Ο
καρπός του δικαίου είναι δένδρον ζωής και όστις κερδίζει ψυχάς είναι σοφός (Παρ.ια:30).
Και
οι συνετοί θέλουσιν εκλάμψει ως η λαμπρότης του στερεώματος και οι επιστρέφοντες
πολλούς εις δικαιοσύνην, ως οι αστέρες, εις τους αιώνας των αιώνων (Δαν.ιβ:3).
Το
να κερδίσει ένας Χριστιανός ψυχές για τον Κύριο, είναι ένα από τα βασικά καθήκοντά
του και η πιο υψηλή κλήση για την οποία μπορεί να καυχηθεί. Στην Παλαιά Διαθήκη ο Δαβίδ ονομάζεται “άνδρας κατά την καρδίαν του Θεού” (Πραξ.ιγ:22). Ο Δαβίδ ήταν πολεμιστής του Θεού και
πολεμούσε για τη δικαιοσύνη. Με το να
κατακτήσει όλα τα εδάφη και τα έθνη για τον Κύριο, κέρδισε τον τίτλο αυτό.
Στην
Καινή Διαθήκη συμβαίνει το ίδιο, μόνο που εμείς κερδίζουμε ψυχές για τον Ιησού.
Για να είναι σήμερα κανείς άνδρας κατά
την καρδίαν του Θεού, πρέπει να δίνει μάχες και να βγάζει τους ανθρώπους
απ’ το σκοτάδι στο φως. Ο Ιησούς είπε στον απόστολο Παύλο ότι τον κάλεσε “διά να ανοίξη τους οφθαλμούς αυτών, ώστε να
επιστρέψωσιν από του σκότους εις το φώς, και από της εξουσίας του Σατανά πρός
τον Θεόν, διά να λάβωσιν άφεσιν αμαρτιών και κληρονομίαν μεταξύ των ηγιασμένων,
διά της εις εμέ πίστεως” (Πραξ.κς:18).
Ο ΣΚΟΠΟΣ ΤΗς ΠΡΩΤΗΣ ΕΛΕΥΣΗΣ ΤΟΥ ΙΗΣΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ
Ο
υψηλότερος και σημαντικότερος σκοπός της πρώτης έλευσης του Ιησού ήταν να σώσει
αμαρτωλούς (Α’ Τιμ.α:15 & Λουκ.ε:32). Ο σκοπός του Χριστού δεν ήταν να
πηγαίνει κάθε βδομάδα μια φορά στο ναό και να κάνει ένα “ωραίο κήρυγμα”. Ούτε
να ψάλει ένα “όμορφο ύμνο” στους πιστούς. Ούτε απλά να παρακολουθεί μια συνάθροιση. Ο μοναδικός σκοπός που ήρθε, ήταν να ψάξει
και να σώσει το απολωλός (Λουκ.ιθ:10). Αν αυτός ήταν ο σκοπός του Ιησού, αυτός
πρέπει να είναι κι ο σκοπός της εκκλησίας.
Μαρκ.β:17
Ο Ιησούς είπε πολύ καθαρά ότι Αυτός, σαν ο γιατρός, δεν ήρθε για
τους υγιείς αλλά για τους άρρωστους. Υγιείς μπορούν να θεωρηθούν αυτοί που ήδη
είναι σωσμένοι, ή αυτοί που νομίζουν ότι δεν έχουν ανάγκη σωτηρίας. Αντίθετα,
άρρωστοι είναι οι χαμένοι, οι αμαρτωλοί, οι άνθρωποι που ξέρουν ότι είναι
άρρωστοι από αμαρτία.
Είναι
το λιγότερο, αστείο, για μια εκκλησία να σπαταλά όλη την πνευματική της δύναμη
διακονώντας τον εαυτό της κι όχι σώζοντας χαμένους αμαρτωλούς. Μοιάζει με το
γιατρό που χρησιμοποιεί όλες τις ιατρικές γνώσεις του στο να επαινεί αυτούς που
είναι καλά, αφήνοντας τους άρρωστους στην ασθένειά τους. Ένας τέτοιος γιατρός
θα μπορούσε να παραπεμφθεί για εγκληματική αμέλεια, επειδή αρνείται να
χρησιμοποιήσει τις ικανότητές του για να βοηθήσει κάποιον άρρωστο. Κατά τον
ίδιο τρόπο, ο κήρυκας, ο άγιος, η εκκλησία θα μπορούσε να παραπεμφθεί στο νόμο
των εντολών του Θεού για άρνηση χρησιμοποίησης του ευαγγελίου που δόθηκε απ’ το
Θεό για τη σωτηρία των ψυχών. Η εκκλησία πρέπει να κρατήσει τον ίδιο σκοπό του
Ιησού: να ψάξει και να σώσει τον χαμένο.
Ο
Ιωάννης μας αποκάλυψε το σκοπό του Ιησού:
«Δια τούτο εφανερώθη ο Υιός του Θεού, διά να καταστρέψη τα έργα του διαβόλου»
(Α’ Ιωαν.γ:8). Στην πρώτη Του έλευση ο Ιησούς είχε ένα σκοπό. Ο σκοπός Του ήταν
να καταστρέψει την αμαρτία και τα ολέθρια αποτελέσματά της, με τη δύναμη του
ευαγγελίου Του. Ο Κύριός μας, άφησε τον ίδιο σκοπό στην εκκλησία όταν
αναλαμβανόταν στον ουρανό. Τώρα, αυτός ο σκοπός, να σώσουμε ψυχές απ’ τη δύναμη
του Σατανά είναι στα χέρια μας, στα χέρια της εκκλησίας.
Όταν
ο Ιησούς κάλεσε τον Σαούλ στη διακονία, τον κάλεσε για τον ίδιο σκοπό: «Αλλά σηκώθητι, και στήθι επί τους πόδας σου
επειδή δια τούτο εφάνην εις σε, διά να σε καταστήσω υπηρέτην και μάρτυρα και
όσων είδες, και περί όσων θέλω φανερωθεί εις σε» (Πραξ.κς:16). «Δια να ανοίξης τους οφθαλμούς αυτών, ώστε
να επιστρέψωσιν από του σκότους εις το φώς, και από της εξουσίας του Σατανά
προς τον Θεόν, διά να λάβωσιν άφεσιν αμαρτιών και κληρονομίαν μεταξύ των ηγιασμένων,
διά της εις εμέ πίστεως» (κς:18). Ο κάθε κήρυκας και ο κάθε πιστός έχει
κληθεί για τον ίδιο σκοπό!
