Τι είναι η Πνευματική Ωριμότητα;

 

Η πνευματική ωριμότητα είναι συχνά ένα παρεξηγημένο και παρερμηνευμένο δόγμα στην Εκκλησία.

Γι’ αυτό θέλω να μοιραστώ μερικές σκέψεις μαζί σας.

Σε αυτήν την ανάρτηση, θα μάθουμε τι δεν είναι πνευματική ωριμότητα, τι είναι πνευματική ωριμότητα, καθώς και τα εννέα βιβλικά σημάδια ενός πνευματικά ώριμου ατόμου.

Ελπίζω αυτές οι σκέψεις να σας βοηθήσουν να ωριμάσετε πνευματικά και να είστε καρποφόροι για τον Χριστό.

6 μύθοι σχετικά με την πνευματική ωριμότητα

 

Είναι λυπηρό, αλλά πολλές εκκλησίες νομίζουν ότι πνευματική ωριμότητα συμβαίνει αυτόματα, έτσι δεν έχουν κανένα πραγματικό σχέδιο για να βοηθήσουν τα μέλη τους να αυξηθούν εν Χριστώ.

Η εκκλησία πρέπει να βαδίζει βάσει σχεδίου, όχι μόνο για τον ευαγγελισμό, αλλά και για να οδηγηθούν τα μέλη σ’ ένα βαθύτερο επίπεδο χριστιανικής ωριμότητας.

Νομίζω ότι πολλές εκκλησίες φοβούνται να μετρήσουν την πνευματική τους πρόοδο επειδή έχουν αποδεχτεί ένα (ή περισσότερους) από τους παρακάτω μύθους:

Ο ρόλος των συναισθημάτων στην πνευματική μας πρόοδο (2)

Τρεις αρχές για πνευματική ωριμότητα

1.     Ψάξε μέσα σου και σπάσε τη δύναμη του παρελθόντος.

2.     Αποδέξου τον εαυτό σου και πάψε να συγκρίνεσαι με τους άλλους.

3.     Βάλε ψηλούς στόχους και υπηρέτησε το συνάνθρωπό σου.

1. Ψάξε μέσα σου . …

Ο πνευματικά ώριμος άνθρωπος κοιτάει βαθιά μέσα στην ψυχή του και προσκαλεί τον Ιησού να τον μεταμορφώσει σ’ εκείνα τα κρυμμένα σημεία που  τον εμποδίζουν να ολοκληρωθεί.

«Οι περισσότεροι πιστοί έχουν αυτοσυνείδηση, αλλά όχι αυτογνωσία».

«Επειδή ο Χριστός πέθανε και αναστήθηκε για μένα μπορώ πραγματικά να είμαι ελεύθερος να είμαι ο εαυτός μου. Μπορώ να βγω από τον κρυψώνα μου».

6 μύθοι σχετικά με την πνευματική ωριμότητα

Είναι λυπηρό, αλλά πολλές εκκλησίες νομίζουν ότι πνευματική ωριμότητα συμβαίνει αυτόματα, έτσι δεν έχουν κανένα πραγματικό σχέδιο για να βοηθήσουν τα μέλη τους να αυξηθούν εν Χριστώ.

Η εκκλησία πρέπει να βαδίζει βάσει σχεδίου, όχι μόνο για τον ευαγγελισμό, αλλά και για να οδηγηθούν τα μέλη σ’ ένα βαθύτερο επίπεδο χριστιανικής ωριμότητας.

Νομίζω ότι πολλές εκκλησίες φοβούνται να μετρήσουν την πνευματική τους πρόοδο επειδή έχουν αποδεχτεί ένα (ή περισσότερους) από τους παρακάτω μύθους:

ΕΡΩΤ/ΑΠΑΝΤ - Ο Θεός μου έδειξε ότι εγώ είμαι ο αληθινός ποιμένας!

ΕΡΩΤΗΣΗ:

             

Ο Θεός δεν μιλάει πια σε μεμονωμένα άτομα; Εγώ ξέρω ότι μιλάει σε μένα. Όμως ο ποιμένας μου μου λέει ότι πρέπει να υπακούω σ’ αυτόν κι ότι αυτές οι φωνές είναι απ’ το διάβολο. Ακόμα είμαι πεπεισμένος ότι ο Θεός μου αποκαλύπτει πράγματα που έχει ανάγκη αυτή η εκκλησία. Μου έχει πει ότι ο ποιμένας είναι ο λίθος προσκόμματος που η εκκλησία δεν προχωράει κι ότι δεν αγαπάει πραγματικά τις ψυχές. Ακόμα μου έδειξε ότι άτομα είναι σε θέσεις που δεν έπρεπε να είναι. Ο Θεός μου έδειξε ότι εγώ είμαι ο πραγματικός ποιμένας. Θέλει να οδηγήσω το λαό Του σε βαθιές πνευματικές αλήθειες, όμως ο ποιμένας αφήνει τους ανθρώπους να λιμοκτονούν και δεν μ’ αφήνει να κάνω το θέλημα του Θεού.

ΕΡΩΤ/ΑΠΑΝΤ - Ο ποιμένας μας φέρεται σαν να είμαστε παιδιά

ΕΡΩΤΗΣΗ:

Έχω σωθεί εδώ κι αρκετά χρόνια κι είμαι πλέον ένας ώριμος χριστιανός όπως και αρκετοί άλλοι στην εκκλησία μας. Ο ποιμένας μας, όμως, μας μεταχειρίζεται σαν νήπια κι ανώριμους.

Είναι πραγματικά ένας άνθρωπος του Θεού με βάρος για τις χαμένες ψυχές, τον αγαπάμε και τον σεβόμαστε, αλλά κάπως πρέπει να του δείξουμε ότι δεν είμαστε πια νήπια εν Χριστώ.

Για παράδειγμα, μας παρατηρεί αν δεν είμαστε σε κάθε συνάθροιση, αν αμελούμε καμιά φορά τις υποχρεώσεις μας και καμιά φορά το κάνει δημόσια. Νομίζω ότι θα έπρεπε να έρθει να μας βρει προσωπικά και να μιλήσουμε σ’ ένα άλλο επίπεδο.