Γραφική Αναφορά: Ματθ.κα:1-11 Μάρκος ια:1-10 Λουκ.ιθ:29-44 Ιωάν.ιβ:12-29
Α. Η
ΘΡΙΑΜΒΕΥΤΙΚΗ ΕΙΣΟΔΟΣ ΕΚΠΛΗΡΩΣΕ ΤΙΣ ΠΡΟΦΗΤΕΙΕΣ
Ζαχαρίας θ:9 “Χαίρε
σφόδρα, θύγατερ Σιών, αλάλαζε, θύγατερ Ιερουσαλήμ, ιδού, ο βασιλεύς σου έρχεται
προς σε, αυτός είναι δίκαιος, και σώζων, πραύς και καθήμενος επί όνου, και επί
πώλου υιού υποζυγίου”.
Κάθε προφητεία της Παλιάς Διαθήκης έπρεπε να
εκπληρωθεί κυριολεκτικά στη ζωή του Κυρίου μας. Η θριαμβευτική είσοδος Του δεν
ήταν εξαίρεση. Ο Ζαχαρίας είχε προφητέψει αυτή τη στιγμή του θριάμβου και της
δημόσιας επευφημίας κι είχε περιγράψει ακριβώς πώς θα έμπαινε στην Ιερουσαλήμ.
Σ’ αυτή την προφητεία, Τον βλέπουμε σαν ένα ταπεινό βασιλιά που Τον ενδιέφερε η
δικαιοσύνη κι η σωτηρία. Ενδιαφερόταν για την ειρήνη κι όχι για τον
πόλεμο. Αυτή η προφητεία αναφέρει ότι ο
Ιησούς θα έμπαινε στην Ιερουσαλήμ καθισμένος πάνω σ’ ένα πουλάρι, “επί πώλου όνου”. Το άλογο ήταν σύμβολο
πολέμου και νίκης, ενώ το γαϊδουράκι ήταν ένα σύμβολο ειρηνικής βασιλικότητας.
Β.
ΠΡΟΗΓΟΥΜΕΝΩΣ, Ο ΙΗΣΟΥΣ ΕΙΧΕ ΑΡΝΗΘΕΙ ΤΗΝ ΔΗΜΟΣΙΑ ΕΠΕΥΦΗΜΙΑ
Ιωάννης ς:15 “Ο
Ιησούς λοιπόν γνωρίσας ότι μέλλουσι να έλθωσι και να αρπάσωσι αυτόν διά να
κάμωσιν αυτόν βασιλέα, ανεχώρησε πάλιν εις το όρος αυτός μόνος.”
Μέχρι αυτή τη στιγμή, ο Ιησούς σκόπιμα είχε
αρνηθεί να ηγηθεί σε κάθε είδους λαϊκή εξέγερση. Απαγόρευε κάθε δημόσια
διακήρυξη της Μεσσιανικότητάς Του και δεν είχε καμία ανάμειξη με την πολιτική κατάσταση
της εποχής του. Σ’ όλη τη δημόσια διακονία Του, ο Ιησούς εκπλήρωσε την
προφητεία του Ησαΐα ότι ο κεχρισμένος του Θεού θα διακήρυττε την αλήθεια του
Θεού χωρίς να προκαλεί (Ματθ.ιβ:16-21), όπως κάποιοι ψευδοπροφήτες που είχαν
έρθει πριν απ’ Αυτόν. Ο Πιλάτος ομολόγησε, “Ουδέν
έγκλημα ευρίσκω εν τω ανθρώπω τούτω” (Λουκ.κγ:4).
Γ. Η
ΘΡΙΑΜΒΕΥΤΙΚΗ ΕΙΣΟΔΟΣ
Είχε φτάσει η κατάλληλη στιγμή για τον Ιησού
να διακηρύξει ανοιχτά ότι ήταν ο Μεσσίας. Επειδή αυτή η διακήρυξη έπρεπε να
έχει συμβολικό χαρακτήρα, ο Ιησούς χρησιμοποίησε ανάλογα τα γεγονότα που θα συνέβαιναν.
Ήξερε ότι βάδιζε προς τον θάνατό Του, αλλά και πάλι έκανε προετοιμασίες και
δέχτηκε την τιμητική υποδοχή του λαού ήρεμα και προσεκτικά. Ήξερε ότι κάθε
γεγονός στη ζωή Του ήταν μέρος του σχεδίου του Θεού.
Κοντά στη Βηθανία ήταν ένα χωριό που λεγόταν
Βηθφαγή. Καθώς πλησίαζαν εκεί, στο δρόμο για την Ιερουσαλήμ, ο Ιησούς έστειλε
δύο μαθητές Του λέγοντάς τους ότι θα βρουν ένα γαϊδουράκι κι ένα πουλάρι
μπροστά απ’ ένα σπίτι. Τους είπε να τα φέρουν μαζί κι αν ο ιδιοκτήτης τους
ρωτήσει γιατί έλυσαν τα ζώα να του απαντήσουν, “Ο Κύριος τα χρειάζεται”. Επειδή το γαϊδουράκι συμβόλιζε ειρηνική
πρόθεση, μ’ αυτό ήθελε να δείξει ότι έμπαινε στην πόλη χωρίς βία, σαν ο
Πρίγκιπας της Ειρήνης.
Ένα πλήθος Γαλιλαίων χωρικών που είχαν ήδη
φτάσει στην Ιερουσαλήμ θέλησαν να δουν τον Ιησού και τον Λάζαρο και ξεκίνησαν
να πάνε στη Βηθανία. Ενώθηκαν και μ’ άλλους, οι οποίοι πίστευαν ότι είχε φτάσει
η στιγμή που ο Ιησούς θα εγκαθίδρυε τη βασιλεία Του. Συνάντησαν τον Ιησού και
τους μαθητές Του και τους συνόδευσαν προς την πόλη, κόβοντας κλαδιά από
φοίνικες, στρώνοντάς τα μαζί με τα ρούχα τους στο δρόμο και κουνώντας άλλα που
κρατούσαν στα χέρια τους έκραζαν “Ωσαννά,
στον Υιό του Δαβίδ!”. Αυτή η ιαχή
αντήχησε στους γύρω λόφους και τράβηξε την προσοχή χιλιάδων άλλων
προσκυνητών. Ο ενθουσιασμός τους
μεγάλωνε συνέχεια όσο πλησίαζαν κι έμπαιναν στην πόλη.
Η λέξη
“Ωσαvνά” σημαίνει “σώσε τώρα”. Αρχικά λεγόταν σαν ικεσία, αλλ’ εδώ στην θριαμβευτική
είσοδο ήταν κραυγή υποδοχής.
Οι Φαρισαίοι που είχαν έρθει για να
κατασκοπεύσουν τον Ιησού βρέθηκαν σε απόγνωση. Προσπάθησαν να σταματήσουν τις
κραυγές της δοξολογίας, αλλά δίχως αποτέλεσμα.
Είχαν προσχεδιάσει να Τον συλλάβουν πριν το Πάσχα, αλλά τώρα όλος ο λαός
Τον επευφημούσε και ζητωκραύγαζε δυνατά. Στην απόγνωσή τους απευθύνθηκαν στον
Ιησού, “Διδάσκαλε, επίπληξον τους μαθητές
σου.” Ο Ιησούς γνώριζε τις καρδιές τους και τους απάντησε, “Σας λέγω, ότι εάν ούτοι σιωπήσωσιν, οι
λίθοι θέλουσι φωνάξει” (Λουκ.ιθ:39, 40).
Δ. Ο
ΙΗΣΟΥΣ ΗΞΕΡΕ ΟΤΙ Η ΕΠΕΡΧΟΜΕΝΗ ΚΡΙΣΗ ΗΤΑΝ ΑΝΑΠΟΤΡΕΠΤΗ
Αυτή ήταν μια στιγμή μεγάλης αγαλλίασης για
τους μαθητές του Κυρίου. Τρία ολόκληρα χρόνια περίμεναν αυτή τη στιγμή. Οι
καρδιές τους ήταν πλημμυρισμένες από χαρά και συμμετείχαν κι αυτοί στην δοξολογία
και τις επευφημίες του πλήθους.
Περίμεναν με ανυπομονησία την ανακήρυξη του Κυρίου τους σε Βασιλιά του
Ισραήλ. Ωστόσο, ο Ιησούς δεν είχε
αυταπάτες. Ήξερε ότι αυτός ο ενθουσιασμός γρήγορα θα περνούσε κι ότι μέσα σε
μια βδομάδα πολλοί που τώρα Τον δόξαζαν, τότε θα κραύγαζαν, “Σταύρωσον αυτόν! Σταύρωσον αυτόν!” Ήξερε
ότι ο λαός Ισραήλ είχε χάσει την ευκαιρία και η κρίση ήταν αναπότρεπτη.
“Διότι θέλουσιν ελθεί ημέραι επί σε, και οι εχθροί σου
θέλουσι κάμει χαράκωμα περί σε, και θέλουσι σε περικυκλώσει, και θέλουσι σε
στενοχωρήσει πανταχόθεν, και θέλουσι κατεδαφίσει σε, και τα τέκνα σου εν σοί,
και δεν θέλουσιν αφήσει εν σοι λίθον επί λίθον διότι δεν εγνώρισας τον καιρόν
της επισκέψεώς σου” (Λουκ.ιθ:43-44).
Όταν η πόλη φάνηκε ολόκληρη, ο Ιησούς κοίταξε
τη θέα που απλωνόταν μπροστά Του. Είδε την ερήμωση και την καταστροφή που θα
έρχονταν σε λιγότερο από σαράντα χρόνια, όταν ο Τίτος θα κυρίευε την πόλη με
τις Ρωμαϊκές λεγεώνες του και ξέσπασε σε θρήνο. Οι κραυγές του πλήθους έπαψαν
και ο ενθουσιασμός τους άρχισε να σβήνει καθώς άκουγαν την αναγγελία της κρίσης
απ’ Αυτόν που είχαν ανακηρύξει Βασιλιά.
