Λουκ.ιη:13 "Και ο
τελώνης...έτυπτε εις το στήθος αυτού λέγων, ο Θεός, ιλάσθητί μοι τω αμαρτωλώ".
Λουκ.ιθ:8-9 "...αποδίδω
τετραπλούν. Είπε δε προς αυτόν ο Ιησούς,
ότι σήμερον έγεινε σωτηρίαν εις τον οίκον τούτον".
Λουκ.ιε:11-24 Η παραβολή του άσωτου υιού.
Σε
καθένα απ' τα παραπάνω εδάφια, ο Ιησούς δίδαξε τη σημασία της μετάνοιας.
Ο
τελώνης: Επέστρεψε στο σπίτι του δικαιωμένος.
Γιατί; Χτυπούσε το στήθος του φανερώνοντας αληθινή λύπη κι ομολόγησε ότι ήταν
αμαρτωλός.
Ο
Ζακχαίος: Η σωτηρία ήρθε στον οίκο του. Γιατί; Θα έδινε τα μισά πλούτη του στους
φτωχούς και θα έκανε αποκατάσταση.
Ο
άσωτος υιός: Τον υποδέχτηκαν θερμά στο σπίτι του.
Γιατί; Άλλαξε τον τρόπο σκέψης του, πήρε την απόφαση και γύρισε σπίτι
ομολογώντας τις αμαρτίες του.
Σ' όλα
αυτά τα παραδείγματα, ο Ιησούς δίδαξε τη σημασία της μετάνοιας. Δίδαξε επίσης το πραγματικό νόημα της
μετάνοιας, το οποίο περικλείει την αληθινή θλίψη για την αμαρτία, την
εξομολόγηση, την αλλαγή του τρόπου σκέψης, την επιστροφή στο σπίτι, την αποκατάσταση,
κλπ.
Ο ΙΗΣΟΥΣ ΔΙΔΑΞΕ ΟΤΙ ΤΟ ΒΑΠΤΙΣΜΑ ΣΤΟ ΝΕΡΟ ΗΤΑΝ ΑΠΑΡΑΙΤΗΤΟ
Μάρκ.ις:16 "Όστις
πιστεύσει και βαπτισθή θέλει σωθή".
Ιωάν.δ:1 "Καθώς λοιπόν έμαθεν ο Κύριος,
ότι ήκουσαν οι Φαρισαίοι ότι ο Ιησούς πλειοτέρους μαθητάς κάμνει και βαπτίζει
παρά ο Ιωάννης".
Ο
Ιησούς αποκάλυψε την σημασία του βαπτίσματος στο νερό όταν έδωσε την Μεγάλη
Αποστολή. Πρόσταξε τους μαθητές Του να βαπτίζουν. Αυτό είναι τόσο σημαντικό όσο και το
"υπάγετε" και "κηρύξτε".
Επίσης το γεγονός ότι ο Ιησούς βάπτιζε περισσότερους απ' τον Ιωάννη
δίνει έμφαση στο βάπτισμα και φανερώνει ότι ο Ιησούς το θεώρησε απαραίτητο στη
σωτηρία.
Ο ΙΗΣΟΥΣ ΔΙΔΑΞΕ ΟΤΙ ΥΠΗΡΧΕ ΜΙΑ ΑΜΑΡΤΙΑ ΠΟΥ ΔΕΝ ΜΠΟΡΟΥΣΕ ΝΑ ΣΥΓΧΩΡΕΘΕΙ
Ματθ.ιβ:31-32 "Η κατά του
Πνεύματος όμως βλασφημία δεν θα συγχωρεθεί εις τους ανθρώπους...όστις όμως
ειπεί κατά του πνεύματος του Αγίου, δεν θέλει συγχωρηθή εις αυτόν, ούτε εν
τούτω τω αιώνι, ούτε εν τω μέλλοντι".
Ο
Ιησούς δίδαξε ότι υπάρχει μία ασυγχώρητη αμαρτία. Αυτή η αμαρτία μπορεί να
διαπραχθεί μόνο προφορικά. Για να καταλάβουμε την αληθινή φύση της, πρέπει να μελετήσουμε το κείμενο προσεκτικά.
Οι Φαρισαίοι κατηγορούσαν τον Κύριο ότι έβγαζε δαιμόνια με τη δύναμη του
διαβόλου. Αυτό ήταν στην πραγματικότητα βλασφημία αλλά μπορούσε να συγχωρεθεί.
Ωστόσο, εάν κάποιος έλεγε ότι η κίνηση και η δύναμη του Αγίου Πνεύματος είναι
απ' το διάβολο, δεν θα υπήρχε συγχώρεση.
Ο
λόγος είναι απλός: oτιδήποτε λαμβάνει ο άνθρωπος απ' τον Κύριο είναι μέσω της
διακονίας του Αγίου Πνεύματος. Όταν ένας άνθρωπος χαρακτηρίζει αυτή την δύναμη
και τη διακονία ότι είναι του Σατανά, δεν μπορεί να υπάρξει σωτηρία, διότι
αποκόβει τον εαυτό του απ' το μοναδικό μέσο σωτηρίας.
