ΚΕΦΑΛΑΙΟ ΟΓΔΟΟ
Γέν.η:1 Και ενεθυμήθη ο Θεός τον Νώε, και πάντα
τα ζώα, και πάντα τα κτήνη, τα μετ' αυτού εν τη κιβωτώ· και διεβίβασεν ο Θεός
άνεμον επί την γην, και τα ύδατα εστάθησαν.
Η
κρίση είναι το «παράδοξο έργο» του Θεού και μολονότι ο Θεός δοξάστηκε μέσα από
αυτή την κρίση, δεν ευαρεστείται σ’ αυτή. Είναι πάντοτε έτοιμος να αφήσει την
κρίση, για να κάνει έλεος επειδή ευαρεστείται να ελεεί.
«Και ενεθυμήθη ο Θεός το Νώε»: Φυσικά δεν πρέπει να σκεφτούμε ότι ο Θεός ξέχασε το Νώε.
Απλά είναι ανθρωπομορφισμός. Ο Θεός ποτέ δεν ξεχνά, ποτέ δεν ξέχασε το Νώε και
ποτέ δεν πρόκειται να ξεχάσει κανέναν από εμάς. Εδώ αναφέρεται πρώτη φορά ο
άνεμος, κάτι που δεν υπήρχε πριν.
Γέν.η:2,3 Και εκλείσθησαν αι
πηγαί της αβύσσου, και οι καταρράκται του ουρανού, και εκρατήθη ο υετός από των
ουρανών. Και εσύροντο τα ύδατα από της γης κατά συνέχειαν· και ωλιγόστευον τα
ύδατα μετά τας εκατόν πεντήκοντα ημέρας.
«Αι πηγαί της αβύσσου» Αναφέρεται και στα ηφαίστεια. Μετά τις πρώτες
40 ημέρες βροχής και ηφαιστειακών ενεργειών, τα νερά σταμάτησαν να ανέρχονται
και άρχισαν να υποχωρούν.
Γέν.η:4 Και εκάθισεν η κιβωτός την δεκάτην
εβδόμην του εβδόμου μηνός επί των ορέων Αραράτ.
Η
Γραφή είναι ένα βιβλίο πραγματικής γεωγραφίας όπως και πραγματικής ιστορίας.
Αντίθετα οι περισσότεροι μύθοι άλλων θρησκειών είναι υπερβολικά αόριστοι
«κάπου, κάπως, κάποτε». Το Αραράτ είναι ένα βουνό που έχει ύψος 5.168 μέτρα και
βρίσκεται πολύ κοντά στο σημείο που συγκλίνουν τα σύνορα της Τουρκίας, της Περσίας
και της Ρωσίας. Έχει ένα “σαμάρι” μήκους περίπου 11 χιλιομέτρων που
οδηγεί σε μια χαμηλότερη κορυφή ύψους 3.927 μέτρων. Αυτή
είναι προφανώς η αιτία που γίνεται αναφορά σε “βουνά” στον πληθυντικό. Είναι
μάλλον απίθανο να είδε ποτέ ο Μωυσής το Αραράτ γιατί είναι περίπου 1280 χλμ. μακριά απ’ το
όρος Νεβώ (Δευτ.λδ:1) όπου και πέθανε. Αλλά έθνη, που έχουν στην ιστορία τους
παραδόσεις σχετικές με τον κατακλυσμό, συνήθως ονομάζουν το τοπικό τους βουνό
ιερό, σαν τόπο προσάραξης της κιβωτού. π.χ οι Έλληνες λένε ότι ήταν ο
Παρνασσός.
Επομένως,
είναι πρακτικά βέβαιο πως ο Μωυσής αντέγραψε πιστά τη λέξη “Αραράτ” από ένα
ντοκουμέντο που ανάγεται στο πρωτότυπο ημερολόγιο του καραβιού, που γράφτηκε
από τον ίδιο το Νώε.
Η λέξη
“Αραράτ” μπορεί κάλλιστα να προέλθει από δυο Εβραϊκές λέξεις, har-yaradh, που
σημαίνει όρος της καθόδου.
Ένας
Περσικός μύθος αναφέρεται στο Αραράτ σαν το λίκνο της ανθρώπινης φυλής. Το
Περσικό όνομά του είναι Koh-i-Nuh, που σημαίνει το βουνό του Νώε. Η πιο κοντινή
σύγχρονη πόλη είναι η Nakhichevan που είναι η Αρμενική απόδοση της έκφρασης «ο
πρώτος τόπος της καθόδου».
Το
Αραράτ είναι ένα σβησμένο ηφαίστειο και πρόσφατες ανακαλύψεις (1966) έχουν
επιβεβαιώσει, πέρα από κάθε αμφιβολία, το γεγονός ότι σχηματίστηκε κάτω από το
νερό. Η λάβα που σχηματίζεται κάτω από το νερό είναι σημαδεμένη από ιδιόμορφους
ομόκεντρους κύκλους και τέτοιοι υπάρχουν στο Αραράτ. Επομένως, φαίνεται αρκετά
πιθανό πως το βουνό σχηματίστηκε κατά τη διάρκεια του κατακλυσμού και πήρε το
όνομά του μετά τον κατακλυσμό. Η κορυφή του Αραράτ, ύψους 5.168 μέτρων, σήμερα
καλύπτεται από ένα στρώμα πάγου βάθους 250 μέτρων περίπου.
Προφανώς δεν θα πρέπει να ήταν έτσι όταν προσάραξε η κιβωτός, γιατί τα ενεργά
ηφαίστεια είναι ζεστά. Η κορυφή θα πρέπει να ήταν επίπεδη και η κάθοδος εύκολη.
Ένα άλλο γεγονός που παρατηρούμε είναι ότι μας δίνει μήνα και ημέρα (17ην
του εβδόμου μηνός).
Στο ζ:11 λέει το 600στό έτος του Νώε
το 2ο μήνα την 17ην.
Στο η:4 λέει τον 7ο
μήνα την 17ην.
Δηλαδή 5 μήνες Χ 30 ημέρες = 150
ημέρες.
Τώρα γιατί να είναι την 17ην
και όχι την 16ην ή την 18η;
Οι
Εβραίοι εκτός από το πολιτικό ημερολόγιο είχαν και το θρησκευτικό ημερολόγιο.
1 2
3 4 5 6 7 8 9 10 11
12 Πολιτικό
|--|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
7 8 9
10 11 12 1
2 3 4 5 6 Θρησκευτικό
Νισάν
Δηλαδή
τον έβδομο μήνα του πολιτικού ημερολογίου άρχιζε ο πρώτος μήνας του
θρησκευτικού ημερολογίου που ήταν ο μήνας Νισάν. Η 17η του έβδομου
μήνα του πολιτικού ημερολογίου, είναι η 17η του πρώτου μήνα του
θρησκευτικού ημερολογίου, δηλ. η 17η του Νισάν. Ο Χριστός σταυρώθηκε
την 14η του Νισάν και αναστήθηκε την 17η του ίδιου μήνα.
Η κιβωτός που κάθισε πάνω στο όρος είναι τύπος του Χριστού που κάθισε πάνω στο
όρος Σιών, στη βασιλεία του Θεού, στα δεξιά της μεγαλοσύνης, αφού αναστήθηκε.
Συμβολίζει ακόμα το τέλος της δοκιμασίας και την αρχή μιας νέας ζωής.