Ματθ.ιζ:24-27 Ἐλθόντων δὲ αὐτῶν εἰς Καφαρναοὺμ προσῆλθον οἱ
τὰ δίδραχμα λαμβάνοντες τῷ Πέτρῳ καὶ εἶπαν· ὁ διδάσκαλος ὑμῶν οὐ τελεῖ τὰ
δίδραχμα;. λέγει· ναί. καὶ ἐλθόντα εἰς τὴν οἰκίαν προέφθασεν αὐτὸν ὁ Ἰησοῦς
λέγων· τί σοι δοκεῖ Σίμων; οἱ βασιλεῖς τῆς γῆς ἀπὸ τίνων λαμβάνουσιν τέλη ἢ κῆνσον;
ἀπὸ τῶν υἱῶν αὐτῶν ἢ ἀπὸ τῶν ἀλλοτρίων;. εἰπόντος δὲ ἀπὸ τῶν ἀλλοτρίων, ἔφη αὐτῷ
ὁ Ἰησοῦς· ἄρα γε ἐλεύθεροι εἰσιν οἱ υἱοί. ἵνα δὲ μὴ σκανδαλίσωμεν αὐτοὺς,
πορευθεὶς εἰς θάλασσαν βάλε ἄγκιστρον καὶ τὸν ἀναβάντα πρῶτον ἰχθὺν ἆρον, καὶ ἀνοίξας
τὸ στόμα αὐτοῦ εὑρήσεις στατῆρα· ἐκεῖνον λαβὼν δὸς αὐτοῖς ἀντὶ ἐμοῦ καὶ σοῦ.
Γεγονός είναι ότι ήταν ένας αναγνωρισμένος φόρος τον καιρό
του Ιησού. Έτσι, το επιχείρημα ορισμένων ότι ο Ιησούς αντιστάθηκε επειδή δεν
ήταν ένας νόμιμος φόρος, δεν μπορεί να είναι σωστό. Στην πραγματικότητα, ο
Ιησούς δεν αντιστάθηκε καθόλου στην καταβολή του φόρου. Το μόνο ερώτημα που έκανε
ήταν αν επιβλήθηκε σωστά σ’ Αυτόν.
Να θυμάστε τι είχε συμβεί στο Ματθ.ις. Ο Πέτρος είχε
ομολογήσει ότι ο Ιησούς ήταν ο Χριστός, ο Υιός του Θεού του ζώντος. Αυτός ο
φόρος, ήταν γνωστός σαν φόρος του ναού, την εποχή του Χριστού. Δεδομένου ότι ο
ναός ήταν το σπίτι του Πατέρα Του, έκανε μια ερώτηση στον Πέτρο, ως προς την
ορθότητα να φορολογηθεί ο Γιος του Πατέρα.
Ο Πέτρος, όπως όλοι, αναγνώρισε ότι
οι βασιλιάδες της γης που εισπράττουν φόρους, τους εισπράττουν από αυτούς που
δεν είναι μέλη της οικογένειάς τους. Έτσι, ο Ιησούς, θα έπρεπε να απαλλαχτεί
από τον φόρο, αφού ο ίδιος είχε αναγνωρίσει, ότι ήταν ο Γιός του Θεού. Έχοντας
εδραιώσει την απαλλαγή Του, ο Ιησούς προχώρησε για να αντιμετωπίσει το θέμα από
μια άλλη σκοπιά – ο φόρος έπρεπε να καταβληθεί, ώστε η άσκηση του δικαιώματός του,
να μην γίνει πρόσκομμα στους εισπράκτορες και άλλους. Έστειλε τον Πέτρο να
ψαρέψει, με τρόπο που να αποδειχτεί ότι στην πραγματικότητα ήταν Κύριος πάνω στη
δημιουργία – μπορούσε να ξέρει ότι υπήρχε ένα ψάρι που είχε στο στόμα του ένα
στατήρα, αρκετά για να πληρώσει τον φόρο και για τους δυο τους.
Η επιθυμία του Κυρίου να πληρώσει τον φόρο, ήταν άλλη μια
επίδειξη της υπακοής Του στο νόμο του Θεού. Είπε τον Πέτρο να πάρει τον στατήρα
και «δὸς αὐτοῖς ἀντὶ ἐμοῦ καὶ σοῦ».
Σημειώστε, ότι έκανε διάκριση μεταξύ Αυτού σαν απαλλασσόμενος Γιος και του
Πέτρου σαν μη απαλλασσόμενου - δεν είπε «αντί ημών»!
Ακόμα κι αν οι κυβερνητικές δραστηριότητες δεν εξυπηρετούν
τους σκοπούς του Θεού, ο Ιησούς δεν μας κάλεσε να αψηφούμε τις φορολογικές
απαιτήσεις του έθνους μέσα στο οποίο ζούμε (Ρωμ.ιγ:1-10, Α’ Θες.δ:11-12). Ο
Ιησούς ουσιαστικά λέει ότι δεν πρέπει απαραίτητα να αντιστεκόμαστε στην πληρωμή
των φόρων, σαν θέμα αρχής.
«ει δυνατόν, όσον το
αφ' υμών ειρηνεύετε μετά πάντων ανθρώπων» (Ρωμ.ιβ:18, Εβρ.ιβ:14, Α’ Πέτρ.β:12),
και να ζούμε σαν φώτα που λάμπουν στο σκοτάδι (Ματθ.ε:13-16, Φιλιπ.β:15). Να
δουλεύουμε στις δουλειές μας και να αρνούμαστε να πληρώνουμε τους φόρους μας
κατά τρόπο που δεν τιμά τη Βασιλεία του Θεού, δεν είναι ούτε ειρηνικό, ούτε
ωραίο.
Αυτό έχει άμεση εφαρμογή στη δουλειά μας. Ο χώρος εργασίας
υπόκειται στους νόμους της πολιτείας, εκτός από τους φόρους. Η κάθε κυβέρνηση,
σίγουρα έχει νόμους και πρακτικές που παραβιάζουν τους χριστιανικούς σκοπούς
και τη χριστιανική ηθική, όπως συνέβαινε με την Ρώμη, τον πρώτο αιώνα. Οι
εφοριακοί μπορεί να ζητάνε δωροδοκίες και το κράτος να επιβάλλει ανήθικους
φόρους και κανονισμούς, που γίνονται αιτία άνθρωποι να δυστυχούν άδικα και να
υποφέρουν, αλλά και να χρησιμοποιούν τους φόρους για σκοπούς αντίθετους με το
θέλημα του Θεού.
Όπως και με τους φόρους, ο Ιησούς δεν περιμένει να
αντιστεκόμαστε για κάθε μία από αυτές τις παραβιάσεις. Είμαστε στο έδαφος του
εχθρού. Δεν μπορούμε να τελματώσουμε καταπολεμώντας αυτές τις ατασθαλίες. Αντ'
αυτού, πρέπει να δράσουμε στρατηγικά, αναζητώντας τι θα βοηθήσει περισσότερο
στην εξάπλωση της Βασιλείας του Θεού στη γη. Φυσικά, δεν πρέπει ποτέ εμπλακούμε
σε καταχρηστικές πρακτικές για δικό μας όφελος.
