς σύμφωνα με το Εβρ.ιγ:17;
10. Γιατί θέλεις ν’ αλλάξει τακτική; Γιατί δεν προσπαθείς ν’ αλλάξεις τη δική σου;
Μου φαίνεται ότι μνησικακείς κατά του ποιμένα σου επειδή κάνει σωστά τη δουλειά του φροντίζοντας για την ψυχή σου. Δεν θα ήταν μάλλον τραγικό αν σταματούσε να το κάνει; Πραγματικά, αυτό θέλεις; Σκέψου λίγο πάνω σ’ αυτό και μετά ευχαρίστησε το Θεό για τον ποιμένα σου που σε καταλαβαίνει και ξέρει τι χρειάζεσαι ακριβώς. Ζήτησέ του να σε συγχωρέσει, και μην καυχηθείς ξανά για την “ωρι-μότητά” σου σαν δικαιολογία για ιδιαίτερη μεταχείριση. Τις ίδιες συμβουλές μπορείς να εφαρμόσεις σε κάθε άλλη περίπτωση που νομίζεις ότι ο ποιμένας σου σου φέρεται σαν παιδί.
