Ο λόγος του Θεού δεν λέει τίποτα άσκοπα. Ο
Θεός θέλησε να έχουμε ένα βιβλίο που να περιέχει το θέλημά Του. Έπρεπε δηλαδή
να περιορίσει το άπειρο σε μερικές σελίδες. Αυτό σημαίνει ότι αυτές οι σελίδες
είναι γεμάτες αποκάλυψη και πληροφορίες για τον άνθρωπο που ακόμα κι αν ζήσει
100 ζωές, να είναι αδύνατον να τις πάρει όλες.
ιθ:1
την ημέραν ταύτην
Είναι η πρώτη μέρα του 3ου μήνα
σύμφωνα με την Ιουδαϊκή παράδοση, δηλαδή 45 μέρες από τότε που ο Θεός τους είπε
να γιορτάσουν το πάσχα (14η του Αβίβ).
Από το μήνα Αβίβ υπολείπονταν
……………………………………15 μέρες
Ο
μήνας Ζιφ (όπως όλοι οι μήνες) …………………………………
30 μέρες
Ο
Μωυσής ανέβηκε στο όρος (εδ.3) ……………………….………..
1 μέρα
Έφερε
την απάντηση του λαού στο Θεό (εδ.7,8) ……………..
1 μέρα
Προετοιμασίες (εδ.11) …………………………………………………. 3 μέρες
Από
το Πάσχα, μέχρι που δόθηκε ο νόμος στο Σινά ……… 50 μέρες
Αργότερα, από τότε που πέθανε ο Χριστός
(πάσχα) μέχρι που βαπτίστηκαν με Πνεύμα Άγιο πέρασαν ακριβώς 50 μέρες (τυπικά
οριζόταν απ’ τη γιορτή των απαρχών).
Μετά απ’ αυτό το σύντομο τρίμηνο ταξίδι, οι
Ισραηλίτες φτάνουν στο όρος Σινά, όπου για ένα χρόνο ο Θεός θα τους δώσει
οδηγίες. Ο Μωυσής βρίσκεται σε στενή επαφή με τον Κύριο, γιατί εδώ εκπληρώνεται
η υπόσχεση που του είχε δώσει προφητικά ο Κύριος (Έξ.γ:1-12).
Δεν ξέρουμε αν ο
Μωυσής κατάλαβε τότε κάτι. Τώρα όμως που ήρθε η ώρα της εκπλήρωσης και είδε ο
Μωυσής τη δόξα του Θεού και το λαό να προσκυνάει και να λατρεύει τον Κύριο, τα
λόγια του Θεού ήταν καλύτερα από χρυσάφι. Όταν ο Θεός μας μιλάει, πρέπει να
έχουμε την πίστη ότι το κάθε τι θα εκπληρωθεί στον καιρό του. Ο λόγος πρέπει να
είναι ενωμένος με την πίστη. Μπορεί να φαίνεται πολύ δύσκολο, αλλά δεν είναι
αδύνατον (Ψαλμ.ιβ:6).
Όπως ξέρουμε, αμέσως μετά που ο Θεός είπε
αυτά τα λόγια στο Μωυσή, ο διάβολος προσπάθησε να τον κάνει να απιστήσει σηκώνοντας
το Φαραώ να πει: «Δεν θα πάτε πουθενά»! Το ίδιο ακριβώς προσπαθεί να κάνει και
σ’ εμάς, ν’ αμφισβητήσει τις υποσχέσεις του Θεού.
Ο Μωυσής ξεχωρίζει από τον υπόλοιπο λαό και
ανεβαίνει πάνω στο βουνό για να πάρει το μήνυμα που έχει ο Θεός για το λαό
Του (ιθ:3). Κάθε εργάτης του Θεού που
θέλει να έχει επιρροή στους ανθρώπους, πρέπει να ζητά καιρό αποχωρισμού από
τους ανθρώπους και απομόνωσης με τον Κύριο.
Εδώ έχουμε φτάσει σε μια πολύ σπουδαία
περίοδο της ιστορίας του λαού Ισραήλ. Φέρθηκαν στους πρόποδες του όρους που
στην Εβρ.ιβ:18 αναφέρεται σαν «ψηλαφώμενον και καιόμενον με πυρ». Η
σκηνή της δόξας της χιλιετηρίδας που είδαμε στο προηγούμενο κεφάλαιο, εξαφανίστηκε,
παραχωρώντας τη θέση της στα πυκνά σύννεφα που θα μαζευτούν γύρω από το
«ψηλαφώμενον όρος». Εκεί οδηγήθηκε ο Ισραήλ επειδή εγκατέλειψε τη διαθήκη της
χάρης του Γιάχβε. Μέχρι τώρα, όπως είδαμε, κανένας εχθρός δεν μπόρεσε να σταθεί
μπροστά τους, κανένα εμπόδιο δεν κατάφερε να ανακόψει τη νικηφόρα πορεία τους.
Τα στρατεύματα του Φαραώ είχαν εξολοθρευτεί, ο Αμαλήκ και ο λαός του είχαν
κατατροπωθεί. Παντού ήταν νικητές, αφού ο Θεός επενέβαινε υπέρ του λαού Του,
σύμφωνα με τις επαγγελίες που είχε δώσει στον Αβραάμ, τον Ισαάκ και τον Ιακώβ.
ιθ:2-4
Απ’ την αρχή του κεφαλαίου, ο Θεός
συνοψίζει με συγκινητικό τρόπο όλα όσα έχει κάνει στο λαό Του. Τους λέει να
κοιτάξουν πίσω και να δουν τα θαυμάσιά Του, γιατί ο διάβολος έχει μια τρομερή
ικανότητα να βάζει μέσα στον άνθρωπο αμφιβολίες όπως και να τον κάνει να ξεχνά
πράγματα που πρέπει να θυμάται, με αποτέλεσμα να χάνει την πίστη του.
σας εσήκωσα ως επί πτερύγων αετού
Ο αετός όταν διδάσκει το αετόπουλο να πετά,
το πιάνει με το ράμφος του και το ρίχνει έξω από τη φωλιά, στο κενό. Την ίδια
στιγμή πηγαίνει και πετά κάτω απ’ αυτό, ώστε αν δεν μπορέσει να πετάξει ή
κουραστεί, να πέσει πάνω του. Την ίδια αγάπη και φροντίδα, δείχνει ο Θεός σ’ εμάς.
Μας μαθαίνει να πετάμε με τα φτερά του Πνεύματος, αλλά μέχρι να τα καταφέρουμε,
πετά από κάτω μας.
σας έφερα
Από το σκοτάδι της Αιγύπτου στο φως του
Θεού, στο Σινά, στην παρουσία Του (Κολ.α:13).
ιθ:5
Ο Θεός αναφέρεται στη «φωνή Του» και στη
«διαθήκη Του». Τι έλεγε αυτή η φωνή και που οδηγούσε αυτή η διαθήκη; Μήπως τους
είχε επιβάλει αυστηρούς και αδυσώπητους νόμους; Όχι βέβαια, αντίθετα ζήτησε την
απελευθέρωσή τους, τους φύλαξε από τον εξολοθρευτή, ετοίμασε δρόμο γι’ αυτούς,
έριξε ψωμί απ’ τον ουρανό κι έκανε ν’ αναβλύσουν νερά από την πέτρα. Η φωνή Του
λοιπόν ήταν σαφής και γεμάτη χάρη. Η διαθήκη Του επίσης ήταν διαθήκη χάρης. Δεν
έβαζε κανένα όρο, δεν ζητούσε τίποτα. Όταν ο Θεός της δόξας φανερώθηκε στον
Αβραάμ (Πράξ.ζ:2), στην Ουρ των Χαλδαίων, δεν του έδωσε διαταγές τι να κάνει,
αλλά του είπε τι θα του δώσει. Η Χαναάν δεν μπορούσε ν’ αποκτηθεί με ανθρώπινα
έργα, δεν μπορούσε παρά να είναι το δώρο της χάρης του Θεού. Αν ο Θεός περίμενε
κάτι από τον Αβραάμ έπρεπε να του κάνει συμβόλαιο και να μην του δώσει
επαγγελία (Γαλ.γ).
Γι’ αυτό στην αρχή του κεφαλαίου αυτού τους
υπενθυμίζει τη χάρη που χρησιμοποίησε μέχρι τώρα, ενώ την ίδια στιγμή τους διαβεβαιώνει
για το μέλλον, εφόσον θα συνέχιζαν να υπακούν στη φωνή του ελέους Του και θα
έμεναν στη διαθήκη της χάρης Του.
θέλετε είσθαι εις εμέ ο εκλεκτός από πάντων
των λαών
Με ποιους όρους οι Ισραηλίτες θα μπορούσαν
να είναι ο εκλεκτός λαός του Θεού; Μήπως με την προσωπική τους δικαιοσύνη;
Ασφαλώς όχι. Απλά έπρεπε να παραμείνουν στη θέση που τους έβλεπε ο Γιάχβε από
τον ουρανό, όταν υποχρέωσε τον προφήτη που αγάπησε το μισθό της αδικίας να
αναφωνήσει: «Πόσον ωραίαι είναι αι κατοικίαι σου, Ιακώβ, αι σκηναί σου
Ισραήλ!…. (Αρ.κδ:5-8).
ιθ:6
βασίλειον ιεράτευμα
Αυτή ήταν η καδιά του Θεού για το λαό Του.
Ήθελε όλοι να είναι ιερείς, μεσίτες μεταξύ Αυτού και των εθνών για να τα
επιστρέψουν στο Θεό. Θα ήταν ένα ξεχωριστό βασίλειο, με Βασιλιά τον ίδιο τον
Κύριο. Ο Θεός δεν προσωπολήπτησε υπέρ κάποιου λαού. Δεν κάλεσε τον Ισραήλ, αλλά
τον Αβραάμ, του οποίου την πίστη αντάμειψε και του υποσχέθηκε ότι θα τον κάνει
έθνος από το οποίο θα ευλογηθούν όλοι οι λαοί της γης. Αν εργάστηκε μετά με
τους Ισραηλίτες είναι γιατί είχε κάνει διαθήκη με αίμα με τον Αβραάμ. Βέβαια,
αργότερα, επικαλέστηκαν αυτή τη συγγένεια, όταν είπαν στο Χριστό «Σπέρμα του
Αβραάμ είμεθα και δεν εγείναμεν δούλοι εις ουδένα πώποτε» και «Ο πατήρ
ημών είναι ο Αβραάμ» (Ιωάν.η:33-39). Ο Κύριος τους απάντησε ότι αυτό θα
ίσχυε αν έκαναν ότι έκανε ο Αβραάμ (υπακοή, πίστη), αλλά «Σεις είσθε εκ
πατρός του διαβόλου» τους είπε.
Φαίνεται όμως ότι δεν ήταν διατεθειμένοι να
καταλάβουν την ευλογημένη αυτή θέση. Αντί να χαρούν γι’ αυτή την άγια επαγγελία
του Θεού, τόλμησαν να δώσουν μια τελείως αλαζονική υπόσχεση.
ιθ:7-8
Ο λαός υπόσχεται να κάνει όλα όσα προστάζει
ο Κύριος, αλλά δυστυχώς ξέρουμε ότι πολλές φορές μένουμε στο θα…
Πρέπει να καταλάβουμε ότι οι υποσχέσεις που
δίνουμε στο Θεό είναι φωτιά και δεν μπορούμε να παίζουμε με τη φωτιά.
Απερίσκεπτη γλώσσα! Θα μπορούσαν
τουλάχιστον να είχαν πει: «Ελπίζουμε να προσέξουμε» ή «θα προσπαθήσουμε να τα
κάνουμε», ώστε να δείξουν κάποιο βαθμό δυσπιστίας στον εαυτό τους. Αυτοί όμως
εκφράστηκαν με τον πιο απόλυτο τρόπο: «Θέλομεν πράξει». Αυτοί που μίλησαν
έτσι δεν ήταν κάποιοι κενόδοξοι που ξεχώριζαν απ’ τον υπόλοιπο λαό, «πας ο
λαός απεκρίθη ομοφώνως».
Αργότερα, η πράξη έδειξε ότι μπορεί να
είπαν τα σωστά λόγια, αλλά δεν υπολόγισαν καλά το κόστος. Έπρεπε να καταλάβουν
το βάρος της ευθύνης των λόγων τους και να μην απαντήσουν τόσο βιαστικά και με
τόση αυτοπεποίθηση. Πολλοί θέλουν να κάνουν το θέλημα του Θεού, αλλά συγχρόνως
είναι αφελείς και αυθόρμητοι.
Ο Θεός μας καλεί από την Αίγυπτο να πάμε
στη γη Χαναάν, αλλά η πορεία από την Αίγυπτο μέχρι το Σινά είναι πολύ
διαφορετική από την πορεία Σινά – Χαναάν. Η πρώτη, θα μπορούσαμε να πούμε, ότι
είναι σαν τον αρραβώνα, ενώ η δεύτερη είναι ο γάμος. Την περίοδο του αρραβώνα
ίσως δικαιολογούνται κάποια καπρίτσια, αλλά όταν μπει ο νόμος του γάμου,
δεσμεύεσαι πλέον με το Θεό που γίνεται Κύριός σου, τον οποίο πρέπει να υπακούς
και να σέβεσαι.
Τώρα δεν μπορείς να φλερτάρεις με τους
Βααλίμ, όπως έκανε ο Ισραήλ που πόρνευσε με όλους τους θεούς των ειδωλολατρών
κάτω από κάθε πράσινο δέντρο (Ιεζ.ις:8).
ιθ:9
Έχουμε εδώ μια καταφανή αλλαγή: Εκείνος που
είχε πει: «σας εσήκωσα ως επί των πτερύγων αετού και σας έφερα προς εμαυτόν»,
τώρα περιβάλλεται από πυκνή νεφέλη και λέει: «Θέλεις βάλει εις τον λαόν όρια
κυκλόθεν». Οι γλυκείς τόνοι της χάρης παραχώρησαν τη θέση τους στις
«βροντές και τις αστραπές» (εδ.16). Ο άνθρωπος είχε τολμήσει να πει μπροστά στη
θαυμαστή χάρη του Θεού, τι μπορεί αυτός να κάνει. Έκαναν μεγάλο λάθος όταν
είπαν «θέλομεν πράξει». Αναλάμβαναν μια υποχρέωση που δεν ήταν ικανοί να
τηρήσουν, ακόμα κι αν είχαν όλη την καλή διάθεση γι’ αυτό (Εκκλ.ε:5). Το
γεγονός ότι υπόσχεσαι κάτι, σημαίνει ότι έχεις και την ικανότητα να εκπληρώσεις
την υπόσχεση. Τήρησαν οι Ισραηλίτες την υπόσχεσή τους; Έκαναν όλα όσα είπε ο
Κύριος; Ο χρυσός μόσχος, οι πλάκες που έσπασαν, το Σάββατο που βεβήλωσαν, οι διατάξεις
που περιφρονήθηκαν και αμελήθηκαν, οι προφήτες που λιθοβολήθηκαν, ο Ιησούς που
σταύρωσαν, μαρτυρούν γι’ αυτό.
Πρέπει να χαιρόμαστε που ο Ιησούς ανέλαβε
όλες τις ευχές μας και τις εκπλήρωσε αιώνια και ένδοξα (Εβρ.ι:10). Αυτός είναι
η ζωή και η δικαιοσύνη μας.
εν νεφέλη πυκνή
Δεν μπορείς να δεις τίποτα μέσα από την
πυκνή νεφέλη η οποία την ίδια στιγμή φανέρωνε και έκρυβε το Θεό. Ο Ιησούς
φανέρωνε, αλλά ταυτόχρονα έκρυβε το Θεό. Στους απλούς, ο Ιησούς ήταν ο Γιάχβε,
για τους Φαρισαίους όμως ήταν ο πλάνος (Έξ.λγ:20 Λουκ.θ:34,35).
να πιστεύση εις σε πάντοτε
Ο Θεός ορατά και ακουστικά ήθελε να
μαρτυρήσει υπέρ του Μωυσή για να δεχτούν την οδηγία του. Το ίδιο έκανε με τον
Ιησού στο βάπτισμα, έδωσε ορατή (περιστέρι) και ακουστική (φωνή) μαρτυρία του
εαυτού Του ώστε ο λαός να πιστέψει (Ιωάν.ιβ:29,30).
ιθ:10
ας πλύνωσι τα ιμάτια αυτών
Ο Θεός το ζήτησε γιατί ήθελε να ξεχωριστούν
από την αμαρτία. Θα γινόταν πρώτα ένας φυσικός καθαρισμός του σώματος, αλλά
αυτό έπρεπε να μιλήσει μέσα τους ώστε να καταλάβουν ότι έπρεπε να καθαρίσουν
τις καρδιές τους για να μπορέσουν να Τον συναντήσουν.
ιθ:11
την τρίτην ημέραν
Οι τρεις μέρες συμβολίζουν θλίψη, αλλά η
τρίτη μέρα είναι το τέλος της θλίψης, είναι απελευθέρωση και αποκατάσταση
(Ιησούς, Ιωνάς). Την τρίτη μέρα θα ερχόταν ο Θεός για να τους δώσει το νόμο
Του.
Η τρίτη μέρα αναφέρεται στον ερχομό του
Κυρίου στον φυσικό Ισραήλ (Δεύτερη παρουσία), ο οποίος είχε αποκοπεί για δύο
μέρες (2.000 χρόνια), αλλά θα ζήσει την τρίτη μέρα (Ωσηέ ς:2).
ιθ:12
όρια
Από τη στιγμή που ο Θεός αποφάσισε να
φανερωθεί σ’ αυτό το όρος, ο άνθρωπος με αμαρτία έπρεπε να κρατηθεί σε απόσταση
από την αγιότητα του Θεού για να μην πεθάνει. Αντίθετα, σήμερα, χάρη στο αίμα
του Ιησού Χριστού (Α’ Τιμ.ς:16 & Ιωάν.α:18).
ιθ:13
σάλπιγξ
Η σάλπιγγα καλεί τους αγίους στο θρόνο του
Θεού. Έρχεται η ώρα που η σάλπιγγα θα ηχήσει πάλι – τελευταία φορά - για να
καλέσει τη νύμφη στην αιώνια κατοικία της (Α΄Θες.δ:16).
ιθ:14
έπλυναν τα ιμάτια αυτών
Τύπος του βαπτίσματος μετανοίας του Ιωάννη.
Πριν έλθει ο Κύριος, οι Ισραηλίτες πλένανε τα ρούχα τους βαπτιζόμενοι στον
Ιορδάνη (Μαλαχ.γ:1).
ιθ:15
Ο Θεός δεν τους λέει να απέχουν για πάντα
από σεξουαλικές επαφές (καλόγεροι), αλλά για ένα διάστημα (Α’ Κορ.ζ:5). Ήθελε να
πάρουν την προσοχή τους απ’ οποιαδήποτε σαρκική ευχαρίστηση και να τη στρέψουν
σ’ Αυτόν.
ιθ:16
Έτσι είναι ο Θεός. Γεμάτος φοβερή ενέργεια
δύναμης αλλά και καλοσύνη, δόξα, μεγαλοπρέπεια και αγιότητα. Φανερώνεται δε σ’
ένα μέρος της γης, σ ένα λαό που είναι γογγυστής, άπιστος και υπερήφανος (Εβριβ:18-22).
Ο Θεός δεν φανερώθηκε έτσι στον Αβραάμ.
Στην Παλαιά Διαθήκη, όταν ο Θεός φανερώθηκε
στο όρος Σινά, κανείς δεν μπορούσε ν’ αγγίξει το όρος. Υπήρχαν όρια ανάμεσα
στον άγιο Θεό και τον αμαρτωλό άνθρωπο. ο λαός έτρεμε απ’ το φόβο. Στην Καινή Διαθήκη,
ο ίδιος Θεός μέσα από τον άνθρωπο Ιησού Χριστό, μιλάει πρόσωπο προς πρόσωπο με
τον άνθρωπο. Στην ομιλία στο όρος, ο
Κύριος έδωσε το νόμο της Καινής Διαθήκης, αλλά δεν υπήρχαν αστραπές, βροντές
και καπνοί, αλλά μακαρισμοί (Ματθ.ε). Ο λαός χωρίς όρια πλησιάζει το Θεό.
ιθ:17-22
Εντυπωσιακή η σκηνή που περιγράφεται εδώ. Ο
ίδιος ο Κύριος μιλά στο λαό με τέτοιο τρόπο που τους κάνει να τρέμουν. Δεν
ακούν μόνο τη φοβερή αντήχηση της σάλπιγγας που αυξάνει σταθερά σε ένταση, αλλά
ακούν το θόρυβο των κεραυνών και βλέπουν τις λάμψεις απ’ τις αστραπές. Την ίδια
στιγμή το όρος καπνίζει και σείεται, για να αποτυπώσει πάνω στο λαό τη
μεγαλοπρέπεια και τη δύναμη του Θεού που υπηρετούν. Όταν σείεται ο τόπος από
την παρουσία του Θεού, τότε καταλαβαίνεις την πραγματική σου αξία, ότι δεν
είσαι αυτό που νομίζεις.
Χρόνια αργότερα, ο Μωυσής αναφέρεται σ’
αυτή τη σκηνή (Δευτ.δ:32-36). Αν τότε, αυτός ο λαός, άκουσε τη φωνή του Θεού,
είναι δύσκολο να πιστέψει κανείς ότι ο Θεός μιλά και σήμερα στο λαό Του που
έχει πλυθεί με το πολύτιμο αίμα Του;
Ποιοι ιερείς; Έξ.ιγ:2. Όπως λένε και οι
Ραβίνοι, πριν ο Θεός ξεχωρίσει τους Λευίτες, ο πρωτότοκος κάθε οικογένειας ήταν
ιερέας. Το αρσενικό που θα διάνοιγε τη μήτρα, σαν σύμβολο του Ιησού Χριστού που
ήταν μονογενής του Πατέρα και πρωτότοκος πάσης κτίσης.
ιθ:23-25
αγίασον αυτό
Να το ξεχωρίσεις. Ο Θεός μας ζητά ν’
αγιαστούμε, εννοώντας να ξεχωριστούμε από τον κόσμο και την αμαρτία.
ας μη υπερβώσι τα όρια
Στη μετάφραση των Ο’ λέει «βιάσωσι». Στην
Καινή διαθήκη, ο Θεός χρησιμοποιώντας την ίδια λέξη ζητά ακριβώς το αντίθετο
(Ματθ.ια:12).
